Κάνετε ό,τι έχει μεγαλύτερη σημασία
Καθώς επικεντρώνουμε τη ζωή μας στον Ιησού Χριστό, θα ευλογηθούμε με πνευματική δύναμη, ικανοποίηση και χαρά.
Πριν από λίγο καιρό, μια αγαπητή φίλη ένιωσε την επιθυμία να επισκεφθεί μια γυναίκα στον τομέα της. Αψήφησε την προτροπή, διότι μετά βίας την γνώριζε – απλώς δεν είχε κανένα νόημα. Όμως εφόσον η σκέψη συνέχιζε να επιστρέφει, αποφάσισε να ακολουθήσει την προτροπή. Επειδή ήδη αισθανόταν άβολα για την επικείμενη επίσκεψη, σκέφτηκε ότι αν πήγαινε κάτι στην αδελφή θα μείωνε το άγχος της. Σίγουρα δεν μπορούσε να πάει με άδεια χέρια! Έτσι αγόρασε ένα συσκευασμένο παγωτό και ξεκίνησε να πάει στην επίσκεψη, παρόλο που ανησυχούσε πως θα ένιωθε άβολα.
Χτύπησε την πόρτα της γυναίκας και σύντομα η αδελφή απάντησε. Η φίλη μου της έδωσε το παγωτό μέσα σε μια καφέ χαρτοσακούλα και άρχισε η συζήτηση. Η φίλη μου γρήγορα κατάλαβε τον λόγο που η επίσκεψη ήταν απαραίτητη. Όταν κάθισαν μαζί στη σκεπαστή βεράντα της εισόδου, η γυναίκα αποκάλυψε ένα σωρό δυσκολίες που αντιμετώπιζε. Μετά από μία ώρα συνομιλίας στην καλοκαιριάτικη ζέστη, η φίλη μου παρατήρησε ότι το παγωτό είχε λειώσει μέσα στην καφέ χαρτοσακούλα.
Αναφώνησε: «Λυπάμαι πολύ που έλειωσε το παγωτό σου!»
Η γυναίκα απάντησε γλυκά: «Δεν πειράζει! Έχω δυσανεξία στη λακτόζη!»
Σε όνειρο, ο Κύριος είπε στον προφήτη Λεχί: «Μακάριος είσαι Λεχί, λόγω των όσων έχεις κάνει»1.
Ως μαθητές του Ιησού Χριστού δεν απαιτείται από εμάς μόνον να ελπίζουμε ή να πιστεύουμε. Απαιτείται προσπάθεια, δράση και δέσμευση. Απαιτείται να κάνουμε κάτι, να είμαστε «εκτελεστές τού λόγου, και όχι μονάχα ακροατές»2.
Στην περίπτωση του λειωμένου παγωτού, τι είχε μεγαλύτερη σημασία; Το παγωτό; Ή ότι η φίλη μου απλώς έκανε κάτι;
Είχα μια ευχάριστη συνομιλία με μία αξιαγάπητη νέα γυναίκα, η οποία έκανε μια πολύ ειλικρινή ερώτηση: «Αδελφή Κρέιβεν, πώς ξέρετε ότι κάτι που πιστεύει η Εκκλησία είναι αληθινό; Επειδή εγώ δεν αισθάνομαι τίποτα».
Πριν βιαστώ να απαντήσω, της έκανα πρώτα μερικές ερωτήσεις. «Πες μου για την προσωπική σου μελέτη των γραφών».
Απήντησε: «Δεν διαβάζω τις γραφές».
Ρώτησα: «Τι γίνεται με την οικογένειά σου; Μελετάτε το Έλα, ακολούθα με μαζί;»
Είπε: «Όχι».
Ρώτησα για τις προσευχές της: «Τι αισθάνεσαι, όταν προσεύχεσαι;»
Η απάντησή της: «Δεν προσεύχομαι».
Η απόκρισή μου προς εκείνην ήταν απλή: «Αν θέλεις να μάθεις κάτι, θα πρέπει να κάνεις κάτι».
Αυτό δεν ισχύει για οτιδήποτε θέλουμε να μάθουμε ή να καταλάβουμε; Προσκάλεσα τη νέα φίλη μου να αρχίσει να κάνει κάτι από το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού: να προσεύχεται, να μελετά, να υπηρετεί άλλους και να εμπιστεύεται τον Κύριο. Η μεταστροφή δεν θα έλθει, ενώ δεν κάνουμε τίποτα. Έρχεται μέσω της δύναμης του Αγίου Πνεύματος, όταν σκοπίμως καταβάλλουμε προσπάθεια να μάθουμε ρωτώντας, αναζητώντας και κτυπώντας. Έρχεται, όταν κάνουμε κάτι3.
Στο Διδαχή και Διαθήκες, ο Κύριος λέει ορισμένες φορές: «Δεν έχει σημασία»4. Αυτό με κάνει να συλλογίζομαι ότι αν υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν έχουν σημασία ή που έχουν λιγότερη σημασία, τότε θα πρέπει να υπάρχουν και άλλα πράγματα που έχουν μεγαλύτερη σημασία. Στις προσπάθειές μας να κάνουμε κάτι ή να κάνουμε οτιδήποτε, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε: «Τι έχει μεγαλύτερη σημασία;»
Οι διαφημιστές συχνά χρησιμοποιούν σλόγκαν, όπως «Αναγκαίο» ή «Απολύτως Απαραίτητο» με την ελπίδα να μας δελεάσουν να πιστέψουμε ότι το προϊόν που πωλούν είναι απαραίτητο για την ευτυχία ή την ευημερία μας. Όμως έχουμε πραγματικά ανάγκη αυτό που πωλούν; Πρέπει πραγματικά να το αποκτήσουμε; Έχει πραγματικά σημασία;
Ακολουθούν μερικές ερωτήσεις που πρέπει να λάβετε υπ’ όψιν. Τι έχει μεγαλύτερη σημασία;
-
Πόσα «μου αρέσει» λαμβάνουμε στις αναρτήσεις μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Ή πόσο μας αγαπά και μας εκτιμά ο Επουράνιος Πατέρας μας;
-
Να φοράμε την τελευταία τάση της μόδας στα ρούχα; Ή να δείχνουμε σεβασμό για το σώμα μας, όταν ντυνόμαστε σεμνά;
-
Να βρίσκουμε απαντήσεις μέσω αναζήτησης στο Διαδίκτυο; Ή να λαμβάνουμε απαντήσεις από τον Θεό μέσω του Αγίου Πνεύματος;
-
Να θέλουμε περισσότερα; Ή να είμαστε ικανοποιημένοι με αυτά που μας έχουν δοθεί;
Ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον διδάσκει:
«Με το Άγιο Πνεύμα να σας συντροφεύει, μπορείτε να διακρίνετε τι πραγματικά αντιπροσωπεύει η κουλτούρα της διασημότητας που έχει πλήξει την κοινωνία μας. Μπορείτε να είστε πιο έξυπνοι από ό,τι υπήρξαν ποτέ οι προηγούμενες γενεές…
»Θέστε ένα πρότυπο για τον υπόλοιπο κόσμο!»5
Χρειάζεται προσπάθεια για να παραμείνουμε επικεντρωμένοι σε αυτό που είναι πράγματι αναγκαίο για να έχουμε διαρκή χαρά. Ο Σατανάς θα ήθελε πάρα πολύ να αδιαφορήσουμε για τις αιώνιες αξίες μας, ώστε να οδηγηθούμε στο να σπαταλήσουμε πολύτιμο χρόνο, χαρίσματα ή πνευματική δύναμη σε πράγματα που δεν έχουν σημασία. Καλώ την καθεμία από εμάς να ανακαλύψουμε μετά από προσευχή όσα μας αποσπούν από το να κάνουμε αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία.
Η δασκάλα της τρίτης τάξης του μεγαλύτερου γιου μας δίδαξε στην τάξη της «να διαφεντεύεις το μυαλό σου». Ήταν μια υπενθύμιση προς τους μικρούς μαθητές της ότι είχαν τον έλεγχο των σκέψεών τους και ότι μπορούσαν, συνεπώς, να ελέγχουν τι κάνουν. Υπενθυμίζω στον εαυτό μου «να διαφεντεύω το μυαλό μου», όταν πιάνω τον εαυτό μου να παρεκκλίνει προς πράγματα που έχουν λιγότερη σημασία.
Ένας μαθητής λυκείου μού είπε προσφάτως ότι έχει γίνει δημοφιλές ανάμεσα σε μερικούς νέους της Εκκλησίας να αγνοούν τις εντολές προσχεδιάζοντας να μετανοήσουν αργότερα. «Είναι κάτι σαν εύσημο» μου είπε. Ασφαλώς, ο Κύριος θα εξακολουθήσει να συγχωρεί εκείνους που ταπεινά μετανοούν «με πραγματική πρόθεση»6. Όμως η ευσπλαχνική Εξιλέωση του Σωτήρος δεν θα πρέπει ποτέ να χρησιμοποιείται με τέτοιον χλευαστικό τρόπο. Γνωρίζουμε την παραβολή του χαμένου προβάτου. Και βέβαια, ένας ποιμένας θα αφήσει τα άλλα 99 πρόβατα για να βρει εκείνο που έχει παρεκκλίνει. Όμως μπορείτε να φαντασθείτε τη χαρά που φέρνουν στον Καλό Ποιμένα εκείνοι που επιλέγουν να είναι τα 99; Για όσους παραμένουν ενωμένοι και βοηθούν ο ένας τον άλλον να ζήσουν τις διαθήκες τους; Μπορείτε να φαντασθείτε πώς θα ήταν ο κόσμος ή το σχολείο ή η εργασία ή το σπίτι σας, αν ήταν η υπακοή δημοφιλής; Δεν έχει να κάνει με το να ζούμε τέλεια τη ζωή μας – έχει να κάνει με τη χαρά που νιώθουμε, όταν κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε ώστε να ζούμε τις διαθήκες που έχουμε συνάψει με τον Κύριο.
Όσο ο κόσμος εκφράζει περισσότερη αμφιβολία για τον Θεό, όσο η σύγχυση και οι πιέσεις αυξάνονται, τόσο καταλαβαίνουμε ότι τούτος είναι ο καιρός που πρέπει να παραμείνουμε πιο κοντά στον προφήτη. Επειδή εκείνος είναι εκφραστής του Κυρίου, μπορούμε να εμπιστευθούμε ότι όσα μας προτρέπει, συμβουλεύει και παρακαλεί να κάνουμε είναι αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία.
Αν και δεν είναι εύκολο, υπάρχει πάντοτε ένας τρόπος για να κάνουμε το σωστό. Κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης με μία ομάδα φίλων στο σχολείο, μια νέα γυναίκα αισθάνθηκε την καρδιά της να σφίγγεται, όταν οι φίλοι της άρχισαν να επικρίνουν τα πρότυπα της Εκκλησίας. Συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να μείνει σιωπηλή – έπρεπε να κάνει κάτι. Με σεβασμό, μίλησε για την αγάπη του Επουράνιου Πατέρα και πώς οι εντολές που Εκείνος έθεσε αποσκοπούν να ευλογούν και να προστατεύουν τα τέκνα Του. Θα ήταν πολύ ευκολότερο για εκείνη να μην κάνει τίποτα. Όμως τι είχε περισσότερη σημασία; Να γίνει ένα με το πλήθος; Ή να σταθεί ως μάρτυρας του Θεού «σε όλες τις στιγμές και στα πάντα, και σε όλους τους τόπους»;7
Για να εξέλθει η αποκατεστημένη Εκκλησία του Ιησού Χριστού από την αφάνεια, θα πρέπει εμείς να εξέλθουμε από την αφάνεια. Ως γυναίκες που τηρούν τις διαθήκες, το φως του Ευαγγελίου μας θα πρέπει να λάμψει σε όλον τον κόσμο. Κι αυτό θα γίνει, εάν βγούμε μπροστά και σταθούμε ως μάρτυρες. Αυτό το κάνουμε μαζί, ως θυγατέρες του Θεού – μία δύναμη 8,2 εκατομμυρίων γυναικών ηλικίας 11 ετών και άνω, των οποίων το έργο είναι ακριβώς το ίδιο. Συναθροίζουμε τον Ισραήλ καθώς συμμετέχουμε στο έργο σωτηρίας και υπερύψωσης: προσπαθώντας να ζούμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, φροντίζοντας όσους έχουν ανάγκη, καλώντας όλους να δεχθούν το Ευαγγέλιο και ενώνοντας οικογένειες για την αιωνιότητα8. Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού είναι Ευαγγέλιο δράσης και Ευαγγέλιο χαράς! Ας μην υποτιμούμε την ικανότητά μας να κάνουμε αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία. Η θεία κληρονομιά μας μάς δίνει θάρρος και αυτοπεποίθηση για να κάνουμε και για να γίνουμε όλα όσα ο στοργικός Επουράνιος Πατέρας μας ξέρει ότι έχουμε τη δυνατότητα.
Φέτος, το θέμα των νέων είναι από το Παροιμίαι 3:5-6:
«Έλπιζε στον Κύριο με όλη σου την καρδιά, και μη επιστηρίζεσαι στη σύνεσή σου·
»Σε όλους τους δρόμους σου γνώριζε αυτόν, κι αυτός θα διευθύνει τα βήματά σου».
Ένα βασικό στοιχείο της εμπιστοσύνης στον Κύριο είναι να προχωρούμε μπροστά, πιστεύοντας ότι Εκείνος θα μας καθοδηγήσει ακόμη και όταν δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις.
Αδελφές, δεν έχει σημασία το παγωτό. Και δεν έχει σημασία να κάνουμε περισσότερα πράγματα. Σημασία έχει να κάνουμε ό,τι έχει σημασία. Σημασία έχει να εφαρμόζουμε τη διδαχή του Χριστού στη ζωή μας καθώς προσπαθούμε να γίνουμε περισσότερο σαν Εκείνον.
Όσα περισσότερα κάνουμε για να παραμείνουμε σταθερά στο μονοπάτι της διαθήκης, τόσο περισσότερο η πίστη μας στον Ιησού Χριστό θα μεγαλώνει. Όσο περισσότερο μεγαλώνει η πίστη μας, τόσο περισσότερο θα επιθυμούμε να μετανοήσουμε. Και όσο περισσότερο μετανοούμε, τόσο περισσότερο θα ενισχύουμε τη σχέση μας με τον Θεό μέσω διαθηκών. Αυτή η σχέση μέσω διαθηκών μάς φέρνει στον ναό, διότι η τήρηση των διαθηκών του ναού είναι ο τρόπος που θα υπομείνουμε μέχρι τέλους.
Καθώς επικεντρώνουμε τη ζωή μας στον Ιησού Χριστό, θα καθοδηγηθούμε να κάνουμε αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Και θα ευλογηθούμε με πνευματική δύναμη, ικανοποίηση και χαρά! Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.