Ο Ιησούς Χριστός είναι ο θησαυρός
Επικεντρωθείτε στον Χριστό. Είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας, το «σημάδι» στο οποίο θα πρέπει να κοιτάξουμε και ο μεγαλύτερος θησαυρός μας.
Το 1907, ένας πλούσιος Άγγλος ονόματι Τζωρτζ Χέρμπερτ, ο πέμπτος κόμης του Κάρναρβον1, μετακόμισε στην Αίγυπτο όπου ανέπτυξε ενδιαφέρον για την αρχαιολογία. Πλησίασε έναν πολύ γνωστό Αιγυπτιολόγο, τον Χάουαρντ Κάρτερ, και πρότεινε μία σύμπραξη. Ο Κάρτερ θα επέβλεπε τις αρχαιολογικές τους ανασκαφές και ο Κάρναρβον θα ανελάμβανε τη χρηματοδότηση.
Μαζί διερεύνησαν με επιτυχία διάφορες τοποθεσίες. Κατόπιν, έλαβαν άδεια ανασκαφών στην Κοιλάδα των Βασιλέων, που βρίσκεται κοντά στο σύγχρονο Λούξορ, όπου είχαν βρεθεί οι τάφοι πολλών Φαραώ. Αποφάσισαν να αναζητήσουν τον τάφο του βασιλιά Τουταγχαμών. Ο Τουταγχαμών είχε ανέλθει στον θρόνο της Αιγύπτου περισσότερο από 3.000 χιλιάδες χρόνια νωρίτερα και βασίλευσε για 10 χρόνια πριν από τον απροσδόκητο θάνατό του2. Ήταν γνωστό ότι είχε ταφεί στην Κοιλάδα των Βασιλέων3, αλλά η τοποθεσία του τάφου του ήταν άγνωστη.
Ο Κάρτερ και ο Κάρναρβον δαπάνησαν πέντε έτη αναζητώντας ανεπιτυχώς τον τάφο του Τουταγχαμών. Τελικώς ο Κάρναρβον πληροφόρησε τον Κάρτερ ότι είχε τελειώσει με την άκαρπη αναζήτηση. Ο Κάρτερ παρακάλεσε για ένα επιπλέον διάστημα ανασκαφών και ο Κάρναρβον συμφώνησε στη χρηματοδότηση.
Ο Κάρτερ συνειδητοποίησε ότι ολόκληρο το έδαφος της Κοιλάδας των Βασιλέων είχε ανασκαφεί μεθοδικά – εκτός από την περιοχή της δικής τους κατασκήνωσης. Μέσα σε λίγες ημέρες μετά την ανασκαφή εκεί, βρήκαν τα πρώτα σκαλοπάτια που οδηγούσαν κάτω στον τάφο4.
Όταν ο Κάρτερ τελικώς περιεργάσθη τον προθάλαμο του τάφου του Τουταγχαμών είδε χρυσάφι παντού. Ύστερα από τρεις μήνες καταγραφής του περιεχομένου του προθαλάμου, άνοιξαν τον σφραγισμένο θάλαμο ταφής τον Φεβρουάριο του 1923 – πριν από 100 έτη. Ήταν το πιο σπουδαίο αρχαιολογικό εύρημα του 20ου αιώνα.
Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών αναποτελεσματικής αναζήτησης, ο Κάρτερ και ο Κάρναρβον είχαν παραβλέψει αυτό που ήταν κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια τους. Περίπου πέντε αιώνες πριν από τη γέννηση του Σωτήρος, ο προφήτης Ιακώβ από το Βιβλίο του Μόρμον αναφέρθηκε στο να λαμβάνουμε ως δεδομένο ή να υποτιμάμε αυτό που είναι κοντά σαν να «κοιτ[άζουμε] πέρα από το σημάδι». Ο Ιακώβ προείδε ότι ο λαός της Ιερουσαλήμ δεν θα αναγνώριζε τον υπεσχημένο Μεσσία, όταν ερχόταν. Ο Ιακώβ προφήτευσε ότι θα ήταν ένας «λαός που περιφρονούσ[ε] τα λόγια της απλότητας… και [θα] επεδίω[καν] πράγματα που δεν μπορούσαν να καταλάβουν. Επομένως, εξαιτίας της τύφλωσής τους, η οποία τύφλωση επήλθε επειδή κοιτούσαν πέρα από το σημάδι, και πρέπει αναγκαστικά να πέσουν»5. Με άλλα λόγια, θα παραπατούσαν.
Η πρόβλεψη του Ιακώβ απεδείχθη ακριβής. Κατά τη διάρκεια της θνητής διακονίας του Ιησού, πολλοί κοίταξαν πέρα από το σημάδι, πέρα από Εκείνον. Κοίταξαν πέρα από τον Σωτήρα του κόσμου. Αντί να αναγνωρίσουν τον ρόλο Του στην εκπλήρωση του σχεδίου του Επουράνιου Πατέρα, Τον καταδίκασαν και Τον σταύρωσαν. Αναζητούσαν και περίμεναν κάποιον άλλον για να τους φέρει τη σωτηρία.
Όπως εκείνοι οι άνθρωποι στην Ιερουσαλήμ και όπως ο Κάρτερ και ο Κάρναρβον, μπορεί κι εμείς να είμαστε επιρρεπείς στο να κοιτάξουμε πέρα από το σημάδι. Πρέπει να προφυλαχθούμε από αυτήν την τάση, ώστε να μην χάσουμε τον Ιησού Χριστό από τη ζωή μας και αποτύχουμε να αναγνωρίσουμε τις πολλές ευλογίες που μας προσφέρει. Τον χρειαζόμαστε. Μας συμβουλεύουν να βασιζόμαστε «απόλυτα στην αξία εκείνου που είναι ισχυρός στο να σώζει»6.
Είναι ο σκοπός μας. Εάν φανταζόμαστε λανθασμένα ότι υπάρχει ανάγκη για κάτι πέρα από αυτό που προσφέρει Εκείνος, αρνούμαστε ή μειώνουμε το εύρος και τη δύναμη που Εκείνος μπορεί να έχει στη ζωή μας. Έχει διεκδικήσει τα δικαιώματα της ευσπλαχνίας και προσφέρει αυτήν την ευσπλαχνία σε εμάς7. Είναι η υπέρτατη «πηγή [στην οποία θα πρέπει] να στραφού[με] για άφεση των αμαρτιών [μας]»8. Είναι ο Συνήγορός μας προς τον Πατέρα και υποστηρίζει αυτό που ο Πατέρας ήθελε εξαρχής: για να επιστρέψουμε σε Εκείνον ως κληρονόμοι στο βασίλειό Του. Πρέπει, με τα λόγια του προφήτη Άλμα, να «ρίξ[ουμε] ματιές και [να] αρχίσ[ουμε] να πιστεύ[ουμε] στον Υιό του Θεού, ότι θα έλθει για να λυτρώσει τον λαό Του, και ότι θα υποφέρει και θα πεθάνει για να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες [μας]. Και ότι θα εγερθεί ξανά από τους νεκρούς, πράγμα το οποίο θα πραγματοποιήσει την ανάσταση»9. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο θησαυρός μας.
Ο Σωτήρας μάς έχει δώσει πολλούς τρόπους να εστιάζουμε σε Εκείνον σκόπιμα, συμπεριλαμβανομένης της καθημερινής ευκαιρίας να μετανοούμε. Μερικές φορές, υποτιμούμε πόσο μεγάλη είναι αυτή η προσφερόμενη ευλογία. Όταν ήμουν οκτώ ετών, βαπτίσθηκα από τον πατέρα μου. Κατόπιν, κράτησα το χέρι του για να διασχίσουμε έναν πολυσύχναστο δρόμο. Δεν πρόσεχα και βγήκα από το κράσπεδο την ώρα που ένα μεγάλο φορτηγό ερχόταν με θόρυβο. Ο πατέρας μου με τράβηξε απότομα από τον δρόμο και με έφερε στο κράσπεδο. Αν δεν το είχε κάνει, θα με είχε χτυπήσει το φορτηγό. Γνωρίζοντας πόσο σκανδαλιάρης ήμουν, σκέφθηκα: «Ίσως καλύτερα να με είχε σκοτώσει το φορτηγό, γιατί δεν θα ήμουν ποτέ τόσο καθαρός όσο είμαι τώρα μετά τη βάπτισή μου».
Ως οκτάχρονος, είχα λανθασμένα υποθέσει ότι το νερό του βαπτίσματος καθάριζε από τις αμαρτίες. Δεν είναι έτσι. Στα χρόνια από τη βάπτισή μου και μετά, έχω μάθει ότι οι αμαρτίες καθαρίζονται με τη δύναμη του Ιησού Χριστού μέσω της εξιλεωτικής θυσίας Του καθώς συνάπτουμε και τηρούμε τη διαθήκη του βαπτίσματος10. Κατόπιν, μέσω του δωρεάς της μετάνοιας, μπορούμε να παραμείνουμε καθαροί. Έχω επίσης μάθει ότι η μετάληψη φέρνει έναν ισχυρό ενάρετο κύκλο στη ζωή μας, κάνοντας εφικτό να διατηρούμε άφεση των αμαρτιών μας11.
Ακριβώς όπως ο θησαυρός που ήταν κάτω από τα πόδια του Κάρτερ και του Κάρναρβον, οι πολύτιμες ευλογίες της μεταλήψεως είναι διαθέσιμες σε εμάς κάθε φορά που παρευρισκόμαστε στη συγκέντρωση μεταλήψεως. Έχουμε την υπόσχεση ότι το Άγιο Πνεύμα θα είναι ο συνεχής σύντροφός μας, αν προσεγγίσουμε τη μετάληψη με τον τρόπο που ένας καινούργιος νεοφώτιστος προσεγγίζει το βάπτισμα και την επικύρωση, με καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο και αποφασιστικότητα να ζήσουμε σύμφωνα με αυτήν τη διαθήκη του βαπτίσματος. Το Άγιο Πνεύμα μάς ευλογεί με την εξαγνιστική Του δύναμη, ώστε να μπορούμε πάντα να διατηρούμε άφεση των αμαρτιών μας, εβδομάδα με την εβδομάδα12.
Το πνευματικό θεμέλιό μας ενδυναμώνεται μέσω της μετάνοιας και με της προετοιμασίας ευσυνείδητα και της μετάληψης αξίως. Μόνον με γερό πνευματικό θεμέλιο μπορούμε να διαχειρισθούμε με επιτυχία τη βροχή, τον άνεμο και τις πλημμύρες, μεταφορικά μιλώντας, που αντιμετωπίζουμε στη ζωή μας13. Αντιθέτως, το πνευματικό θεμέλιό μας αποδυναμώνεται, όταν εκουσίως παραλείπουμε τη συγκέντρωση μεταλήψεως ή όταν δεν εστιάζουμε στον Σωτήρα κατά τη διάρκεια της μεταλήψεως. Μπορεί αθέλητα να «αποσ[υρθούμε] από το Πνεύμα του Κυρίου, ώστε [να μην] έχει θέση μέσα [μ]ας για να [μ]ας καθοδηγεί σε μονοπάτια σοφίας ώστε να ευλογηθ[ούμε], να ευημερ[ούμε] και να προστατευθ[ούμε]»14.
Όταν έχουμε το Άγιο Πνεύμα μαζί μας, θα εμπνευσθούμε και θα καθοδηγηθούμε να συνάψουμε και να τηρήσουμε άλλες διαθήκες, όπως αυτές που συνάπτουμε στους ναούς. Κάνοντάς το αυτό εμβαθύνει τη σχέση μας με τον Θεό15. Ίσως να έχετε παρατηρήσει ότι πολλοί νέοι ναοί έχουν ανακοινωθεί τα τελευταία χρόνια, φέρνοντας τους ναούς πιο κοντά στα μέλη16. Παραδόξως, καθώς οι ναοί γίνονται πιο προσιτοί, μπορεί να είναι ευκολότερο να γίνουμε πιο χαλαροί σχετικά με την προσέλευση στον ναό. Όταν οι ναοί είναι μακριά, προγραμματίζουμε τον χρόνο και τους πόρους μας για να ταξιδέψουμε στον ναό για να λατρεύσουμε εκεί. Δίνουμε προτεραιότητα σε αυτά τα ταξίδια.
Με έναν ναό κοντά μας, ίσως είναι εύκολο να αφήσουμε μικρά πράγματα να μας εμποδίζουν να παρευρισκόμαστε, λέγοντας στον εαυτό μας: «Καλά, θα πάω μια άλλη φορά». Το γεγονός ότι ζούμε κοντά σε έναν ναό δίνει μεγαλύτερη ευελιξία στον χρόνο προγραμματισμού στον ναό, αλλά αυτή ακριβώς η ευελιξία μπορεί να κάνει ευκολότερο να λάβουμε τον ναό ως κάτι το δεδομένο. Όταν το κάνουμε, «χάνουμε το σημάδι», υποτιμώντας την ευκαιρία να πλησιάσουμε τον Σωτήρα στον άγιο οίκο Του. Η δέσμευσή μας να παρευρισκόμαστε θα πρέπει να είναι τουλάχιστον τόσο δυνατή, όταν ο ναός είναι κοντά όπως και όταν είναι μακριά.
Αφού ο Κάρτερ και ο Κάρναρβον είχαν κάνει ανασκαφές σε άλλα σημεία στην Κοιλάδα των Βασιλέων αναζητώντας τον τάφο του Τουταγχαμών, συνειδητοποίησαν την απροσεξία τους. Δεν χρειάζεται να εργαζόμαστε ανεπιτυχώς, όπως έκαναν εκείνοι για ένα διάστημα, για να βρούμε τον θησαυρό μας. Ούτε χρειάζεται να επιζητούμε συμβουλή από εξωτικά βοηθήματα, δίνοντας αξία στην καινοτομία του βοηθήματος και σκεπτόμενοι ότι μία τέτοια συμβουλή θα είναι πιο φωτισμένη από εκείνη που μπορούμε να λάβουμε από έναν ταπεινό προφήτη του Θεού.
Όπως καταγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη, όταν ο Νεεμάν επεζήτησε θεραπεία για τη λέπρα του, αγανάκτησε που του ζητήθηκε να βουτήξει επτά φορές σε ένα κοντινό, συνηθισμένο ποτάμι. Όμως πείσθηκε να ακολουθήσει τη συμβουλή του προφήτη Ελισσαιέ, αντί να βασίζεται στις δικές του προκαταλήψεις για το πώς θα έπρεπε να συμβεί το θαύμα. Ως αποτέλεσμα, ο Νεεμάν θεραπεύθηκε17. Όταν εμπιστευόμαστε τον προφήτη του Θεού στη Γη σήμερα και ενεργούμε επί της συμβουλής του, θα βρούμε ευτυχία και εμείς μπορούμε να θεραπευθούμε. Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε πιο πέρα.
Αδελφοί και αδελφές, σας παροτρύνω να θυμάστε και πάντα να εστιάζετε στον Ιησού Χριστό. Είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας, το «σημάδι» στο οποίο θα πρέπει να κοιτάξουμε και ο μεγαλύτερος θησαυρός μας. Καθώς έρχεστε σε Εκείνον, θα ανταμειφθείτε με δύναμη για να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες της ζωής, θάρρος να κάνετε το σωστό και την ικανότητα να εκπληρώσετε την αποστολή σας στη θνητότητα. Φυλάτε σαν θησαυρό την ευκαιρία να μετανοήσετε, το προνόμιο να μεταλαμβάνετε, την ευλογία να συνάπτετε και να τηρείτε διαθήκες του ναού, την απόλαυση να λατρεύετε στον ναό και τη χαρά να έχετε έναν ζώντα προφήτη.
Καταθέτω την επίσημη και βέβαιη μαρτυρία μου ότι ο Θεός, ο Αιώνιος Πατέρας, είναι ο Επουράνιος Πατέρας μας και ότι ζει. Ο Ιησούς είναι ο Χριστός. Είναι ο ευγενικός, σοφός επουράνιος Φίλος μας 18 και αυτή είναι η αποκατεστημένη Εκκλησία Του. Σας ευχαριστώ για την πίστη και την αφοσίωσή σας. Προσεύχομαι ώστε να ευλογηθείτε, να ευημερήσετε και να διατηρηθείτε, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.