3 En het geschiedde dat Abram zich op zijn aangezicht wierp en de naam van de Heer aanriep.

4 En God sprak met hem en zei: Mijn volk is afgedwaald van mijn voorschriften en heeft mijn verordeningen die Ik hun vaderen had gegeven, niet bewaard;

5 en zij hebben mijn zalving en de begrafenis of doop die Ik hun geboden had, niet onderhouden;

6 maar hebben zich van het gebod afgekeerd en gekozen voor het wassen van kinderen en het bloed van de besprenkeling;

7 en hebben gezegd dat het bloed van de rechtvaardige Abel voor zonden vergoten was; en hebben niet geweten waarvoor zij toerekenbaar zijn voor mijn aangezicht.

8 Maar wat u betreft, zie, Ik zal mijn verbond met u sluiten, en u zult een vader van vele natiën zijn.

9 En dit verbond sluit Ik, zodat uw kinderen onder alle natiën gekend zullen zijn. Evenmin zal uw naam nog langer Abram zijn, maar uw naam zal Abraham zijn; want tot een vader van vele natiën heb Ik u gemaakt.

10 En Ik zal u uitermate vruchtbaar maken, en Ik zal u tot natiën maken, en koningen zullen uit u voortkomen, en uit uw nageslacht.

11 En Ik zal een besnijdenisverbond met u oprichten, en het zal mijn verbond zijn tussen Mij en u, en uw nageslacht na u, in hun geslachten; opdat u voor eeuwig zult weten dat kinderen niet toerekenbaar zijn voor mijn aangezicht alvorens zij acht jaar oud zijn.

12 En u zult al mijn verbonden die Ik met uw vaderen gesloten heb nauwgezet onderhouden; en u zult de geboden die Ik u met mijn eigen mond gegeven heb, onderhouden en Ik zal een God zijn voor u en uw nageslacht na u.

23 Toen wierp Abraham zich op zijn aangezicht en verheugde zich en zei bij zichzelf: Er zal een kind worden geboren aan hem die honderd jaar oud is, en Sara, die negentig jaar is, zal baren.

24 En Abraham zei tot God: O, dat Ismaël oprecht voor U mag leven!