ការនិមិត្តដំបូង ៖ កូនសោចាក់បើកសេចក្ដីពិត
ដោយអែលឌើរ រីឆាត ជេ ម៉េណេស
ក្នុងគណៈប្រធាននៃពួកចិតសិបនាក់
ដកស្រង់ចេញមកពីការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានទូទាំងពិភពលោកសម្រាប់យុវមជ្ឈិមវ័យដែលមានចំណងជើងថា « សេចក្តីពិតត្រូវបានស្ដារឡើងវិញ » ដែលបានថ្លែងឡើងនៅរោងឧបោសថទីក្រុង សលត៍ លេក នាថ្ងៃទី ១ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៦ សម្រាប់អត្ថបទពេញលេញ និង វីដេអូ សូមចូលទៅកាន់គេហទំព័រ lds.org/broadcasts ។ អត្ថបទទំាងមូលនៃដំណើររឿងទាំងបួនអំពីការនិមិត្តដំបូងអាចរកបាននៅគេហទំព័រ history.lds.org/firstvision ។
ចូរយើងកុំបំភ្លេច ឬមើលស្រាលសេចក្ដីពិតដ៏មានតម្លៃជាច្រើនដែលយើងបានរៀនចេញពីការនិមិត្តដំបូងរបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ឡើយ ។
យ៉ូសែប ស៊្មីធ ជាមួយព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រា ដោយ វលធើរ រេន
ការស្តារឡើងវិញនៃភាពពោរពេញនៃដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ត្រូវបានមើលឃើញ ហើយទស្សទាយទុកជាមុនដោយពួកព្យាការីពេញប្រវត្តិសាស្ត្រ ។ ដោយហេតុនេះ ទើបការស្ដារឡើងវិញពុំគួរជារឿងភ្ញាក់ផ្អើលទេចំពោះអ្នកដែលសិក្សាបទគម្ពីរ ។ មានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ទាយទុកជាមុនរាប់មិនអស់ពេញព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ សញ្ញាថ្មី និង ព្រះគម្ពីរមរមនដែលទស្សទាយ ហើយបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់អំពីការស្តារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អ ។១
នៅចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៧៩០ ប្រហែលជា ២៤០០ ឆ្នាំបន្ទាប់ពីស្ដេចនេប៊ូក្នេសាបានសុបិនឃើញថា « ព្រះនៃស្ថានសួគ៌ទ្រង់ [ នឹង ] តាំងនគរមួយឡើង ដែលមិនត្រូវបំផ្លាញឡើយ » ( ដានីយ៉ែល ២:៤៤ ) នោះការរីកដុះដាលឡើងវិញនៃសាសនាបានចាប់ផ្ដើមនៅសហរដ្ឋ ។ ការរីកដុះដាលឡើងវិញទាំងនេះត្រូវបានគេស្គាល់ថា ជាការក្រោកឡើងវិញដ៏អស្ចារ្យជាលើកទីពីរ ។ ដោយសារតែការរីកដុះដាលឡើងវិញនៃការខ្វែងគំនិតគ្នាអំពីសេចក្ដីសង្គ្រោះនេះហើយ ទើបយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និងគ្រួសាររបស់លោក បានធ្វើការប្រៀបធៀបគ្នា ហើយសម្រេចចិត្តចូលរួមនិកាយសាសនាមួយ ។
យ៉ូសែបទទួលឥទ្ធិពលខ្លាំងបំផុតពីការបង្រៀន និងការពិភាក្សារបស់ឪពុកលោកដែលស្រាវជ្រាវ ហើយនៅតែមិនអាចរកឃើញនិកាយសាសនាដែលបង្កើតឡើងតាមរបៀបពីបុរាណរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងពួកសាវកទ្រង់ឡើយ ។ យ៉ូសែបតែងស្ដាប់ ហើយពិចារណារាល់ពេលសិក្សាព្រះគម្ពីរប៊ីបជាគ្រួសារ ។ ត្រឹមអាយុ ១២ ឆ្នាំ លោកបានចាប់ផ្ដើមបារម្ភអំពីអំពើបាប និងសុខុមាលភាពព្រលឹងនៃជីវិតរមែងស្លាប់របស់លោក ហើយបាននាំឲ្យលោកសិក្សាស្រាវជ្រាវព្រះគម្ពីរដោយខ្លួនលោកផ្ទាល់ ។
នៅពេលលោកស្រាវជ្រាវព្រះគម្ពីរ លោកបានសម្រេចចិត្ត « ធ្វើតាមពាក្យដែលយ៉ាកុបបានដឹកនាំ គឺថាត្រូវសូមដល់ព្រះ » ( យ៉ូសែប ស៊្មីធ — ប្រវត្តិ ១:១៣ សូមមើលផងដែរ យ៉ាកុប ១:៥ ) ។ បន្ទាប់ពីការបង្ហាញព្រះកាយរបស់ព្រះជាព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់គឺ ព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដល់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានធ្វើឲ្យមានគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានៃពេលពេញកំណត់ ។
ដំណើររឿងទាំងបួន
យ៉ូសែបបានសរសេរ ឬបង្ហាញដំណើររឿងនៃការនិមិត្តដំបូងរបស់លោក ដែលត្រូវបានស្គាល់ថាជាដំណើររឿងទាំងបួន ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ អ្នកដែលរស់នៅជំនាន់លោកក៏បានកត់ត្រាការចងចាំរបស់ខ្លួន អំពីអ្វីដែលពួកគេបានឮយ៉ូសែបប្រាប់ពួកគេអំពីការនិមិត្ត ដូច្នេះដំណើររឿងចំនួនប្រាំត្រូវបានគេស្គាល់ ។ វាគឺជាពរជ័យមួយដើម្បីមានកំណត់ត្រាទាំងនេះ ។ កំណត់ត្រាទាំងនេះធ្វើឲ្យការនិមិត្តដំបូងរបស់យ៉ូសែបក្លាយជាឯកសារដ៏ល្អឯកក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ។ ខ្ញុំសូមលើកទឹកចិត្តអ្នកឲ្យចូលទៅគេហទំព័រ history.lds.org ដើម្បីរៀនបន្ថែមអំពីដំណើររឿងទាំងនេះ និងរបៀបដែលវាត្រូវបានដាក់បញ្ចូលគ្នាដើម្បីបង្កើតបានជាប្រវត្តិមួយដ៏ពេញលេញ ។
អត្ថបទក្នុង Gospel Topics ក្រោមចំណងជើង « First Vision Accounts » ចែងដូចនេះ ៖ « ដំណើររឿងជាច្រើននៃការនិមិត្តដំបូងប្រាប់អំពីប្រវត្តិដូចគ្នា ទោះជាមានការគូសបញ្ជាក់ ឬសេចក្ដីលម្អិតខុសគ្នាក្ដី ។ អ្នកប្រវត្តិសាស្ត្ររំពឹងថា នៅពេលបុគ្គលម្នាក់ប្រាប់ពីបទពិសោធន៍នោះឡើងវិញជាច្រើនដង ទៅដល់អ្នកស្តាប់ផ្សេងៗអស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំ ដំណើររឿងនីមួយៗនឹងគូសបញ្ជាក់លក្ខណៈខុសគ្នាអំពីបទពិសោធន៍ និង ព័ត៌មានលម្អិតដែលមាន ។ ប្រាកដណាស់ ភាពខុសគ្នានានាដែលស្រដៀងនឹងដំណើររឿងការនិមិត្តដំបូង ក៏មានក្នុងដំណើររឿងជាច្រើនក្នុងព្រះគម្ពីរអំពីការនិមិត្តរបស់ប៉ុលនៅតាមផ្លូវទៅស្រុកដាម៉ាស និងបទពិសោធន៍ពួកសាវកនៅលើភ្នំប្រែរូបដែរ ។ ប៉ុន្តែទោះជាមានភាពខុសគ្នាក្តី មូលដ្ឋានគ្រឹះដែលដូចគ្នាមាននៅក្នុងដំណើររឿងទាំងអស់នៃការនិមិត្តដំបូង ។ មនុស្សខ្លះប្រកែកទាំងខុសថា ភាពផ្សេងៗគ្នានៅក្នុងការប្រាប់រឿងគឺជាភស្តុតាងអំពីការប្រឌិតរឿងនោះ ។ ផ្ទុយទៅវិញ បញ្ជីប្រវត្តិសាស្ត្រជាច្រើនអាចជួយឲ្យយើងរៀនបានកាន់តែច្រើនអំពីព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យនេះ ជាងយើងអាចរៀនបាន ថ្វីបើវាមិនត្រូវបានកត់ទុកយ៉ាងពេញលេញក្តី » ។២
ដំណើររឿងឆ្នាំ ១៨៣២
ទីមួយ ដំណើររឿងឆ្នាំ ១៨៣២ គឺជាដំណើររឿងលម្អិតដំបូងបង្អស់អំពីការនិមិត្តដំបូង ។ វាមានក្នុងស្វ័យជីវប្រវត្តិទាំងប្រាំមួយទំព័រ ដែលភាគច្រើនបានសរសេរដោយដៃយ៉ូសែបផ្ទាល់ ។ ឯកសារនេះគឺជាទ្រព្យសម្បត្តិរបស់សាសនាចក្រចាប់តាំងពីវាត្រូវបានសរសេរមក ។ បន្ទាប់ពីបានធ្វើដំណើរទៅភាគខាងលិចរបស់អ្នកត្រួសត្រាយ វាត្រូវបានវេចទុកក្នុងប្រអប់មួយ ហើយគ្មាននរណាដឹងទាល់តែសោះ រហូតដល់វាត្រូវបានបោះពុម្ពជានិក្ខេបបទក្នុងឆ្នាំ ១៩៦៥ ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក វាត្រូវបានបោះពុម្ពជាបន្តបន្ទាប់រួមទាំងមាននៅលើគេហទំព័រ LDS.org និងក្នុង ឯកសាររបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។
ក្នុងឯកសារនេះ យ៉ូសែបប្រាប់អំពីទុក្ខព្រួយដោយព្រោះពុំដឹងថាត្រូវស្វែងរកការអភ័យទោសនៃអំពើបាបពីព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមរបៀបណា ។ លោកថ្លែងទីបន្ទាល់ថា « ព្រះអម្ចាស់បានបើកទ្វារស្ថានសួគ៌ ហើយខ្ញុំបានឃើញទ្រង់ » ។៣ មនុស្សខ្លះបកស្រាយសេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះថា យ៉ូសែបនិយាយអំពីការបង្ហាញព្រះកាយតួអង្គព្រះមួយអង្គគត់ ប៉ុន្តែពេលយល់បរិបទនៃឯកសារផ្សេងៗទៀត ឃ្លានេះអាចយល់ន័យថា ព្រះជាព្រះវរបិតាបានបើកទ្វារស្ថានសួគ៌ ហើយបង្ហាញបុត្រាទ្រង់ គឺ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ឲ្យយ៉ូសែបឃើញ ។
ដំណើររឿងនេះសង្កត់ធ្ងន់លើដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងការប្រោសលោះផ្ទាល់ខ្លួនដែលទ្រង់ប្រទានឲ្យយ៉ូសែប ។ វាចែងដូចនេះថា « ព្រះអម្ចាស់ … បានមានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំថា ‹ យ៉ូសែបបុត្រយើងអើយ អំពើបាបរបស់បុត្រត្រូវបានអត់ទោសឲ្យហើយ ។ … យើងត្រូវគេឆ្កាងដើម្បីលោកិយ ដើម្បីមនុស្សទាំងអស់ដែលជឿលើព្រះនាមយើងអាចមានជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច › » ។ យ៉ូសែបបានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា លោកទទួលបានអំណរ និងក្ដីស្រឡាញ់ ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់ជឿសម្ដីលោកឡើយ ។ « ព្រលឹងខ្ញុំពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់ ហើយខ្ញុំអាចរីករាយខ្លាំងជាច្រើនថ្ងៃ រីឯព្រះអម្ចាស់ក៏បានគង់ជាមួយខ្ញុំ ប៉ុន្តែ [ ខ្ញុំ ] បានឃើញថា គ្មាននរណាម្នាក់ជឿលើការនិមិត្តសួគ៌ានោះទេ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំបានរំពឹងគិតតែក្នុងចិត្ត » ។៤
ដំណើររឿងឆ្នាំ ១៨៣៥
ទីពីរ ដំណើររឿងឆ្នាំ ១៨៣៥ គឺជាការពិពណ៌នារបស់យ៉ូសែបអំពីការនិមិត្តដំបូងរបស់លោកទៅកាន់ រ៉ូបឺត ម៉ាថាយ ជាអ្នកមកទស្សនាទីក្រុងខឺតឡង់ រដ្ឋ អូហៃអូ ក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៥ ។ ដំណើររឿងនេះត្រូវបានស្មៀនលោកកត់ត្រាក្នុងទិន្នានុប្បវត្តិរបស់យ៉ូសែប ។ វាមិនបានបញ្ចូលទៅក្នុងការបោះពុម្ពដំបូងនៃប្រវត្តិយ៉ូសែបទេ ហើយត្រូវបានបោះពុម្ពដំបូងក្នុង BYU Studies ក្នុងឆ្នាំ ១៩៦០ ។ ក្នុងដំណើររឿងនេះ យ៉ូសែបថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះបានបង្ហាញព្រះកាយឲ្យលោកឃើញជាលើកដំបូង ក្រោយមកលោកក៏បានឃើញព្រះអង្គសង្គ្រោះដែរ ៖ « ខ្ញុំបានទូលអង្វរព្រះក្នុងការអធិស្ឋានដ៏ខ្លាំង ។ បង្គោលភ្លើងមួយបានលេចមកលើក្បាលខ្ញុំ វាបានចុះមកលើខ្ញុំ ហើយធ្វើឲ្យខ្ញុំរីករាយឥតឧបមា ។ តួអង្គមួយបានបង្ហាញព្រះកាយឲ្យខ្ញុំឃើញក្នុងបង្គោលភ្លើងដែលមានអណ្ដាតភ្លើងជះទៅជុំវិញ ប៉ុន្តែមិនបានដុតបញ្ឆេះអ្វីឡើយ ។ មិនយូរប៉ុន្មាន តួអង្គមួយទៀតក៏បានបង្ហាញព្រះកាយមកដូចតួអង្គទីមួយដែរ ។ ទ្រង់មានបន្ទូលមកខ្ញុំថា ‹ អំពើបាបរបស់បុត្រត្រូវបានអត់ទោសឲ្យហើយ › » ។ ក្នុងដំណើររឿងនេះ យ៉ូសែបបានកត់ចំណាំថា « ខ្ញុំបានឃើញពួកទេវតាជាច្រើនក្នុងការនិមិត្តនេះ » ។៥
ដំណើររឿងឆ្នាំ ១៨៣៨
ដំណើររឿងឆ្នាំ ១៨៣៨ គឺជាដំណើររឿងដែលល្បីល្បាញបំផុត ហើយវាចេញមកពីសំណៅប្រវត្តិរបស់យ៉ូសែប ។ សេចក្ដីព្រាងទីមួយបានសរសេរបន្ទាប់ពីយ៉ូសែបគេចខ្លួនពីទីក្រុងខឺតឡង់នៅដើមឆ្នាំ ១៨៣៨ រីឯសេចក្ដីព្រាងទីពីរបានសរសេរបន្ទាប់ពីលោកបានគេចខ្លួនពីរដ្ឋមិសសួរីក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៩ ។ ដូច្នេះ វាត្រូវបានសរសេរអំឡុងពេលនៃសេចក្ដីបៀតបៀនដ៏ខ្លាំង ។ ដំណើររឿងនេះត្រូវបានបោះពុម្ពដំបូងក្នុងឆ្នាំ ១៨៤២ លើទំព័រកាសែត Times and Seasons, ជាកាសែតសាសនាចក្រនៅក្នុងទីក្រុងណៅវូ រដ្ឋអិលលីណោយ ។ វាក៏ត្រូវបានដាក់បញ្ចូលទៅក្នុងព្រះគម្ពីរមុក្តាដ៏មានតម្លៃមហិមាក្នុងឆ្នាំ ១៨៥១ ដែលដំបូងឡើយជាកូនសៀវភៅមួយសម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធអង់គ្លេស ។ វាត្រូវបានអនុមតិជាគម្ពីរនៅក្នុងឆ្នាំ ១៨៨០ ។
សេចក្ដីព្រាងជាច្រើននៃដំណើររឿងនេះ ត្រូវបានបោះពុម្ពច្រើនលើកក្នុង ឯកសាររបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។ ដូចក្នុងដំណើររឿងឆ្នាំ ១៨៣៥ សំណួរសំខាន់អំពីដំណើររឿងនេះគឺថា តើនិកាយសាសនាណាមួយពិត ។ ដោយសារតែជាប្រវត្តិសាសនាចក្រ ហើយមិនមែនគ្រាន់តែជាប្រវត្តិរបស់យ៉ូសែប នោះដំណើររឿងនេះ « ផ្ដោតទៅលើការនិមិត្ត ថាជាការចាប់ផ្ដើមនៃ ‹ ការកើតឡើង និងវឌ្ឍនភាពនៃសាសនាចក្រ › » ។៦ ហេតុដូច្នេះហើយ វាមិនបញ្ចូលព័ត៌មានអំពីការអត់ទោសផ្ទាល់ខ្លួនដែលមាននិយាយក្នុងដំណើររឿងចំនួនពីរដំបូងទេ ។
ដំណើររឿងឆ្នាំ ១៨៤២
ហើយនៅទីបំផុត ដំណើររឿងឆ្នាំ ១៨៤២ គឺជាការឆ្លើយតបនឹងសំណើរសុំព័ត៌មានពី យ៉ូហាន វែនវើស ដែលជាអ្នកបោះពុម្ពកាសែត Chicago Democrat ។ យ៉ូសែបបានសរសេរសំបុត្រទៅគាត់ដែលមិនគ្រាន់តែមានមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿទេ ប៉ុន្តែក៏មានការពិពណ៌នាអំពីការនិមិត្តដំបូងដែរ ។ សំបុត្រនោះបានបោះពុម្ពក្នុងទំព័រកាសែត Times and Seasons ក្នុងឆ្នាំ ១៨៤២ ។ ដោយមានការអនុញ្ញាតពីយ៉ូសែប វាត្រូវបានបោះពុម្ពម្ដងទៀតក្នុងឆ្នាំ ១៨៤៤ ដោយប្រវត្តិវិទូជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឈ្មោះ ដានីយ៉ែល រឺភ នៅក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់អំពីនិកាយគ្រិស្តសាសនានៅសហរដ្ឋ ។៧ ដំណើររឿងនេះគឺសម្រាប់អ្នកដែលមិនទាន់ស្គាល់ជំនឿពួកមរមន ។ វាត្រូវបានសរសេរអំឡុងពេលភាពសុខសាន្តពីការប្រឆាំងដែលព្យាការីបានជួប ។
ដូចក្នុងដំណើររឿងផ្សេងៗទៀតដែរ យ៉ូសែបបានលើកឡើងអំពីភាពច្របូកច្របល់ដែលលោកមាន និងការបង្ហាញព្រះកាយនៃតួអង្គទាំងពីរឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់លោកដូចនេះ ៖ « ខ្ញុំបានស្លុងទៅក្នុងការនិមិត្តសួគ៌ាមួយ ហើយបានឃើញតួអង្គពីរព្រះអង្គដ៏មានសិរីរុងរឿងដែលមានទ្រង់ទ្រាយ និងរូបរាងដូចគ្នា ហ៊ុមព័ទ្ធដោយពន្លឺចែងចាំងលើសជាងកណ្ដាលថ្ងៃត្រង់ទៅទៀត ។ ពួកទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់ខ្ញុំថា និកាយសាសនាទាំងអស់ជឿទៅលើគោលលទ្ធិមិនត្រឹមត្រូវ ហើយគ្មាននិកាយណាមួយត្រូវបានទទួលស្គាល់ដោយព្រះថាជាសាសនាចក្រ និងនគរទ្រង់ឡើយ ។ ហើយទ្រង់បានត្រាស់បង្គាប់ខ្ញុំដាច់ខាត ‹ មិនឲ្យចូលរួមជាមួយពួកគេឡើយ › នៅគ្រានោះដែរ ខ្ញុំទទួលបានការសន្យាមួយថា ភាពពោរពេញនៃដំណឹងល្អនឹងបានបង្ហាញដល់ខ្ញុំក្នុងពេលណាមួយនៅពេលអនាគត » ។៨
វាគឺជាពរជ័យមួយដែលមានដំណើររឿងទាំងនេះអំពីការនិមិត្តដំបូងរបស់យ៉ូសែប ។ គឺដូចជាដំណឹងល្អទាំងអស់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីដែលរួមគ្នាពិពណ៌នាកាន់តែពេញលេញអំពីព្រះជន្ម និងការងារបម្រើរបស់ព្រះគ្រីស្ទ នោះដំណើររឿងនីមួយៗដែលពិពណ៌នាអំពីការនិមិត្តដំបូងរបស់យ៉ូសែប ក៏ដាក់បញ្ចូលសេចក្ដីលម្អិត និងទស្សនៈសំខាន់ៗទៅលើហេតុការណ៍ទាំងអស់ផងដែរ ។ ដំណើររឿងទាំងនោះប្រាប់អំពីប្រវត្តិដូចគ្នា និងស្របគ្នារបស់យ៉ូសែប ។ វាគូសបញ្ជាក់ថា មានភាពច្របូកច្របល់ និងវិវាទក្នុងចំណោមនិកាយគ្រិស្តសាសនា ដែលជំរុញឲ្យយ៉ូសែបចង់ដឹងថាតើនិកាយណាមួយដែលពិត លោកបានសិក្សាបទគម្ពីរ ហើយអធិស្ឋាន ពន្លឺមួយបានចុះមកពីស្ថានសួគ៌ ហើយតួអង្គព្រះបង្ហាញព្រះកាយ ថែមទាំងឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់លោក ។
« ខ្ញុំពុំអាចបដិសេធរឿងនេះបានឡើយ »
សេចក្ដីលម្អិតដែលអនុមតិជាផ្លូវការក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៨ លើដំណើររឿងរបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ អំពីការនិមិត្តដំបូង គឺជាបទពិសោធន៍នៃការរៀនសូត្រដ៏មានអានុភាពដែលមនុស្សគ្រប់រូបអាចមាន ។ បទពិសោធន៍នេះបានកែប្រែជីវិតយ៉ូសែប វាបានកែប្រែជីវិតខ្ញុំ ហើយខ្ញុំដឹងថាវាបាន ហើយក៏នឹងកែប្រែជីវិតអ្នកដែរ ពេលអ្នកទូលសុំការបញ្ជាក់ពីភាពពិតជាក់ស្តែងរបស់វាមកពីព្រះអម្ចាស់ ។
ដូចមានថ្លែងក្នុងឯកសារ « ដំណើររឿងការនិមិត្តដំបូង » លើគេហទំព័រ LDS.org ដូចនេះ ៖ « យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានថ្លែងទីបន្ទាល់ម្ដងហើយម្ដងទៀតថា លោកបានមានការនិមិត្តអស្ចារ្យមួយឃើញព្រះជាព្រះវរបិតា និងបុត្រាទ្រង់គឺ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ទាំងសេចក្ដីពិតនៃការនិមិត្តដំបូង ទាំងការជំទាស់ចំពោះវា មិនអាចបញ្ជាក់បានតាមរយៈការស្រាវជ្រាវប្រវត្តិសាស្រ្តតែម្យ៉ាងនោះទេ ។ ការដឹងសេចក្ដីពិតនៃទីបន្ទាល់របស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ តម្រូវឲ្យមនុស្សគ្រប់រូបស្វែងរកសេចក្ដីពិតដោយស្មោះត្រង់ក្នុងការសិក្សាកំណត់ត្រា រួចប្រើសេចក្ដីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទូលសួរព្រះដោយចិត្តស្មោះ ដោយការអធិស្ឋានរាបទាបថាតើកំណត់ត្រានេះពិតដែរឬទេ ។ ប្រសិនបើអ្នកស្វែងរកទូលសួរដោយស្មោះអស់ពីចិត្តដើម្បីធ្វើសកម្មភាពលើចម្លើយដែលផ្ដល់ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះភាពពោរពេញនៃសេចក្ដីពិតនៃការនិមិត្តរបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ នឹងបង្ហាញឲ្យឃើញ ។ តាមរបៀបនេះ មនុស្សគ្រប់រូបអាចដឹងថា យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានថ្លែងដោយទៀងត្រង់ថា ‹ ខ្ញុំបានឃើញការនិមិត្ត ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំបានឃើញការនិមិត្ត ហើយខ្ញុំដឹងថា ព្រះទ្រង់ក៏ដឹងថាខ្ញុំបានឃើញការនិមិត្ត ហើយខ្ញុំពុំអាចបដិសេធរឿងនេះ › បានឡើយ [ យ៉ូសែប ស៊្មីធ — ប្រវត្តិ ១:២៥ ] » ។
យោងតាមប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស៊្មីធ ( ១៨៣៨–១៩១៨ ) « ព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់បំផុត ដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងពិភពលោក ចាប់តាំងពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនៃព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះ ដែលយាងចេញពីផ្នូរ និងការយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌វិញ នោះគឺការយាងមករបស់ព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រា មកជួបក្មេងប្រុស យ៉ូសែប ស៊្មីធ » ។៩
សេចក្តីពិតដែលកើតមកពីការនិមិត្តដំបូង
វាជាបទពិសោធន៍ដ៏អស្ចារ្យ និងត្រចះត្រចង់ដើម្បីវិភាគលើអ្វីដែលយើងបានរៀនចេញពីបទពិសោធន៍ដ៏ពិសិដ្ឋ និងស្ញប់ស្ញែងនេះ ។ ខ្ញុំចង់ចែកចាយឧទាហរណ៍ខ្លះអំពីសេចក្ដីពិតនានា ដែលយើងរៀនចេញពីការនិមិត្តដំបូងរបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ទាក់ទងនឹងលក្ខណៈរបស់ព្រះជាព្រះវរបិតា បុត្រាទ្រង់គឺ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ភាពពិតជាក់ស្តែងនៃសាតាំង និងភាពមិនចុះសម្រុងរវាងសេចក្តីល្អ និងសេចក្តីអាក្រក់ ព្រមទាំងទិដ្ឋភាពសំខាន់ដទៃទៀតក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។
យើងដឹងថាបទគម្ពីរជាការពិត ហើយអាចទទួលយកបាន ព្រមទាំងអាចអនុវត្តបានក្នុងជីវិតយើង ។
យើងដឹងថាការពិចារណាលើបទគម្ពីរ នាំឲ្យមានអំណាច និងការយល់ដឹង ។
យើងដឹងថាចំណេះដឹងតែម្យ៉ាងមិនគ្រប់គ្រាន់ឡើយ ព្រោះការប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលយើងដឹង នាំមកនូវពរជ័យពីព្រះ ។
យើងរៀនដាក់ការទុកចិត្តយើងលើព្រះ ហើយទូលសុំចម្លើយពីទ្រង់អំពីសំណួរសំខាន់ៗក្នុងជីវិត ហើយពុំដាក់ការទុកចិត្តយើងលើមនុស្សឡើយ ។
យើងដឹងថាការអធិស្ឋានត្រូវបានឆ្លើយស្របតាមសេចក្ដីជំនឿដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនរបស់យើង និងតាមព្រះឆន្ទៈព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
យើងស្គាល់ភាពពិតនៃជីវិតសាតាំង ហើយវាមានអំណាចពិតដើម្បីជះឥទ្ធិពលលើពិភពខាងសាច់ឈាម រួមទាំងយើងផងដែរ ។
យើងដឹងថាអំណាចសាតាំងមានកំណត់ ហើយព្រះមានព្រះចេស្ដាលើសលុបជាងវាទៅទៀត ។
យើងដឹងថាសាតាំងនឹងមិនឈប់បំផ្លាញកិច្ចការរបស់ព្រះឡើយ ហើយវាច្បាស់ជាបានដឹងអំពីសារៈសំខាន់របស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ក្នុងតួនាទីលោកជាព្យាការីនៃការស្ដារឡើងវិញ ។
យើងដឹងថាយើងអាចយកឈ្នះលើសាតាំងបានដោយអំពាវនាវទៅព្រះ ហើយដាក់សេចក្ដីជំនឿ និងការទុកចិត្តទាំងស្រុងលើព្រះអម្ចាស់ ។
យើងដឹងថាទីណាដែលមានពន្លឺ នោះភាពងងឹតត្រូវបាត់បង់ទៅ ។
យើងដឹងថាព្រះជាព្រះវរបិតា និងបុត្រាទ្រង់គឺ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាតួអង្គពីរដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ដែលមានលក្ខណៈ និងរូបរាងដូចគ្នា ។
យើងដឹងថាយើងត្រូវបានបង្កើតឡើងដូចរូបអង្គព្រះ ។
យើងដឹងថាព្រះគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ។
យើងដឹងថាព្រះស្គាល់យើងម្នាក់ៗ ហើយទ្រង់ជ្រាបអំពីសេចក្ដីត្រូវការ និងកង្វល់របស់យើង ។ ទ្រង់បានហៅយ៉ូសែបតាមឈ្មោះរបស់លោក ។
យើងស្គាល់ទំនាក់ទំនងរវាងព្រះជាព្រះវរបិតា និងបុត្រាទ្រង់គឺ ព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ព្រះយេស៊ូវធ្វើតាមព្រះវរបិតាទ្រង់ រីឯព្រះវរបិតាទាក់ទងមនុស្សលើផែនដីតាមរយៈបុត្រាទ្រង់ ។
យើងដឹងថាព្រះវរបិតាសព្វព្រះទ័យនឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទើបទ្រង់ហៅព្រះយេស៊ូវថាជាព្រះរាជបុត្រាដ៏ស្ងួនភ្ងារបស់ទ្រង់ ។
យើងដឹងថាសាសនាចក្រដ៏ពិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលទ្រង់បានស្ថាបនាពីបុរាណ គ្មានលើផែនដីនេះនៅជំនាន់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ទេ នោះជាការបញ្ជាក់ភាពពិតនៃការក្បត់សាសនាដ៏ធំដែលបានទាយទុកជាមុនដោយសាវកប៉ុល ។
យើងដឹងថាពេលយើងចង់បានការតម្រែតម្រង់មកពីព្រះក្នុងជីវិតយើង នោះទ្រង់នឹងបង្ហាញទិសដៅមួយដល់យើង ។ នៅជំនាន់យ៉ូសែប និកាយ និងសាសនាទាំងអស់សុទ្ធតែខុស ។
យើងដឹងថាគ្រប់គ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រាទទួលបានការនិមិត្ត ពរជ័យ និងសិរីល្អពីព្រះ ។
យើងរៀនយ៉ាងជ្រាលជ្រៅពីរបៀបដែលព្រះជ្រើសរើសព្យាការី ។
យើងដឹងថាព្រះជ្រើសរើសអ្នកដែលមានចិត្តបរិសុទ្ធជាមនុស្សសុចរិត ហើយមានបំណងសុចរិតឲ្យធ្វើកិច្ចការទ្រង់ នោះជាការបញ្ជាក់ការបង្រៀនចេញពីព្រះគម្ពីរប៊ីបថា ព្រះទតមើលចិត្ត មិនមែនជ្រើសរើសដោយផ្អែកលើអាការៈខាងក្រៅ ឬស្ថានភាព ឬគោលជំហខាងសង្គមទេ ( សូមមើល សាំយូអែលទី១ ១៦:៧ ) ។
ការនិមិត្តដំបូងរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ គឺជាកូនសោចាក់បើកសេចក្ដីពិតជាច្រើនដែលបានលាក់បាំងអស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍មកហើយ ។ ចូរយើងកុំបំភ្លេច ឬមើលស្រាលសេចក្ដីពិតដ៏មានតម្លៃជាច្រើនដែលយើងបានរៀនចេញពីការនិមិត្តដំបូងឡើយ ។