Służba na pełnoetatowej misji oznacza przyjęcie powołania, aby być przedstawicielem Pana Jezusa Chrystusa. Jest to doświadczenie pełne radości, lecz wymaga również ciężkiej pracy. Aby być skutecznymi misjonarzami młodzi mężczyźni i kobiety muszą być przygotowani, by ufać Panu w obliczu wyzwań. Kiedy przyszli misjonarze mają realistyczne wyobrażenie o życiu na misji, są lepiej przygotowani, by służyć „całym sercem, mocą, umysłem i siłą” (NiP 4:2).
Przestudiuj przesłanie Starszego Davida A. Bednara, „Stawanie się misjonarzem”, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str. 44–47.
Przygotuj się do pokazania filmów: „Becoming a Missionary, Part 1” [Stawanie się misjonarzem, Część 1.] (2:26) i „Becoming a Missionary, Part 2” [Stawanie się misjonarzem, Część 2.] (1:01; są to fragmenty przesłania Starszego Davida A. Bednara, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str. 44–47), dostępnych na stronie internetowej: lds.org/media-library.
Przygotuj się do pokazania filmu: „Stay within the Lines” [Pozostań w granicach linii] (5:10), dostępnego na stronie internetowej: youth.lds.org.
Przygotuj ulotkę zatytułowaną „Wymogi życia misjonarskiego”, która znajduje się na końcu tej lekcji.
Propozycje dotyczące nauczania
Stawanie się misjonarzem
Rozpocznij lekcję od zadania następujących pytań:
Jak sądzicie, w jaki sposób zmieni się wasz styl życia, kiedy rozpoczniecie służbę misjonarską?
Co możecie już teraz zacząć robić, żeby przygotować się na te zmiany?
Daj jednemu z uczniów fragment wypowiedzi Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś, aby go odczytał lub wyświetl fragment filmu, zawierający tę część przesłania. Wyjaśnij, że choć podczas sesji kapłańskiej na konferencji generalnej Starszy Bednar skierował te słowa do młodych mężczyzn, zasady, których nauczał, odnoszą się również do młodych kobiet.
Obraz
Starszy David A. Bednar
„Podczas spotkań z młodymi członkami Kościoła na całym świecie, często zachęcam moich słuchaczy do zadawania pytań. Jedno z pytań, które młodzi mężczyźni zadają mi najczęściej, brzmi: ‘Co mogę zrobić, aby przygotować się jak najpełniej do służenia jako pełnoetatowy misjonarz?’. Takie szczere pytanie zasługuje na szczerą odpowiedź.
Moi drodzy młodzi bracia, pierwszą i najważniejszą rzeczą, jaką możecie zrobić, przygotowując się na misję, jest stanie się misjonarzem na długo, zanim udacie się na misję. Proszę, zauważcie, że w mojej odpowiedzi położyłem nacisk raczej na stawanie się misjonarzem niż na udawanie się na misję. Pozwólcie, że wyjaśnię, co przez to rozumiem.
W przyjętej przez nas terminologii kościelnej często mówimy o chodzeniu do kościoła, pojechaniu do świątyni, wyjeździe na misję. Pozwólcie na moją śmiałą sugestię, że kładąc nacisk na słowo chodzenie czy jechanie, gubimy głębszy sens.
Samo chodzenie do kościoła nie stanowi istoty rzeczy, istotne jest natomiast oddawanie czci i odnawianie przymierzy podczas spotkań kościelnych. Uczęszczanie do świątyni nie jest celem samym w sobie, natomiast istotne jest posiadanie ducha, przymierzy i obrzędów domu Pana w naszych sercach. Nie chodzi też o wyjazd na misję jako taki; podstawową sprawą jest stawanie się misjonarzem i służba przez całe nasze życie z całego serca, mocy, umysłu i z całej siły. Młody mężczyzna może wyjechać na misję i nie stać się misjonarzem, ale to nie jest to, czego Pan od nas wymaga i czego Kościół potrzebuje.
Żywię nadzieję, że każdy z was, młodzi mężczyźni, nie tylko pojedzie na misję, ale stanie się misjonarzem na długo przed tym, zanim wyślecie swoje podania, otrzymacie wasze powołania do służby, zostaniecie wyświęceni przez waszego prezydenta palika i przestąpicie próg Centrum Szkolenia Misjonarzy” („Stawanie się misjonarzem”, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str. 45).
Co, według słów Starszego Bednara, jest najważniejszą rzeczą, jaką możecie zrobić, aby przygotować się do powołania na misję? (Stać się misjonarzem na długo przed wyjazdem na misję).
Niech jeden z uczniów odczyta następny cytat z przesłania Starszego Bednara. Możesz również pokazać zawierający go fragment filmu:
Obraz
Starszy David A. Bednar
„Oczywiście, proces stawania się misjonarzem nie wymaga od młodych mężczyzn codziennego chodzenia do szkoły w białych koszulach i krawatach albo stosowania misjonarskiego porządku dnia, jeśli chodzi o wstawanie i chodzenie spać, chociaż pewnie wielu rodzicom spodobałby się ten pomysł. Lecz możecie powiększać wasze pragnienie służenia Bogu (zob. NiP 4:3), możecie zacząć myśleć, czytać, modlić się i czuć tak, jak misjonarze. Możecie unikać światowych wpływów, które odsuwają Ducha Świętego oraz wzrastać w pewności rozpoznawania i odpowiadania na duchowe podszepty. Wiersz za wierszem, przykazanie po przykazaniu, trochę tu i trochę tam, możecie stopniowo stawać się takimi misjonarzami, jakimi macie nadzieję być i takimi, jakich Zbawiciel oczekuje” („Stawanie się misjonarzem” str. 45–46).
Następnie zapytaj:
W jaki sposób, według Starszego Bednara, możecie stawać się misjonarzami przed przekroczeniem progu centrum szkolenia misjonarzy?
Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą prawdę: Mogę stać się misjonarzem poprzez sposób, w jaki myślę, czuję i postępuję. Aby zilustrować tę zasadę, poproś uczniów, aby odnaleźli fragment: Alma 17:2–3, 9, 11 i wyjaśnij im, że wersety te opisują synów Mosjasza, którzy służyli na misji pośród Lamanitów. Poproś jednego z uczniów, aby odczytał te wersety na głos, a pozostałych, by śledzili tekst i odszukali, co synowie Mosjasza zrobili, aby przygotować się do nauczania z mocą i upoważnieniem. Następnie zapytaj:
Co zrobili synowie Mosjasza, aby przygotować się do nauczania z mocą i upoważnieniem?
W jaki sposób przyszli misjonarze mogą naśladować przykład synów Mosjasza podczas własnych przygotowań do misji?
Co takiego, według listu powołującego na misję, misjonarze mają poświęcić dla Pana, a co mają pozostawić za sobą?
Jakie, na przykład, „sprawy osobiste” misjonarze mają pozostawić za sobą, kiedy rozpoczynają swoją służbę?
W jakiej sytuacji zostaliście pobłogosławieni za poświęcenia dokonane po to, aby służyć Bogu?
Następnie daj uczniom nieco czasu, aby mogli przemyśleć poniższe pytania i zapisać swoje odpowiedzi w dziennikach do studiowania. Zachęć ich, aby w szczególności zapisali, co, wedle tego, co czują w swoim sercu, chce im przekazać Duch Święty. Następnie zapytaj:
Co możecie robić już teraz, żeby zacząć myśleć, odczuwać i postępować jak misjonarze?
Jak możecie się przygotować do tego, by pozostawić za sobą sprawy osobiste i poświęcić cały czas i uwagę służbie Panu?
W jaki sposób robienie tych rzeczy pomoże wam przygotować się do tego, aby nauczać z mocą i upoważnieniem tak, jak synowie Mosjasza?
Zachęć uczniów, aby w swoich dziennikach do studiowania wyznaczyli sobie konkretne cele. Przykładowe pomysły to: codzienne studiowanie Księgi Mormona, modlenie się rano i wieczorem, uczestnictwo we wszystkich spotkaniach kościelnych, kładzenie się spać przed 22.30 i wstawanie o 6.30, ograniczenie korzystania z urządzeń elektronicznych i staranie się, by bardziej przestrzegać przykazań.
Standardy godności
Napisz na tablicy „wymagania wstępne”, a następnie poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacjach, w których są one konieczne. Daj uczniom chwilę na przestudiowanie wersetu: Nauki i Przymierza 88:74 i odnalezienie wymagań wstępnych, które trzeba spełnić, by służyć na misji. Następnie zapytaj:
Co Pan radzi uczynić robotnikom w Swoim królestwie, aby byli gotowi do głoszenia ewangelii? (Mają się uświęcić, oczyścić swe serca i ręce).
Co to znaczy uświęcić się? (Być czystym, być godnym towarzystwa Ducha Świętego).
Jakiej zasady dotyczącej misjonarzy możemy się nauczyć z fragmentu: Nauki i Przymierza 88:74? (Kiedy uczniowie odpowiedzą, napisz na tablicy: Pan nakazuje Swoim sługom, aby byli czyści).
Aby wyjaśnić, co dla misjonarza oznacza bycie czystym i godnym służby na misji, pokaż poniższy fragment przemówienia wygłoszonego przez Starszego M. Russella Ballarda z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś jednego z uczniów o odczytanie go:
Obraz
Starszy M. Russell Ballard
„Jako apostoł Pana Jezusa Chrystusa, proszę abyście zaczęli od teraz — dzisiaj wieczorem bądźcie zupełnie godni. Zachęcam was do tego, abyście postanowili i obiecali sobie i Bogu, że od teraz będziecie się pilnie starać, aby wasze serca, ręce i umysły były czyste i niesplamione żadnym moralnym wykroczeniem. Zobowiążcie się do unikania pornografii, jak najgorszej choroby, bo tym dokładnie jest. Zobowiążcie się, że nie będziecie używali tytoniu, alkoholu i narkotyków, że będziecie uczciwi. Zobowiążcie się do tego, że będziecie dobrymi obywatelami i że będziecie przestrzegali praw kraju, w którym żyjecie. Zobowiążcie się do tego, że od dzisiaj będziecie traktować swoje ciało w zgodzie z zasadami czystości moralnej i nie będziecie używać wulgarnych słów i języka, który nie przystoi posiadaczowi kapłaństwa” („Najwspanialsze pokolenie misjonarzy”, Ensign lub Liahona, listopad 2002, str. 47).
Aby pomóc uczniom przeanalizować radę Starszego Ballarda, zadaj im pytania na wzór następujących:
Które konkretnie przykazania Starszy Ballard wymienia jako te, których powinni przestrzegać przyszli misjonarze?
Co to znaczy, że wasze serca, ręce i umysły mają być „czyste i niesplamione żadnym moralnym wykroczeniem”? (W razie potrzeby możesz oprzeć się na rozdziale „Czystość seksualna” w broszurze: Dla wzmocnienia młodzieży [2011], str. 35–37).
Dlaczego mądrze jest unikać pornografii jak najgorszej choroby i w jaki sposób unikanie pornografii pomoże wam myśleć, odczuwać i postępować tak, jak przystoi misjonarzom?
Pokaż film: „Stay within the Lines” [Pozostań w granicach linii] (5:10), aby pomóc uczniom poczuć prawdziwą wagę i znaczenie bycia godnym, by służyć na misji. Przed pokazaniem filmu możesz omówić z uczniami znaczenie linii granicznych w różnych sportach. Omówcie różnicę między byciem „w granicach” pola i „poza linią” oraz to, w jaki sposób linie pola wpływają na zachowanie sportowców podczas gry. Powiedz uczniom, że Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów mówił o tym, co oznacza pozostawanie w duchowych granicach przed misją.
Po obejrzeniu filmu możesz zadać uczniom następujące pytania:
Jaki jest związek miedzy „pozostawaniem w granicach linii” a przygotowywaniem się do służby na misji?
Starszy Holland prosi tych, którzy są po stronie Pana, aby pozostali w drużynie i nie „wychodzili poza pole”. Co to dla was oznacza?
Dlaczego nieodpokutowanie za przeszłe grzechy nie pozwoli misjonarzowi skutecznie pomagać bliźnim w przychodzeniu do Chrystusa?
Daj uczniom chwilę, aby zastanowili się nad tym, na ile sami są godni, by służyć na misji. Wyjaśnij im, że jeśli mają jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy są godni, powinni szukać przewodnictwa w szczerej modlitwie i omówić je ze swoim biskupem lub prezydentem gminy.
Przygotowanie fizyczne i emocjonalne
Pokaż oświadczenie wydane przez Pierwsze Prezydium w 2002 roku i poproś uczniów, aby po cichu je przeczytali. Możesz też poprosić jednego z nich, aby przeczytał je na głos.
„Pełnoetatowa służba na misji to przywilej tych, którzy zostali pod natchnieniem powołani przez Prezydenta Kościoła. Na biskupach i prezydentach palików spoczywa wielka odpowiedzialność za wyszukiwanie godnych i spełniających wymogi członków, którzy są duchowo, fizycznie i emocjonalnie przygotowani do tej uświęconej służby i których można do niej rekomendować bez zastrzeżeń” (list od Pierwszego Prezydium, 11 grudnia 2002 roku).
Następnie zapytaj:
Dlaczego poza przygotowaniem duchowym do służby na misji trzeba się też przygotować fizycznie i emocjonalnie?
Pokaż poniższy cytat i poproś jednego z uczniów o przeczytanie go na głos:
„Regularne (codzienne) ćwiczenia. Misjonarz musi być w stanie dziennie przejść średnio 10 kilometrów i przejechać na rowerze średnio 20 kilometrów. Przyszli misjonarze, którzy na piechotę nie chodzą więcej niż z samochodu na zajęcia w szkole lub do pracy, prawdopodobnie będą mieć obolałe stopy i pęcherze, kiedy trafią na pole misyjne. […] Misjonarz bez kondycji będzie wyczerpany pracą misjonarską, a zmęczony misjonarz jest bardziej podatny na zniechęcenie i problemy zdrowotne niż misjonarz, który jest w dobrej formie fizycznej.
Przyszli misjonarze mogą przygotowywać się do rygorów życia misjonarskiego poprzez regularne uprawianie ćwiczeń aerobowych — maszerowanie, bieganie lub jeżdżenie na rowerze codziennie przez godzinę. […]
Właściwa ilość snu. Choć zapotrzebowanie na sen bywa różne, młodzi dorośli zwykle potrzebują od siedmiu do ośmiu godzin snu na dobę. Dobrze byłoby, gdyby kładli się spać miedzy 22.30 a północą i wstawali między 6.30 a 8.00. Chodzenie spać o 2.00 czy 3.00 nad ranem i spanie do 10.00 sprawia, że człowiek jest cały czas zmęczony i chce spać do południa […]. Misjonarze żyją według ustalonego rytmu. Każdego dnia kładą się spać o 22.30 i wstają o 6.30. Taki rozkład dnia może być trudny do zrealizowania, jeśli przyszli misjonarze nie wdrożą podobnego planu na długo przed otrzymaniem swojego powołania do służby.
Zdrowe nawyki żywieniowe. Zamiast odżywiać się potrawami pełnymi cukru i tłuszczu, młodzi ludzie powinni rozsmakować się w daniach zawierających białka i błonnik, takie jak chude mięso, jogurty, warzywa i owoce. Ponadto nie należy wypijać więcej niż 0,3 l gazowanego napoju dziennie” (Donald B. Doty, „Missionary Health Preparation”, Ensign, marzec 2007, str. 64).
Jeśli misjonarz nie jest w dobrej kondycji fizycznej, jaki wpływ może to mieć na jego pracę, na jego towarzysza i na jego własne samopoczucie?
Poproś uczniów, aby po cichu zastanowili się nad następującymi pytaniami:
Jak obecnie ocenilibyście swoje fizyczne przygotowanie do służby na misji?
Co możecie teraz robić, aby przygotować się na fizyczne wyzwania, jakie niesie ze sobą służba na pełnoetatowej misji?
Zachęć uczniów, aby sporządzili plan, by już teraz zacząć wystarczająco dużo sypiać, zdrowo się odżywiać i ćwiczyć, aby byli fizycznie wytrzymali i mogli odnieść sukces jako misjonarze. Jeśli wystarczy czasu, poproś ich, aby zapisali swoje plany w dziennikach do studiowania.
Niech jeden z uczniów wyjaśni, w jaki sposób organizm reaguje na wysiłek fizyczny np. na wbieganie po schodach (przyspieszone tętno, zadyszka, pocenie, zmęczenie mięśni itp.). Wyjaśnij, że fizyczny wysiłek to zaledwie jedno z wyzwań, z jakimi mierzą się misjonarze. Następnie zapytaj:
W jaki sposób ciało i umysł misjonarza mogą zareagować na emocjonalne lub psychiczne obciążenie, jakie niosą ze sobą trudne wyzwania i nieoczekiwanie problemy?
Wyjaśnij, że wszyscy misjonarze w jakimś stopniu doświadczają emocjonalnego stresu, tęsknoty za domem, poczucia, że nie są dość dobrzy, smutku i innych uczuć, które obniżają ich nastrój. To normalna część życia na misji.
Pokaż film: „Preparation of Gordon B. Hinckley: Forget Yourself and Go to Work” [Przygotowanie Gordona B. Hinkcleya: Zapomnij o sobie i weź sie do pracy] (2:04). Poproś uczniów, aby odszukali, dlaczego będąc młodym misjonarzem w Anglii, Prezydent Gordon B. Hinckley odczuwał zniechęcenie.
Zapytaj uczniów:
Dlaczego Prezydent Hinckley czuł się zniechęcony po przyjeździe na misję?
Co pomogło Prezydentowi Hinckleyowi pokonać to uczucie?
Wyjaśnij uczniom, że nawet najwspanialsi misjonarze, o których czytamy w pismach świętych, odczuwali zniechęcenie i zmagali się z różnymi wyzwaniami podczas swej pracy na misji. Napisz na tablicy poniższe odsyłacze do pism świętych: Ks. Jeremiasza 1:4–9; Alma 17:5; 26:27 i Mojżesz 6:31–32. Niech każdy z uczniów wybierze jeden z fragmentów i po cichu go przeczyta, szukając wyzwań, o jakich mówiła lub z którymi zmagała się dana osoba. Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz je podsumować na tablicy w następujący sposób:
Ks. Jeremiasza 1:4-9. Jeremiasz obawiał się, że ludzie nie będą go słuchać z powodu jego młodego wieku.
Alma 17:5; 26:27. Ammon i jego towarzysze cierpieli fizycznie i psychicznie. Byli przygnębieni i chcieli się poddać.
Mojżesz 6:31–32. Enoch bał się, że nikt go nie wysłucha, ponieważ miał problemy z wysławianiem się i był jeszcze bardzo młody.
Następnie zapytaj:
Czego dowiedzieliście się z tych fragmentów na temat emocjonalnych wyzwań związanych z głoszeniem ewangelii? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać na to pytanie, możesz napisać na tablicy: Fizyczne i emocjonalne wyzwania są normalną częścią życia misjonarza).
Co sobie pomyśleliście, kiedy przeczytaliście, że fizyczne i emocjonalne wyzwania są normalną częścią życia misjonarza?
Jaki wpływ świadomość, że wszyscy misjonarze zmagają się z wyzwaniami, może mieć na to, w jaki sposób będziecie się przygotowywać do służby?
Pomóż uczniom uzmysłowić sobie, że niemal wszyscy misjonarze doświadczają emocjonalnych i fizycznych trudności. Konieczne jest więc zatem, aby misjonarze nauczyli się radzić sobie ze stresem w zdrowy i zgodny z życiem na misji sposób. Często zdrowe sposoby radzenia sobie ze stresem, które są skuteczne w życiu poza misją, takie jak spędzanie czasu w samotności, słuchanie muzyki czy sport, nie są dostępne na co dzień dla misjonarzy. Muszą oni nauczyć się radzić sobie ze stresem w sposób zgodny z regułami życia misyjnego.
Podziel klasę na małe grupy i rozdaj uczniom ulotkę „Wymogi życia misjonarskiego”. Niech każda grupa (1) przeczyta na głos pierwszą część zatytułowaną „Wymogi życia misjonarskiego” i (2) omówi, w jaki sposób znajomość wyzwań związanych z życiem misyjnym może pomóc im lepiej się na nie przygotować.
Kiedy minie wyznaczony czas, poproś kilkoro z uczniów, aby opowiedzieli, jakie główne tematy zostały poruszone podczas dyskusji w ich grupach. Następnie całą klasą przeczytajcie i omówcie kolejną część ulotki zatytułowaną „Dostosowanie do nowych doświadczeń”. Porozmawiajcie o tym, jak zrozumienie poszczególnych etapów adaptacji może pomóc uczniom, kiedy znajdą się w CSM.
Jeśli macie trudności, szukajcie pomocy u Pana
Aby zachęcić uczniów do zastanowienia się nad tym, jak będą sobie radzić z wyzwaniami, których doświadczą podczas misji, wyjaśnij im, że Nefi miał silne poczucie, że postawione przed nim zadanie jest ponad jego siły i czuł się zniechęcony. Napisał on, co zrobił, aby przezwyciężyć te uczucia. Niech jeden z uczniów przeczyta na głos fragment: 2 Nefi 4:17–19. Następnie zapytaj:
Jakimi słowami i wyrażeniami posłużył się Nefi, żeby opisać skutki swoich słabości?
Poproś uczniów, aby przeczytali fragment: 2 Nefi 4:19–26 i poszukali, co pomogło Nefiemu pokonać zniechęcenie. Następnie zapytaj:
Jakich wyrażeń użył Nefi, by opisać, jak pokonał dręczące go negatywne emocje? (Uczniowie powinni rozpoznać, że Nefi zaufał Panu [zob. werset 19.], pamiętał, co Pan uczynił dla niego w przeszłości [zob. wersety 20–23], żarliwie się modlił [zob. werset 24.] i pamiętał o Pańskim miłosierdziu [werset 26.]).
W jaki sposób pamiętanie o Panu i Jego dobroci pomogło wam w chwilach zniechęcenia czy stresu?
Wcześniej podczas lekcji ustaliliśmy, że odczuwanie przez misjonarzy stresu, tęsknoty za domem, niskiego poczucia własnej wartości, smutku czy innych negatywnych emocji, które mogą ich przygnębiać, jest czymś normalnym. Co poradzilibyście misjonarzowi, który zmaga się z takimi uczuciami, mając na uwadze, co Nefi napisał we fragmencie: 2 Nefi 4:19–26? (Pomóż uczniom zdefiniować poniższą zasadę. Możesz też zapisać ją na tablicy. Kiedy misjonarze pokładają ufność w Panu, może On pomóc im radzić sobie z fizycznymi i emocjonalnymi wyzwaniami życia na misji).
Możesz przeczytać uczniom następującą wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:
Obraz
Starszy Jeffrey R. Holland
„Nie sądzę, że praca misjonarska kiedykolwiek była łatwa, niełatwe też jest nawrócenie czy utrzymanie kogoś w aktywności. Niełatwe też jest pozostanie wiernym. Uważam, że to wszystko ma wymagać wysiłku, czegoś, co do głębi poruszy naszą duszę.
Skoro On przyszedł nocą, padł na kolana, skrył twarz w dłoniach, krwawił ze wszystkich porów i wołał: ‘Abba, Ojcze (Tato), jeśli to możliwe oddal ten kielich ode mnie’ [zob. Ew. Marka 14:36], to nie jest zaskoczeniem, że zbawienie nie jest dla nas czymś błahym ani łatwym. Jeśli się zastanawiacie, czy nie ma jakiejś łatwiejszej drogi, to pamiętajcie, że nie jesteście pierwszymi, którzy zadają to pytanie. Ktoś o wiele większy i wspanialszy dawno temu zapytał, czy nie ma łatwiejszej drogi.
Zadośćuczynienie pomoże misjonarzom, co jest chyba nawet ważniejsze niż to, że pomoże ono zainteresowanym. Kiedy jest wam ciężko, kiedy jesteście odrzucani, kiedy na was plują i was wypędzają, kiedy was znieważają nienawistnymi spojrzeniami i słowami, stajecie ramię w ramię z najlepszym człowiekiem, jaki żył na tym świecie, jedynym, który był czysty i doskonały. Możecie stać z podniesionym czołem i być wdzięczni, że Żyjący Syn Żyjącego Boga zna wszystkie wasze cierpienia i problemy. Jedyna droga do zbawienia wiedzie przez Getsemane i Kalwarię. Jedyna droga do wieczności wiedzie przez Niego. On jest Drogą, Prawdą i Żywotem” („Missionary Work and the Atonement”, Ensign, marzec 2001, str. 15).
Następnie zapytaj:
Dlaczego, zdaniem Starszego Hollanda, misjonarze powinni stać z podniesionym czołem w obliczu przeciwności?
Powiedz uczniom, że kiedy podczas misji napotkają trudności, powinni pamiętać, że praca, którą tam wykonują, pomaga ludziom przychodzić do Jezusa Chrystusa. Napisz na tablicy poniższe odsyłacze do pism świętych: Alma 26:11–13; 29:10 i Nauki i Przymierza 18:15–16. Poproś kilkoro z uczniów, aby na zmianę czytali te fragmenty, zaś reszta klasy niech odszuka, co każdy z nich mówi o życiu na misji. Zachęć uczniów, aby podzielili się swoimi spostrzeżeniami, a potem zapewnij ich, że choć służba misjonarska to ciężka praca i niekiedy może wywoływać zniechęcenie, kiedy trudzimy się, by przyprowadzać ludzi do Jezusa Chrystusa, Pan błogosławi nas radością. Możesz poprosić uczniów, aby opowiedzieli o sytuacjach, w których dane im było doświadczyć już tej zasady.
Zwróć uczniom uwagę, że może się zdarzyć, że podczas misji trafią na towarzysza, który ma problemy z emocjami lub ze zdrowiem psychicznym. W takich wypadkach powinni słuchać takiej osoby i okazywać jej miłość, ponieważ wsparcie współtowarzysza może być kluczowym czynnikiem, który pomoże jej uporać się z wyzwaniem. Nigdy nie powinni sugerować takiej osobie, że gdyby tylko miała więcej wiary, jej problemy by zniknęły.
Wyjaśnij, że pewne wyzwania wymagają dodatkowej pomocy przywódców kapłańskich i osób, które zawodowo zajmują się dbaniem o zdrowie psychiczne oraz że w większości misji jest dostęp do właściwej opieki zdrowotnej. Misjonarze, którzy zmagają się z problemami emocjonalnymi, powinni omówić swoją sytuację z prezydentem misji, aby ocenić, jaka pomoc byłaby dla nich najwłaściwsza.
Aby zachęcić uczniów do głębszych rozważań o tym, w jaki sposób będą sobie radzić z fizycznymi i emocjonalnymi wyzwaniami podczas misji, daj im czas, aby napisali o sytuacji, w której musieli przezwyciężyć jakieś trudności. Następnie zapytaj ich, czego nauczyli się o Panu i o sobie samych dzięki temu doświadczeniu i w jaki sposób może ich ono wzmacniać w przyszłości.
Na zakończenie wyraź przekonanie, że twoi uczniowie będą potrafili poradzić sobie ze zmianami, jakie wiążą się z życiem na misji. Złóż swoje świadectwo o tym, że Pan pomaga osobom, które zwracają się do Niego, radzić sobie z fizycznymi i emocjonalnymi wyzwaniami, jakie niesie ich życie.
Zaproszenie do działania
Poproś uczniów, aby w ramach swoich przygotowań do misji wykonali co najmniej jedno z poniższych zadań:
Zastanówcie się, co musicie zrobić, aby stać się czystym i godnym służby na misji. Jeśli to konieczne, wyeliminujcie niewłaściwe myśli i zachowania, które są obrazą dla Ducha Świętego.
Wyznaczcie osobiste cele dotyczące codziennych ćwiczeń, zdrowego odżywiania i pór snu, które odpowiadają harmonogramowi dnia misjonarza.
Porozmawiajcie z byłym misjonarzem o tym, jak radził sobie ze stresem i wyzwaniami życia na misji.
Omówcie z rodzicami lub przywódcami kapłańskimi, w jaki sposób znaleźć wspólny język z potencjalnym towarzyszem misyjnym, z którym macie niewiele wspólnego lub z którym trudno wam się porozumieć.