மகிழ்ச்சியின் அடையாளங்கள்
இயேசு கிறிஸ்துவின் அடித்தளத்தின் மீது கட்டியெழுப்புவது நமது மகிழ்ச்சிக்கு இன்றியமையாதது.
பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஒரு வணிக நிமித்தமாக விமானத்தில் சென்றபோது, நெதர்லாந்தைச் சேர்ந்த ஒருவரின் அருகில் நான் அமர்ந்திருந்தேன். நான் ஒரு இளம் ஊழியக்காரனாக பெல்ஜியம் மற்றும் நெதர்லாந்தில் சேவை செய்ததால் அவரைச் சந்திக்க ஆவலாக இருந்தேன்.
நாங்கள் பழகியதும், “மகிழ்ச்சியின் பேராசிரியர்” என்ற தனித்துவமான வேலைப் பட்டத்துடன் அவர் தனது வணிக அட்டையை என்னிடம் கொடுத்தார். அவரது அற்புதமான தொழிலைப் பற்றி நான் கருத்து தெரிவித்தேன், மகிழ்ச்சியின் பேராசிரியர் என்ன செய்வார் என்று அவரிடம் கேட்டேன். அர்த்தமுள்ள உறவுகள் மற்றும் இலக்குகளை நிறுவுவதன் மூலம் மகிழ்ச்சியான வாழ்க்கையை எவ்வாறு வாழ்வது என்பதை மக்களுக்கு கற்றுக் கொடுத்ததாக அவர் கூறினார். நான் பதிலளித்தேன், “அது அற்புதம், ஆனால் அந்த உறவுகள் கல்லறைக்கு அப்பால் எவ்வாறு தொடரலாம் என்பதையும், வாழ்க்கையின் நோக்கம் என்ன, நமது பலவீனங்களை நாம் எவ்வாறு சமாளிப்பது, நாம் இறந்த பிறகு எங்கு செல்வது போன்ற ஆத்துமாவின் பிற கேள்விகளுக்கு பதிலளிக்கவும் நீங்கள் கற்பித்தால் என்னவாகும்?” அந்தக் கேள்விகளுக்கான பதில்கள் நம்மிடம் இருந்தால் ஆச்சரியமாக இருக்கும் என்று அவர் ஒப்புக்கொண்டார், மேலும் நாம் செய்வதை அவருடன் பகிர்ந்து கொள்வதில் மகிழ்ச்சி அடைந்தேன்.
இன்று, உண்மையான மகிழ்ச்சிக்கான சில அடிப்படைக் கொள்கைகளை நான் மறுபரிசீலனை செய்ய விரும்புகிறேன், இந்த குழப்பமான உலகில் பலருக்கு இது கிடைக்காதது போல் தோன்றுகிறது, பல விஷயங்கள் சுவாரஸ்யமானவை, ஆனால் சில விஷயங்கள் உண்மையிலேயே முக்கியமானவை.
ஆல்மா தனது நாளின் மக்களுக்கு கற்பித்தான், “இதோ நான் உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன், வரப்போகிறவைகள் பல உண்டு; இதோ, அவை அனைத்திற்கும் முக்கியமான காரியம் ஒன்று உண்டு, ஏனெனில் இதோ மீட்பர் தம் ஜனத்தின் மத்தியிலே வந்து ஜீவிக்கிற காலம் தூரமாயில்லை.”1
கிறிஸ்துவின் இரண்டாம் வருகையை எதிர்நோக்கி தயாராகிக்கொண்டிருக்கும் வேளையில், இந்த அறிவிப்பு இன்று நமக்கும் சமமாக முக்கியமானது!
எனவே, எனது முதல் அவதானிப்பு என்னவென்றால், இயேசு கிறிஸ்துவின் அடித்தளத்தின் மீது கட்டியெழுப்புவது நமது மகிழ்ச்சிக்கு அவசியம். இது ஒரு உறுதியான அஸ்திவாரம், “அந்த அஸ்திபாரத்தின்மேல் மனுஷர் கட்டினால் அவர்கள் விழுந்து போவதில்லை.”2 என்ன நடந்தாலும் அவ்வாறு செய்வது வாழ்க்கையின் சவால்களுக்கு நம்மை தயார்படுத்துகிறது.
பல வருடங்களுக்கு முன்பு, எங்கள் மகன் ஜஸ்டினுடன் கோடைகால சாரணர் முகாமுக்குச் சென்றிருந்தேன். நிகழ்ச்சிகள் தொடங்கும் போது, அவனும் அவனது நண்பர்களும் வில்வித்தை தகுதிக்கான பேட்ஜைப் பெற விரும்புவதாக உற்சாகமாக அறிவித்தான். அவ்வாறு செய்ய சிறுவர்கள் ஒரு குறுகிய எழுத்துத் தேர்வில் தேர்ச்சி பெற்று தங்கள் அம்புகளால் இலக்கைத் தாக்க வேண்டும்.
என் இருதயம் மூழ்கியது. அந்த நேரத்தில், ஜஸ்டின் சிஸ்டிக் ஃபைப்ரோஸிஸ் காரணமாக மிகவும் பலவீனமாக இருந்தான், அவன் பிறந்ததிலிருந்து அதனுடன் போராடி வந்திருக்கிறான். இலக்கை நோக்கி அம்பு அனுப்பும் அளவுக்கு வில்லைப் பின்னுக்கு இழுக்க முடியுமா என்று யோசித்தேன்.
அவனும் அவனது நண்பர்களும் வில்வித்தை வகுப்பிற்குப் புறப்பட்டபோது, அந்த அனுபவத்தால் அவமானப்படக் கூடாது என்று மௌனமாக ஜெபித்தேன். கவலை தோய்ந்த சில மணிநேரங்களுக்குப் பிறகு, அவன் ஒரு பெரிய புன்னகையுடன் என்னை நோக்கி வருவதைக் கண்டேன். “அப்பா!” என அவன் சத்தமிட்டான். “எனக்கு மெரிட் பேட்ஜ் கிடைத்தது! எனக்கு ஒரு புல்ஸ் ஐ கிடைத்தது; அது என்னுடைய அடுத்த இலக்கில் இருந்தது, ஆனால் நான் ஒரு புல்ஸ்-ஐயில் அடித்தேன்!” அவன் தன் முழு வலிமையுடனும் வில்லைப் பின்னுக்கு இழுத்து, அதன் பாதையைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் அம்பு பறக்க விட்டான். “மன்னிக்கவும், தவறான இலக்கு!” என்று ஒருபோதும் சொல்லாத அந்த வில்வித்தை பயிற்றுவிப்பாளருக்காக நான் எவ்வளவு நன்றியுள்ளவனாக இருக்கிறேன். மாறாக, ஜஸ்டினின் தெரிந்த வரம்புகள் மற்றும் தீவிர முயற்சியைப் பார்த்த அவர், “நல்ல வேலை!” என்று கனிவுடன் பதிலளித்தார்.
நம்முடைய வரம்புகள் இருந்தபோதிலும் கிறிஸ்துவையும் அவருடைய தீர்க்கதரிசிகளையும் பின்பற்ற நம்மால் முடிந்த அனைத்தையும் செய்தால் அது நமக்கும் அப்படித்தான் இருக்கும். நம்முடைய உடன்படிக்கைகளைக் கடைப்பிடித்து, நம்முடைய பாவங்களுக்காக மனந்திரும்பி அவரிடத்தில் வந்தால், “நல்லது, உத்தமமும் உண்மையுமான ஊழியக்காரனே,” என்று நம்முடைய இரட்சகரின் பாராட்டை மகிழ்ச்சியுடன் கேட்போம்.3
உலக இரட்சகரின் தெய்வீகத்தன்மை மற்றும் அவரது மீட்பின் அன்பு மற்றும் ஆற்றலைப் பற்றியும், அவரிடத்திற்கு வருவதற்கு நாம் தீவிரமாக முயற்சிக்கும் போது, நம்மைக் குணப்படுத்துவதற்கும், பலப்படுத்துவதற்கும், உயர்த்துவதற்கும் நான் உங்களுக்கு சாட்சியாக இருக்கிறேன். மாறாக, நாம் கூட்டத்தோடும் இயேசுவை நோக்கியும் செல்ல வழி இல்லை. இரட்சகர் மரணம், நோய் மற்றும் பாவத்தை தோற்கடித்து, நாம் முழு இருதயத்தோடும் அவரைப் பின்பற்றினால், நமது இறுதி பரிபூரணத்திற்கு ஒரு வழியை வழங்கியுள்ளார்.4
எனது இரண்டாவது அவதானிப்பு என்னவென்றால், நாம் அன்பான பரலோக பிதாவின் மகன்கள் மற்றும் மகள்கள் என்பதை நினைவில் கொள்வது நமது மகிழ்ச்சிக்கு முக்கியமானது. இந்த யதார்த்தத்தை அறிவதும் நம்புவதும் எல்லாவற்றையும் மாற்றிவிடும்.
பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, சபை பணியிலிருந்து வீட்டிற்குச் செல்லும் விமானத்தில், சகோதரி சபினும் நானும் ஒரு மிகப் பெரிய மனிதருக்கு நேரடியாக பின்னால் அமர்ந்திருந்தோம், அவர் ஒரு பெரிய, வழுக்கைத் தலையின் பின்புறம் கோபமான முகத்துடன் எண் 439 என்று பச்சை குத்தியிருந்தார்.
நாங்கள் இறங்கியதும், நான் கேட்டேன் “என்னை மன்னியுங்கள் சார். உங்கள் தலையின் பின்புறத்தில் பச்சை குத்தப்பட்ட எண்ணின் முக்கியத்துவத்தை நான் கேட்டால் நீங்கள் கவலைப்படுவீர்களா?” கோபமான முகத்தைப் பற்றி கேட்கத் துணியவில்லை.
அவர், “அது நான்தான். அதுதான் நான். எனக்கு அந்த பிரதேசம் சொந்தமானது: 219!”
நானூற்று முப்பத்தொன்பது என்பது அவரது தலையில் இருந்த உண்மையான எண், எனவே அது அவருக்கு மிகவும் முக்கியமானதாக இருந்ததால் அவர் தவறாகப் புரிந்துகொண்டார் என்று நான் ஆச்சரியப்பட்டேன்.
இந்த மனிதனின் அடையாளமும் சுயமரியாதையும் ஒரு பகுதி கொள்ளைக் கும்பல் தொடர்புடைய எண்ணை அடிப்படையாகக் கொண்டது எவ்வளவு வருத்தமாக இருக்கிறது என்று நான் நினைத்தேன். நான் எனக்குள்ளே நினைத்தேன், இந்த கடினமான தோற்றம் கொண்ட மனிதன் ஒரு காலத்தில் யாரோ ஒருவரின் சிறு பையனாக இருந்தான், அவன் இன்னும் மதிக்கப்படுபவனாகவும் சொந்தமானவனாகவும் உணர வேண்டும். அவர் உண்மையில் யார் என்றும் அவர் உண்மையில் யாரைச் சேர்ந்தவர் என்றும் அவருக்குத் தெரிந்திருக்க வேண்டும், ஏனெனில் நாம் “அனைவரும் விலைக்கு வாங்கப்பட்டிருக்கிறோம்.”5
எகிப்தின் இளவரசர் திரைப்படத்தின் ஒரு பாடலில், “உன் வாழ்க்கையை சொர்க்கத்தின் கண்களால் பார்” என்று ஒரு புத்திசாலித்தனமான வரி உள்ளது.6 நமது தெய்வீக பரம்பரை மற்றும் நித்திய ஆற்றல் பற்றிய அறிவு நம் ஆத்துமாவில் ஆழமாக மூழ்கும்போது, “இப்பொழுது கண்ணாடியிலே நிழலாட்டமாய்ப் பார்க்கிறோம்,” என, கற்றுக்கொள்வதற்கும் வளருவதற்கும் ஒரு நோக்கமுள்ள, வெளிப்படும் சாகசமாக வாழ்க்கையை குறுகிய காலத்துக்குப் பார்க்க முடியும்.7
மகிழ்ச்சிக்கான மூன்றாவது அடையாளம், ஆத்துமாவின் மதிப்பை எப்போதும் நினைவில் வைத்திருப்பதாகும். இரட்சகரின் அறிவுரையைப் பின்பற்றுவதன் மூலம் நாம் இதைச் சிறப்பாகச் செய்கிறோம் “நான் உங்களில் அன்பாயிருந்ததுபோல நீங்களும் ஒருவரிலொருவர் அன்பாயிருங்கள்.”8
அவர் மேலும் போதித்தார், “மிகவும் சிறியவராகிய என் சகோதரரான இவர்களில் ஒருவனுக்கு நீங்கள் எதைச் செய்தீர்களோ அதை எனக்கே செய்தீர்கள்.”9
நீதிமொழிகள் புத்தகம் ஞானமாக ஆலோசனையளிக்கிறது, “நன்மைசெய்யும்படி உனக்குத் திராணியிருக்கும்போது, அதை செய்யத்தக்கவர்களுக்குச் செய்யாமல் இராதே.”10
மிகவும் அன்பாக இருப்பதற்காக நாம் ஒருபோதும் வருத்தப்பட மாட்டோம். தேவனின் பார்வையில், தயவு என்பது மகத்துவத்திற்கு ஒத்ததாக இருக்கிறது. அன்பாக இருப்பதன் ஒரு பகுதி மன்னிப்பதும் நியாயந்தீர்க்காமல் இருப்பதுவும்தான்.
பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, எங்கள் இளம் குடும்பம் குடும்ப இல்ல மாலையில் ஒரு படம் பார்க்க போகிறோம். எங்கள் மகன் மற்றும் என் மனைவி வலேரியைத் தவிர நாங்கள் அனைவரும் வேனில் இருந்தோம். ஏற்கனவே இருட்டி விட்டது, எங்கள் மகன் கதவைத் திறந்து காரை நோக்கி ஓடும்போது, வராந்தாவில் இருந்த எங்கள் பூனை என்று நினைத்ததைத் தவறுதலாக உதைத்தான். துரதிர்ஷ்டவசமாக, எங்கள் மகனுக்கும் அவனுக்குப் பின்னால் இருந்த எனது மனைவிக்கும், அது எங்கள் பூனை அல்ல, மாறாக மிகவும் மகிழ்ச்சியற்ற ஸ்கங்க், அதை அவர்களுக்குத் தெரியப்படுத்தியது! நாங்கள் அனைவரும் வீட்டிற்குத் திரும்பினோம், அங்கு அவர்கள் இருவரும் குளித்துவிட்டு, தக்காளி சாற்றில் தலைமுடியைக் கழுவினார்கள், இது ஸ்கங்கின் துர்நாற்றத்தை அகற்றுவதற்கான ஏகதேசமாக உறுதியான தீர்வு. அவர்கள் சுத்தம் செய்து உடைகளை மாற்றிக் கொண்டு வருவதற்குள், நாங்கள் அனைவரும் எந்த துர்நாற்றத்திற்கும் உணர்ச்சியற்றவர்களாக இருந்தோம், எனவே நாங்கள் படத்திற்குச் செல்வது நல்லது என்று முடிவு செய்தோம்.
நாங்கள் தியேட்டரின் பின்புறம் அமர்ந்ததும், எங்களைச் சுற்றியிருந்தவர்கள் திடீரென்று பாப்கார்ன் வாங்க வெளியே செல்ல முடிவு செய்தனர். அவர்கள் திரும்பி வந்தபோது, யாரும் தங்கள் அசல் இருக்கைக்குத் திரும்பவில்லை.
அந்த அனுபவத்தை நினைவு கூர்ந்து நாங்கள் சிரித்தோம், ஆனால் நம் பாவங்கள் அனைத்திற்கும் நாற்றம் இருந்தால் என்ன செய்வது? நேர்மையின்மை, காமம், பொறாமை அல்லது பெருமை போன்றவற்றை நம்மால் உணர முடிந்தால் என்ன செய்வது? நம்முடைய சொந்த பலவீனங்கள் வெளிப்படுத்தப்பட்டால், மற்றவர்களிடம் இன்னும் கொஞ்சம் கரிசனையாகவும் கவனமாகவும் இருப்போம், அதேபோல், நம் வாழ்வில் தேவையான மாற்றங்களைச் செய்யும்போது அவர்களும் நம்முடன் அப்படியே இருப்பார்கள். சபையில் புகையிலையின் வாசனையை நான் விரும்புகிறேன், ஏனென்றால் யாரோ ஒருவர் மாற முயற்சிக்கிறார் என்பதைக் குறிக்கிறது. அவர்களைச் சுற்றி நமது வரவேற்கும் கரங்கள் அவர்களுக்குத் தேவை.
தலைவர் ரசல் எம். நெல்சன் புத்திசாலித்தனமாக கூறினார், “இயேசு கிறிஸ்துவை உண்மையாகப் பின்பற்றுபவரை அடையாளம் காண்பதற்கான எளிதான வழிகளில் ஒன்று, அந்த நபர் மற்றவர்களிடம் எவ்வளவு இரக்கத்துடன் நடந்துகொள்கிறார் என்பதுதான்.”11
பவுல் எபேசியர்களுக்கு எழுதினான், “ஒருவருக்கொருவர் தயவாயும் மனஉருக்கமாயும் இருந்து, கிறிஸ்துவுக்குள் தேவன் உங்களுக்கு மன்னித்ததுபோல, நீங்களும் ஒருவருக்கொருவர் மன்னியுங்கள்.”12
இயேசு கிறிஸ்துவின் சீடர்களாகிய நாம், பரலோக பிதாவையும் நமது இரட்சகரையும் நம்பும்படியும் அவர்களை மாற்ற முயற்சிக்காதிருக்கவும் கேட்டுக் கொள்ளப்படுகிறோம், இயேசு கிறிஸ்து ஒவ்வொருவரின் குறைபாடுகளையும் முழுமையாக அறிந்திருக்கிறார், மேலும் அவர்களை முழுமையாக தீர்ப்பார்.
எனது நான்காவது மகிழ்ச்சியின் அடையாளம் நித்திய கண்ணோட்டத்தை பராமரிப்பதாகும். நமது பிதாவின் திட்டம் நித்தியங்களுக்கு நீண்டுள்ளது; இங்கே மற்றும் இப்போது கவனம் செலுத்துவது மற்றும் இனிவரப்போவதை மறந்துவிடுவது எளிது.
இந்த பாடத்தை பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு எங்கள் அப்போதைய 16 வயது மகள் ஜெனிபர் மூலம் வல்லமை வாய்ந்த முறையில் கற்றுக்கொடுக்கப்பட்டேன். அவளுக்கு இரட்டை நுரையீரல் மாற்று அறுவை சிகிச்சை செய்யப்பட இருந்தது, அங்கு அவளது நுரையீரலின் ஐந்து நோயுற்ற மடல்கள் முற்றிலும் அகற்றப்பட்டு, இரண்டு ஆரோக்கியமான சிறிய மடல்களால் மாற்றப்படும், இரண்டு அற்புதமான கிறிஸ்துவைப் போன்ற நண்பர்களால் நன்கொடை அளிக்கப்பட்டது. இது மிகவும் ஆபத்தான செயல்முறையாகும், ஆனால் அறுவை சிகிச்சைக்கு முந்தைய நாள் இரவு, ஜெனிபர் தனது 90 பவுண்டுகளுடன் (41 கி),கிட்டத்தட்ட எனக்கு போதித்தாள், “கவலைப்படாதிருங்கள், அப்பா! நாளை நான் புதிய நுரையீரலுடன் எழுந்திருப்பேன் அல்லது சிறந்த இடத்தில் விழிப்பேன். இரண்டு வழியும் நன்றாக இருக்கும்.” அதுதான் விசுவாசம்; அது நித்தியக் கண்ணோட்டம்! வாழ்க்கையை நித்திய நிலையிலிருந்து பார்ப்பது தெளிவு, ஆறுதல், தைரியம் மற்றும் நம்பிக்கையை அளிக்கிறது.
மூச்சுக் குழாயை அகற்றிவிட்டு, ஜெனிபர் சுவாசிக்க உதவிய வென்டிலேட்டரை அணைக்க நீண்டகாலமாக எதிர்பார்க்கப்பட்ட நாள் வந்தபோது, அவளுடைய இரண்டு சிறிய பாகங்கள் வேலை செய்யுமா என்று நாங்கள் ஆர்வத்துடன் காத்திருந்தோம். முதல் மூச்சை எடுத்ததும் உடனே அழ ஆரம்பித்தாள். எங்கள் கவலையைப் பார்த்து, “சுவாசிக்க மிகவும் நன்றாக இருக்கிறது” என்று வேகமாகச் சொன்னாள்.
அன்று முதல், நான் சுவாசிக்கும் திறனுக்காக காலையிலும் இரவிலும் பரலோக பிதாவுக்கு நன்றி கூறினேன். எண்ணிலடங்கா ஆசீர்வாதங்கள் நம்மைச் சூழ்ந்துள்ளன, அதை நாம் கவனத்தில் கொள்ளாவிட்டால் எளிதாக எடுத்துக்கொள்வோம். மாறாக, எதையும் எதிர்பார்க்காமல், எல்லாவற்றையும் பாராட்டினால், வாழ்க்கை மாயாஜாலமாகிறது.
தலைவர் நெல்சன் கூறினார்: “ஒவ்வொரு புதிய காலையும் தேவனின் பரிசு. நாம் சுவாசிக்கும் காற்று கூட அவரிடமிருந்து கிடைக்கும் அன்பான கடன். அவர் நாளுக்கு நாள் நம்மைப் பாதுகாத்து, ஒரு கணத்திலிருந்து இன்னொரு தருணம்வரை நம்மை ஆதரிக்கிறார். எனவே, நமது காலையின் முதல் உத்தமமான செயல் நன்றியுணர்வுடன் பணிவாக இருக்க வேண்டும்.”13
இது எனது ஐந்தாவது மற்றும் இறுதி அவதானிப்புக்கு என்னை அழைத்துச் செல்கிறது, அதாவது நீங்கள் நன்றியுள்ளவர்களாக இருப்பதை விட நீங்கள் ஒருபோதும் மகிழ்ச்சியாக இருக்க மாட்டீர்கள்.
கர்த்தர் அறிவித்தார், “நன்றியறிதலோடு சகல காரியங்களையும் ஏற்றுக்கொள்கிறவன் மகிமைப்படுத்தப்படுவான்.”14 நன்றியுணர்வு பல பிற நற்பண்புகளைப் பெற்றெடுக்கும் என்பதால் இது இருக்கலாம்.
ஒவ்வொரு காலையிலும் நாம் முந்தின இரவிற்காக நன்றியுடையவர்களாக இருந்தோம் என்ற ஆசீர்வாதத்துடன் மட்டும் எழுந்தால் நமது விழிப்புணர்வு எப்படி மாறும். நமது ஆசீர்வாதங்களைப் பாராட்டத் தவறினால், அதிருப்தி உணர்வு ஏற்படலாம், இது நன்றியுணர்வு ஏற்படுத்தும் ஆனந்தத்தையும் மகிழ்ச்சியையும் நம்மிடமிருந்து பறித்துவிடும். பெரிய மற்றும் விசாலமான கட்டிடத்தில் இருப்பவர்கள் இலக்குக்கு அப்பால் பார்க்க நம்மை கவர்ந்திழுக்கிறார்கள், அதன் மூலம் இலக்கை முழுவதுமாக இழக்கிறார்கள்.
உண்மையில், அவருடன் பரிசுத்தமான உடன்படிக்கைகளைச் செய்து, கடைபிடிக்கும்போது, தேவனின் கிருபையின் மூலம் நாம் யாராகிவிட்டோம், என்பதிலேயே நமது உலகத்தின் மிகப்பெரிய மகிழ்ச்சியும் ஆசீர்வாதமும் கிடைக்கும். நம்முடைய இரட்சகர் தம்முடைய பாவநிவாரண பலியின் தகுதியின் மூலம் நம்மை மெருகூட்டுவார் மற்றும் செம்மைப்படுத்துவார், மேலும் அவரை மனமுவந்து பின்பற்றுபவர்களைப் பற்றி கூறினார், “நான் என்னுடைய அணிகலன் போன்றோரை சேர்க்க வருகிறபோது அந்த நாளிலே அவர்கள் என்னுடையவர்களாவார்கள்.”15
இயேசு கிறிஸ்துவின் அஸ்திவாரத்தின் மீது நாம் நம் வாழ்க்கையை கட்டியெழுப்பினால், தேவனின் மகன்கள் மற்றும் மகள்கள் என்ற நமது உண்மையான அடையாளத்தை மதிப்பிட்டால்; ஒரு ஆத்துமாவின் மதிப்பை நினைவில் கொண்டால்; ஒரு நித்திய கண்ணோட்டத்தை பராமரித்தால்; மேலும் நம்முடைய பல ஆசீர்வாதங்களை நன்றியுடன், குறிப்பாக கிறிஸ்து தம்மிடம் அழைப்பதை பாராட்டினால், இந்த பரலோக சாகசத்தின் போது நாம் தேடும் உண்மையான மகிழ்ச்சியைக் காணலாம், என்று நான் உங்களுக்கு உறுதியளிக்கிறேன். வாழ்க்கையில் இன்னும் அதன் சவால்கள் இருக்கும், ஆனால் நாம் புரிந்துகொண்டு வாழும் நித்திய சத்தியங்களின் காரணமாக ஒவ்வொன்றையும் நோக்கத்துடனும் சமாதானத்துடனும் சிறப்பாக எதிர்கொள்ள முடியும்.
தேவன் இருப்பதன் நிச்சயம், நமது அன்பு பிதா மற்றும் அவரது நேச குமாரன் இயேசு கிறிஸ்துபற்றிய எனது சாட்சியை கூறுகிறேன். ஜீவிக்கிற தீர்க்கதரிசிகள், ஞானதிருஷ்டிக்காரர்கள் மற்றும் வெளிப்படுத்துபவர்கள் பற்றியும் நான் சாட்சியமளிக்கிறேன். அவர்கள் மூலம் பரலோகத்தின் ஆலோசனையைப் பெறுவது எவ்வளவு பெரிய ஆசீர்வாதம். இரட்சகர் தெளிவாகக் கூறியது போல், “எனது சொந்தக் குரலிலானாலும், எனது ஊழியக்காரர்களின் குரலிலானாலும் அவை ஒன்றாயிருக்கும்.”16 இயேசு கிறிஸ்துவின் பரிசுத்த நாமத்தில், ஆமென்.