កូរិនថូស ទី១ ១៥:៣២–៥៤
រូបកាយសេឡេស្ទាល ទេរេទ្រាល និងទេឡេស្ទាល
ហេតុអ្វីបានជាវាមានតម្លៃក្នុងការដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទោះបីជាអ្នកដទៃមើលទៅហាក់ដូចជាទទួលបានសុភមង្គលនៅក្នុងអំពើបាបនោះក្ដី ? ប៉ុលបានពន្យល់ពីមូលហេតុមួយតាមរយៈការបង្រៀនពួកកូរិនថូសអំពីកម្រិតនៃសិរីល្អផ្សេងៗគ្នាក្នុងដំណើររស់ឡើងវិញ ។ មេរៀននេះអាចជួយអ្នកឲ្យខិតខំដើម្បីមានភាពស័ក្តិសមទទួលបានការរស់ឡើងវិញនៃនគរសេឡេស្ទាល តាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ពរជ័យនាពេលអនាគតនៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះ
-
ប្រសិនបើអ្នកដឹងថា គ្រូរបស់អ្នកនឹងផ្តល់រង្វាន់ដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលស្លៀកពាក់ពណ៌ជាក់លាក់ណាមួយនៅថ្ងៃនេះ តើវានឹងប៉ះពាល់ដល់ជម្រើសសម្លៀកបំពាក់របស់អ្នកដែរឬទេ ?
-
តើអ្នកនឹងអន់ចិត្តដែរឬទេ ប្រសិនបើអ្នកដឹងអំពីរង្វាន់ បន្ទាប់ពីវាហួសពេលទៅហើយនោះ ? ហេតុអ្វីអន់ចិត្ត ឬហេតុអ្វីមិនអន់ចិត្ត ?
ដោយសារព្រះវរបិតាសួគ៌ស្រឡាញ់យើង ទ្រង់បានប្រាប់យើងពីអ្វីដែលកើតឡើងបន្ទាប់ពីជីវិតនេះ ហើយការជ្រើសរើសមួយណានឹងនាំទៅរកសុភមង្គល ឬការសោកស្ដាយ ។ នៅពេលអ្នកសិក្សាបទគម្ពីរនៅថ្ងៃនេះ សូមរកមើលសេចក្ដីពិតដែលអាចជំរុញអ្នកឲ្យធ្វើការជ្រើសរើសដែលនាំទៅរកសុភមង្គលដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។
១. សូមបំពេញសកម្មភាពគូររូបខាងក្រោម ហើយឆ្លើយសំណួរនានានៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នក ។
សូមគូររូបភាព ឬដ្យាក្រាមសាមញ្ញមួយអំពីអ្វីដែលអ្នកបានដឹងរួចមកហើយអំពីផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ព្រះ ។ សូមរួមបញ្ចូលកន្លែងដែលយើងរស់នៅ មុនពេលយើងកើតមកក្នុងជីវិតនៅលើផែនដីនេះ និងអ្វីដែលកើតឡើងបន្ទាប់ពីការស្លាប់ ។ នៅពេលអ្នកគូររូប សូមប្រាកដថាត្រូវសញ្ជឹងគិតអំពីតួនាទីរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះវរបិតាយើងទាំងមូល ។
-
តើការយល់ដឹងអំពីផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌សម្រាប់យើងបន្ទាប់ពីសេចក្តីស្លាប់ អាចប៉ះពាល់ដល់ការសម្រេចចិត្តដែលអ្នកធ្វើនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ដោយរបៀបណា ?
-
តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាចំណុចសំខាន់នៃផែនការយ៉ាងដូចម្ដេច ?
នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១៥:១–២៩ សាវកប៉ុលបានកែតម្រូវជំនឿមិនពិតថា « ពួកស្លាប់ [ នឹង ] មិនរស់ឡើងវិញមែន » ( កូរិនថូស ទី១ ១៥:១៣ ) ។ បន្ទាប់មក លោកបានព្រមានពួកកូរិនថូសកុំឲ្យចាញ់បោកដោយអាកប្បកិរិយារបស់មនុស្សដែលនិយាយ ៖ « ចូរយើងស៊ីផឹកទៅចុះ ដ្បិតស្អែកយើងត្រូវស្លាប់ហើយ » ( កូរិនថូស ទី១ ១៥:៣២ ) ដែលបង្ហាញពីជំនឿខុសឆ្គងថា គ្មានជីវិតបន្ទាប់ពីស្លាប់ ហេតុដូច្នេះហើយអ្វីដែលយើងធ្វើនៅក្នុងជីវិតនេះ គឺមិនសំខាន់នោះទេ ។
ជំនឿមិនពិតមួយទៀតគឺថា ទោះបីជាការជ្រើសរើសរបស់យើងយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ព្រះនឹងប្រទានពរជ័យនៃជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដែរ ( សូមមើល នីហ្វៃទី២ ២៨:៨; អាលម៉ា ១:៤ ) ។
-
តើជំនឿខុសឆ្គងដែលថាគ្មានជីវិតបន្ទាប់ពីការស្លាប់ ឬថាព្រះនឹងប្រទានពរដល់មនុស្សគ្រប់រូបនូវជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ជះឥទ្ធិពលលើការសម្រេចចិត្ត និងអាកប្បកិរិយារបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ? ហេតុអ្វី ?
កូរិនថូស ទី១ ១៥:៤០–៤២ គឺជាវគ្គចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិមួយ ។ សូមពិចារណាគូសចំណាំវគ្គចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិតាមរបៀបដែលងាយសម្គាល់ ដើម្បីអ្នកអាចរកឃើញវាដោយងាយ ។ អ្នកនឹងរៀនបន្ថែមអំពីវគ្គចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិនេះ នៅក្នុងមេរៀនក្រោយ ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១៥:៤០–៤២ ដោយរកមើលការបង្រៀនរបស់ប៉ុលអំពីការរស់ឡើងវិញនៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ វាមានប្រយោជន៍ក្នុងការដឹងថា ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៃ កូរិនថូស ទី១ ១៥:៤០ ក៏សំដៅទៅលើរូបកាយទេឡេស្ទាលផងដែរ ។
-
ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ដើម្បីដឹងសេចក្ដីពិតថា នៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ មានកម្រិតនៃសិរីល្អខុសៗគ្នាសម្រាប់រូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញ ?
នគរនៃសិរីល្អ
២. សូមបំពេញសកម្មភាពខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នក ៖
វិវរណៈតាមរយៈព្យាការីសម័យទំនើបផ្តល់នូវការយល់ដឹងបន្ថែមលើការបង្រៀនរបស់ប៉ុល ។ សូមសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៦:៥០–៥២, ៦២–៦៤, ៦៩–៧០, ៧១–៧៦, ៨១–៨៥; ៨៨:២១–២៤ ហើយអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ( ឆ្នាំ ១៩២៧–២០១៨ ) ។ សូមរកមើលចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងបីដែលមានបន្ទាប់ពីសេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះ ។
ជាលទ្ធផលនៃជ័យជម្នះរបស់ព្រះគ្រីស្ទលើសេចក្ដីស្លាប់ នោះយើងទាំងអស់គ្នានឹងបានរស់ឡើងវិញ ។ នេះគឺជាការប្រោសលោះនៃព្រលឹង ។ ប៉ុលបានសរសេរ ៖ « ក៏មានរូបកាយសម្រាប់ស្ថានសួគ៌ ហើយមានរូបកាយសម្រាប់ផែនដីដែរ តែសិរីរបស់រូបកាយនៅស្ថានសួគ៌ នឹងរបស់រូបកាយនៅផែនដីនោះទីទៃពីគ្នា » ( កូរិនថូស ទី១ ១៥:៤០ ) ។
ឯយើងស្វែងរកសិរីល្អសេឡេស្ទាល ។ យើងមានបំណងរស់នៅក្នុងទីវត្តមានរបស់ព្រះ ។ យើងចង់បានសមាជិកភាពដែលមានគ្រួសារដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ ពរជ័យបែបនេះគឺទទួលបានតាមរយៈការស្វែងរក ការព្យាយាម ការប្រែចិត្តពេញមួយជីវិត ហើយទីបំផុតទទួលបានជោគជ័យ ។
( ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន « The Race of Life » Liahonaខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៩៣ )
-
តើអ្វីជាតួនាទីរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះក្នុងដំណើររបស់យើងឆ្ពោះទៅរកសិរីល្អសេឡេស្ទាល ?
-
តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីទទួលបានសិរីល្អសេឡេស្ទាល ?
-
ហេតុអ្វីបានជាការទទួលបានសិរីល្អនៃសេឡេស្ទាល គឺប្រសើរជាងសិរីល្អនៃ ទេរេស្ទ្រាល ឬទេឡេស្ទាល ដែលស័ក្តិសមនឹងកិច្ចខិតខំ ?
សូមសញ្ជឹងគិតកន្លែងដែលអ្នកឃើញខ្លួនឯងនៅលើផ្លូវទៅកាន់នគរសេឡេស្ទាលនេះ ។ តើអ្នកពឹងផ្អែកលើព្រះអង្គសង្គ្រោះដើម្បីជួយអ្នកឲ្យរស់នៅក្នុងរបៀបមួយ ដែលអ្នកអាចទទួលបានពរជ័យទាំងនេះដែរឬទេ ?
តើយើងពិតជាអាចសម្រេចបានសិរីល្អសេឡេស្ទាលដែរឬទេ ?
មនុស្សមួយចំនួនមានអារម្មណ៍បាក់ទឹកចិត្ត នៅពេលដែលពួកគេដឹងថាពួកគេនៅចម្ងាយប៉ុន្មានពីការរស់ជាជីវិតសេឡេស្ទាលនៅលើផែនដី ។ សូមអានអ្វីដែលអែលឌើរ ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនអំពី ការរីកចម្រើនដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង ឬមើលវីដេអូ « God among Us » ចាប់ពីនាទីទី ៥:០១ ដល់នាទីទី ៦:៥៨ ដែលមាននៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ។
ដួងចិត្តខ្ញុំពោរពេញដោយការដឹងគុណចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌របស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំដឹងថា ទ្រង់មិនផ្ដន្ទាទោសកូនចៅទ្រង់ឲ្យជំពប់ដួលក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ដោយគ្មានក្ដីសង្ឃឹមថានឹងមានអនាគតដ៏ត្រចះត្រចង់ និងដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនោះឡើយ ។ ទ្រង់បានប្រទានការណែនាំ ដែលបង្ហាញពីផ្លូវត្រឡប់ទៅកាន់ទ្រង់វិញ ។ ហើយចំណុចសំខាន់នៃអ្វីៗទាំងអស់គឺ ព្រះរាជបុត្រាស្ងួនភ្ញាទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការពលិកម្មរបស់ទ្រង់សម្រាប់យើង ។ …
យើងទាំងអស់គ្នាគឺជាទារក បើប្រៀបធៀបទៅនឹងអង្គដែលមានសិរីល្អ និងមហស្ចារ្យដែលយើងត្រូវបានរចនាឲ្យប្រែក្លាយនោះ ។ គ្មានបុគ្គលរមែងស្លាប់ណារីកចម្រើនពីការវារទៅការដើរទៅការរត់ ដោយមិនជំពប់ដួល ទង្គិច និងមានរបួសជាញឹកញយនោះទេ ។ នោះគឺជារបៀបដែលយើងរៀន ។
( ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ « God among Us » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២១ ទំព័រ ៨–៩ )
-
តើសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់អែលឌើរ អុជដូហ្វ ជួយអ្នកឲ្យយល់អំពីព្រះវរបិតាសួគ៌អ្វីខ្លះ ?
-
តើវាមានឥទ្ធិពលលើអារម្មណ៍របស់អ្នកចំពោះទ្រង់ និងទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយទ្រង់យ៉ាងដូចម្តេច ?
-
តើអ្នកមានអារម្មណ៍បំផុសគំនិតឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ដោយសារតែអ្វីដែលអ្នកបានរៀនថ្ងៃនេះ ?
ជម្រើស ៖ តើចង់រៀនសូត្របន្ថែមទៀតទេ ?
ចុះបើយើងព្យាយាមរស់នៅដោយស្មោះត្រង់ក្នុងជីវិតនេះ ប៉ុន្តែនៅតែមិនល្អឥតខ្ចោះពេលយើងស្លាប់វិញនោះ ?
ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ( ឆ្នាំ ១៨០៥–១៨៤៤ ) បានពន្យល់ ៖
នៅពេលអ្នកឡើងជណ្ដើរ អ្នកត្រូវតែចាប់ផ្ដើមពីកាំក្រោមគេមុន ហើយឡើងមួយកាំម្ដងៗ រហូតដល់អ្នកមកដល់កំពូល គឺដូចគ្នានឹងគោលការណ៍នានានៃដំណឹងល្អ—អ្នកត្រូវតែចាប់ផ្ដើមពីចំណុចដំបូង ហើយបន្តទៅរហូតទាល់តែអ្នករៀននូវគ្រប់គោលការណ៍នៃភាពតម្កើងឡើង ។ ប៉ុន្តែវានឹងមហិមា បន្ទាប់ពីអ្នកបានឆ្លងកាត់វាំងនន មុនពេលអ្នករៀនពីវាទាំងអស់ ។ នៅក្នុងពិភពលោកនេះមិនអាចយល់អ្វីៗទាំងអស់បានទេ វានឹងជាកិច្ចការមហិមាមួយដើម្បីរៀនអំពីសេចក្ដីសង្គ្រោះ និងភាពតម្កើងឡើងរបស់យើង ហួសពីសេចក្ដីស្លាប់ទៅទៀត ។
( Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [ ឆ្នាំ ២០០៧ ] ទំព័រ ២៦៨ )
តើ « គេបានកប់ទៅជារូបកាយ ដែលពុករលួយ តែរស់ឡើងវិញ ជារូបកាយមិនចេះពុករលួយឡើយ » ( កូរិនថូស ទី១ ១៥:៤២ ) មានន័យដូចម្ដេច ?
ប៉ុលបានប្រៀបធៀបរូបកាយរមែងស្លាប់ទៅនឹងគ្រាប់ពូជដែលមិនល្អឥតខ្ចោះ ឬពុករលួយ ( សូមមើល កូរិនថូស ទី១ ១៥:៣៧–៣៨, ៤២ ) ។ បន្ទាប់ពីយើងស្លាប់ទៅ ហើយត្រូវបានគេកប់ ( សាបព្រោះ ឬដាំ ) នៅថ្ងៃណាមួយ យើងនឹងងើបពីផ្នូរ ដូចជារុក្ខជាតិដុះចេញពីផែនដីដែរ ។ រូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញរបស់យើងនឹងលែងពុករលួយទៀតហើយ ប៉ុន្តែនឹងត្រូវបានឥតខ្ចោះតាមរយៈព្រះចេស្ដានៃព្រះ ។
តើនរណានឹងទទួលបានសិរីល្អសេឡេស្ទាល ?
នគរសេឡេស្ទាលគឺជាទីកន្លែងដែលបានរៀបចំសម្រាប់អ្នកទាំងឡាយដែល « បានទទួលទីបន្ទាល់ពីព្រះយេស៊ូវ » និងបាន « ធ្វើឲ្យល្អឥតខ្ចោះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវដ៏ជាអ្នកកណ្ដាលនៃសេចក្ដីសញ្ញាថ្មី ដែលបាននាំមកនូវដង្វាយធួនដ៏ល្អឥតខ្ចោះនេះ តាមរយៈការច្រួចព្រះលោហិតរបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់ » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៧៦:៥១, ៦៩ ) ។ ដើម្បីទទួលបានអំណោយនេះ យើងត្រូវតែទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃសេចក្តីសង្គ្រោះ គោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ និងប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់យើង ។ សម្រាប់ការពន្យល់លម្អិតបន្ថែមអំពីអ្នកទាំងឡាយណាដែលនឹងទទួលសិរីល្អសេឡេស្ទាល សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៧៦:៥០–៧០; ៧៦:៩២–៩៦ ។
( Gospel Topics « Kingdoms of Glory » topics.ChurchofJesusChrist.org )