Dierbare momenten
Als wij naar de Heer en zijn leiding streven, als het ons doel is om bij onze hemelse Vader terug te keren, zullen er zich dierbare momenten in ons leven voordoen.
Wat zijn we dankbaar voor onze hedendaagse profeet, president Gordon B. Hinckley, en voor zijn woorden: ‘Moge God de zustershulpvereniging van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen zegenen.’1 In deze kerk is iedere zuster lid van de zustershulpvereniging. Ieder van ons kan de liefde voelen die zo overvloedig aanwezig is in deze door God opgerichte organisatie.
Mijn hart gaat uit naar de zusters die zwaar zijn getroffen door de recente natuurrampen. Het verheugt mij te horen dat er rechtschapen vrouwen zijn die helpen en worden geholpen. Op die wijze ervaren zowel de helper als de geholpene de liefde van de Heer. Ik bid dat u in deze moeilijke tijd zijn liefde zult voelen, alsmede mijn liefde en de liefde van vele ZHV-zusters.
De profeet Joseph Smith heeft de koers voor de ZHV uitgezet toen hij in 1842 tot de zusters het volgende zei: ‘Het is natuurlijk dat vrouwen gevoelens van naastenliefde hebben. U krijgt nu de kans om te handelen volgens de gevoelens die God in uw hart heeft geplaatst. Het zal geweldig zijn als u deze beginselen naleeft!’2
De eerste zusters van de ZHV werden door de profeet Joseph Smith tot daden aangespoord. Ook tegenwoordig hebben wij de kans om een ‘werktuig in de handen Gods’ te zijn ‘om dat grote werk te doen.’3
Wat houdt het in gewone mensentaal in om een werktuig te zijn? Ik denk dat het betekent om anderen te verzorgen. Joseph Smith noemde het handelen ‘volgens de gevoelens die God in uw hart heeft geplaatst’. Ik heb vele dierbare momenten meegemaakt waarop ik het gevoel had dat de Heer mij als zijn werktuig gebruikte. Ik ben van mening dat u ook geleid wordt als u onderwijst, troost biedt en aanmoedigt.
Als vrouw stellen we vaak hoge eisen aan onszelf! Geloof me als ik zeg dat ieder van ons veel beter is dan u denkt. We moeten erkennen wat we goed doen en daar tevreden over zijn. Veel van wat we doen lijkt klein en onbelangrijk — gewoon een onderdeel van het dagelijks leven. Maar ik weet dat, wanneer we geroepen worden ‘om verslag aan Jehova uit te brengen’4, zoals de profeet Joseph Smith heeft gezegd, we veel te vertellen zullen hebben.
Ik zal u een voorbeeld geven. Onlangs vroeg ik ouderling William W. Parmley naar zijn herinneringen aan zijn moeder, LaVern Parmley, die 23 jaar lang algemeen jeugdwerkpresidente is geweest. Hij had het niet over haar toespraken tijdens conferenties of over de vele programma’s die ze ten uitvoer heeft gebracht. Hij had het over een van zijn dierbaarste momenten met zijn moeder, toen hij zeventien jaar oud was en zich voorbereidde om naar de universiteit te gaan. Hij herinnerde zich dat zijn moeder hem leerde hoe hij een knoop moest aanzetten. Op alle kinderen — groot of klein — laten kleine en eenvoudige daden een blijvende indruk achter.
We hebben niet allemaal kinderen die we kunnen leren naaien. Ook vroeger waren de zusters heel verschillend, net als wij. Sommigen waren getrouwd, sommigen waren ongehuwd, anderen waren weduwe, maar ze hadden allemaal hetzelfde doel. Tijdens mijn bezoeken aan veel verschillende landen heb ik uw liefde gevoeld. Zusters, ik heb u lief en ik weet dat de Heer u liefheeft.
Velen van u zijn op het ogenblik ongehuwd. U studeert nog, u werkt, u bent nieuw in de ZHV. Sommigen van u zijn al lang lid van de kerk. Neemt u alstublieft van mij aan dat u zeer waardevol bent en dat u nodig bent. Eenieder van u verleent liefde, energie, perspectief en getuigenis aan het werk. Uw inspanningen om dicht bij de Geest te leven zijn ons allen tot zegen, omdat u hebt geleerd om voor kracht en leiding op de Geest te vertrouwen.
Op een avond kreeg Cynthia, een ongehuwde zuster, het gevoel dat ze een zuster moest bezoeken bij wie ze op huisbezoek ging. De zuster was niet thuis. Toen Cynthia naar huis liep, zag ze een verpleegkundige vóór een ziekenhuis met twee kinderen die allebei zware brandwonden hadden. Toen Cynthia de verpleegkundige het meisje hoorde aanspreken, meende ze die naam te herkennen: ze had deze twee kinderen vier jaar daarvoor als zendelinge in Bolivia gekend. Terwijl ze op het gras bij het ziekenhuis met hen sprak, werd het haar duidelijk dat ze lichamelijk dan wel aan het herstellen waren, maar dat ze het emotioneel zwaar hadden zonder de steun van hun familie. Cynthia begon de kinderen te bezoeken en een band met ze op te bouwen. Omdat ze naar de influisteringen van de Geest had geluisterd, werd Cynthia een werktuig in Gods handen om deze twee kinderen met heimwee tot zegen te zijn.
Kwam dat omdat ze ongehuwd was? Nee, het kwam omdat ze naar de Geest luisterde en haar hart aan God had onderworpen. Als wij in overeenstemming met de Geest leven, als wij naar de Heer en zijn leiding streven, als het ons doel is om bij onze hemelse Vader terug te keren, zullen er zich dierbare momenten in ons leven voordoen. Die zullen we dan weten te waarderen omdat we een werktuig in Gods handen zijn.
Soms neemt het leven een onverwachte wending en moeten we van ‘plan A’ naar ‘plan B’ overschakelen. Een ongehuwde zuster schreef: ‘Ik geloof niet dat ik me als volwassene ooit gelukkig heb gevoeld, totdat ik ontdekte dat mijn waarde als persoon en als dochter van mijn hemelse Vader niets met mijn burgerlijke staat te maken had. Vanaf dat moment begon ik me op mijn geestelijke en persoonlijke groei te concentreren en niet op de vraag of ik ooit zou trouwen.’5
Wat leren en groeien we veel als we tot elkaar getuigen dat de Heer leeft en ons liefheeft. Zoals ik ooit eerder heb gezegd, als er iets is wat ik elke vrouw in de kerk toewens, dan is het dat zij dagelijks de liefde van de Heer voelt.
Soms voelen we die liefde op de meest onverwachte momenten. Kristen was bijna afgestudeerd en had pas haar tweede kind gekregen. Ze had het gevoel dat de andere studenten veel meer hadden bereikt dan zij, en ze vroeg zich af of ze naar het afstudeerdiner zou gaan. Haar angsten werden bevestigd toen de studenten werd gevraagd om op te schrijven wat ze ondertussen beroepsmatig hadden bereikt. Kristen herinnerde zich: ‘Ik voelde me plotseling in verlegenheid gebracht en schaamde me. Er was niets dat ik had bereikt. Ik had geen belangrijke positie, geen belangrijke baan.’ Om het nog erger te maken las de hoogleraar de prestaties voor terwijl hij iedere student de bul uitreikte. De vrouw die vóór Kristen was, had veel bereikt: ze had al een doctorstitel, kreeg haar tweede mastersgraad en was zelfs burgemeester geweest. De vrouw kreeg een groot applaus.
Toen was Kristen aan de beurt. Ze overhandigde een leeg vel papier aan de hoogleraar en probeerde haar tranen te bedwingen. Ze had college bij de hoogleraar gelopen en die had haar geprezen voor haar studieprestaties. Hij keek naar het blanke vel papier en zei zonder enige aarzeling: ‘Kristen speelt de belangrijkste rol in onze samenleving.’ Hij pauzeerde enkele seconden en zei toen met krachtige stem: ‘Zij is de moeder van haar kinderen.’ In plaats van een beleefd applaus, stond iedereen op. Er was slechts één staande ovatie die avond — voor de moeder in die zaal.
Moeders, u bent een werktuig in Gods handen, met de goddelijke verantwoordelijkheid om uw kinderen te onderwijzen en te verzorgen. Kleintjes hebben zoveel behoefte aan uw vriendelijke en liefdevolle hand. Als u hen op de eerste plaats zet, zal Hij u leiden om hen op de beste manier op te voeden.
Ook als u oudere kinderen hebt, bent u thuis nog altijd nodig. Ja, er zijn frustraties, maar er is ook veel vreugde. Sta daar voor open! Omdat ik vier drukke zoons heb opgevoed, heb ik nogal wat geleerd over een werktuig zijn: geniet van die energieke jaren! Zorg ervoor dat uw huis een veilige, gelukkige, ontspannen plek is waar hun vrienden welkom zijn. Luister, heb lief en vertel verhalen uit uw eigen kinderjaren.
Heb hoge verwachtingen voor uw kinderen. Onze zoons moesten altijd op tijd thuis zijn: wij zeiden dat de Heilige Geest om middernacht naar bed gaat. Enkele malen, toen ze niet op tijd thuis waren, heeft de Heilige Geest me ingefluisterd om naar hen op zoek te gaan. Dat was een verrassing voor hun vriendinnetje! We lachen er nu om — maar ik moet toegeven dat het gemakkelijker is om erom te lachen nu ze volwassen zijn.
Sta altijd voor uw kinderen klaar. Zit op de rand van hun bed en geniet van de gesprekken ’s avonds laat — probeer wakker te blijven! Bid dat de Heer u zal inspireren. Vergeef vaak. Selecteer zorgvuldig waar u een punt van wil maken. Getuig herhaaldelijk van Jezus Christus en zijn goedheid, en van de herstelling. En bovenal, laat hen weten dat u op de Heer vertrouwt.
Als uw kinderen volwassen zijn en uit huis zijn gegaan; als u ongehuwd, gescheiden of weduwe bent, laat het dan niet van uw omstandigheden afhangen om over uw levenservaringen te vertellen. Uw stem is nodig.
Tijdens een ZHV-les in onze wijk hadden we het erover wat nu werkelijk een goed huwelijk was. Een van de zusters, Lisa, zei: ‘Ik moet misschien niets zeggen omdat ik gescheiden ben. Maar het zijn mijn tempelverbonden die mij op de been houden.’ Na de les vroeg ik aan enkele jongvolwassen ZHV-zusters wat hun in de les het meest had aangesproken. Ze zeiden dat de opmerking van Lisa hen het meest had geraakt.
Mijn dierbare oudere zusters, ik zie Gods beeld in uw gelaat. Uw wijsheid, geduld en ervaring hebben zoveel mensen beïnvloed! Toen ze in de negentig was, zei mijn geweldige schoonmoeder, Mary, altijd: ‘Mensen denken dat ik niets weet omdat ik oud ben.’ Ik zal u vertellen wat zij wist en wat ze deed. Terwijl ze in een bejaardentehuis woonde, vroeg ze de manager of ze een ruimte voor kerkdiensten mochten gebruiken. Hij zei nee omdat het tehuis niet aan een kerkgenootschap verbonden was. Maar ze nam geen genoegen met dat antwoord! Samen met enkele andere zusters bleef Mary aandringen totdat het tehuis een ruimte beschikbaar stelde. Al snel was er een gemeente georganiseerd, en de leden kwamen iedere zondag bij elkaar om aan het avondmaal deel te nemen en hun verbonden te hernieuwen. Leeftijd is geen belemmering om een werktuig in Gods handen te zijn.
Er zijn talrijke manieren om een werktuig in Gods handen te worden. Bijvoorbeeld, de huisbezoekster zijn die u altijd wilde zijn; aan een jonge, ongehuwde volwassene vragen wat ze leuk vindt in plaats van waarom ze niet getrouwd is; delen met anderen in plaats van zelf te verzamelen; zorgvuldig uw kleding, woordgebruik en ontspanning uitkiezen; glimlachen naar een echtgenoot of een kind die weten dat ze frustratie en pijn hebben veroorzaakt; een arm om een jongevrouw heen slaan; blijmoedig in de kinderkamer lesgeven; door uw houding laten zien dat u plezier beleeft aan uw levensreis. De profeet Joseph Smith heeft over dergelijke inspanningen gezegd: ‘Indien u van de u gegunde voorrechten gebruik maakt, kunnen de engelen niet anders dan uw metgezel zijn.’6
Ik getuig dat we met het werk van God bezig zijn. Ik dank u voor uw toewijding aan uw gezin, de ZHV en de kerk. Ik ben dankbaar dat u een werktuig in de handen van de Heer wilt zijn om zijn grote werk te volbrengen. Moge u Gods liefde voelen en anderen in die liefde laten delen, is mijn gebed, in de naam van Jezus Christus. Amen.