Kabatan-onan
Kadaugan pinaagi ni Jesukristo
Ako may problema nga sobra ra nga mokaon. Ang akong pagsige of kaon nga hinakog miresulta sa grabeng kahasol sa konsensya, kasagmuyo, ug kahigawad. Mibati ko nga huyang kon mosulay ko sa pagbuntog sa akong problema.
Sa dugay nga panahon akong gibaliwala ang kamatuoran nga ang Pag-ula sa Manluluwas dili lang moluwas kanato apan motubos ug mohingpit usab kanato, ug kini magamit sa klaro nakong batasan nga sobrang mokaon.
Mihukom ko nga akong itugyan ang akong kaugalingon sa Manluluwas. Nag-ampo ko. Matinud-anon nakong giangkon ang akong mga kahuyang ug panginahanglan sa grasya, ug dayon mihangyo ko sa Langitnong Amahan sa pagpanalangin kanako uban sa Iyang balaanong tabang sa umaabut nga adlaw. Nianang gabhiuna nabati nako ang kasiguradoan sa mahigugmaong Amahan nga Siya adunay dili masukod nga tinguha sa pagtabang sa Iyang anak ug dili maduha-duhaan nga gahum sa pagtuman sa Iyang kabubut-on.
Sukad nianang gabhiona, ang pagkaon wala nay sama ka dako nga impluwensya ngari kanako. Nasayud ko nga si Jesukristo mao ang rason sa akong kalampusan. Sama ni Pablo, nakakat-on ko nga “mahimo ko ang tanang butang pinaagi kang Kristo nga nagapalig-on kanako” (Mga Taga-Filipos 4:13). Ug naningkamot ko nga dili gyud makalimtan ang laing leksyon gikan ni Pablo: “Salamat sa Dios nga mao ang nagahatag kanato sa kadaugan pinaagi sa atong Ginoong Jesukristo” (1 Mga Taga-Corinto 15:57).