Evangelie-inzicht door moederschap
De auteur woont in Idaho (VS).
Het moederschap geeft ons soms unieke kansen om de leer van de Heer door de Geest te leren kennen.
Iedere moeder weet dat het beheren van haar tijd drastisch verandert als er kinderen in het gezin komen. Nu ik met vier kleintjes opnieuw mijn tijd leer beheren, raak ik soms ontmoedigd — in het bijzonder waar het evangeliestudie betreft. Het is lastig om Schriftstudie te plannen en te zorgen dat ze zinvol is. Maar door een paar ervaringen heb ik ontdekt dat de Heer mij, als ik gehoorzaam ben en bid, op andere manieren zal onderwijzen.
Onze hemelse ouder
Op een dag was ik aan het strijken en toen begon Claire van één jaar in haar bedje te huilen. Het was tijd voor haar dutje en ik wist dat ze, als ik haar gauw een fopspeen gaf, weer in slaap zou vallen. Lucy van drie zat in de kamer waar ik streek te spelen. Ik twijfelde een moment en besloot toen dat ik het strijkijzer aan zou laten, daar ik de kamer maar eventjes verliet. ‘Lucy, zie je die strijkbout op die hoge tafel?’ vroeg ik. ‘Die is ERG heet. Ik moet Claire haar speentje geven. Raak de strijkbout niet aan als ik weg ben, want dan doe je je pijn.’
Ik wist zeker dat Lucy me begreep, dus glipte ik gauw de kamer uit. Een ogenblik later kwam ik terug en hoorde toen gehuil van achter de stoel.
‘Lucy?’ vroeg ik. ‘Waar ben je?
Ze gaf geen antwoord.
‘Gaat het?’ ‘Waarom verstop je je?’
Ik liep naar haar toe en ging op de grond zitten. Ze verborg haar gezicht in haar handen. Nadat ze een paar keer had geweigerd te vertellen wat er was, zei ze uiteindelijk: ‘Mama, ik heb je strijkbout aangeraakt.’
Eerst begreep ik niet dat ze niet naar mijn waarschuwing had geluisterd. Toen werd ik erg verdrietig, omdat ze zich vanwege een kleine fout voor mij verstopte, bang dat ze mijn liefde en vertrouwen had verloren. Ik wist dat zij de pijn zelf niet weg kon nemen en alleen ik kon iets aan haar verbrande vinger doen. Ik troostte Lucy en terwijl ik haar snel naar de wasbak in de badkamer nam om de pijn te verzachten, fluisterde de Geest in mijn hart: ‘Zo voelt onze hemelse Vader zich als zijn kinderen niet naar zijn waarschuwingen luisteren en niet toelaten dat Hij hun pijn verzacht als ze dat hard nodig hebben.’ Op dat moment voelde ik enorme vreugde over dat inzicht en vertrouwen in het verlangen van de Heer om mij te onderwijzen.
Zuivere naastenliefde
Een paar jaar later werd ik als raadgeefster in het ZHV-presidium van mijn wijk geroepen. Ik voelde me niet goed genoeg voor die roeping. Ik ging het thema naastenliefde bestuderen. Ik bad om meer christelijke naastenliefde voor de zusters die ik diende. Maar ik wist niet precies hoe die geestelijke gave eruit zou zien of zou voelen.
Toen ik op een dag het middageten klaarmaakte, was ik erg bezorgd. Mijn derde dochter, Annie, zat halverwege de trap, verzonken in de fantasiewereld van een tweejarige. Ik zag hoe ze voorover leunde om een stuk speelgoed te pakken, haar evenwicht verloor en vier of vijf treden naar beneden rolde. Ik rende op haar af en probeerde haar te kalmeren. Ze kalmeerde zodanig dat ik een snikje vanaf de keukentafel kon horen. Ik keek om en zag Claire van vijf huilen.
‘Kom eens’, zei ik. ‘Wat is er?’
Ze rende naar Annie en mij toe voor een gezinsknuffel. Wat ze zei, was een direct antwoord op mijn gebed over naastenliefde.
‘Ik zag Annie vallen en toen zag ik hoe verdrietig ze was’, zei ze. ‘Ik zou liever zelf voor Annie van de trap vallen dan haar te zien vallen.’
Door de Geest kwam onmiddellijk de gedachte: ‘Dat is naastenliefde.’
In geloof groeien
Mijn man vertelde de kinderen onlangs het verhaal van Mozes. Ik zei: ‘Ik vind dat de moeder van Mozes wonderbaarlijk veel geloof had! Ze legde hem in zijn mandje in de rivier en bad dat onze hemelse Vader hem zou beschermen. Weet je wel hoeveel geloof het van haar vergde om haar baby aan haar hemelse Vader toe te vertrouwen?
Lucy vroeg: ‘Mama, heb jij zoveel geloof?’
Dat was een diepzinnige vraag. Ik dacht er even over na en vertelde toen enkele ervaringen die ik had gehad door in geloof op de Heer te vertrouwen. Het gesprek dat volgde, was voor het hele gezin leerzaam. Haar vraag komt nog steeds vaak in mijn gedachten. Het sterkt me te weten dat ik net zulk geloof als de moeder van Mozes kan hebben.
Als ik in geloof wandel, in gebed vraag en gehoorzaam studeer, benut de Heer mijn ervaringen als moeder om me door de Geest in zijn leer te onderwijzen. En Hij onderwijst me vaak, ook al heb ik door het ouderschap niet veel tijd.