ព្រះគម្ពីរ
អេធើរ 15


ជំពូក​ទី ១៥

ពួក​សាសន៍​យ៉ារេឌ​រាប់​លាន​នាក់ ត្រូវ​បាន​ស្លាប់​នៅ​ក្នុង​ចម្បាំង — ស៊ិស និង​កូរីអានទុមើរ ប្រមូល​ប្រជាជន​ទាំង​អស់​មក​ច្បាំង​ដល់​ស្លាប់ — ព្រះ​វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ ឈប់​តស៊ូ​ជាមួយ​នឹង​ពួក​គេ — ប្រជាជាតិ​យ៉ារេឌ​ត្រូវ​បំផ្លាញ​ចោល​ទាំង​ស្រុង — កូរីអានទុមើរ​តែ​ម្នាក់​គត់ ដែល​នៅ​សល់។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កាល​កូរីអានទុមើរ​បាន​ជា​ពីរ​បួស នោះ​ទ្រង់​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​នឹក​ឃើញ​ដល់​ពាក្យ​ទាំង​ឡាយ ដែល​អេធើរ​បាន​និយាយ​មក​ទ្រង់។

ទ្រង់​បាន​ទត​ឃើញ​ថា ប្រជាជន​របស់​ទ្រង់​ត្រូវ​ស្លាប់ ដោយ​មុខ​ដាវ​អស់​ជិត​ពីរ​លាន​នាក់​ទៅ​ហើយ ហើយ​ទ្រង់​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ព្រួយ​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត មែន​ហើយ បុរស​ដ៏​ខ្លាំង​ពូកែ​ពីរ​លាន​នាក់ ត្រូវ​ស្លាប់​ព្រម​ទាំង​ប្រពន្ធ​របស់​គេ និង​កូន​របស់​គេ​ផង។

ទ្រង់​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ប្រែ​ចិត្ត​ពី​ការ​អាក្រក់​ដែល​ទ្រង់​បាន​ប្រព្រឹត្ត ទ្រង់​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​នឹក​ឃើញ​ដល់​ពាក្យ​ពេចន៍​ដែល​បាន​និយាយ​ចេញ​មក​ពី​មាត់​របស់​អស់​ទាំង​ពួក​ព្យាការី ហើយ​ទ្រង់​បាន​ទត​ឃើញ​ថា ពាក្យ​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​បាន​បំពេញ​មក​ដល់​ពេល​នេះ​ដ៏​សព្វ​គ្រប់ ហើយ​ព្រលឹង​ទ្រង់​ទួញ​សោក ហើយ​មិន​ព្រម​សះ​ស្បើយ​ឡើយ។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ទ្រង់​បាន​សរសេរ​សំបុត្រ​មួយ​ច្បាប់​ទៅ​ឲ្យ​ស៊ិស មាន​ប្រាថ្នា​ចង់​ឲ្យ​គាត់​លើក​លែង​ជីវិត​ឲ្យ​ប្រជាជន ហើយ​ទ្រង់​នឹង​ប្រគល់​នគរ​ឲ្យ​ដើម្បី​ជីវិត​របស់​ប្រជាជន។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កាល​ស៊ិស​បាន​ទទួល​សំបុត្រ​របស់​ទ្រង់​ហើយ នោះ​គាត់​បាន​សរសេរ​សំបុត្រ​មួយ​ច្បាប់​មក​កូរីអានទុមើរ​ថា បើ​សិន​ជា​ទ្រង់​ព្រម​ចុះ​ចាញ់ ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​សម្លាប់​ទ្រង់​ដោយ​ដាវ​របស់​គាត់​ផ្ទាល់ នោះ​ទើប​គាត់​នឹង​លើក​លែង​ជីវិត​ឲ្យ​ប្រជាជន។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ប្រជាជន​ពុំ​បាន​ប្រែ​ចិត្ត​ពី​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​ខ្លួន​ទេ ហើយ​ប្រជាជន​របស់​កូរីអានទុមើរ​ត្រូវ​បាន​ចាក់​រុក​ឲ្យ​មាន​កំហឹង​នឹង​ប្រជាជន​របស់​ស៊ិស ហើយ​ប្រជាជន​របស់​ស៊ិស​ត្រូវ​បាន​ចាក់​រុក​ឲ្យ​មាន​កំហឹង​នឹង​ប្រជាជន​របស់​កូរីអានទុមើរ ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ ប្រជាជន​របស់​ស៊ិស​បាន​ច្បាំង​នឹង​ប្រជាជន​របស់​កូរីអានទុមើរ។

ហើយ​កាល​កូរីអានទុមើរ​បាន​ឃើញ​ថា​ទ្រង់​ជិត​ចាញ់ នោះ​ទ្រង់​បាន​រត់គេច​ពី​ប្រជាជន​របស់​ស៊ិស។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ទ្រង់​បាន​មក​ដល់​សមុទ្រ​រីពលីអានគុម ដែល​បកប្រែ​មក​ថា ធំ ឬ​លើស​អ្វី​ទាំង​អស់ ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ កាល​ពួក​គេ​បាន​មក​ដល់​សមុទ្រ​នេះ​ហើយ នោះ​ពួក​គេ​បាន​បោះ​ត្រសាល​របស់​គេ ហើយ​ស៊ិស​ក៏​បាន​បោះ​ត្រសាល​គាត់​នៅ​ជិត​ពួក​គេ​ដែរ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ ដល់​ស្អែក​ឡើង ពួក​គេ​បាន​ច្បាំង​គ្នា។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បាន​ប្រយុទ្ធ​យ៉ាង​សាហាវ​អស្ចារ្យ​នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រយុទ្ធ​នោះ កូរីអានទុមើរ​ត្រូវ​របួស​ទៀត ហើយ​ទ្រង់​សន្លប់​ដោយ​អស់​ឈាម។

១០ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពល​ទ័ព​របស់​កូរីអានទុមើរ​បាន​វាយ​សម្រុក​ទៅ​លើ​ពល​ទ័ព​របស់​ស៊ិស រហូត​ដល់​បាន​វាយ​ឈ្នះ​ពួក​គេ ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​រត់គេច​ចេញ​ពី​ខ្លួន ហើយ​ពួក​គេ​បាន​រត់​ទៅ​ទិស​ខាង​ត្បូង ហើយ​បាន​បោះ​ត្រសាល​របស់​ពួក​គេ​នៅ​ត្រង់​កន្លែង​មួយ​ដែល​ហៅ​ថា អូកាត។

១១ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កងទ័ព​របស់​កូរីអានទុមើរ បាន​បោះ​ត្រសាល​របស់​ពួក​គេ​នៅ​ជិត​កូន​ភ្នំ​រ៉ាម៉ា ហើយ​គឺ​នៅ​ភ្នំ​ដដែល​នេះ ដែល​ឪពុក​ខ្ញុំ គឺ​មរមន​បាន​លាក់​បញ្ជី​ទាំង​ឡាយ​ថ្វាយ​ព្រះ​អម្ចាស់ ដែល​ជា​បញ្ជី​ពិសិដ្ឋ។

១២ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បាន​ប្រមូល​អស់​ទាំង​ប្រជាជន​នៅ​លើ​អស់​ទាំង​ផ្ទៃ​ដែនដី ដែល​ពុំ​ទាន់​ស្លាប់ លើក​លែងតែ​អេធើរ។

១៣ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា អេធើរ​បាន​ឃើញ​នូវ​សកម្ម​ភាព​ទាំង​អស់​របស់​ប្រជាជន ហើយ​លោក​បាន​ឃើញ​ថា ប្រជាជន​ដែល​នៅ​ខាង​កូរីអានទុមើរ ត្រូវ​បាន​ប្រមូល​ទៅ​ក្នុង​កងទ័ព​របស់​កូរីអានទុមើរ រីឯ​ប្រជាជន​ដែល​នៅ​ខាង​ស៊ិស ត្រូវ​បាន​ប្រមូល​ទៅ​ក្នុង​កងទ័ព​របស់​ស៊ិស។

១៤ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ អស់​រយៈ​ពេល​បួន​ឆ្នាំ នោះ​ពួក​គេ​ប្រមូល​ប្រជាជន ដើម្បី​ពួក​គេ​អាច​ប្រមូល​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ដែល​នៅ​លើ​ផ្ទៃ​ដែនដី ហើយ​ដើម្បី​ពួក​គេ​អាច​ទទួល​កម្លាំង​ទាំង​អស់ ដែល​ពួក​គេ​មាន​លទ្ធ​ភាព​អាច​ទទួល។

១៥ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កាល​ពួក​គេ​បាន​មក​ជុំ​គ្នា​ហើយ នោះ​មនុស្ស​ម្នាក់ៗ នៅ​ក្នុង​កងទ័ព​ដែល​គេ​ចង់នៅ ជាមួយ​នឹង​ប្រពន្ធ​របស់​គេ និង​កូន​របស់​គេ — ទាំង​ប្រុស​ទាំង​ស្រី និង​កូន​ក្មេងៗ ត្រូវ​បាន​ប្រដាប់​ដោយ​គ្រឿង​សស្ត្រាវុធ​ពិជ័យ​សង្គ្រាម​ទាំង​ឡាយ ដោយ​មាន​ខែល​ទាំង​ឡាយ និង​ប្រដាប់​បាំង​ដើមទ្រូង​ទាំង​ឡាយ និង​មួក​ដែក​ទាំង​ឡាយ ហើយ​ស្លៀកពាក់​តាម​របៀប​សង្គ្រាម — ពួក​គេ​បាន​ចេញ​មក​ច្បាំង​តទល់​គ្នា ហើយ​ពួក​គេ​ប្រយុទ្ធ​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ ហើយ​ពុំ​ឈ្នះ ពុំ​ចាញ់​សោះ។

១៦ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ដល់​ពេល​យប់ ពួក​គេ​នឿយហត់ ហើយ​ត្រឡប់​ទៅ​ឯ​ជំរំ​របស់​ពួក​គេ​វិញ​រៀង​ខ្លួន ហើយ​បន្ទាប់​ពី​ពួក​គេ​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ឯ​ជំរំ​គេ​វិញ​ហើយ នោះ​ពួក​គេ​បាន​ស្រែក​ទ្រហោយំ ហើយ​ទួញ​សោក​ចំពោះ​ការ​បាត់បង់​ប្រជាជន​គេ ដែល​ត្រូវ​ស្លាប់​បង់ ហើយ​សម្រែក​របស់​ពួក​គេ ការ​ទ្រហោយំ និង​ការ​ទួញ​សោក​របស់​គេ​ឮ​ជា​ខ្លាំង រហូត​ដល់​បាន​ពុះ​ជ្រែក​អាកាស​ជា​ពន់​ប្រមាណ។

១៧ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ដល់​ស្អែក​ឡើង ពួក​គេ​បាន​ទៅ​ច្បាំង​ទៀត ហើយ​ថ្ងៃ​នោះ ធំ ហើយ​ឃោរឃៅ​ណាស់ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ គង់តែ​ពួក​គេ​ពុំ​ឈ្នះ​ពុំ​ចាញ់​ដែរ ហើយ​នៅ​ពេល​យប់​មក​ដល់​ទៀត នោះ​ពួក​គេ​បាន​ពុះ​ជ្រែក​អាកាស ដោយ​សម្រែក​របស់​គេ និង​ការ​ទ្រហោយំ និង​ការ​ទួញ​សោក​ចំពោះ​ការ​បាត់បង់​ប្រជាជន​គេ​ដែល​ត្រូវ​សម្លាប់​បង់។

១៨ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កូរីអានទុមើរ​បាន​សរសេរ​សំបុត្រ​មួយ​ច្បាប់​ទៅ​ឲ្យ​ស៊ិស​ទៀត មាន​ប្រាថ្នា​ចង់​ឲ្យ​គាត់​ឈប់​មក​ច្បាំង​ទៀត តែ​ឲ្យ​គាត់​យក​នគរ ហើយ​លើក​លែង​ជីវិត​ឲ្យ​ប្រជាជន។

១៩ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ ព្រះ​វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ ទ្រង់​បាន​ឈប់​តស៊ូ​ជាមួយ​នឹង​ពួក​គេ​ទៀត​ហើយ ហើយ​អារក្ស​សាតាំង​មាន​អំណាច​ទាំង​ស្រុង​ទៅ​លើ​ដួង​ចិត្ត​នៃ​មនុស្ស ត្បិត​ពួក​គេ​បាន​បណ្ដោយ​ខ្លួន​ទៅ​ក្នុង​ភាព​រឹងរូស​នៃ​ចិត្ត​របស់​គេ និង​ភាព​ងងឹតងងល់​នៃ​គំនិត​របស់​គេ ដែល​បណ្ដាល​ឲ្យ​ពួក​គេ​ត្រូវ​បំផ្លាញ​បង់ ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ ពួក​គេ​បាន​ចេញ​ទៅ​ច្បាំង​ទៀត។

២០ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បាន​ប្រយុទ្ធ​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ ហើយ​កាល​ពេល​យប់​មក​ដល់ នោះ​ពួក​គេ​បាន​ដេក​នៅ​លើ​ដាវ​របស់​ខ្លួន។

២១ហើយ​ដល់​ស្អែក​ឡើង ពួក​គេ​បាន​ប្រយុទ្ធ​រហូត​ដល់​ពេល​យប់​ម​ក​ដល់​ទៀត។

២២ហើយ​កាល​ពេល​យប់​មក​ដល់ នោះ​ពួក​គេ​ស្រវឹង​នឹង​កំហឹង ដូច​ជា​មនុស្ស​ស្រវឹង​ស្រា​ទំពាំងបាយជូរ ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ដេក​នៅ​លើ​ដាវ​របស់​ខ្លួន​ទៀត។

២៣ហើយ​ដល់​ស្អែក​ឡើង ពួក​គេ​បាន​ប្រយុទ្ធ​ទៀត ហើយ​កាល​ពេល​យប់​មក​ដល់ នោះ​ពួក​គេ​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ស្លាប់​ដោយ​ដាវ លើក​លែងតែ​ប្រជាជន​របស់​កូរីអានទុមើរ ហាសិប​ពីរ​នាក់ និង​ប្រជាជន​របស់​ស៊ិស ហុកសិប​ប្រាំបួន​នាក់​ប៉ុណ្ណោះ។

២៤ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បាន​ដេក​នៅ​លើ​ដាវ​របស់​ខ្លួន​នៅ​យប់​នោះ ហើយ​ដល់​ស្អែក​ឡើង ពួក​គេ​បាន​ប្រយុទ្ធ​ទៀត ហើយ​ពួក​គេ​តតាំង​គ្នា​នៅ​ក្នុង​សមត្ថ​ភាព​របស់​គេ ដោយ​ដាវ​របស់​គេ និង​ខែល​របស់​គេ​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ។

២៥ហើយ​កាល​ពេល​យប់​មក​ដល់ នៅ​មាន​ប្រជាជន​របស់​ស៊ិស សាមសិប​ពីរ​នាក់ និង​ប្រជាជន​របស់​កូរីអានទុមើរ ម្ភៃ​ប្រាំពីរ​នាក់។

២៦ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បរិភោគ ហើយ​ដេក ហើយ​ប្រុងប្រៀប​ខ្លួន ដើម្បី​ស្លាប់​នៅ​ថ្ងៃ​ស្អែក។ ហើយ​ពួក​គេ​ជា​មនុស្ស​មាឌ​ធំ ហើយ​ខ្លាំង​ពូកែ បើ​សិន​ជា​គិត​តាម​កម្លាំង​មនុស្ស។

២៧ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បាន​ប្រយុទ្ធ​អស់​រយៈ​ពេល​បី​ម៉ោង ហើយ​ពួក​គេ​សន្លប់​ដោយ​អស់​ឈាម។

២៨ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កាល​ទ័ព​របស់​កូរីអានទុមើរ​បាន​ទទួល​កម្លាំង​ល្មម​គ្រប់​គ្រាន់ ដើម្បី​ពួក​គេ​អាច​ដើរ​បាន នោះ​ពួក​គេ​បម្រុង​រត់គេច​យក​តែ​អាយុ​រៀង​ខ្លួន ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ ស៊ិស​បាន​ក្រោក​ឡើង ព្រម​ទាំង​ទ័ព​របស់​គាត់​ផង ហើយ​គាត់​បាន​ស្បថ​នៅ​ក្នុង​កំហឹង​ថា គាត់​នឹង​សម្លាប់​កូរីអានទុមើរ​ឲ្យ​បាន ឬ​ក៏​គាត់​នឹង​ត្រូវ​វិនាស​ដោយ​ដាវ។

២៩ហេតុ​ដូច្នោះ​ហើយ គាត់​បាន​ដេញ​តាម​ពួក​គេ ហើយ​ដល់​ស្អែក​ឡើង គាត់​បាន​តាម​ទាន់​ពួក​គេ ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ប្រយុទ្ធ​ដោយ​ដាវ​ទៀត។ ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កាល​ពួក​គេ​បាន​ដួល​ស្លាប់​ទាំង​អស់​គ្នា​ដោយ​ដាវ​ទៅ លើក​លែងតែ​កូរីអានទុមើរ និង​ស៊ិស មើល​ចុះ ស៊ិស​បាន​សន្លប់​ដោយ​អស់​ឈាម។

៣០ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កាល​កូរីអានទុមើរ​បាន​ផ្អែក​ខ្លួន​ទៅ​លើ​ដាវ​របស់​ទ្រង់ ដើម្បី​ទ្រង់​សម្រាក​បន្តិច នោះ​ទ្រង់​បាន​កាត់​ក្បាល​របស់​ស៊ិស។

៣១ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា បន្ទាប់​ពី​ទ្រង់​បាន​កាត់​ក្បាល​របស់​ស៊ិស​ហើយ នោះ​ស៊ិស​បាន​ច្រត់​ដៃ​ក្រោក​ឡើង ហើយ​ដួល​ចុះ ហើយ​បន្ទាប់​ពី​គាត់​ខិតខំ​រក​ដង្ហើម គាត់​ក៏​ស្លាប់​ទៅ។

៣២ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កូរីអានទុមើរ​បាន​ដួល​ចុះ​ទៅ​លើ​ដី ហើយ​ហាក់​បី​ដូច​ជា​ទ្រង់​គ្មាន​ជីវិត​សោះ។

៣៣ហើយ​ព្រះ​អម្ចាស់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ទៅ​អេធើរ ហើយ​ប្រាប់​លោក​ថា ៖ ចូរ​ចេញ​ទៅ​ចុះ។ ហើយ​លោក​ក៏​ចេញ​ទៅ ហើយ​បាន​ឃើញ​ថា ព្រះ​បន្ទូល​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​បំពេញ​ទាំង​អស់​មែន ហើយ​លោក​បាន​បង្ហើយ​បញ្ជី​របស់​លោក (ហើយ​មួយ​ភាគរយ ក៏​ខ្ញុំ​មិន​បាន​សរសេរ​ដែរ) ហើយ​លោក​បាន​លាក់​បញ្ជី​របស់​លោក​ទាំង​នោះ​តាម​របៀប​ម្យ៉ាង ដែល​ប្រជាជន​លិមហៃ​បាន​ប្រទះ​ឃើញ។

៣៤ឥឡូវ​នេះ ពាក្យ​ចុង​ក្រោយ​បំផុត ដែល​បាន​សរសេរ​ដោយ​អេធើរ គឺ ៖ ទោះ​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​ចង់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ប្រែ​រូប ឬ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​រង​ទុក្ខ ស្រប​តាម​ព្រះ​ហឫទ័យ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់​នៅ​ក្នុង​សាច់ឈាម​ក៏​ដោយ នោះ​មិន​ជា​ការ​សំខាន់​ទេ ឲ្យ​តែ​ខ្ញុំ​បាន​សង្គ្រោះ​នៅ​ក្នុង​នគរ​ព្រះ។ អាម៉ែន៕ :៚