Με δέος για τον Χριστό και το Ευαγγέλιό Του
Είθε η ανάμνηση όσων είδαν τα μάτια μας και ένιωσαν οι καρδιές μας να αυξήσει την έκπληξή μας για την εξιλεωτική θυσία του Σωτήρος.
Έχω έναν καλό φίλο, που είναι ένας εξαίρετος συνταξιούχος καθηγητής πανεπιστημίου, ένας πολυγραφότατος συγγραφέας και υπεράνω όλων ένας αφοσιωμένος μαθητής του Ιησού Χριστού. Έχει επισκεφθεί τους Αγίους Τόπους δεκάδες φορές για να συμμετάσχει σε συνελεύσεις, να διεξαγάγει ακαδημαϊκές έρευνες και να οργανώσει περιηγήσεις. Κατά τα λεγόμενά του, κάθε φορά που επισκέπτεται τους τόπους όπου βάδισε ο Ιησούς, εκφράζει τον θαυμασμό του γιατί χωρίς αμφιβολία μαθαίνει κάτι νέο, εκπληκτικό και συναρπαστικό για τον Σωτήρα, τη θνητή διακονία Του και την αγαπημένη Του πατρίδα. Το δέος που δείχνει ο φίλος μου, όταν μιλά για όλα όσα μαθαίνει στους Αγίους Τόπους είναι μεταδοτικό και αυτός ο θαυμασμός υπήρξε θεμελιώδης για τα μεγάλα επιτεύγματά του και τις ακαδημαϊκές επιδιώξεις στη ζωή του.
Επειδή έχω ακούσει τις εμπειρίες του και έχω αισθανθεί τον ενθουσιασμό του, έχω αναλύσει τον ακόμα μεγαλύτερο πνευματικό θαυμασμό, ούτως ειπείν, που μπορούμε και πρέπει να νιώσουμε για το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και τη διαφορά που αυτό μπορεί να κάνει στην ιδιότητά μας του μαθητού και στο ταξίδι μας προς την αιώνια ζωή. Ο θαυμασμός στον οποίο αναφέρομαι είναι το βαθύ συναίσθημα, το δέος, δηλαδή ο θαυμασμός που συνήθως αισθάνονται όλοι όσοι επικεντρώνουν ολόψυχα τη ζωή τους στον Σωτήρα και στις διδασκαλίες Του και παραδέχονται ταπεινά την παρουσία Του στη ζωή τους. Ένα τέτοιο αίσθημα θαυμασμού, εμπνευσμένο από την επιρροή του Αγίου Πνεύματος, τονώνει τον ενθουσιασμό να ζούμε με χαρά τη διδαχή του Χριστού1.
Οι γραφές περιέχουν αρκετά παραδείγματα για τον τρόπο που εκδηλώνεται αυτό το συναίσθημα. Ο προφήτης Ησαΐας, για παράδειγμα, εξέφρασε το βάθος της ευγνωμοσύνης του για τον Κύριο διαμέσου της αγαλλίασής του προς Εκείνον2. Εκείνοι που άκουσαν τον Ιησού να κηρύττει στη συναγωγή της Καπερναούμ έμειναν κατάπληκτοι με τη διδαχή Του και τη δύναμη με την οποία δίδαξε3. Ήταν αυτό το ίδιο συναίσθημα που διείσδυσε σε κάθε ίνα της καρδιάς του νεαρού Τζόζεφ Σμιθ, όταν διάβασε από τη Βίβλο το πρώτο κεφάλαιο του Ιακώβου, οδηγώντας τον να αναζητήσει τη σοφία του Θεού4.
Αδελφοί και αδελφές μου, όταν πραγματικά αισθανόμαστε δέος για τον Ιησού Χριστό και το Ευαγγέλιό Του, είμαστε ευτυχέστεροι, έχουμε περισσότερο ενθουσιασμό για το έργο του Θεού και αναγνωρίζουμε το χέρι του Κυρίου στα πάντα. Επιπλέον, η μελέτη του λόγου του Θεού αποκτά περισσότερο νόημα, οι προσευχές μας γίνονται πιο συνειδητές, η λατρεία μας πιο ευλαβική, η υπηρέτησή μας στο βασίλειο του Θεού πιο επιμελής. Όλες αυτές οι ενέργειες συμβάλλουν στην επιρροή του Αγίου Πνεύματος που εμφανίζεται συχνότερα στη ζωή μας5. Έτσι, η μαρτυρία μας για τον Σωτήρα και το Ευαγγέλιό Του θα ενδυναμωθεί, θα διατηρήσουμε τον Χριστό ζωντανό μέσα μας6 και θα βαδίσουμε «ριζωμένοι και εποικοδομούμενοι σ’ αυτόν, και στερεωνόμενοι στην πίστη… περισσεύοντας σ’ αυτή με ευχαριστία»7. Όταν ζούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο, γινόμαστε πιο ανθεκτικοί πνευματικά και προστατευόμαστε καλύτερα, ώστε να μην πέσουμε στην παγίδα της πνευματικής απάθειας.
Μια τέτοια απάθεια εκδηλώνεται, όταν χάνουμε σταδιακά τον ενθουσιασμό μας να συμμετέχουμε πλήρως στο Ευαγγέλιο του Κυρίου. Γενικώς ξεκινά όταν νιώθουμε ότι έχουμε ήδη αποκτήσει όλες τις απαραίτητες γνώσεις και ευλογίες για την ευτυχία μας σε αυτήν τη ζωή. Αυτός ο εφησυχασμός, τρόπος του λέγειν, μας κάνει να θεωρούμε δεδομένα τα δώρα του Ευαγγελίου, οπότε από εκεί και πέρα διατρέχουμε τον κίνδυνο να παραμελήσουμε τόσο την τακτική ενασχόλησή μας με τις αρχές του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού8 όσο και με τις διαθήκες που έχουμε συνάψει. Συνεπώς, σταδιακά απομακρυνόμαστε από τον Κύριο, αποδυναμώνεται η ικανότητά μας να «ακούμε Αυτόν»9 και γινόμαστε αδιάφοροι και ασυγκίνητοι στο μεγαλείο του έργου Του. Η αμφιβολία, όσον αφορά στις αλήθειες που έχουμε ήδη λάβει, μπορεί να διεισδύσει στον νου και την καρδιά μας, κάνοντάς μας ευάλωτους στους πειρασμούς του εχθρού10.
Ο πάστορας Έιντεν Γουίλσον Τόζερ, ένας διάσημος συγγραφέας και γενναίος χριστιανός, έγραψε: «Η αυταρέσκεια είναι ένας θανάσιμος εχθρός κάθε πνευματικής ανάπτυξης»11. Δεν ήταν αυτό ακριβώς που συνέβη στον λαό του Νεφί λίγο μετά τη γέννηση του Χριστού; «Άρχισαν να είναι όλο και λιγότερο κατάπληκτοι με τα σημεία και τα τέρατα από τους ουρανούς… [αμφιβάλλοντας για] όλα όσα είχαν ακούσει και δει». Έτσι ο Σατανάς «τους τύφλωσε τα μάτια και τους παρέσυρε να πιστεύουν ότι η διδαχή περί του Χριστού ήταν κάτι το ανόητο και το μάταιο»12.
Αγαπημένοι μου αδελφοί και αδελφές, με την τέλεια και απέραντη αγάπη Του και γνωρίζοντας την ανθρώπινη φύση μας13, ο Σωτήρας έχει καθορίσει τον δρόμο για εμάς, ώστε να αποφύγουμε να πέσουμε στην παγίδα της πνευματικής απάθειας. Η πρόσκληση του Σωτήρος μας δίνει μία πιο ευρεία προοπτική, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ιδιαιτέρως τον περίπλοκο κόσμο στον οποίο ζούμε: «Μάθε για μένα, και άκου τα λόγια μου. Περπάτησε στην πραότητα του Πνεύματός μου και εν εμοί θα έχεις ειρήνη»14. Όταν δεχόμαστε αυτήν την πρόσκληση του Σωτήρος, δείχνουμε την ταπεινοφροσύνη μας, την επιθυμία μας να είμαστε δεκτικοί διδασκαλίας, και την προσδοκία μας να γίνουμε περισσότερο σαν Εκείνον15. Αυτή η πρόσκληση περιλαμβάνει επίσης να Τον υπηρετούμε και να τελούμε διακονία στα τέκνα του Θεού «με όλη την καρδιά, την ισχύ, το μυαλό και τη δύναμή [μας]16. Στον πυρήνα της προσπάθειάς μας σε αυτό το ταξίδι βρίσκονται, φυσικά, οι δύο μεγάλες εντολές: να αγαπούμε τον Κύριο τον Θεό μας και να αγαπούμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας17.
Αυτό το είδος συμπεριφοράς είναι μέρος του θείου χαρακτήρα του Ιησού και ήταν προφανές σε όλα όσα έπραξε κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας Του18. Επομένως, όταν ειλικρινώς και σκοπίμως προσηλωνόμαστε προς Εκείνον και μαθαίνουμε από το τέλειο παράδειγμά Του19, καταφέρνουμε να Τον γνωρίσουμε καλύτερα. Αυξάνεται ο ενθουσιασμός και η επιθυμία να ενσωματώσουμε στη ζωή μας το απόλυτο πρότυπο στο οποίο θα την βασίσουμε, το παράδειγμα που θα πρέπει να θέσουμε και τις εντολές που θα πρέπει να ακολουθήσουμε. Αποκτούμε, επίσης, επιπρόσθετη κατανόηση, σοφία, θείο χαρακτήρα, και χάρη ενώπιον του Θεού και του πλησίον μας20. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η ικανότητα να αισθανόμαστε την επιρροή και την αγάπη του Σωτήρος θα ενταθεί στη ζωή μας, μεγαλύνοντας την πίστη μας, την επιθυμία μας να ενεργούμε ενάρετα και το κίνητρο να υπηρετούμε Εκείνον και άλλους21. Επιπροσθέτως, η ευγνωμοσύνη μας για τις ευλογίες και τις δυσκολίες που βιώνουμε στην επίγεια ζωή θα παγιωθεί και θα γίνει μέρος της αληθινής μας λατρείας22.
Αγαπητοί μου φίλοι, όλα αυτά ενδυναμώνουν τον πνευματικό μας θαυμασμό σχετικά με το Ευαγγέλιο και μας παρακινούν να τηρούμε με χαρά τις διαθήκες που συνάπτουμε με τον Κύριο – ακόμη και όταν βιώνουμε δοκιμασίες και δυσκολίες. Ασφαλώς, για να προκύψουν αυτά τα αποτελέσματα, πρέπει να εντρυφήσουμε με πίστη και ειλικρινή πρόθεση στις διδασκαλίες του Σωτήρος23, προσπαθώντας να ενσωματώσουμε τα γνωρίσματα του χαρακτήρα Του στον δικό μας τρόπο ζωής24. Επιπλέον, πρέπει να πλησιάζουμε Εκείνον μέσω της μετανοίας μας26, επιζητώντας τη συγχώρηση και τη λυτρωτική δύναμή Του στη ζωή μας και τηρώντας τις εντολές Του. Ο ίδιος ο Κύριος υποσχέθηκε ότι θα κατευθύνει τα βήματά μας, εάν ελπίζουμε σε Αυτόν με όλη μας την καρδιά, αναγνωρίζοντάς Τον σε όλους τους δρόμους μας και χωρίς να επιστηριζόμαστε στη δική μας σύνεση26.
Ένας άνδρας που συνάντησα πρόσφατα, του οποίου το όνομα είναι Γουές και ο οποίος παρευρίσκεται στη συνέλευση σήμερα, αποδέχθηκε την πρόσκληση του Χριστού να μάθει για Εκείνον και το Ευαγγέλιό Του και άρχισε να βιώνει το δέος της αγάπης Του μετά από 27 χρόνια απομάκρυνσης από το μονοπάτι της διαθήκης. Μου είπε ότι μια ημέρα επικοινώνησε μαζί του μέσω Facebook ένας ιεραπόστολος, ο Πρεσβύτερος Τζόουνς, ο οποίος είχε τοποθετηθεί προσωρινά στην περιοχή του Γουές προτού πάει στην αρχική του ανάθεση, στην ιεραποστολή του Παναμά. Όταν ο Πρεσβύτερος Τζόουνς βρήκε το προφίλ του Γουές, χωρίς καν να ξέρει εκ των προτέρων ότι ήταν ήδη μέλος της Εκκλησίας, αισθάνθηκε την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και κατάλαβε ότι θα έπρεπε να επικοινωνήσει αμέσως με τον Γουές. Ενήργησε αμέσως επί της προτροπής αυτής. Ο Γουές εξεπλάγη από εκείνη την απροσδόκητη επικοινωνία και άρχισε να συνειδητοποιεί ότι ο Κύριος τον γνώριζε, παρότι αυτός είχε απομακρυνθεί από το μονοπάτι της διαθήκης.
Από τότε και εφεξής, ο Γουές και οι ιεραπόστολοι άρχισαν να επικοινωνούν συχνά. Ο Πρεσβύτερος Τζόουνς και ο συνάδελφός του προσέφεραν κάθε εβδομάδα υπηρέτηση και πνευματικά μηνύματα που βοήθησαν τον Γουές να ανακτήσει το δέος του για τον Σωτήρα και το Ευαγγέλιό Του. Αυτό αναζωπύρωσε τη φλόγα της μαρτυρίας του για την αλήθεια και την αγάπη του Σωτήρος για εκείνον. Ο Γουές ένιωσε τη γαλήνη που δίνει ο Παράκλητος και απέκτησε τη δύναμη που χρειαζόταν για να επιστρέψει στο ποίμνιο. Μου είπε ότι αυτή η εμπειρία τον επανέφερε πνευματικά και ψυχικά στη ζωή και τον βοήθησε να εξαλείψει τα αισθήματα πικρίας που είχαν συσσωρευθεί με τα χρόνια εξαιτίας των δύσκολων καταστάσεων που είχε περάσει.
Όπως έχει επισημάνει ο προαναφερθείς ευγενικός μου φίλος, υπάρχει πάντα κάτι υπέροχο και συναρπαστικό να μάθουμε για τον Ιησού Χριστό και το Ευαγγέλιό Του27. Ο Κύριος έχει δώσει υπέροχες υποσχέσεις σε εμάς και σε όλους όσους επιζητούν να μάθουν για Εκείνον και να ενσωματώσουν τα λόγια Του στη ζωή τους. Στον Ενώχ είπε: «Ιδού, το Πνεύμα μου είναι επάνω σου, γι’ αυτό θα δικαιώσω όλα σου τα λόγια. Και τα βουνά θα εξαφανίζονται μπροστά σου, και τα ποτάμια θα αλλάζουν τον ρου τους. Και εσύ θα είσαι ενωμένος μαζί μου, κι εγώ μαζί σου»28. Μέσω του βασιλιά Βενιαμίν διακήρυξε: «Τώρα λοιπόν, εξαιτίας της διαθήκης την οποία έχετε συνάψει, θα ονομάζεστε τέκνα του Χριστού, υιοί του και θυγατέρες του. Επειδή, ιδού, αυτήν την ημέρα σάς αναγέννησε πνευματικά· επειδή λέτε ότι η καρδιά σας άλλαξε μέσω της πίστης σας προς το όνομά του. Γι’ αυτό, γεννηθήκατε από αυτόν και έχετε γίνει υιοί του και θυγατέρες του»29.
Επομένως, όσο προσπαθούμε ειλικρινώς και σταθερά να μάθουμε για τον Σωτήρα και να ακολουθήσουμε το παράδειγμά Του, σας υπόσχομαι στο όνομά Του, ότι τα θεία γνωρίσματά Του θα καταγράφονται στον νου και την καρδιά μας30, ότι θα γινόμαστε περισσότερο σαν Εκείνον και ότι θα πορευόμαστε μαζί Του31.
Αγαπημένοι αδελφοί και αγαπημένες αδελφές μου, προσεύχομαι να στεκόμαστε πάντοτε με δέος μπροστά στον Ιησού Χριστό και την πλήρη, απέραντη και τέλεια αγάπη Του. Είθε η θύμηση αυτών που έχουν δει τα μάτια μας και έχει αισθανθεί η καρδιά μας να αυξάνει τον θαυμασμό μας για την εξιλεωτική θυσία του Σωτήρος, η οποία μπορεί να μας θεραπεύσει από τα πνευματικά και ψυχικά μας τραύματα και να μας βοηθήσει να πλησιάσουμε πιο κοντά σε Εκείνον. Είθε να εκφράζουμε θαυμασμό για τις μεγάλες υποσχέσεις και για ό,τι έχει προετοιμάσει ο Πατέρας για εκείνους που είναι πιστοί:
«Το βασίλειο είναι δικό σας και οι ευλογίες αυτού είναι δικές σας, και τα πλούτη της αιωνιότητας είναι δικά σας.
»Και αυτός που δέχεται τα πάντα με ευγνωμοσύνη, θα γίνει ένδοξος»32.
Ο Ιησούς είναι ο Λυτρωτής του κόσμου, και αυτή είναι η Εκκλησία Του. Δίδω μαρτυρία για αυτές τις αλήθειες στο γεμάτο δέος, ιερό και υπέρτατο όνομα του Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού, αμήν.