Ώστε να δουν
Αναζητήστε και προσευχηθείτε για ευκαιρίες να αφήσετε να λάμψει το φως σας, ώστε άλλοι να μπορέσουν να δουν τον δρόμο προς τον Ιησού Χριστό.
Αδελφοί και αδελφές, η καρδιά μας έχει ευλογηθεί και ανανεωθεί από το Πνεύμα που έχουμε αισθανθεί σε αυτή τη συνέλευση.
Πριν από διακόσια χρόνια, μία στήλη φωτός ακούμπησε επάνω σε έναν νέο άνδρα σε ένα δάσος. Σε εκείνο το φως, ο Τζόζεφ Σμιθ είδε τον Θεό Πατέρα και τον Υιό Του, Ιησού Χριστό. Το φως τους έδιωξε το πνευματικό σκοτάδι το οποίο κάλυπτε τη γη και έδειξε τον δρόμο προς τα εμπρός για τον Τζόζεφ Σμιθ – και για όλους μας. Χάρη στο φως που αποκαλύφθηκε εκείνη την ημέρα μπορούμε να λάβουμε την πληρότητα των ευλογιών που είναι διαθέσιμες μέσω της Εξιλέωσης του Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού.
Χάρη στην Αποκατάσταση του Ευαγγελίου Του, μπορούμε να γεμίσουμε με το φως του Σωτήρος μας. Ωστόσο, εκείνο το φως δεν είναι για εσάς και εμένα μόνον. Ο Ιησούς Χριστός μάς έχει καλέσει: «Έτσι λοιπόν ας λάμψει το φως σας εμπρός σε αυτόν τον λαό, ώστε να δουν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν τον Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς»1. Έχω αγαπήσει αυτή τη φράση «ώστε να δουν». Είναι μία ειλικρινής και σημαντική πρόσκληση από τον Κύριο να έχουμε μεγαλύτερη πρόθεση να βοηθήσουμε τους άλλους να δουν το μονοπάτι και με αυτόν τον τρόπο να έλθουν στον Χριστό.
Όταν ήμουν 10 χρονών, η οικογένειά μας είχε την τιμή να φιλοξενήσει τον Πρεσβύτερο Τομ Πέρρυ της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων ενόσω βρισκόταν με ανάθεση στη γενέτειρά μου.
Στο τέλος της ημέρας η οικογένειά μας και οι Πέρρυ κάθονταν στο σαλόνι μας για να απολαύσουν την νοστιμότατη μηλόπιτα της μητέρας μου ενώ ο Πρεσβύτερος Πέρρυ αφηγείτο ιστορίες για τους Αγίους από όλο τον κόσμο. Ήταν συναρπαστικό.
Ήταν πια περασμένη η ώρα, όταν η μητέρα μου με φώναξε στην κουζίνα και έκανε την απλή ερώτηση: «Μπόννυ, τάισες τις κότες;»
Πιάστηκε η αναπνοή μου. Δεν τις είχα ταΐσει. Επειδή δεν ήθελα να φύγω από την παρουσία ενός Αποστόλου του Κυρίου, πρότεινα να νηστέψουν οι κότες μέχρι το πρωί.
Η μητέρα μου απάντησε με ένα κατηγορηματικό «όχι». Εκείνη τη στιγμή μπήκε στην κουζίνα ο Πρεσβύτερος Πέρρυ και με τη βροντερή, γεμάτη ενθουσιασμό φωνή του ρώτησε: «Μήπως άκουσα ότι κάποιος πρέπει να ταΐσει τις κότες; Μπορούμε να έρθουμε μαζί σου ο γιος μου κι εγώ;»
Ω, τι μεγάλη χαρά ήταν τώρα να ταΐσω τις κότες! Έτρεξα να πάρω τον μεγάλο κίτρινο φακό μας. Ενθουσιασμένη, προχώρησα μπροστά, χοροπηδώντας στο χιλιοπατημένο μονοπάτι που οδηγούσε στο κοτέτσι. Με τον φακό να κινείται πέρα δώθε στο χέρι μου, διασχίσαμε την έκταση με το καλαμπόκι και περάσαμε μέσα από το χωράφι με το σιτάρι.
Πλησιάζοντας το μικρό αρδευτικό κανάλι που διασταυρωνόταν με το μονοπάτι, πέρασα με έναν πήδο από πάνω, όπως είχα κάνει τόσα και τόσα βράδια μέχρι τώρα. Δεν έλαβα υπόψη μου τις προσπάθειες του Πρεσβυτέρου Πέρρυ να μας ακολουθήσει προχωρώντας σε ένα σκοτεινό, άγνωστο μονοπάτι. Το φως μου που χοροπηδούσε δεν τον βοήθησε να δει το κανάλι. Χωρίς σταθερό φως για να βλέπει, πάτησε κατευθείαν μέσα στο νερό βγάζοντας ένα δυνατό βογκητό. Πανικοβλημένη, γύρισα και είδα τον καινούργιο φίλο μου να βγάζει το μουσκεμένο πόδι του από το κανάλι και να διώχνει τα νερά από το βαρύ δερμάτινο παπούτσι του.
Με μουσκεμένο και γεμάτο νερά ακόμα παπούτσι του, ο Πρεσβύτερος Πέρρυ με βοήθησε να ταΐσω τις κότες. Όταν τελειώσαμε, με συμβούλευσε στοργικά: «Μπόννυ, πρέπει να βλέπω το μονοπάτι. Πρέπει το φως να πέφτει εκεί που περπατάω».
Έριχνα φως, όμως όχι με τρόπο που να βοηθάει τον Πρεσβύτερο Πέρρυ. Τώρα, ξέροντας ότι χρειαζόταν το φως μου για να προχωρήσει με ασφάλεια στο μονοπάτι, επικέντρωσα το φως από τον φακό μου ακριβώς μπροστά από τα βήματά του και μπορέσαμε να επιστρέψουμε στο σπίτι με σιγουριά.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές μου, επί χρόνια συλλογιζόμουν την αρχή που έμαθα από τον Πρεσβύτερο Πέρρυ. Η πρόσκληση του Κυρίου να αφήσουμε το φως μας να λάμψει δεν είναι να κουνάμε απλώς τυχαία την ακτίνα του φωτός και να κάνουμε τον κόσμο γενικά λαμπρότερο. Είναι να επικεντρώνουμε το φως μας, έτσι ώστε οι άλλοι να μπορούν να δουν τον δρόμο προς τον Χριστό. Είναι να συγκεντρώσουμε τον Ισραήλ από αυτήν την πλευρά του καταπετάσματος – βοηθώντας άλλους να δουν το επόμενο βήμα προς τα εμπρός στη σύναψη και τήρηση ιερών διαθηκών με τον Θεό2.
Ο Σωτήρας κατέθεσε μαρτυρία: «Ιδέστε, εγώ είμαι το φως. Σας έθεσα παράδειγμα»3. Ας δούμε ένα από τα παραδείγματά Του.
Η γυναίκα στο πηγάδι ήταν μία Σαμαρείτισσα, η οποία δεν γνώριζε τον Ιησού Χριστό και θεωρείτο από πολλούς ως απόκληρη στην κοινωνία της. Ο Ιησούς την συνάντησε και ξεκίνησε μία συνομιλία. Της μίλησε για το νερό. Κατόπιν την οδήγησε προς το αυξημένο φως, διακηρύσσοντας για τον Εαυτό Του ότι ήταν «το ζωντανό νερό»4.
Ο Χριστός γνώριζε με συμπόνια εκείνη και τις ανάγκες της. Συνάντησε τη γυναίκα εκεί όπου βρισκόταν και άρχισε να μιλά για κάτι οικείο και κοινό. Εάν είχε σταματήσει εκεί, θα ήταν μία θετική συνάντηση. Όμως δεν θα είχε σαν αποτέλεσμα να πάει η γυναίκα στην πόλη για να διακηρύξει: «Eλάτε να δείτε… μήπως είναι αυτός ο Xριστός;»5. Σιγά-σιγά, μέσα από τη συζήτηση, εκείνη ανακάλυψε τον Ιησού Χριστό και παρά το παρελθόν της, έγινε πηγή του φωτός, φωτίζοντας τον δρόμο για να βλέπουν οι άλλοι6.
Ας δούμε τώρα δύο ανθρώπους που ακολούθησαν το παράδειγμα του Σωτήρος να διαδώσουμε το φως. Πρόσφατα ο φίλος μου Κέβιν ήταν καθισμένος δίπλα σε ένα στέλεχος επιχείρησης σε κάποιο δείπνο. Ανησυχούσε για το τι θα είχε να κουβεντιάσει επί δύο ώρες. Ακολουθώντας την παρότρυνσή του, ο Κέβιν ρώτησε: «Μίλησέ μου για την οικογένειά σου. Από πού είναι;»
Ο κύριος γνώριζε λίγα πράγματα για τους προγόνους του, οπότε ο Κέβιν έβγαλε το τηλέφωνό του και είπε: «Έχω μία εφαρμογή που συνδέει τους ανθρώπους με τις οικογένειές τους. Για να δούμε τι μπορούμε να βρούμε».
Μετά από μακρά συζήτηση, ο καινούργιος φίλος του Κέβιν ρώτησε: «Γιατί είναι τόσο σημαντική η οικογένεια για την εκκλησία σου;»
Ο Κέβιν απάντησε απλά: «Πιστεύουμε ότι συνεχίζουμε να ζούμε μετά τον θάνατό μας. Αν βρούμε τους προγόνους μας και πάμε τα ονόματά τους σε ένα ιερό μέρος που λέγεται ναός, μπορούμε να τελέσουμε διατάξεις γάμου που θα κρατήσουν τις οικογένειές μας μαζί ακόμα και μετά θάνατο»7.
Ο Κέβιν ξεκίνησε με κάτι που ο ίδιος και ο καινούργιος φίλος του είχαν κοινό. Κατόπιν βρήκε έναν τρόπο να δώσει μαρτυρία για το φως και την αγάπη του Σωτήρος.
Η δεύτερη ιστορία αφορά στην Έλλα, μία παίκτρια μπάσκετ σε ομάδα κολλεγίου. Το παράδειγμά της αρχίζει όταν έλαβε την κλήση για την ιεραποστολή της ενόσω βρισκόταν στο σχολείο. Επέλεξε να ανοίξει την κλήση της μπροστά στην ομάδα της. Δεν γνώριζαν σχεδόν τίποτα για την Εκκλησία του Ιησού Χριστού και δεν καταλάβαιναν την επιθυμία της Έλλας να υπηρετήσει. Προσευχήθηκε επανειλημμένα για να γνωρίσει πώς να εξηγήσει την κλήση της για ιεραποστολή, με τρόπο που θα μπορούσαν να αισθανθούν το Πνεύμα οι συμπαίκτριές της. Η απάντησή της;
«Έφτιαξα ένα σημείο ισχύος» είπε η Έλλα «γιατί τα καταφέρνω καλά». Τους μίλησε για τη δυνατότητα υπηρέτησης σε μία από τις 400 και πλέον ιεραποστολές και πιθανόν τη μάθηση μίας ξένης γλώσσας. Τόνισε για τους χιλιάδες ιεραποστόλους που υπηρετούν ήδη. Η Έλλα τελείωσε με μία απεικόνιση του Σωτήρος και ετούτη τη σύντομη μαρτυρία: «Το μπάσκετ είναι από τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή μου. Μετακινήθηκα στη χώρα και άφησα την οικογένειά μου για να παίξω για αυτόν τον προπονητή και με αυτήν την ομάδα. Τα δύο άλλα μοναδικά πράγματα που είναι σημαντικότερα για εμένα από το μπάσκετ είναι η πίστη και η οικογένειά μου»8.
Σε περίπτωση τώρα που σκέπτεστε: «Σπουδαία παραδείγματα, δίνουν φως 1000 watt, όμως εγώ δεν είμαι παρά μία λάμπα που δίνει φως 20 watt», θυμηθείτε ότι ο Σωτήρας έδωσε μαρτυρία: «Εγώ είμαι το φως που θα κρατάτε ψηλά»9. Μας θυμίζει ότι Εκείνος θα φέρει το φως, αν απλώς στρέψουμε άλλους σε Αυτόν.
Εσείς και εγώ έχουμε αρκετό φως να μοιραστούμε αυτή τη στιγμή. Μπορούμε να φωτίσουμε το επόμενο βήμα για να βοηθήσουμε κάποιον να έλθει πιο κοντά στον Ιησού Χριστό και κατόπιν το επόμενο βήμα και το επόμενο.
Αναρωτηθείτε: «Ποιος χρειάζεται το φως που έχετε για να βρει το μονοπάτι που χρειάζεται, αλλά δεν μπορεί να δει;»
Αγαπητοί φίλοι μου, γιατί είναι τόσο σημαντικό να λάμψει το φως μας; Ο Κύριος μας έχει πει ότι «υπάρχουν ακόμα πολλοί επάνω στη γη… οι οποίοι έχουν κρατηθεί μακριά από την αλήθεια γιατί δεν ξέρουν πού να την βρουν»10. Μπορούμε να βοηθήσουμε. Μπορούμε εκ προθέσεως να κάνουμε ώστε να λάμψει το φως μας, ώστε να μπορούν οι άλλοι να δουν. Μπορούμε να στείλουμε μια πρόσκληση11. Μπορούμε να περπατήσουμε τη διαδρομή με εκείνους που κάνουν ένα βήμα προς τον Σωτήρα, άσχετα πόσο αδέξια προχωρούν. Μπορούμε να συναθροίσουμε τον Ισραήλ.
Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Κύριος θα μεγαλύνει κάθε μικρή προσπάθεια. Το Άγιο Πνεύμα θα μας βοηθήσει ώστε να γνωρίζουμε τι να πούμε και να κάνουμε. Προσπάθειες όπως αυτή ίσως απαιτήσουν από εμάς να βγούμε από μια βολική για εμάς κατάσταση, όμως μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Κύριος θα βοηθήσει να λάμψει το φως μας.
Πόσο ευγνώμων είμαι για το φως του Σωτήρος, το οποίο εξακολουθεί να οδηγεί αυτήν την Εκκλησία μέσω αποκαλύψεως.
Προσκαλώ όλους μας να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ιησού Χριστού και να έχουμε συμπονετικά επίγνωση εκείνων που είναι γύρω μας. Αναζητήστε και προσευχηθείτε για ευκαιρίες να αφήσετε να λάμψει το φως σας, ώστε άλλοι να μπορέσουν να δουν τον δρόμο προς τον Ιησού Χριστό. Η υπόσχεσή Του είναι μεγάλη: «Όποιος ακολουθεί εμένα, δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως της ζωής»12. Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Σωτήρας μας, Ιησούς Χριστός, είναι η οδός, η αλήθεια, η ζωή, το φως και η αγάπη του κόσμου. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.