Diversiteit en onderlinge betrokkenheid in de ZHV: interview met ZHV-presidente Alja Schuur
Zuster Alja Schuur is in 1955 geboren in de kraamkliniek Moedervreugd in Goirle. Haar ouders woonden in Tilburg. Van huis uit kreeg zij het katholieke geloof mee. Rond haar 24e bracht haar broer haar in aanraking met De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. ‘Dat geloof gaf mij houvast; ik had zelf contact met God.’ Vanwege werk, studie en het werk van haar man, Henk, woonde ze in meerdere plaatsen in Nederland en in Afrika. Rode draad in haar leven werden de verschillende roepingen in onze kerk. Sinds een aantal jaren is Alja presidente van de zustershulpvereniging in de wijk Utrecht.
Hoe ben je bij De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen terechtgekomen?
Via mijn broer. Hij was naar Canada geëmigreerd en daar lid geworden van de kerk. Mijn ouders zijn bij hem op bezoek geweest en zij hadden er een zeer positieve indruk van. Op die manier heb ik er in eerste instantie het een en ander van meegekregen. Toen mijn vader overleed (1980), kwam mijn broer naar Nederland. We hebben toen veel nachten met elkaar over het geloof gesproken. Van huis uit had ik het katholieke geloof meegekregen. Ik heb het katholieke geloof ervaren als een geloof waarbij ik alleen via een priester contact met God kon hebben.
Het geloof van de kerk betekende veel meer voor mij. Dit geloof gaf mij houvast; ik had zelf contact met God en ik wist dat ik mijn vader na mijn dood weer zou zien. Het belangrijkste wat mij tot onderzoeken aanzette was dat gezinnen voor eeuwig aan elkaar verzegeld konden worden.
In Afrika, waar Henk als geoloog werkzaam was, ben ik verder gegaan met het lezen in de schriften. Met Henk heb ik het Boek van Mormon gelezen en via briefwisseling daarover veel vragen gesteld aan mijn broer. Toen wij teruggekeerd waren naar Nederland zijn we verder gaan onderzoeken. Eerst in de wijk Den Haag en daarna in Heerlen. In Heerlen zijn Henk en ik ook gedoopt. Na de wijk Heerlen zijn we onderdeel geweest van de gemeente Hilversum en de wijk Amersfoort. En nu Utrecht.
Wat betekent het geloof nu voor jou?
Het geloof is voor mij een manier van leven. Ik ervaar het geloof als een bron van inspiratie op veel terreinen. Het verrijkt mijn leven en geeft mij houvast. Door mijn geloof weet ik dat ik een waardevol persoon ben. En ja, ook ik heb af en toe mijn momenten van twijfels hierover. Gelukkig zijn de schriften hierover duidelijk. Zelfs het jeugdwerkliedje zegt het al: ‘Ik ben een kind van God.’ Het geloof heeft mij geholpen om opener naar anderen en minder bevooroordeeld te zijn. Het geloof reikt mij de normen en waarden aan die ik belangrijk vind en daar had ik ook steun aan bij het opvoeden van onze drie kinderen.
Het vertrouwen in mijn hemelse Vader is door de jaren heen gegroeid. Ik heb geleerd hoe te bidden en om door de ruis heen te luisteren naar de Heilige Geest.
Vertrouwen in God is een proces dat steeds doorgaat. Ik hoop dat mijn geloof sterk genoeg is wanneer ik op de proef word gesteld. Geloof is nooit iets wat vanzelf gaat, ik werk er elke dag aan.
Je bent sinds oktober 2019 ZHV-presidente van de wijk Utrecht. Had je eerder ook functies in onze kerk?
Dit is de derde keer dat ik in een wijk ZHV-presidente ben. Door de jaren heen heb ik ook diverse andere roepingen gehad. Ik heb lesgegeven in het jeugdwerk, was raadgeefster in het jeugdwerk, jeugdwerkpresidente en jongevrouwenpresidente en -raadgeefster. Achteraf gezien vind ik het ook wel bijzonder wat de waarde is van de opleidingen die ik gevolgd heb voor de functies die ik in de kerk heb vervuld. Praktische kennis door mijn studie arbeidsverhoudingen, en sensitieve vaardigheden door mijn opleiding natuurgeneeskundig therapeut.
Wat is de doelstelling van de ZHV?
Het belangrijkste doel is de liefde die wij voelen voor onze hemelse Vader overdragen naar de andere zusters. Centraal staat de liefde voor elkaar, de steun die wij voor elkaar kunnen zijn. Samen zijn wij sterker; dat is de kracht van de diversiteit van de zusters. Het werk van de ZHV is gebaseerd op het feit dat we openstaan voor elkaars ideeën en ervaringen. Wanneer we respect tonen voor elkaars verschillen, ontwikkelen we een mooie eenheid waar iedere zuster mag zijn wie zij is en zich veilig en gewaardeerd voelt. Het motto van de ZHV wereldwijd is ook ‘De liefde vergaat nooit.’
De activiteiten die door het ZHV-presidium georganiseerd worden, zijn gebaseerd op een aantal uitgangspunten. We willen op een andere manier bij elkaar zijn dan de wekelijkse ontmoetingen in de kerk. Dan leren we elkaar ook beter kennen. Als we elkaar beter kennen, kunnen we ook beter voor elkaar zorgen. De activiteiten zijn ook een gelegenheid om plezier met elkaar te hebben. Ten slotte kunnen we elkaar inspireren en versterken in het geloof, we kunnen elkaar opbouwen.
Hoe werkt jullie ZHV-presidium?
Het presidium bestaat uit vier zusters. In onze wijk zijn Annelies de Haas en Geurte Harskamp raadgeefsters en is Pauline Hopmans secretaresse. Wij zijn een bijzonder team: onderling sterk betrokken, open en er is veel vertrouwen. De onderlinge betrokkenheid die wij in het presidium ervaren, is ook de basis voor onze band met de zusters in de wijk. Onze gezamenlijke drijfveer is met ons hart betrokken zijn.
Maandelijks komen we bij elkaar. We bespreken dan de bediening, de activiteiten en de lessen in de wijk. Maar ook hoe het met iedere zuster persoonlijk gaat. Hiervoor is de informatie die we via de bedieningsgesprekken krijgen van groot belang. In een wijkraad werk je met alle organisaties samen. We hebben geregeld contact en trainingen met het ZHV-presidium van de ring.
Wij participeren ook in activiteiten die op ringniveau of landelijk niveau worden georganiseerd. Voorbeelden daarvan zijn de inzameling van hulpgoederen na het uitbreken van de oorlog in Oekraïne en de hulp in Zuid-Nederland en België na overstromingen in 2021.
Samenwerken met de nadruk op samen vind ik heel belangrijk. Pas als we ons allemaal goed voelen bij een voorgenomen beslissing zal het een besluit worden.
Je was vanwege je roepingen meerdere keren betrokken bij het werk en de rol van vrouwen in onze kerk. Heb je de positie van vrouwen zien veranderen?
Jazeker, de rol van vrouwen is door de jaren heen veranderd. Vrouwen hebben in de kerkorganisatie altijd een belangrijke plaats ingenomen. Denk maar aan het algemeen ZHV-presidium. Zij reizen de hele wereld rond om te kijken hoe het met de vrouwen gaat en waar extra hulp geboden kan worden. Onder leiding van de huidige profeet, president Russell M. Nelson, is nog meer openheid en duidelijkheid ontstaan over onze rol als vrouw bij het vergaderen van Israël. En hij zegt er steeds bij ‘aan beide zijden van de sluier’ waarbij hij aangeeft dat ook genealogie en tempelwerk belangrijk zijn. Hij heeft de positie van vrouwen in onze kerk belangrijker gemaakt. Althans dat voelt zo voor mij. De broeders worden regelmatig opgeroepen om meer naar de raad en inzichten van de vrouwen te luisteren.
De stem van vrouwen is in de wijkraad vertegenwoordigd door de JW-presidente, de JV-presidente en de ZHV-presidente. In onze wijkraad worden wij als vrouwen serieus genomen en wordt er ook geluisterd naar onze ideeën, inzichten en raad.