2006
Prawo dziesięciny
Listopad 2006


Prawo dziesięciny

Proszę was, abyście zaufali Panu i, jak sam powiedział, „[wypróbowali Go]”.

Dzisiejszego popołudnia kieruję moje uwagi, jako zaproszenie, do tych, którzy jeszcze nie uzyskali osobistego świadectwa o płaceniu pełnej dziesięciny. Istnieje wiele powodów, które podaje się jako przyczynę niepłacenia dziesięciny — jak na przykład: nagła pomoc medyczna, długi, remont samochodu lub domu, wydatki na edukację i ubezpieczenie. Te oraz inne, podobne im, powody są bardzo realne i wielu z nas, jeśli nie wszyscy, żyje i zmaga się z nimi każdego dnia. To wszystko obciąża nasze zasoby finansowe i, jeśli nie będziemy nimi mądrze zarządzać, być może nie będziemy w stanie sprostać naszym zobowiązaniom względem Pana. Niepodporządkowanie się temu wiecznemu prawu nie będzie traktowane lekko i może nie tylko poważnie osłabić nasze duchowe wzrastanie i rozwój, ale także może ograniczyć nasze fizyczne i doczesne błogosławieństwa, którymi moglibyśmy się cieszyć.

Jak powiedział Prezydent Spencer W. Kimball: „Pan wyraża się jasno, że dziesięcina jest Jego prawem i jest wymagana od wszystkich Jego naśladowców. Życie według tego prawa Boga jest dla nas zaszczytem i przywilejem, bezpieczeństwem i obietnicą, naszym wielkim błogosławieństwem. Niesprostanie w pełni temu zobowiązaniu oznacza wyrzeczenie się obietnic i zaniedbanie ważnej sprawy. To jest grzech, a nie błahe niedopatrzenie”1.

Czym więc jest dziesięcina? Pan podał nam Swoją definicję: „A będzie to początkiem dziesięciny mego ludu. A potem, ci, którzy tak zapłacili, dziesięcinę zapłacą; jedną dziesiątą swego rocznego zysku; i będzie to stałe prawo na wieki”2. Proszę zwrócić uwagę na to, że dziesięcina nie jest po prostu jakimś dobrowolnym datkiem ani nie jest dwudziestą czy jakąkolwiek inną częścią naszego zarobku czy przychodu.

Prezydent Howard W. Hunter określił to w następujący sposób: „To prawo wyraźnie mówi o ‚jednej dziesiątej […] rocznego zysku’. Zysk oznacza dochód, wynagrodzenie, przyrost. Jest to płaca osoby zatrudnionej, dochód z operacji finansowych, zarobek tego, który coś uprawia bądź produkuje, czyli jest to przychód, jaki dana osoba osiąga z jakiegokolwiek źródła. Pan powiedział, że jest to prawo ‚na wieki’ tak, jak to było w przeszłości”3.

W jaki sposób jest wykorzystywana dziesięcina? Wierni członkowie Kościoła płacą dziesięcinę członkowi prezydium swojej gminy lub radzie biskupiej okręgu. Pod kierownictwem proroka Pana fundusze te są gromadzone i wykorzystywane na rzecz wzrostu i rozwoju Kościoła na całym świecie. Fundusze dziesięciny wykorzystuje się, na przykład, na budowę świątyń, finansowanie pracy misjonarskiej na świecie, budowę i utrzymanie domów spotkań oraz na inne godne cele.

Dlaczego Pan wymaga od Swego ludu płacenia dziesięciny? Pan jest naszym Ojcem i, jako nasz Ojciec, kocha nas. A ponieważ nas kocha, chce nas błogosławić, zarówno docześnie, jak i duchowo. Posłuchajcie niektórych z Jego wypowiedzi, zapisanych w pismach świętych: „Zważaj i słuchaj, o ludu mój, rzecze Pan i wasz Bóg, wy, których z radością błogosławię największymi z wszelkich błogosławieństw”4. I dalej: „Bowiem tak rzecze Pan — Ja, Pan, litościw i łaskaw jestem tym, co mają bojaźń przede mną, a raduje mnie uczcić tych, co mi służą w prawości i prawdzie do końca”5.

Aby przelać błogosławieństwa na Swoje dzieci w słuszny i sprawiedliwy sposób, Pan wprowadził prawo, zarządzające tymi błogosławieństwami, którymi mamy się cieszyć zgodnie z Jego wolą. Objawił tę zasadę, dotyczącą praw, Swojemu prorokowi Przywrócenia: „Jest prawo, nieodwołalnie postanowione w niebie zanim powstał świat, od którego są uzależnione wszystkie błogosławieństwa — i kiedy otrzymujemy jakieś błogosławieństwo od Boga, jest to przez posłuszeństwo temu prawu, od którego jest ono uzależnione”6. I dalej: „Ja, Pan, zobowiązany jestem kiedy czynicie co mówię; ale gdy nie czynicie co mówię, nie macie obietnicy”7.

Pan od początku wiedział, że my, Jego dzieci, będziemy w życiu ziemskim stawiać czoło doczesnym i duchowym przeciwnościom. W rzeczy samej te przeciwności są żywotną częścią tej ziemskiej próby. On wiedział, że przez całe nasze życie będziemy potrzebować Jego błogosławieństw, nie tylko po to, by przetrwać nasze indywidualne próby, ale także by cieszyć się pewnym stopniem wygody, a nawet dostatku.

Zatem jest to prawo, które zostało wprowadzone już na samym początku. Wiemy z pism świętych, że Abraham został pobłogosławiony za swe posłuszeństwo temu prawu i że teraz mamy to samo prawo, które zostało powtórzone przez Zbawiciela podczas Jego bytności pośród mieszkańców kontynentu amerykańskiego, prawie 2000 lat temu:

„Przynieście wszystkie dziesięciny do spichrza, aby były zapasy w domu Moim i wypróbujcie Mnie — mówi Pan Zastępów — czy nie przychylę wam wtedy nieba i czy nie przeleję na was błogosławieństw w tak wielkiej obfitości, że nie będziecie wiedzieli, gdzie je pomieścić.

Wtedy poskromię żarłoczną szarańczę, by wam nie niszczyła płodów ziemi i by wasza winorośl zachowała owoce na polu, aż dojrzeją — mówi Pan Zastępów.

Wszystkie narody nazywać was będą błogosławionymi, bo ziemia wasza będzie krajem urodzaju — mówi Pan Zastępów”8.

Cóż to za cudowne prawo! Ten, który nie tylko ma moc i środki do błogosławienia Swoich dzieci docześnie i duchowo, ale który ma również pragnienie, by to czynić, dał nam klucz do tych błogosławieństw, których potrzebujemy i pragniemy. Tym kluczem jest prawo dziesięciny. Istotnie, jak powiedział Prezydent James E. Faust, „niektórzy mogą odnosić wrażenie, że nie dadzą rady płacić dziesięcinę, ale Pan obiecał, że przygotuje sposób, abyśmy przestrzegali wszystkich Jego przykazań. Płacenie dziesięciny wymaga na początku kroku wiary. […] Uczymy się o dziesięcinie, płacąc ją. Naprawdę wierzę, że możliwe jest zerwanie z ubóstwem, gdy ma się wiarę, aby oddać Panu część z niewielkiej ilości tego, co posiadamy”9. Moi bracia i siostry, musimy tylko przestrzegać prawa.

A teraz zaproszenie: Tych, którzy nie płacą jeszcze pełnej dziesięciny, zapraszam, aby dzisiaj w pełni zaczęli ją płacić Panu poprzez swoich lokalnych przywódców kapłańskich. Proszę was, abyście najpierw zapłacili Panu dziesięcinę, zanim pokryjecie wszystkie inne zobowiązania finansowe. Proszę was, abyście zaufali Panu i, jak sam powiedział, „[wypróbowali Go]”10. Kiedy tak uczynicie i kiedy płacenie Panu dziesięciny będzie waszym priorytetem wśród innych zobowiązań finansowych, naprawdę staniecie się świadkami niezrównanej mocy Pana, kiedy otworzy On okna niebios i wyleje błogosławieństwa tak, „że nie będziecie wiedzieli, gdzie je pomieścić”11. Wówczas zdobędziecie osobiste świadectwo o tym świętym prawie dziesięciny, a kiedy nadal będziecie mu posłuszni, jeszcze bardziej zbliżycie się do Pana.

Pochwalam tych z was, którzy już płacą dziesięcinę, za waszą wierność. Wy już jesteście świadkami i macie własne świadectwa o wypełnieniu obietnic Pańskich, złożonych tym, którzy przestrzegają tego przykazania, i za każdym razem, kiedy płacicie swą dziesięcinę, wzrasta wasze osobiste zobowiązanie wobec Pana.

Składam wam moje osobiste świadectwo o prawie dziesięciny i o prawdziwości obietnic, jakie złożył Pan w odniesieniu do tego prawa. Wiem z własnego doświadczenia, że błogosławieństwa naprawdę przychodzą i jestem za nie bardzo wdzięczny. W imię Jezusa Chrystusa, amen.

Przypisy

  1. „He Did It with All His Heart, and Prospered”, Tambuli, sierp. 1981, 3; „President Kimball Speaks Out on Tithing”, New Era, kwiec. 1981, 6.

  2. NiP 119:3–4.

  3. W: Conference Report, kwiec. 1964, 35.

  4. Zob. NiP 41:1.

  5. NiP 76:5.

  6. NiP 130:20–21.

  7. NiP 82:10.

  8. 3 Nefi 24:10–12; zob. także Ks. Malachiasza 3:10–12.

  9. „Opening the Windows of Heaven”, Liahona, stycz. 1999, 67; Ensign, list. 1998, 59.

  10. 3 Nefi 24:10; zob. także Ks. Malachiasza 3:10.

  11. 3 Nefi 24:10; zob. także Ks. Malachiasza 3:10.