Lekcja 10: Nauczanie o planie zbawienia (część 1.)
10
Nauczanie o planie zbawienia (część 1.)
Wprowadzenie
Plan zbawienia to plan szczęścia, jaki Ojciec Niebieski przygotował dla Swoich dzieci. Jego centralnym punktem jest Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa i naucza on o tym, dlaczego Zadośćuczynienie jest niezbędne. Plan Ojca w Niebie udziela też odpowiedzi na pytania: „Skąd przyszedłem?”, „Jaki jest cel mojego życia?” oraz „Dokąd pójdę po śmierci?”. Przyszli misjonarze powinni dobrze rozumieć doktrynę planu zbawienia, potrafić ją prosto wyjaśnić i złożyć o niej pełne mocy świadectwo.
Przestudiuj podręcznik: Abyście głosili moją ewangelię, str. 48–50.
Przygotuj się do pokazania filmu: „God Is Our Father” [Bóg jest naszym Ojcem], (3:05), dostępnego na stronie internetowej LDS.org.
Przygotuj się do pokazania filmu: „The Plan of Salvation” [Plan zbawienia] (4:30), dostępnego na stronie internetowej: LDS.org.
Propozycje dotyczące nauczania
Życie przedziemskie: Cel i plan Boga wobec nas
Jako hymn na rozpoczęcie zajęć klasa może odśpiewać „Bóg moim Ojcem jest”. Lekcję możesz zacząć od poproszenia ich, aby po cichu przeczytali słowa pierwszej zwrotki hymnu „Bóg moim Ojcem jest” i odszukali zawarte w nich doktryny i zasady.
Bóg moim Ojcem jest
I przysłał tutaj mnie.
Dom i rodziców dobrych dał,
Bym mógł urodzić się.
Ze mną idź i wskazuj drogę,
Powiedz, jak mam żyć.
Naucz mnie, co czynić mam,
Bym z Bogiem znów mógł żyć.
(„Bóg moim Ojcem jest”, Hymny oraz pieśni dla dzieci, str. 96).
Daj uczniom chwilę na zastanowienie, a następnie poproś ich, aby wyjaśnili, jakie ważne doktryny i zasady odnaleźli w tym hymnie. Jeśli zajdzie taka potrzeba, możesz zadać następujące pytania:
Co ten tekst sugeruje na temat naszego życia przed przyjściem na ziemię?
Co ten tekst mówi na temat celu naszego życia na ziemi?
Powiedz uczniom, że jako misjonarze będą mieli okazję, by nauczać o tym, co jest celem życia. Niech jeden lub kilkoro uczniów odczyta na głos pierwsze dwa akapity części zatytułowanej: „Życie przedziemskie: cel i plan Boga przygotowany dla nas” ze strony 48. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię.
Możesz także przytoczyć poniższą wypowiedź Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów:
Obraz
Prezydent Boyd K. Packer
„Podczas przywrócenia nie przekazano nam niczego, co przewyższałoby doniosłą prawdę o naszym życiu przed przyjściem na ziemię. Żaden inny Kościół nie zna ani nie naucza tej prawdy. Doktrynę tę poznaliśmy jedynie w zarysie, lecz istotne fakty wystarczająco często powtarzają się w objawieniach, abyśmy mogli być pewni podstawowych prawd” (Our Father’s Plan [1984], str. 14).
Zapytaj:
W jaki sposób wiedza o naszym życiu przed przyjściem na ziemię i o tym, że jako duchowe dzieci żyliśmy z naszym Ojcem w Niebie może nadać naszemu życiu głębszy sens? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możesz podkreślić następującą zasadę: Kiedy rozumiemy, że jesteśmy dziećmi Ojca w Niebie, odnajdujemy w naszym ziemskim życiu głębszy sens).
Aby pomóc uczniom pogłębić ich zrozumienie tej zasady, pokaż film: „God Is Our Father” [Bóg jest naszym Ojcem] (3:05) i poproś ich, aby słuchali, jakie błogosławieństwa wymieniają pokazani w nim ludzie.
Po obejrzeniu filmu zadaj uczniom następujące pytania:
Które z błogosławieństw opisanych przez bohaterów filmu płyną z wiedzy, że są oni dziećmi Boga?
W jaki sposób świadomość, że jesteście dziećmi Boga, pomogła wam odnaleźć w życiu głębszy sens?
Niech kilkoro uczniów na zmianę odczyta na głos cztery ostatnie akapity, które znajdują się na 48. stronie podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Niech klasa szuka doktryn i zasad, które nauczają, jaki cel wyznaczył Bóg Swoim dzieciom i w jaki sposób wypełnia go plan zbawienia. Następnie zapytaj:
Co plan Boga ma uczynić dla Jego dzieci? (Pośród odpowiedzi uczniów powinna się znaleźć doktryna, że plan zbawienia umożliwia wszystkim dzieciom Boga, by mogły radować się błogosławieństwami nieśmiertelności i życia wiecznego. Jeśli potrzebne będą dodatkowe wyjaśnienia, możesz skorzystać z definicji terminów nieśmiertelność i wyniesienie na stronach 58–59 w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Podkreśl, że życie wieczne, to taki rodzaj życia, jakie wiedzie Bóg).
Aby pomóc uczniom zrozumieć tę doktrynę, poproś, aby przeczytali i nauczyli się na pamięć wersetu: Mojżesz 1:39. Po kilku minutach, gdy uczniowie już nieco poćwiczą zapamiętywanie i recytację tego fragmentu, zapytaj:
Jak nauczanie, że celem Boga jest przyniesienie człowiekowi nieśmiertelności i życia wiecznego, może wpływać na wybory, jakich osoby zainteresowane dokonują w swoim życiu?
Daj uczniom chwilkę na zastanowienie się nad rolą, jaką misjonarze odgrywają w pomaganiu Ojcu Niebieskiemu w dziele „[przynoszenia nieśmiertelności i wiecznego żywota] człowiekowi” (Mojżesz 1:39). Poproś uczniów, aby swoimi przemyśleniami podzielili się z którymś z kolegów z klasy lub zapisali je w swoich dziennikach do studiowania.
Stworzenie a nasze ciała fizyczne
Niech jeden z uczniów przeczyta na głos część zatytułowaną „Stworzenie” ze strony 49. podręcznika: Abyście głosili moją ewangelię. Pozostali niech odszukają, jakie znaczenie ma Stworzenie w Boskim planie zbawienia. Następnie zapytaj:
Dlaczego uważamy stworzenie ziemi za ważną część Boskiego planu zbawienia? (Aby móc się rozwijać i upodabniać do Boga, każdy z nas musiał przyjść na ziemię, by otrzymać tu ciało i zostać wypróbowanym).
Aby pomóc uczniom zrozumieć, jak ważne jest otrzymanie fizycznego ciała, pokaż i odczytaj poniższą wypowiedź Siostry Susan W. Tanner, która służyła wówczas jako generalna prezydent Organizacji Młodych Kobiet. Niech uczniowie zwrócą uwagę na to, dlaczego wszyscy radowaliśmy się z tego, że otrzymamy ciało fizyczne.
Obraz
Susan W. Tanner
„W świecie, w którym żyliśmy przed narodzeniem, dowiedzieliśmy się, że posiadanie ciała stanowi część wielkiego planu szczęścia, jaki Bóg stworzył z myślą o nas. Jak napisano w dokumencie pt.: ‘Rodzina: Proklamacja dla świata’: ‘Duchowi synowie i duchowe córki znały i czciły Boga jako swojego Wiecznego Ojca i przyjęły Jego plan, dzięki któremu Jego dzieci mogą otrzymać fizyczne ciało i zdobyć doświadczenia podczas życia na ziemi, aby czynić postępy ku doskonałości i ostatecznie osiągnąć swoje boskie przeznaczenie jako dziedzice życia wiecznego’. Wręcz ‘wydaliśmy okrzyk radości’ (Ks. Joba 38:7), dowiedziawszy się, że uczestniczymy w tym planie.
Co sprawiło, że byliśmy tak podekscytowani? Zrozumieliśmy wieczne prawdy na temat naszych ciał. Wiedzieliśmy, że nasze ciała zostaną stworzone na obraz Boga. Wiedzieliśmy, że nasze ciała będą mieszkaniem dla naszych duchów. Dowiedzieliśmy się też, że nasze ciała będą odczuwać ból, poznają choroby, upośledzenie i pokusy. Jednak chcieliśmy, i to nawet bardzo, przyjąć te wyzwania, ponieważ wiedzieliśmy, że tylko przy nierozdzielnym połączeniu ducha i materii, możemy uczynić postępy, by stać się podobni do naszego Ojca Niebieskiego (zob. NiP 130:22) i ‘otrzymać pełnię radości’ (NiP 93:33)” („Świętość ciała”, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str. 13).
Następnie zapytaj:
Jakie zrozumiane w życiu przedziemskim prawdy sprawiły, że tak bardzo wyczekiwaliśmy przyjścia na ziemię i otrzymania fizycznego ciała?
Dlaczego tak chętnie i ochoczo czekaliśmy na to, by przyjść na ziemię, choć wiedzieliśmy, że będziemy się tu zmagać z wyzwaniami życia doczesnego?
Daj uczniom czas na zastanowienie się nad następującym pytaniem: Jak wyjaśnilibyście osobie zainteresowanej, w jaki sposób nasze doczesne doświadczenie pomaga nam się rozwijać i stawać podobnymi do naszego Ojca w Niebie? Jeśli wystarczy czasu, poproś ich, aby przestudiowali odnośniki w ramce Studiowanie pism świętych, która znajduje się pod hasłem „Stworzenie” na stronie 49. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Po mniej więcej minucie poproś uczniów, aby zwrócili się do osoby siedzącej obok nich i przedstawili jej swoją odpowiedź.
Wolna wola i Upadek Adama i Ewy
Napisz na tablicy następujące nagłówki:
Co Adam i Ewa mogli robić w Ogrodzie
Czego Adam i Ewa nie mogli robić w Ogrodzie
Poproś uczniów, aby przestudiowali fragment: 2 Nefi 2:22–25 oraz część „Wolna wola i Upadek Adama i Ewy” znajdującą się na stronie 49. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Niech podczas czytania połowa klasy sporządzi listę rzeczy, które Adam i Ewa mogli robić w Ogrodzie Eden (mogli żyć bez końca w stanie niewinności, mogli korzystać ze swojej wolnej woli i podejmować decyzje). Druga połowa niech w tym czasie zrobi listę rzeczy, których Adam i Ewa nie mogli robić w Ogrodzie Eden (nie mogli się rozwijać ani doświadczać przeciwności, nie mogli zaznać radości, smutku, bólu ani żalu, nie mogli grzeszyć, nie mogli doświadczyć choroby ani cierpienia, nie mogli mieć dzieci). Po upływie kilku minut poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Gdy będą udzielać odpowiedzi, jedna osoba może notować je na tablicy.
Zwróć uwagę uczniów na wyrażenia śmierć fizyczna i śmierć duchowa na stronie 49. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Chyba wszyscy uczniowie będą rozumieć, że śmierć fizyczna odnosi się do śmierci naszego fizycznego ciała. Pomóż im zrozumieć, że śmierć duchowa odnosi się do oddzielenia od obecności Boga. Oba rodzaje śmierci są wynikiem Upadku Adama. Jedynie dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa możemy przezwyciężyć obie te śmierci.
Możesz pogłębić zrozumienie przez uczniów wagi, jaką Upadek odegrał w planie zbawienia, pokazując im wypowiedź Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha (1876–1972) i prosząc jednego z nich o jej odczytanie:
Obraz
Prezydent Joseph Fielding Smith
„Kiedy Adam został wygnany z Ogrodu Eden, Pan wydał na niego wyrok. Niektórzy ludzie traktują tę karę jako coś strasznego. To nieprawda, była ona błogosławieństwem. Nie jestem nawet przekonany, czy można ją nawet uważać za prawdziwą karę.
Aby ludzkość mogła dostąpić zbawienia i wyniesienia, konieczne było, aby ludzie otrzymali na tym świecie ciała fizyczne oraz przeżyli doświadczenia i próby, które są możliwe jedynie podczas życia doczesnego. Pan powiedział, że Jego wielkim dziełem i chwałą jest ‘przynieść nieśmiertelność i wieczny żywot człowiekowi’ [Mojżesz 1:39]. Bez życia doczesnego tego wielkiego błogosławieństwa nie dałoby się zrealizować. Dlatego światy zostały stworzone i zapełnione dziećmi Bożymi, i otrzymały one przywilej przeżycia doczesności, mając wielki dar wolnej woli. Dzięki temu darowi wybierają one dobro lub zło, za co otrzymają swą wieczną nagrodę. Dzięki występkowi Adama mamy teraz życie doczesne […].
Upadek człowieka był ukrytym błogosławieństwem i był sposobem na wypełnienie celów Pana dotyczących rozwoju człowieka, a nie na ich zakłócenie” (Doctrines of Salvation, wyb. Bruce R. McConkie, 3 tomy [1954–1956], 1:113–14).
Następnie zapytaj:
Dlaczego właściwe jest postrzeganie Upadku Adama i Ewy jako integralnej części Boskiego planu zbawienia? (Upadek Adama i Ewy umożliwił duchowym dzieciom Boga zdobycie fizycznych ciał, rozwijanie się i stawanie się podobnymi do Niego).
Poproś uczniów, aby przejrzeli ramkę Nauczanie o Upadku na stronie 50. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Następnie niech własnymi słowami wyjaśnią doktrynę Upadku osobie, która obok nich siedzi.
Nasze życie na ziemi
Pokaż film „The Plan of Salvation” [Plan zbawienia] (4:30) lub poproś, by jeden z uczniów odczytał na głos poniższą wypowiedź Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów. Niech uczniowie odszukają, w jaki sposób trzyaktowa sztuka symbolizuje plan zbawienia:
Obraz
Prezydent Boyd K. Packer
„Plan odkupienia ze swymi trzema podziałami można przyrównać do wspaniałej trzyaktowej sztuki. Akt 1. nosi tytuł ‘Życie przedziemskie’. Pisma święte opisują to jako nasz pierwszy stan (zob. List Judy 1:6; Abraham 3:26, 28). Akt 2. od narodzin do momentu zmartwychwstania to ’Drugi stan‘. Zaś akt 3. nazywa się ‘Życiem po śmierci’ lub ‘Życiem wiecznym’.
W życiu doczesnym jesteśmy jak aktorzy, którzy wchodzą na scenę w momencie, kiedy kurtyna się podnosi i zaczyna się drugi akt. Pierwszy akt nas ominął. Sztuka ma wiele głównych i pomniejszych wątków, które się ze sobą przeplatają, co sprawia, że trudno jest się rozeznać, kto jest z kim powiązany i co się do czego odnosi; gdzie są bohaterowie pozytywni, a gdzie czarne charaktery. Sprawę komplikuje również to, że nie jesteśmy jedynie widzami, jesteśmy członkami zespołu, gramy na scenie i jesteśmy w samym centrum przedstawienia!
Zgodnie z wiecznym planem pamięć o życiu przedziemskim, czyli akcie 1., przysłoniła zasłona. Ponieważ do życia doczesnego włączamy się na początku aktu 2., nie mając żadnych wspomnień o tym, co działo się w akcie 1., nic dziwnego, że ciężko jest nam zrozumieć, o co w tym wszystkim chodzi […].
Jeśli spodziewacie się, że akt drugi przyniesie wam jedynie to co łatwe, spokojne i przyjemne, to z całą pewnością czeka was zawód. Niewiele będziecie rozumieć z tego, co się wokół was dzieje i dlaczego wszystko toczy się właśnie takim a nie innym torem.
Zapamiętajcie sobie jedną rzecz! Tekst: ‘I żyli sobie długo i szczęśliwie’ nigdy nie pada w drugim akcie. To zdanie należy do aktu trzeciego, kiedy rozwiązane zostają tajemnice i wszystko się układa […].
Istnieje coś w rodzaju scenariusza do tej wspaniałej sztuki, tego odwiecznego dramatu. Nakreśla on, choćby w zarysie, co stało się w akcie 1. — życiu przedziemskim. Chociaż nie znamy zbyt wielu szczegółów, scenariusz wyjaśnia cel wszystkiego, co się dzieje i ujawnia dość na temat fabuły, aby pomóc wam wywnioskować, o co w tym życiu chodzi.
Ten scenariusz, jak już zapewne wiecie, to pisma święte — objawienia. Czytajcie je. Studiujcie. One wam powiedzą, kim jest człowiek, dlaczego Bóg ‘o nim [pamięta]’ i dlaczego zostaliśmy stworzeni ‘niewiele [mniejszymi] od Boga’, a jednak ‘chwałą i dostojeństwem [uwieńczeni]’ (Ks. Psalmów 8:4–5).
Pisma święte mówią prawdę. Z nich możecie dowiedzieć się wystarczająco dużo o wszystkich trzech aktach, by zacząć żyć wedle ich wskazówek i otrzymać w życiu przewodnictwo. Objawiają one: ‘takoż byliście z Ojcem na początku; tym, co jest Duchem, samym Duchem prawdy;
A prawda jest wiedzą o rzeczach jako są, i jako były, i jako mają być’ (NiP 93:23–24)” (Boyd K. Packer, „The Play and the Plan” [ognisko Kościelnego Systemu Edukacji, 7 maja 1995], str. 2–3; si.lds.org).
Zadaj pytania w rodzaju poniższych:
W jaki sposób trzyaktowa sztuka symbolizuje niektóre z elementów planu zbawienia?
Dlaczego, zgodnie z tą analogią, ludziom trudno jest zrozumieć cel życia na ziemi?
Gdzie, zgodnie z tą analogią, możemy znaleźć scenariusz tego wielkiego dzieła w trzech aktach?
W jaki sposób pisma święte mogą pomóc dzieciom Bożym lepiej zrozumieć ich cel w planie Boga?
Wyjaśnij uczniom, że kiedy misjonarze nauczają o planie zbawienia, pomagają zainteresowanym lepiej zrozumieć cel życia doczesnego i to, jak możemy powrócić do Ojca w Niebie i znowu z Nim żyć (zob. Alma 12:32–34). Niech uczniowie przeczytają część zatytułowaną „Nasze życie na Ziemi” na stronie 50. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Po upływie wyznaczonego na to czasu zapytaj:
Jak wyjaśnilibyście cel tego życia w jednym lub dwóch zdaniach?
Powiedz uczniom, że ważne jest, aby osoby zainteresowane zrozumiały, że nasze przygotowanie do powrotu do obecności Boga zależy od decyzji, które podejmujemy podczas życia na ziemi. Decyzja, aby postępować zgodnie z boskimi przykazaniami, może nas przybliżyć do naszego Ojca w Niebie, zaś ich łamanie uniemożliwia nam powrót do Niego. Napisz na tablicy poniższe zdanie:
Konsekwencje grzechu:
Następnie zapytaj:
Jakie są konsekwencje grzechu? (Jeśli zajdzie taka potrzeba, omówcie drugi akapit części „Nasze życie na Ziemi” ze strony 50. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Choć uczniowie mogą to inaczej sformułować, powinni rozumieć następujące prawdy: Grzech wiedzie do nieszczęścia i wywołuje poczucie winy i wstydu. Sprawia, że jesteśmy nieczyści i niegodni, by wejść do obecności Boga. Grzech uniemożliwia nam powrót do naszego Ojca w Niebie, jeśli nie otrzymamy przebaczenia).
W jaki sposób zrozumienie konsekwencji grzechu przygotowuje zainteresowanych, by przyjęli przesłanie Zadośćuczynienia?
Przypomnij uczniom, że w tym życiu wszyscy zaznajemy śmierci duchowej — jesteśmy oddzieleni od obecności Boga. Zapytaj uczniów:
W jaki sposób ewangelia Jezusa Chrystusa pomaga nam przezwyciężyć śmierć duchową i powrócić do obecności Boga? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać, możesz ich zapytać, jak wiara w Jezusa Chrystusa, pokuta, chrzest przez zanurzenie i dar Ducha Świętego, każde z osobna pomagają nam przezwyciężyć skutki Upadku i przygotowują nas do powrotu do obecności Boga).
Ważne jest, aby uczniowie mieli szansę przećwiczyć wyjaśnianie elementów planu zbawienia, o których była mowa podczas tej lekcji. Pomoże im to lepiej zrozumieć doktryny i zasady, których będą nauczać swoich zainteresowanych.
Podziel uczniów na pary. Daj im dość czasu, by każda z par przygotowała się do przeprowadzenia pięcio–, dziesięciominutowej lekcji na temat celu naszego życia na ziemi. Niech uczniowie przejrzą materiały ze stron 49–50 w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię, łącznie z fragmentami w ramkach Studiowanie pism świętych. Mogą również przestudiować strony 2–9 broszury misjonarskiej zatytułowanej Plan zbawienia, jeśli jest ona dostępna. Kiedy uczniowie będą się przygotowywać, podchodź do nich i pomagaj im przygotować krótkie, proste wyjaśnienia poszczególnych elementów planu zbawienia. Ponownie zapewnij, że korzystanie z fragmentów pism świętych podczas nauczania i składanie świadectw na temat doktryn i zasad, doda ich lekcjom mocy.
Kiedy minie dość czasu, by uczniowie zdążyli zapoznać się z materiałem i przygotować krótkie lekcje, połącz ich ze sobą po dwie pary. Następnie niech na zmianę się nauczają. Kiedy każda z par zakończy swoją lekcję, powinna omówić z osobami, które nauczała, następujące kwestie:
Co nauczyciele zrobili dobrze?
Jakie metody sprawiłyby, że prezentacja byłaby jeszcze bardziej skuteczna?
Kiedy wszystkie pary skończą nauczać i oceniać swoje lekcje, poproś wszystkich, aby podzielili się spostrzeżeniami i wnioskami, które wynieśli z tego doświadczenia.
Na zakończenie lekcji napisz na tablicy poniższe zdania i poproś uczniów, aby zastanowili się, jak te zasady mogą pogłębić ich pragnienie, by służyć na misji:
Każdy człowiek, którego spotykacie, jest dzieckiem Ojca w Niebie i On go kocha.
Każdy człowiek, którego spotykacie, dźwiga ciężar nieszczęścia, które jest wynikiem grzechów, których nie rozwiązał on poprzez oczyszczającą moc Zadośćuczynienia Chrystusa.
Poproś kilkoro uczniów, aby powiedzieli, co czują, rozważając te zdania. Możesz zakończyć lekcję, pytając uczniów, czy któryś z nich chciałby złożyć przed klasą świadectwo o doktrynach dotyczących planu zbawienia.
Zaproszenie do działania
Zachęć uczniów, aby pogłębili swe zrozumienie planu zbawienia i udoskonalili swe metody nauczania, wykonując poza lekcjami jedno z poniższych zadań:
Powtórzcie „Słowa kluczowe” ze stron 58–59 w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Przećwiczcie wyjaśnianie każdego z tych terminów własnymi słowami, używając prostych prawd.
Przestudiujcie ponownie fragmenty wymienione w ramkach Studiowanie pism świętych na stronach 49–50 w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Wybierzcie jeden lub dwa fragmenty, których chcielibyście użyć, aby nauczać każdej z części planu zbawienia i zaznaczcie je w swoich pismach świętych. Rozważcie nauczenie się jednego lub kilku z nich na pamięć.
Pomyślcie o sytuacji, w której znajomość planu zbawienia była dla was błogosławieństwem. Napiszcie podsumowanie tego doświadczenia w swoim dzienniku do studiowania lub podzielcie się nim z przyjacielem.