Rozdział 7

Józef Smith — narzędzie w rękach Pana

„Józef Smith, Prorok dni ostatnich, był narzędziem w rękach Pana otwierającym nową dyspensację ewangelii, ostatnią i najwspanialszą ze wszystkich dyspensacji ewangelii”.

Z życia Ezry Tafta Bensona

Gdy Starszy Ezra Taft Benson służył jako pełnoetatowy misjonarz w Anglii w pierwszej połowie lat dwudziestych XX wieku, on i jego towarzysze doświadczyli czegoś, co nazwał „wielkim sprzeciwem wobec Kościoła”. Potem wspominał to tymi słowami:

„W całej Wielkiej Brytanii obecne były antymormońskie gazety, czasopisma, a nawet filmy”. Z powodu ogromnej skali tego zjawiska niektóre formy działalności misjonarskiej, takie jak spotkania z ludźmi na ulicach czy wręczanie ulotek, musiały zostać zarzucone. „Ale w północnej Anglii, gdzie pracowaliśmy — mówił — była grupa ludzi w gminie South Shields, która była bardzo wierna, oddana i lojalna, i zaprosiła mnie oraz mojego towarzysza, byśmy przyszli do nich i przemawiali na ich spotkaniu sakramentalnym. Powiedzieli: ‘Wielu z naszych sąsiadów nie wierzy w kłamstwa w prasie. Jeśli przyjedziecie, nasza mała kaplica wypełni się ludźmi’.

Przyjęliśmy więc zaproszenie i rozpoczęliśmy przygotowania. Zacząłem studiować temat odstępstwa. To był temat, który lubiłem i sądziłem, że ci ludzie powinni czegoś się o nim dowiedzieć. Pracowałem i studiowałem. Myślałem, że będę przemawiał na ten temat przez piętnaście minut.

Przybyliśmy do małej kaplicy. Była pełna ludzi. Każdy był zadowolony. Gdy spotkanie się rozpoczęło, zaczął przemawiać mój towarzysz, a potem ja — z poczuciem takiej wolności, jakiej nie odczuwałem w całym moim życiu. Kiedy usiadłem na swoim miejscu i spojrzałem na zegarek, okazało się, że przemawiałem przez 25 minut i nawet nie wspomniałem o odstępstwie. W ogóle o nim nie pomyślałem. Mówiłem o Józefie Smithie i zaświadczyłem, że był on prorokiem Boga i że ja o tym wiem. Mówiłem o ujawnieniu Księgi Mormona jako nowego świadectwa o Chrystusie i złożyłem swoje świadectwo wiary. Gdy zdałem sobie sprawę z tego, co się stało, nie mogłem powstrzymać łez.

Pod koniec spotkania wielu świętych wystąpiło i wyraziło wdzięczność za to, że powiedziano coś o Józefie Smithie. Powiedzieli: ‘Wielu naszych sąsiadów mówi: „Możemy zaakceptować wszystko w tym Kościele, poza Józefem Smithem”’. I wtedy kilku z tych właśnie sąsiadów wstało i powiedziało: ‘Teraz jesteśmy gotowi. Tego wieczoru jesteśmy gotowi. Otrzymaliśmy świadectwo, że Józef Smith jest prorokiem Boga’”¹.

Prezydent Benson przez całe życie wyglądał okazji, by dzielić się swoim świadectwem o powołaniu Józefa Smitha. Na przykład, gdy służył jako Sekretarz Rolnictwa Stanów Zjednoczonych i pewna stacja radiowa poprosiła go o wybranie ulubionego urywku z pism świętych do przeczytania na antenie, wybrał fragment z „Józef Smith — Historia” z Perły Wielkiej Wartości².

Ponadto zawsze i regularnie składał innym świętym pewne i mocne świadectwo. „Józef Smith był prorokiem Żyjącego Boga — mówił — jednym z największych proroków, którzy kiedykolwiek żyli na ziemi. Był narzędziem w rękach Boga w dziele zapoczątkowywania wielkiej dyspensacji ewangelii, największej i ostatniej w przygotowaniach na drugie przyjście Mistrza”³.

Przesłanie Pierwszej Wizji było przesłaniem „skierowanym do wszystkich dzieci Ojca żyjących na powierzchni ziemi”.

Nauki Ezry Tafta Bensona

Pierwsza Wizja Józefa Smitha była największym wydarzeniem na tym świecie od czasu Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.

Jako młody człowiek Józef Smith poszukiwał prawdy. Zamieszanie związane z istniejącymi kościołami skłoniło go do zwrócenia się do Boga z pytaniem o to, który z nich był prawdziwy. Utrzymywał, że w odpowiedzi na tę modlitwę ukazał mu się słup oślepiającego światła. Oto Jego słowa:

„Kiedy światło padło na mnie, ujrzałem dwie Postacie, których blask i chwała były nie do opisania, stojące nade mną w powietrzu. Jedna z nich przemówiła do mnie, nazywając mnie po imieniu i rzekła, wskazując na drugą postać —‘Oto Mój Umiłowany Syn. Słuchaj Go!’” (Józef Smith — Historia 1:17).

Józef zapytał drugą postać, którą był Jezus Chrystus, o to, która z chrześcijańskich sekt była prawdziwa. W odpowiedzi usłyszał, że ma nie przystępować do żadnej z nich, że żadna nie jest właściwa⁴.

Gdy Bóg Ojciec i Jego Syn Jezus Chrystus przychodzą na ziemię, jak miało to miejsce w 1820 roku — gdy ukazali się młodemu chłopcu–prorokowi — Józefowi Smithowi — nie jest to wydarzenie, które dotyczy garstki ludzi. To przesłanie i objawienie skierowane do wszystkich dzieci Ojca żyjących na powierzchni ziemi. To było najwspanialsze wydarzenie, które miało miejsce na świecie od czasu zmartwychwstania Mistrza. Czasami myślę, że jesteśmy tak blisko tego zdarzenia, że nie doceniamy w pełni jego znaczenia, wagi i wielkości⁵.

Pierwsza wizja Proroka Józefa Smitha stanowi fundament teologii tego Kościoła⁶.

Najbardziej oczywistą prawdą, która wyłoniła się z doświadczenia Proroka w 1820 roku, była realność Boskiej egzystencji i fakt, że Jezus Chrystus naprawdę zmartwychwstał. Prorok widział ich jako osobne, odrębne, pełne chwały Istoty, które mówiły do niego jak człowiek do człowieka⁷.

Jestem pokornie wdzięczny za wiedzę o tym, że Bóg Ojciec i Syn Jezus Chrystus jako pełne chwały postacie ponownie zeszli na ziemię w naszych czasach, w tej dyspensacji, że naprawdę ukazali się chłopcu–prorokowi. […] To była najchwalebniejsza manifestacja Boga Ojca i Syna, o jakiej wiemy⁸.

Józef Smith przyjął nowe objawienie i anielskie wizyty. Wszystko to było spójne z proroctwem Nowego Testamentu.

Jest ogólnie zrozumiałe, że wiara członków Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich opiera się na twierdzeniu, że Józef Smith jest prorokiem Boga, a także na tym, że zgodnie z tym, co mówił, ujawnienie Księgi Mormona było efektem anielskich wizyt, których Józef doświadczył między 1823 r. a 1827 r.

Gdy niektórzy ludzie dowiadują się o tym, mówią, że to wydaje się absurdalne, żeby aniołowie odwiedzali ziemię we współczesnych czasach.

Biblia zawiera świadectwo, że Bóg kierował sprawami Swojego Kościoła na ziemi przez ponad cztery tysiące lat poprzez objawienie i, gdy było to potrzebne, poprzez niebiańską posługę.

Opisując warunki dni ostatnich towarzyszące drugiemu przyjściu Jezusa Chrystusa, Jan prorokował w Nowym Testamencie, że przed powrotem Zbawiciela świat otrzyma ostrzeżenie, iż godzina Bożego sądu jest niedaleka. To ostrzeżenie miało przyjść przez anioła z nieba, głoszącego „ewangelię wieczną”. Oto jego słowa:

„I widziałem innego anioła, lecącego przez środek nieba, który miał ewangelię wieczną, aby ją zwiastować mieszkańcom ziemi i wszystkim narodom, i plemionom, i językom, i ludom,

który mówił donośnym głosem: Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, gdyż nadeszła godzina sądu jego, i oddajcie pokłon temu, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i źródła wód” (Objawienie Jana 14:6–7).

Jeśli ktoś przyjmuje świadectwo Jana Objawiciela, powinien spodziewać się nowego objawienia i wizyty niebiańskiego posłańca na ziemi.

Uroczyście świadczymy, że ten anielski posłaniec ukazał się Prorokowi Józefowi Smithowi w pierwszej połowie XIX wieku. Obwieszczenie, że anioł Boga ukazał się prorokowi w naszych czasach, jest całkowicie spójne z proroctwami Nowego Testamentu i dlatego powinno zainteresować każdego szczerze poszukującego prawdy⁹.

Wieczorem 21 września 1823 roku Prorokowi Józefowi Smithowi ukazał się anioł. Miał na imię Moroni. Był ostatnim z długiej linii starożytnych proroków dwóch wielkich cywilizacji, które zamieszkiwały […] kontynent amerykański wieki temu¹⁰.

Moroni nawiedził Józefa Smitha, wypełniając tym samym proroctwo.

Księga Mormona jest najbardziej osobliwym dowodem powołania Józefa Smitha na proroka.

Najbardziej wyjątkowym dowodem prawdziwości twierdzenia Józefa Smitha, że jest on rzecznikiem Wszechmocnego Boga, była publikacja zapisu pisma świętego — Księgi Mormona.

Księga Mormona jest kroniką starożytnych mieszkańców kontynentu amerykańskiego. Opisuje wizytę i posługę Jezusa Chrystusa pośród tego ludu po wniebowstąpieniu Jezusa w Jerozolimie. Głównym celem tego zapisu jest przekonanie późniejszego pokolenia, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga. Księga Mormona jest zatem, obok Biblii, dodatkowym świadectwem o boskości Jezusa Chrystusa.

Józef Smith, zgodnie z proroctwem Jana, otrzymał ten starożytny zapis od niebiańskiego posłańca. Anioł ukazał się mu i objawił mu miejsce ukrycia starożytnych kronik. Były zapisane na metalowych płytach i zakopane w kamiennym sarkofagu. W wyznaczonym czasie młody prorok otrzymał te płyty oraz przedmioty, dzięki którym mógł je przetłumaczyć. Następnie księga została opublikowana jako uznane pismo święte.

Zawiera ona „ewangelię wieczną”, co także nawiązuje do świadectwa Jana. Ta ewangelia jest teraz głoszona światu przez naszych misjonarzy.

Zachęcamy was do sprawdzenia prawdziwości naszego świadectwa o pochodzeniu Księgi Mormona. Możecie zrobić to, czytając ją i pytając naszego Ojca w Niebie o to, czy zawiera prawdę. Obiecuję wam, że jeśli zrobicie to ze szczerym zamiarem, otrzymacie przez Ducha Świętego potwierdzenie jej prawdziwości. Miliony ludzi świadczą z trzeźwością umysłu i szczerością, że ona pochodzi od Boga¹¹.

Jeśli Księga Mormona zawiera prawdę, wówczas Jezus jest Chrystusem, Józef Smith był Jego prorokiem, a Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich to Kościół prawdziwy, kierowany dziś przez proroka otrzymującego objawienie¹².

Bóg poprzez Proroka Józefa Smitha ponownie założył na ziemi Swoje królestwo.

Przez wieki na całym świecie chrześcijańskie grupy wyznaniowe modliły się o nadejście królestwa Boga [zob. Ew. Mateusza 6:10]. Z całą powagą publicznie oświadczamy: te czasy już nastały!¹³

Modlitwa czternastoletniego chłopca w Świętym Lesie zapoczątkowała nową dyspensację ewangelii¹⁴.

Bóg ponownie założył Swój Kościół na ziemi, wypełniając proroctwo […].

Józef Smith został powołany przez Boga, żeby ponownie założyć to królestwo — Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Świadczę, że wypełnił to zadanie, że położył fundament i przekazał temu Kościołowi klucze i moce, by kontynuować wielkie Dzieło Dni Ostatnich, które rozpoczął pod kierunkiem Wszechmogącego Boga¹⁵.

Józefowi Smithowi ukazały się inne postacie: Jan Chrzciciel, Piotr, Jakub i Jan, które przekazały mu upoważnienie do działania w imieniu Boga (zob. Józef Smith — Historia 1:68–72; NiP 27:5–13). Kościół i królestwo Boga zostały przywrócone w tych ostatnich dniach — sam Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, ze wszystkimi darami, prawami, mocami, doktryną, urzędami i błogosławieństwami pierwotnego Kościoła. (Zob. NiP 65; 115:3–4)¹⁶.

Prorok Józef Smith otrzymał polecenie, by spełnić rolę narzędzia w Bożych rękach i zorganizować Kościół, by opublikować dla świata pochodzącą ze świętych zapisów Księgę Mormona jako dodatkowe świadectwo boskości Jezusa Chrystusa […].

To przywrócenie ewangelii, przywrócenie światła i prawdy, jest zaplanowane dla dobra i błogosławienia wszystkich dzieci Boga. I dlatego, z pokorą i wdzięcznością, nasi misjonarze idą w świat, by głosić, że miało miejsce odstępstwo od prawdy, ale dzięki dobroci Boga niebiosa są ponownie otwarte i ewangelia została objawiona ludziom poprzez Józefa Smitha, Proroka¹⁷.

Józef Smith był lojalny i wierny do samej śmierci.

Wczesnemu rozwojowi Kościoła towarzyszyły sprzeciwy i prześladowania. Gdziekolwiek zostało zasiane malutkie „ziarno gorczycy”, próbowano nie dopuścić do jego wzrostu¹⁸.

Czternastoletni chłopiec pozostawał wierny wbrew światu. Bóg wiedział, jaki jest Jego syn, gdy go wybierał. Wiedział, że będzie lojalny i wierny do samej śmierci¹⁹.

Niektórzy ludzie odnosili się do świadectwa [Józefa Smitha] z wielką pogardą i zaczynali rozpowiadać nieprawdziwe historie na jego temat i podżegać innych do prześladowania go. Młody prorok, podobnie jak Apostoł Paweł w dawnych czasach, nie wyparł się swojego świadectwa, ale bronił swego zdania tymi słowami:

„Albowiem miałem wizję, byłem tego pewny i wiedziałem, że Bóg wie i nie mogłem temu zaprzeczyć, ani też bym się nie ośmielił tego uczynić; a w każdym razie wiedziałem, że czyniąc tak, obraziłbym Boga i naraził się na potępienie” (Józef Smith — Historia 1:25)²⁰.

Prorok Józef Smith dobrowolnie szedł na śmierć. Przypieczętował swoje świadectwo własnym życiem — własną krwią. W owym fatalnym dniu w Nauvoo w stanie Illinois, gdy patrzył za siebie na swoje miasto i ludzi, których kochał, będąc w drodze do więzienia Carthage, miejsca swej męczeńskiej śmierci, oświadczył: „To najukochańsze miejsce i najlepsi ludzie pod niebem; nie zdają sobie sprawy, jakie próby są przed nimi” [History of the Church, 6:554].

Potem Prorok mówił z uczuciem, ale spokojnie i odważnie: „Idę niczym owieczka na rzeź, lecz jestem spokojny niczym letni poranek. Mam sumienie wolne od winy wobec Boga i wobec wszystkich ludzi. Jeśli odbiorą mi życie, umrę jako niewinny człowiek, a moja krew będzie wołać z ziemi i jeszcze powiedzą o mnie: ‘Zamordowano go z zimną krwią’” [History of the Church, 6:555]²¹.

W ten sposób Prorok Józef Smith dosięgnął punktu kulminacyjnego swojego życia i wypełnił ziemską część swojej wyznaczonej w niebie misji. Ta ziemska misja, jak to wyjaśnił, nie mogła się skończyć, zanim nie zostałaby całkowicie wypełniona. Tak jak Zbawiciel był wybrany do misji „baranka, który został zabity” [zob. Objawienie Jana 13:8], tak Józef naprawdę był wybrany przed narodzeniem do swojej wielkiej misji²².

Józef Smith stoi dziś na czele tej ostatniej i najwspanialszej ze wszystkich dyspensacji ewangelii.

Wiem, że Józef Smith, choć zabity jako męczennik za prawdę, wciąż żyje i stoi na czele tej dyspensacji — najwspanialszej ze wszystkich dyspensacji ewangelii — i będzie kontynuował to zadanie przez wieczność, która nadejdzie²³.

Przesłanie Józefa Smitha — przesłanie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, przesłanie mormonizmu — jest najważniejszym przesłaniem na tym świecie. I Józef Smith Prorok, żyjący dzisiaj, nadal odgrywa ważną rolę w niesieniu tego przesłania tutaj na ziemi²⁴.

Aby ujrzeć wspaniałość ziemskiej misji Proroka, musimy spojrzeć na nią przez pryzmat wieczności. Był on jednym spośród „szlachetnych i wielkich”, których Abraham opisał w następujący sposób:

„I Pan pokazał mi, Abrahamowi, inteligencje stworzone zanim powstał świat; a było pomiędzy nimi wielu szlachetnych i wielkich.

I widział Bóg, że dusze te są dobre, i stanął między nimi, i powiedział: Tych uczynię moimi władcami; bowiem stał między duchami widząc, że są dobre; i powiedział mi: Abrahamie, jesteś jednym z nich; zostałeś wybrany jeszcze przed narodzeniem” (Abraham 3:22–23).

Tak też było z Józefem Smithem. On też tam był. On też zasiadał w radzie wraz ze szlachetnymi i wielkimi. Zajmując ważne, zaszczytne i chlubne miejsce, bezsprzecznie pomógł w zaplanowaniu i wykonaniu wspaniałego dzieła Pana, którego celem jest ‘przynieść nieśmiertelność i wieczny żywot człowiekowi’ — zbawienie wszystkich dzieci naszego Ojca [zob. Mojżesz 1:39]. Jego misja miała wpłynąć i wpłynęła na wszystkich, którzy przyszli na ziemię; wszystkich, którzy wówczas zamieszkiwali ziemię i miliony tych, którzy jeszcze się nie narodzili.

Prorok Józef Smith uczynił ten wieczny fakt wiadomym w tych słowach: „Każdy człowiek, który ma powołanie, by usługiwać mieszkańcom świata, został wybrany do tego celu w czasie Wielkiej Narady w niebie, która miała miejsce przed stworzeniem tego świata. Przypuszczam, że zostałem ustanowiony na ten właśnie urząd podczas Wielkiej Narady. To jest świadectwo, którego pragnę: świadectwo, że jestem sługą Boga, a ten lud jest Jego ludem” [zob. History of the Church, 6:364] […].

Najwspanialsze rzeczy, które możemy zrobić na tym świecie lub w świecie, który nastanie, są bezpośrednio związane z dziełem i misją Józefa Smitha — męża opatrznościowego, proroka Bożego. Tym dziełem jest zbawienie i wieczny żywot człowieka. Dla tego wielkiego celu została stworzona ta ziemia, powoływani są prorocy Boga, wysyłani są niebiańscy posłańcy, a przy świętych i ważnych okazjach nawet Bóg, Ojciec nas wszystkich, raczy zejść na ziemię i przedstawić Swojego umiłowanego Syna.

Prorok Józef Smith nie tylko był jednym spośród „szlachetnych i wielkich”. Tu na ziemi poruszał ważne kwestie i nawet w dzisiejszych czasach zwraca na nie uwagę ze sfery na wysokościach. Bowiem w oczach Pana, Boga tego świata podlegającego Ojcu, istnieje jeden wielki i wieczny program, w którym Prorok Józef odgrywa ważną rolę — wszystko to poprzez wieczne kapłaństwo i upoważnienie od Boga²⁵.

Świadczę, że Józef Smith był i jest prorokiem Boga, jednym z naprawdę wielkich proroków wszystkich czasów, mężem opatrznościowym, człowiekiem charakteru, odwagi i głębokiej duchowości, prorokiem Pana na wzór Boży, prawdziwie szlachetnym i wielkim po wszystkie czasy²⁶.

Tak, Józef Smith, Prorok dni ostatnich, był narzędziem w rękach Pana otwierającym nową dyspensację ewangelii, ostatnią i najwspanialszą ze wszystkich dyspensacji ewangelii²⁷.

Propozycje dotyczące studiowania i nauczania

Pytania

Jak myślisz, dlaczego Pierwsza Wizja Józefa Smitha to „najwspanialsze wydarzenie […] od czasu zmartwychwstania Mistrza”? (Zob. część 1.). W jaki sposób to wydarzenie wpłynęło na twoje życie?
W jaki sposób utwierdza cię ono w przekonaniu, że Jan Objawiciel prorokował o wizytach Moroniego u Józefa Smitha? (Zob. część 2.).
Prezydent Benson powiedział, że Księga Mormona jest „najbardziej osobliwym dowodem” na to, że Józef Smith jest prorokiem. (Zob. część 3.). W jaki sposób studiowanie Księgi Mormona wpłynęło na twoje świadectwo o misji Józefa Smitha?
Zastanów się nad słowami Prezydenta Bensona o świadectwie, zawartymi w części 4. Jakie są niektóre błogosławieństwa, które spłynęły na ciebie i twoją rodzinę z powodu Przywrócenia ewangelii?
Czego dowiedziałeś się z części 5. o stawianiu czoła prześladowaniom? Gdy ludzie będą kwestionować nasze świadectwo, jak możemy wykorzystać naukę płynącą z przykładu Józefa Smitha?
Nawiązując do wyznaczenia misji Józefa Smitha jeszcze przed jego narodzeniem, Prezydent Benson powiedział: „Jego misja miała wpłynąć i wpłynęła na wszystkich, którzy przyszli na ziemię; wszystkich, którzy wówczas zamieszkiwali ziemię i miliony tych, którzy jeszcze się nie narodzili” (część 6.). W jaki sposób misja Józefa Smitha wpłynęła na wszystkich, którzy żyli na ziemi? W jaki sposób wpłynęła ona na ciebie?

Pokrewne fragmenty z pism świętych

Ks. Izajasza 29:13–14; 2 Nefi 3:3–15; 3 Nefi 21:9–11; NiP 5:9–10; 135; Józef Smith — Historia

Wskazówka do nauczania

„Poproś uczniów, aby podzielili się tym, czego się dowiedzieli podczas osobistego studiowania tego rozdziału. Możesz w tym celu skontaktować się w ciągu tygodnia z kilkoma osobami i poprosić je, by przyszły przygotowane do opowiedzenia o tym, czego się nauczyły” (strona VII w tej książce).