កិច្ចការ ១២:១–១៩
ពួកសាវកបានប្រឈមមុខនឹងការជំទាស់ នៅពេលពួកលោកព្យាយាមជំរុញកិច្ចការរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យឆ្ពោះទៅមុខ ។ យ៉ាកុប ត្រូវបានគេធ្វើឃាតតាមបង្គាប់របស់សេ្តចហេរ៉ូឌ ខណៈពេលដែល ពេត្រុស ត្រូវបានគេចាប់ដាក់គុក ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកទេវតាបានដោះលែងវិញជាការឆ្លើយតបនឹងការអធិស្ឋានពីសមាជិកសាសនាចក្រ ។ មេរៀននេះមានគោលបំណងជួយអ្នកបង្កើតទំនុកចិត្តកាន់តែខ្លាំងទៅលើព្រះវរបិតាសួគ៌ និងចម្លើយរបស់ទ្រង់ចំពោះការអធិស្ឋាន ។
លទ្ធផលផ្សេងគ្នា
សូមគិតអំពីរបៀបផ្សេងៗដែលមនុស្សអាចឆ្លើយតបទៅនឹងស្ថានភាពដូចខាងក្រោមនេះ ៖
យុវជនម្នាក់អធិស្ឋានដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាមជាច្រើនឆ្នាំដើម្បីសូមឲ្យឪពុករបស់គាត់បានជាសះស្បើយពីជំងឺមហារីក ប៉ុន្តែឪពុករបស់គាត់មិនបានជាសះស្បើយឡើយ ។
យុវនារីម្នាក់អធិស្ឋានយ៉ាងក្លៀវក្លាសូមឲ្យម្ដាយរបស់នាងជាសះស្បើយពីជំងឺមហារីក ហើយក្រោយពីការពុះពារអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ម្ដាយរបស់នាងបានជាសះស្បើយដោយអព្ភូតហេតុ ។
-
តើនៅពេលណាដែលអ្នក ឬអ្នកផ្សេង ទៀតបានអធិស្ឋានទូលសូមប៉ុន្តែមិនបានឆ្លើយតបដូចក្តីសង្ឃឹម ?
-
តើអ្នកបានឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើកម្រិតនៃការទុកចិត្តរបស់អ្នកលើព្រះវរបិតាសួគ៌មានឥទ្ធិពលលើការឆ្លើយតបរបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្តេច ?
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នក សូមប្រាប់អំពីអព្ភូតហេតុ ឬពរជ័យដែលអ្នកកំពុងស្វែងរក ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលការទុកចិត្ដកាន់តែខ្លាំងលើព្រះអាចមានឥទ្ធិពលលើជីវិតរបស់អ្នកកាន់តែប្រសើរឡើង ។ នៅពេលអ្នកសិក្សា សូមរកមើលសេចក្ដីពិត និងគំរូដែលអាចជួយអ្នកអភិវឌ្ឍការទុកចិត្តកាន់តែខ្លាំងទៅលើព្រះវរបិតាសួគ៌ និងការឆ្លើយតបរបស់ទ្រង់ចំពោះការអធិស្ឋាន ។
ការបៀតបៀនសមាជិកនៃសាសនាចក្រ
នៅពេលដំណឹងល្អបានបន្តផ្សព្វផ្សាយ សមាជិកនៃសាសនាចក្រ និងថ្នាក់ដឹកនាំទាំងឡាយ បានទទួលការបៀតបៀនដោយមេដឹកនាំរ៉ូម និងសាសន៍យូដា ។ ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រមួយចំនួន ដូចជាពេត្រុស និង យ៉ូហាន ត្រូវបានប្រទានមកពីព្រះដោយអព្ភូតហេតុ ( សូមមើល កិច្ចការ ៥:១៧–២១ ) ចំណែកឯអ្នកផ្សេងទៀតដូចជា ស្ទេផាន មិនមែនមកពីព្រះទេ ( សូមមើល កិច្ចការ ៧:៥៤–៦០ ) ។
សូមស្រមៃថាខ្លួនអ្នកជាសមាជិកសាសនាចក្រក្នុងអំឡុងពេលព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះ ពេលអ្នកអាន កិច្ចការ ១២:១–៤ ។ ពាក្យធ្វើទុក្ខ មានន័យថា ជិះជាន់ ឬធ្វើបាប ។ ខទី ៤ មានន័យថា ស្តេចហេរ៉ូឌបានដាក់ទាហាន ១៦ នាក់ឲ្យយាមពេត្រុស ខណៈគ្រោងនឹងប្រហារជីវិតលោកជាសាធារណៈនៅពេលក្រោយ ។
-
តើអារម្មណ៍ និងសំណួរអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកអាចមានក្នុងនាមជាសមាជិកសាសនាចក្រនៅពេលនេះ ?
សូមអាន កិច្ចការ ១២:៥ ហើយរកមើលពីរបៀបដែលសមាជិកសាសនាចក្របានឆ្លើយតប ។
-
ហេតុអ្វីបានជាវាពិបាកក្នុងការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿដោយការអធិស្ឋានឲ្យពេត្រុស នាពេលនោះ ?
-
តើអ្នកគិតថាសមាជិកសាសនាចក្រយល់យ៉ាងណាអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ដែលបានជំរុញពួកគេឲ្យធ្វើកិច្ចការនេះ ?
សូមអាន កិច្ចការ ១២:៦–១១ ហើយរកមើលពីរបៀបដែលការអធិស្ឋានរបស់សមាជិកសាសនាចក្របានឆ្លើយតប ។
១. សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នក ៖
-
តើអារម្មណ៍ ឬគំនិតអ្វីខ្លះដែលអ្នកអាចនឹងបានជួប បើអ្នកបានធ្វើជាសាក្សីចំពោះ ចម្លើយនៃការអធិស្ឋាននេះ ?
-
តើព្រឹត្តិការណ៍បែបនេះអាចប៉ះពាល់ដល់ការទុកចិត្តរបស់អ្នកទៅលើព្រះវរបិតាសួគ៌យ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើសេចក្តីពិតអំពីការអធិស្ឋានអ្វីខ្លះដែលយើងអាចរៀនចេញពីដំណើររឿងនេះ ?
ការអធិស្ឋានដ៏ស្មោះ និងអស់ពីចិត្ត
សេចក្ដីពិតមួយដែលយើងអាចរៀនពីដំណើររឿងនេះគឺថា ការអធិស្ឋានដ៏ស្មោះ និងអស់ពីចិត្តរបស់យើង ញ៉ាំងឲ្យមានអព្ភូតហេតុ និងពរជ័យពីព្រះចូលមកក្នុងជីវិតរបស់យើង និងជីវិតមនុស្សដទៃទៀត ។
អព្ភូតហេតុដែលកើតចេញពីការអធិស្ឋានដ៏ស្មោះត្រង់ ច្រើនតែការណ៍តូចតាច និងសាមញ្ញ ជាជាងការណ៍ធំ និងអស្ចារ្យ ។
អ្នកអាចនឹងចង់មើលវីដេអូ « Watch Ye Therefore, and Pray Always » ចាប់ពីនាទីទី ១២:១៧ ដល់នាទីទី ១៣:០៧ ដែលអាចរកបាននៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ឬអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដើម្បីមើលឃើញអព្ភូតហេតុមួយពីការអធិស្ឋានក្នុងជីវិតរបស់ប្រធាន អិម រ័សុល បាឡឺដ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។
ខ្ញុំស្គាល់ពីអំណាចនៃការអធិស្ឋានតាមរយៈបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនខ្ញុំ ។ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំនៅតែឯងក្នុងការិយាល័យរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំទើបទទួលការព្យាបាលនៅលើដៃរបស់ខ្ញុំតាមវេជ្ជសាស្រ្ត ។ ដៃរបស់ខ្ញុំវាឡើងពណ៌ខ្មៅ និង ជាំហើម ហើយវាឈឺខ្លាំងណាស់ ។ ពេលខ្ញុំអង្គុយនៅតុធ្វើការ ខ្ញុំមិនអាចផ្ដោតលើបញ្ហាសំខាន់ៗបានឡើយ ដោយសារមានការរំខានពីការឈឺចាប់នេះ ។
ខ្ញុំបានលុតជង្គង់អធិស្ឋានទូលសូមព្រះអម្ចាស់ឲ្យជួយខ្ញុំផ្ដោតអារម្មណ៍ ដើម្បីខ្ញុំអាចសម្រេចកិច្ចការរបស់ខ្ញុំបាន ។ ខ្ញុំបានក្រោកឡើង ហើយបានត្រឡប់ទៅកាន់គំនរក្រដាសនៅលើតុខ្ញុំវិញ ។ ភ្លាមៗនោះ ភាពច្បាស់លាស់ និងការផ្ដោតអារម្មណ៍បានកើតឡើងក្នុងគំនិតខ្ញុំ ហើយខ្ញុំអាចបញ្ចប់បញ្ហាបន្ទាន់ៗបាន ។
( អិម រ័សុល បាឡឺដ « Watch Ye Therefore, and Pray Always » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២០ ទំព័រ ៧៩ )
២. សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នក ៖
-
តើអ្នក ឬអ្នកដទៃមានបទពិសោធន៍ដែលព្រះបានឆ្លើយតបនឹងការអធិស្ឋានអ្វីខ្លះ ?
-
តើបទពិសោធន៍ទាំងនេះបង្រៀនអ្នកអ្វីខ្លះអំពីបំណងប្រាថ្នា និងអារម្មណ៍របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ចំពោះអ្នក និងអ្នកដទៃ ?
-
តើបទពិសោធន៍ទាំងនេះមានឥទ្ធិពលលើបំណងប្រាថ្នា និងសមត្ថភាពរបស់អ្នកក្នុងការទុកចិត្តលើព្រះវរបិតាសួគ៌យ៉ាងដូចម្ដេច ?
ជឿទុកចិត្តលើព្រះ
សូមអាន កិច្ចការ ១២:១២–១៧ ដើម្បីមើលពីរបៀបដែលដំណើររឿងនេះបញ្ចប់ ។ សូមចាំថាអ្វីដែល យ៉ាកុបបានលើកឡើងនៅក្នុង ខទី ១៧ មិនដូចគ្នានឹងអ្វី ដែលយ៉ាកុបបានលើកឡើងនៅក្នុង ខទី ២ នោះទេ ។
ជួនកាលការអធិស្ឋានមិនបានឆ្លើយតបតាមរបៀបដែលយើងសង្ឃឹមនោះទេ ។ ការធ្វើឃាត យ៉ាកុបអាចជាឧទាហរណ៍មួយ ។ ពួកបរិសុទ្ធនៅពេលនេះប្រហែលជាបានអធិស្ឋានសម្រាប់ យ៉ាកុបដែរ ប៉ុន្តែលោកនៅតែត្រូវបានស្ដេចហេរ៉ូឌសម្លាប់ ( សូមមើល កិច្ចការ ១២:២ ) ។
សូមសញ្ជឹងគិតពីសាច់រឿងនេះចាប់តាំងពីការចាប់ផ្ដើមមេរៀន និងពេលវេលាក្នុងជីវិតរបស់អ្នក នៅពេលដែលព្រះមិនបានឆ្លើយតបនឹងការអធិស្ឋានរបស់អ្នកដូចអ្វីដែលបានសង្ឃឹមទុក ។
-
តើអ្នកដឹងអ្វីខ្លះអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ដែលអាចជួយអ្នកឲ្យទុកចិត្តលើទ្រង់ក្នុងស្ថានភាពទាំងនេះ ?
ប្រធាន ដាល្លិន អេក អូកក្នុងគណៈប្រធានទីមួយបានបង្រៀនអ្វីមួយដែលអាចមានសារៈប្រយោជន៍នៅពេលដែលការអធិស្ឋានរបស់យើងប្រហែលជាមិនបានឆ្លើយតបដូចក្តីសង្ឈឹមរបស់យើង ។ អ្នកអាចមើលវីដេអូ « Healing the Sick » ចាប់ពីនាទីទី ១៥:១៩ ដល់នាទីទី ១៦:៥៥ ឬអានសេចក្តីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះ ។
ក្នុងនាមជាបុត្ររបស់ព្រះ ដោយដឹងពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ និងចំណេះដឹងដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ទ្រង់អំពីអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់សុខុមាលភាពដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង នោះយើងនឹងទុកចិត្តលើទ្រង់ ។ គោលការណ៍ទីមួយនៃដំណឹងល្អគឺជាសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយសេចក្ដីជំនឿមានន័យថាការទុកចិត្ត ។ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ដឹងពីទំនុកចិត្តនោះ នៅក្នុងការនិយាយដែលបងប្អូនជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំបានផ្ដល់នៅពិធីបុណ្យសពរបស់ក្មេងស្រីជំទង់ម្នាក់ ដែលបានស្លាប់ដោយសារមានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ ។ គាត់បាននិយាយពាក្យទាំងនេះ ដែលដំបូងវាធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកវាបានធ្វើឲ្យខ្ញុំបានស្កប់ចិត្ត ៖ « ខ្ញុំដឹងថា វាគឺជាព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលថានាងត្រូវស្លាប់ ។ នាងបានទទួលការថែទាំពីគ្រូពេទ្យដ៏ល្អ ។ នាងបានទទួលការប្រសិទ្ធពរបព្វជិតភាព ។ ឈ្មោះនាងត្រូវបានដាក់នៅក្នុងបញ្ជីអធិស្ឋានក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ នាងគឺជាបុព្វហេតុនៃការអធិស្ឋានរបស់មនុស្សរាប់រយនាក់ ដែលសូមឲ្យនាងមានសុខភាពល្អប្រសើរវិញ ។ ហើយខ្ញុំដឹងថា គ្រួសារនេះមានសេចក្ដីជំនឿល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឲ្យនាងនឹងបានជាសះស្បើយ តែវាគឺជាព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីនាំនាងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញនាពេលនេះ » ។ ខ្ញុំបានមានទំនុកចិត្តដូចគ្នានេះ ទៅលើពាក្យរបស់ឪពុករបស់ក្មេងស្រីដ៏ជម្រើសម្នាក់ទៀត ដែលបានស្លាប់ដោយសារជំងឺមហារីក ក្នុងវ័យជំទង់របស់នាង ។ គាត់បានប្រកាសថា « សេចក្ដីជំនឿរបស់គ្រួសារយើង លើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺមិនពឹងផ្អែកទៅលើលទ្ធផលណាមួយនោះទេ » ។ ការបង្រៀនទាំងនោះស្ដាប់ទៅពិតណាស់ចំពោះខ្ញុំ ។ យើងធ្វើនូវអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងអាចធ្វើ ដើម្បីព្យាបាលដល់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើង រួចហើយយើងទុកចិត្តទៅលើព្រះអម្ចាស់ចំពោះលទ្ធផលនោះ ។
( ដាល្លិន អេក អូក « Healing the Sick » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ៥០ )
-
តើប្រធានអូកបានបង្រៀនអ្វីខ្លះដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថាសំខាន់ដើម្បីចងចាំ ? ហេតុអ្វី ?
៣. សូមធ្វើកិច្ចការដូចតទៅនេះ ។
ដោយផ្អែកលើអ្វីដែលអ្នកបានរៀនថ្ងៃនេះ សូមសរសេរកំណត់ហេតុប្រចាំថ្ងៃដែលនិយាយអំពីការជំរុញមួយ ឬច្រើនដូចខាងក្រោម ៖
-
អ្វីដែលអ្នកបានរៀនអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ដែលបង្កើនការទុកចិត្តរបស់អ្នកលើទ្រង់
-
អ្វីដែលអ្នកបានរៀនអំពីការអធិស្ឋានដែលអ្នកចង់ចងចាំ
-
ចំណាប់អារម្មណ៍ដែលអ្នកបានទទួលពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអំពីរបៀបកែលម្អការអធិស្ឋានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ឬពីរបៀបដែលអ្នកអាចស្វែងរកដើម្បីទុកចិត្តលើព្រះវរបិតាសួគ៌បន្ថែមទៀត
ជម្រើស ៖ តើចង់រៀនសូត្របន្ថែមទៀតទេ ?
តើយើងត្រូវយល់ពីអ្វីខ្លះ ពេលចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានហាក់ដូចជាមិនបានកើតឡើងនោះ ?
អែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានដាស់តឿន ៖
នៅពេលចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានដ៏បន្ទាន់ហាក់ដូចជាមិនបានទទួល វាគឺដោយសារយើងមិនបានយល់ពីសេចក្ដីពិតមួយចំនួនស្ដីពីការអធិស្ឋាន ឬដោយសារយើងមិនស្គាល់ពីចម្លើយ ដែលបានផ្ដល់ឲ្យ ។…
… ទ្រង់ស្ដាប់រាល់ការអធិស្ឋាន ហើយឆ្លើយតបវាតាមរបៀបរបស់ទ្រង់ ។
( រីឆាដ ជី ស្កត « Learning to Recognize Answers to Prayer » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៨៩ ទំព័រ ៣០–៣១ )
តើការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំអាចផ្តល់ពរដល់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រនៅថ្ងៃនេះដោយរបៀបណា ?
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរយើងរៀនថា គណៈប្រធានទីមួយត្រូវបានគាំទ្រដោយ « សេចក្ដីទុកចិត្ត សេចក្តីជំនឿ និងសេចក្ដីអធិស្ឋាននៃសាសនាចក្រ » ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០៧:២២ ) ។ ខណៈពេលកំពុងបម្រើជាប្រធានសាសនាចក្រ ថូម៉ាស អេសម៉នសុន ( ឆ្នាំ ១៩២៧–ឆ្នាំ ២០១៨ ) បានចែកចាយ « ដូចអ្វីដែលខ្ញុំបាននិយាយនៅក្នុងសន្និសីទមុនៗនោះ ខ្ញុំសូមថ្លែងអំណរគុណដល់អ្នកចំពោះការអធិស្ឋានជំនួសខ្ញុំ ។ ខ្ញុំត្រូវការពួកគេ ខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍ពីពួកគេ » ( « God Be with You Till We Meet Again » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ១១១ ) ។