ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់សិស្សថ្នាក់សិក្ខាសាលា ( ២០២៣ )

មាតិកា
សេចក្តីផ្តើមអំពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់សិស្សថ្នាក់សិក្ខាសាលា
ឯកសារណែនាំ
ម៉ាថាយ ១; លូកា ១
ទិដ្ឋភាពទូទៅនៃ ម៉ាថាយ ២; លូកា ២
យ៉ូហាន ១
ម៉ាថាយ ៣; ម៉ាកុស ១; លូកា ៣
ម៉ាថាយ ៤; លូកា ៤–៥
យ៉ូហាន ២–៤
ម៉ាថាយ ៥; លូកា ៦
ម៉ាថាយ ៦–៧
ម៉ាថាយ ៨; ម៉ាកុស ២–៤; លូកា ៧
ម៉ាថាយ ៩–១០; ម៉ាកុស ៥; លូកា ៩
ម៉ាថាយ ១១–១២; លូកា ១១
ម៉ាថាយ ១៣; លូកា ៨; ១៣
ម៉ាថាយ ១៤; ម៉ាកុស ៦; យ៉ូហាន ៥–៦
ម៉ាថាយ ១៥–១៧; ម៉ាកុស ៧–៩
ម៉ាថាយ ១៨; លូកា ១០
យ៉ូហាន ៧–១០
លូកា ១២–១៧, យ៉ូហាន ១១
ម៉ាថាយ ១៩–២០; ម៉ាកុស ១០; លូកា ១៨
ម៉ាថាយ ២១–២៣; ម៉ាកុស ១១; លូកា ១៩–២០; យ៉ូហាន ១២
យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ម៉ាថាយ ១; ម៉ាថាយ ២៥; ម៉ាកុស ១២–១៣; លូកា ២១
ម៉ាថាយ ២៦; ម៉ាកុស ១៤; យ៉ូហាន ១៣
យ៉ូហាន ១៤–១៧
លូកា ២២; យ៉ូហាន ១៨
ម៉ាថាយ ២៧; ម៉ាកុស ១៥; លូកា ២៣; យ៉ូហាន ១៩
ម៉ាថាយ ២៨; ម៉ាកុស ១៦; លូកា ២៤; យ៉ូហាន ២០–២១
កិច្ចការ ១–៥
កិច្ចការ ៦–៩
កិច្ចការ ១០–១៥
កិច្ចការ ១៦–២១
កិច្ចការ ២២–២៨
រ៉ូម ១–៦
រ៉ូម ៧–១៦
កូរិនថូស ទី១ ១–៧
កូរិនថូស ទី១ ៨–១៣
កូរិនថូស ទី១ ១៤–១៦
កូរិនថូស ទី២ ១–៧
កូរិនថូស ទី២ ៨–១៣
កាឡាទី
អេភេសូរ
ភីលីព; កូល៉ុស
ថែស្សាឡូនីច ទី១–២
ធីម៉ូថេ ទី១–២, ទីតុស, ភីលេម៉ូន
ហេព្រើរ ១–៦
ហេព្រើរ ៧–១៣
យ៉ាកុប
ពេត្រុស ទី១–២
យ៉ូហាន ទី១–៣; យូដាស
វិវរណៈ ១–៥
វិវរណៈ ៦–១៤
វិវរណៈ ១៥–២២

កូរិនថូស ទី២ ១,៤

កូរិនថូស ទី២ ១; ៤

« ព្រះបានកម្សាន្តចិត្ត »

រូបភាព

យុវនារីពីរនាក់កំពុងអង្គុយជាមួយគ្នានៅលើបង់ ។ យុវនារីម្នាក់ហាក់ដូចជាសោកសៅ មិនសប្បាយចិត្ត ឬ ព្រួយបារម្ភអំពីអ្វីមួយ ។ យុវនារីម្នាក់ទៀតកំពុងបង្ហាញការព្រួយបារម្ភ ហើយហាក់ដូចជាកំពុងព្យាយាមលួងលោមអ្នកផ្សេងទៀត ។

យើងទាំងអស់គ្នាឆ្លងកាត់ការឈឺចិត្ត និងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយ ភាពលំបាក និងឧបសគ្គ និងភាពមិនសុខស្រួល និងជំងឺ ។ នៅពេលប្រជាជនក្រុងកូរិនថូសឆ្លងកាត់នឹងទុក្ខលំបាក ប៉ុលបានសរសេរទៅសមាជិកសាសនាចក្រនៅទីនោះ ដើម្បីផ្តល់ការគាំទ្រ និងការប្រឹក្សាជាបន្តបន្ទាប់ ។ លោកបានថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីការលួងលោម និងសេចក្ដីសុខសាន្តដែលមានសម្រាប់ពួកគេតាមរយៈព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល កូរិនថូស ទី២ ១:៣–៤ ) ។ មេរៀននេះអាចជួយអ្នកឲ្យយល់អំពីវិធីមួយចំនួនដែលព្រះប្រទានការលួងលោមដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ និងដើម្បីស្វែងរករបៀបដែលអ្នកអាចចែកចាយការលួងលោមរបស់ទ្រង់ជាមួយអ្នកដទៃ ។

តើអ្វីដែលនាំមកនូវការលួងលោមដល់អ្នក ?

តើអ្នកងាកទៅរកអ្វី ឬរកអ្នកណាដើម្បីទទួលបានការលួងលោមក្នុងគ្រាលំបាក ?
តើអ្វី ឬអ្នកណាដែលផ្តល់ការលួងលោមដល់អ្នកបានខ្លាំងបំផុត ? ហេតុអ្វី ?

១. សូមបំពេញបញ្ជីខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នក ៖

សូមធ្វើបញ្ជីនៃស្ថានភាពជីវិតបច្ចុប្បន្ន ឬអនាគត ដែលអ្នកប្រហែលជាត្រូវការជំនួយ និងការលួងលោមដើម្បីឆ្លងកាត់បញ្ហាលំបាកៗ ។

សូមសញ្ជឹងគិតអំពីសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖

ហេតុអ្វីបានជាអ្នកអាចទុកចិត្តបានថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនឹងលួងលោមអ្នក តាមរយៈអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក្នុងអំឡុងពេលទាំងនេះ ?
តើអ្នកមានអារម្មណ៍ល្អប៉ុណ្ណាដែលអ្នកទទួលស្គាល់ និងទទួលបានការលួងលោមដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រទានតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ?
តើអ្នកនឹងអាចចែកចាយការលួងលោមដែលទ្រង់ទាំងទ្វេប្រទានឲ្យជាមួយអ្នកដទៃដោយរបៀបណា ?

សូមស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួរពីមុនៗនៅពេលអ្នកសិក្សាមេរៀននេះ ។

ប៉ុលចង់លួងលោមពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសក្នុងការសាកល្បងរបស់ពួកគេ

កាលនៅស្រុកម៉ាសេដូន ប៉ុលបានទទួលពាក្យពីសិស្សម្នាក់ឈ្មោះទីតុសថា សំបុត្រមុនរបស់លោកត្រូវបានទទួលយកយ៉ាងល្អដោយពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូស ( សូមមើល កូរិនថូស ទី២ ២:១៣; ៧:៥ ) ។ ប៉ុលក៏បានដឹងពីបញ្ហាប្រឈមជាប់រហូតរបស់ពួកបរិសុទ្ធទាំងនេះផងដែរ ហើយបានសរសេរសំបុត្រមួយច្បាប់ទៀត ( កូរិនថូស ទី២ ) ដើម្បីផ្តល់ការលួងលោមដល់ពួកគេ និងដោះស្រាយបញ្ហារបស់ពួកគេ ។

តើអ្នកចងចាំអ្វីខ្លះអំពីក្រុងកូរិនថូស និងការលំបាករបស់ពួកបរិសុទ្ធនៅទីនោះ ?

សូមអាន កូរិនថូស ទី២ ១:១–៤ ដោយយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើរបៀបដែលប៉ុលបានបើកសំបុត្រទីពីររបស់លោកទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូស ។

តើអ្វីដែលលេចធ្លោចំពោះអ្នកនៅក្នុងការណែនាំរបស់ប៉ុលទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធ ?
តើប៉ុលបានប្រើព្រះនាម ឬព្រះបរមងាអ្វីខ្លះសម្រាប់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ដែលទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក ?
តើព្រះនាម ឬព្រះបរមងាទាំងនោះបង្រៀនអ្នកអ្វីខ្លះអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ?
តើប៉ុលបានបង្រៀនសេចក្ដីពិតអ្វីនៅក្នុង ខទី ៤ ?

ការទទួលបានការលួងលោមពីព្រះវរបិតាសួគ៌ និងការជួយអ្នកដទៃឲ្យទទួលបានវា

អ្នកប្រហែលជាបានកំណត់អត្តសញ្ញាណសេចក្តីពិតមួយចេញពី ខទី ៤ ដូចតទៅនេះ ៖ នៅពេលយើងទទួលបានការលួងលោមពីព្រះវរបិតាសួគ៌ក្នុងអំឡុងពេលនៃការសាកល្បងរបស់យើង នោះយើងអាចជួយអ្នកដទៃឲ្យទទួលបានវាកាន់តែប្រសើរឡើងផងដែរ ។

តើអ្នកគិតថាវាមានន័យយ៉ាងណាអំពីឃ្លា « កម្សាន្ដចិត្តអ្នកឯទៀតក្នុងអស់ទាំងសេចក្តីវេទនា » ? ( ខទី ៤ ) ។
ហេតុអ្វីបានជាអ្នកគិតថា មានការរំពឹងទុកនេះសម្រាប់សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?

២. សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នក ៖

តើនៅពេលណាដែលអ្នក ឬនរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់បានទទួលជំនួយ និងការលួងលោមពីព្រះវរបិតាសួគ៌អំឡុងពេលការសាកល្បងនេះ ?
តើអ្នក ឬពួកគេបានរៀនអ្វីខ្លះចេញពីបទពិសោធន៍នោះ ?
តើអ្នកគិតថាអ្នកអាចធ្វើអ្វីបានខ្លះដើម្បីទទួលបានការលួងលោមពីព្រះបន្ថែមទៀត នៅពេលដែលអ្នកត្រូវការវា ?

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយ ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ( ឆ្នាំ ១៨៩៥–១៩៨៥ ) ។

រូបភាព
រូបគំនូររបស់ ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ។

ព្រះទ្រង់ពិតជាសង្កេតមើលយើង ហើយទ្រង់ឃុំគ្រងយើង ។ ប៉ុន្ដែជាធម្មតាទ្រង់បំពេញតម្រូវការយើងតាមរយៈមនុស្សផ្សេងទៀត ។ ហេតុដូច្នោះហើយវាជាការចាំបាច់ថាយើងបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមកនៅក្នុងនគរ ។

( Teachings of Presidents of the Church: Spencer W. Kimball [ ឆ្នាំ ២០០៦ ]ទំព័រ ៨២ )

ប្រសិនបើមាន សូមមើលវីដេអូ « IGod Will Lift Us Up » ( ៤:៥៨ ) នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ។ វាប្រាប់ពីដំណើររឿងរបស់យុវនារីម្នាក់ឈ្មោះ ប្រ៊ីតនី ដែលបានរកឃើញការលួងលោមក្នុងការបម្រើអ្នកដទៃ និងការទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់ ជាជាងផ្តោតលើស្ថានភាពសុខភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់នាង ។

ហេតុអ្វីបានជាអ្នកគិតថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ប្រើយើងជាញឹកញាប់ដើម្បីជួយអ្នកដទៃក្នុងអំឡុងពេលនៃការសាកល្បងរបស់ពួកគេ ដើម្បីឲ្យពួកគេទទួលអារម្មណ៍នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការលួងលោមរបស់ទ្រង់ ?

សូមគិតអំពីនរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ដែលកំពុងជួបប្រទះនឹងការលំបាកមួយនេះ ។ សូមពិចារណាដោយការអធិស្ឋានអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចនឹងជួយពួកគេឲ្យទទួលបាននូវការលួងលោមដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ប្រទានឲ្យ នៅពេលអ្នកធ្វើដូចខាងក្រោម ៖

សូមគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកបានរៀនពី កូរិនថូស ទី២ ១:១–៤ ដែលអាចជួយមនុស្សម្នាក់នេះ ។
សូមអានបណ្ដុំខគម្ពីរខាងក្រោមចំនួនពីរ ឬច្រើនដែលមានការបង្រៀនបន្ថែមរបស់ប៉ុល ទៅកាន់ពួកកូរិនថូសអំពីការសាកល្បងទាំងឡាយ ។ សូមស្វែងរកឃ្លា ឬខគម្ពីរមួយដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថាមានអត្ថន័យចំពោះមនុស្សដែលអ្នកបានជ្រើសរើស ។
សូមធ្វើអ្វីមួយឥឡូវនេះ ដើម្បីជួយមនុស្សនេះឲ្យទទួលបានការលួងលោមពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ សូមពិចារណាអធិស្ឋានសម្រាប់ពួកគេ ដូចជាពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសបានអធិស្ឋានសម្រាប់ប៉ុលដែរ ( សូមមើល កូរិនថូស ទី២ ១:១១ ) ។ លើសពីនេះ អ្នកអាចសរសេរសារលើកទឹកចិត្តដូចប៉ុលបានធ្វើចំពោះកូរិនថូស ទោះបីសាររបស់អ្នកអាចជាអត្ថបទ អ៊ីម៉ែល ឬកំណត់ចំណាំជំនួសឲ្យសំបុត្រក៏ដោយ ។ ( សូមពិចារណារួមបញ្ចូលនូវអ្វីដែលអ្នកបានរៀននៅក្នុងមេរៀននេះពី កូរិនថូស ទី២ ១; ៤ ក៏ដូចជាបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនណាដែលអាចជួយបាន ) ។
សូមធ្វើផែនការបន្ថែមដើម្បីជួយដល់បុគ្គលនេះ ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌អាចនឹងបំផុសគំនិតអ្នកឲ្យធ្វើសកម្មភាពបន្ថែមទៀត ដូចជាការទៅសួរសុខទុក្ខពួកគេ ឬការបម្រើពួកគេតាមមធ្យោបាយណាមួយ ។ ត្រូវប្រាកដថាសរសេរផែនការណាមួយដែលអ្នកគិតឃើញដូចជានៅកន្លែងដែលអ្នកនឹងត្រូវបានរំឭកឲ្យធ្វើតាម ដូចជានៅក្នុងប្រតិទិនរបស់អ្នក នៅលើស្មាតហ្វូនរបស់អ្នក ឬនៅលើក្រដាសដែលអ្នកនឹងមើលនៅពេលក្រោយ ។

៣. សូមសង្ខេបអ្វីដែលអ្នកបានរៀនក្នុងអំឡុងពេលមេរៀននេះ និងអ្វីដែលអ្នកគ្រោងនឹងធ្វើឥឡូវនេះ ។

ជម្រើស ៖ ចង់រៀនបន្ថែមទៀតទេ ?

កូរិនថូស ទី២ ១:៤ ។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះអម្ចាស់រំពឹងថាខ្ញុំនឹងឈោងទៅជួយ និងលួងលោមមនុស្សដែលខ្វះខាត ?

អែលឌើរ ហ្គែរី អ៊ី ស្ទីវ៉ែនសុន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានចែកចាយដូចតទៅ ៖

រូបភាព
រូបថតផ្លូវការរបស់អែលឌើរ ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ឆ្នាំ ២០១៥ ។

ចាប់តាំងពីពេលដែលយើងងើបចេញពីទឹកនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកមក យើងត្រូវចាត់ឲ្យធ្វើកិច្ចការនេះ ។ យើងឈោងទៅជួយមនុស្សដទៃដោយក្តីស្រឡាញ់ ដោយសារវាគឺជាអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្គាប់ឲ្យយើងធ្វើ ។ … មិនថានៅពេលណាដែលអ្នកជិតខាងយើងមានទុក្ខព្រួយខាងសាច់ឈាម ឬខាងវិញ្ញាណទេ ចូរយើងប្រញាប់ទៅជួយពួកគេ ។ យើងរែកបន្ទុកគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីឲ្យបន្ទុកនោះបានស្រាល ។ យើងទួញយំជាមួយអស់អ្នកណាដែលទួញយំ ។ យើងលួងលោមដល់អស់អ្នកណាដែលកំពុងត្រូវការការលួងលោម ។ ព្រះអម្ចាស់រំពឹងចង់បានការណ៍នេះពីពួកយើងដោយក្តីស្រឡាញ់ ។ ហើយថ្ងៃនោះនឹងមកដល់ ពេលយើងនឹងត្រូវបានឲ្យទទួលខុសត្រូវសម្រាប់ការមើលថែ ដែលយើងធ្វើនៅក្នុងការងារបម្រើដល់ហ្វូងចៀមរបស់ទ្រង់ ។

( ហ្គែរី អ៊ី ស្ទីវ៉ែនសុន « Shepherding Souls » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៨ ទំព័រ ១១១ )

កូរិនថូសទី ២ ៤:១៧ ។ តើប៉ុលចង់មានន័យយ៉ាងណា ពេលលោកសំដៅទៅលើបញ្ហាប្រឈមក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើងថាជា « សេចក្តីទុក្ខលំបាកយ៉ាងស្រាល » ?

អែលឌើរ ថាត អរ ខាលីស្ទើរ នៃគណៈប្រធាននៃពួកចិតសិបនាក់បានបង្រៀន ៖

រូបភាព
អែលឌើរ ផល វី ចនសុន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកចិតសិបនាក់ បានថតរូបផ្លូវការក្នុងឆ្នាំ ២០២១ ។

នៅកណ្តាលនៃបញ្ហា វាស្ទើរតែមិនអាចមើលឃើញថាពរជ័យដែលកំពុងមកដល់គឺនៅឆ្ងាយជាងការឈឺចាប់ ការអាម៉ាស់ ឬការខូចចិត្តដែលយើងអាចនឹងកំពុងជួបនៅពេលនេះ ។… សាវកប៉ុលបានបង្រៀនថា « ដ្បិតសេចក្តីទុក្ខលំបាកយ៉ាងស្រាលរបស់យើងខ្ញុំ ដែលនៅតែមួយភ្លែតនេះ នោះបង្កើតឲ្យយើងខ្ញុំមានសិរីល្អយ៉ាងធ្ងន់លើសលប់ ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចវិញ » [ កូរិនថូស ទី២ ៤:១៧ ] ។ វាគឺជារឿងដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ដែលប៉ុលបានប្រើពាក្យ « សេចក្ដីទុក្ខលំបាកយ៉ាងស្រាល » ។ ឃ្លានេះគឺបានលើកឡើងដោយបុគ្គលម្នាក់ដែលត្រូវបានគេវាយដំ ចោលនឹងដុំថ្មត្រូវបានបញ្ជូនខ្លួនតាមសំពៅ បានជាប់ឃុំ និងជាអ្នកដែលបានដកពិសោធន៍នូវការសាកល្បងផ្សេងទៀតជាច្រើន ។ ខ្ញុំគិតថា យើងទាំងអស់គ្នាភាគច្រើនមិនបានគិតថាទុក្ខលំបាករបស់យើងគឺជារឿងស្រាលនោះទេ ។ ប៉ុន្តែបើប្រៀបធៀបទៅនឹងពរជ័យ និងការរីកចម្រើនដែលយើងទទួលបាននៅទីបំផុត ទាំងក្នុងជីវិតនេះ និងក្នុងភាពដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច នោះទុក្ខលំបាករបស់យើងគឺពិតជាស្រាលមែន ។ …

ពេលខ្លះយើងចង់មានការរីកចម្រើនដោយគ្មានឧបសគ្គ និងអភិវឌ្ឍភាពខ្លាំងដោយមិនមានការតស៊ូនឹងការលំបាកណាមួយ ។ ប៉ុន្តែការរីកចម្រើនមិនអាចកើតឡើងបានដោយប្រើវិធីងាយស្រួលនោះទេ ។ យើងយល់យ៉ាងច្បាស់ថា អត្តពលិកដែលមិនព្រមតស៊ូនឹងការហ្វឹកហាត់យ៉ាងហ្មត់ចត់ នឹងមិនអាចក្លាយជាអត្តពលិកលំដាប់ពិភពលោកបានឡើយ ។ យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នថា យើងមិនអន់ចិត្តនឹងអ្វីដែលជួយនាំមកដល់យើងនូវលក្ខណៈដ៏ទេវភាពនោះទេ ។

( ផល វី ចនសុន « More Than Conquerors through Him That Loved Us » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ៧៩–៨០ )