ភាពជាបងប្អូនស្រី៖ ឱ! យើងត្រូវការគ្នាណាស់

ដោយបូនី អិល. អូស្ការសុន

ប្រធានយុវនារីទូទៅ

រូបភាព

ចូរយើងទាំងអស់គ្នាឈោងទៅជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ឆ្លងកាត់នូវគ្រានៃការផ្លាស់ប្ដូរ និងសំខាន់ក្នុងជីវិតរស់នៅរបស់យើង។

នៅក្នុងវីដេអូនោះ យើងបានឃើញប្រទេសចំនួនប្រាំបី និងបានស្ដាប់ឮប្រាំបួនភាសាផ្សេងៗគ្នា ។ ចូរនឹកស្រម៉ៃអំពីរបៀបដែលភាសាជាច្រើននោះ ត្រូវបានបន្ថែមនៅវគ្គចុងក្រោយ ។ វារីករាយណាស់ ដើម្បីដឹងថា ក្នុងនាមជាបងប្អូនស្រីនៅទូទាំងពិភពលោក យើងអាចបន្លឺសំឡេងយើង នៅក្នុងទីបន្ទាល់អំពីភាពពិតដ៏អស់កល្ប ដែលថា យើងគឺជាបុត្រីរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ជាទីស្រឡាញ់ ។

នេះជាឱកាសដ៏អស្ចារ្យមួយ ដើម្បីនៅទីនេះ ក្នុងឱកាសជាប្រវត្តិសាស្ត្រ ហើយថ្លែងទៅកាន់ស្ត្រីទាំងអស់នៃសាសនាចក្រ ចាប់ពីអាយុ ប្រាំបីឆ្នាំឡើងទៅ ។ នេះជាកម្លាំងដ៏រឹងមាំ នៅក្នុងការរួបរួមគ្នារបស់យើងនាល្ងាចនេះ ។ ពេលខ្ញុំមើលយើងទាំងអស់គ្នាជួបជុំគ្នាក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលសន្និសីទនេះ ហើយសញ្ជឹងគិតអំពីមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ដទៃទៀត ដែលកំពុងមើលការចាក់ផ្សាយនេះពីគ្រប់កន្លែងលើពិភពលោក ដែលជាអំណាចរួមគ្នានៃទីបន្ទាល់ និងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពិតជាបង្កើតបានជាការប្រជុំស្ត្រីដ៏មានអំណាច និងពោរពេញដោយក្ដីជំនឿបំផុតមួយ ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រសាសនាចក្រ ហើយប្រហែលជាក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រពិភពលោកផងដែរ ។

យប់នេះ យើងរីករាយក្នុងតំណែងផ្សេងៗគ្នាជាច្រើនរបស់យើង ក្នុងនាមជាស្ត្រីក្នុងសាសនាចក្រ ។ យើងមានភាពខុសគ្នា និងដាច់ដោយឡែកតាមរបៀបផ្សេងៗ យើងក៏ទទួលស្គាល់ថា យើងគឺជាបុត្រីនៃព្រះវរបិតាតែមួយដែលបង្កើតយើងឲ្យក្លាយជាបងប្អូនស្រីនឹងគ្នា ។ យើងរួបរួមគ្នាក្នុងការស្ថាបនានគរព្រះ និងនៅក្នុងសេចក្ដីសញ្ញា ដែលយើងបានធ្វើ មិនថាស្ថានភាពយើងយ៉ាងណានោះទេ ។ ការប្រជុំរួមគ្នានេះ គឺជាភាពជាបងប្អូនស្រីដ៏រុងរឿងបំផុតនៅលើផ្ទៃផែនដី ដោយគ្មានសង្ស័យឡើយ !¹

ជាបងប្អូនស្រី បង្ហាញថា មានចំណងដែលពុំអាចផ្ដាច់បានរវាងយើងទាំងអស់គ្នា ។ បងប្អូនស្រីទាំងឡាយ ចូរមើលថែគ្នាទៅវិញទៅមក ថែទាំគ្នាទៅវិញទៅមក លួងលោមគ្នា ហើយជួយគ្នាទាំងក្នុងគ្រាលំបាក និងគ្រាសប្បាយ ។ ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា « យើងមានបន្ទូលមកកាន់អ្នកថា ចូររួមគ្នាតែមួយ ហើយបើសិនជាអ្នករាល់គ្នាមិនរួមគ្នាតែមួយទេ ឈ្មោះថា អ្នករាល់គ្នាពុំមែនជារបស់ផងយើងឡើយ » ។ ²

មារសត្រូវ នឹងឲ្យយើងរិះគន់ ឬវិនិច្ឆ័យគ្នាទៅវិញទៅមក ។ វាចង់ឲ្យយើងគិតផ្ដោតលើភាពខុសគ្នារបស់យើង ហើយប្រៀបធៀបខ្លួនយើងនឹងអ្នកដទៃ ។ អ្នកប្រហែលជាចូលចិត្តហាត់ប្រាណខ្លាំងៗរយៈពេលមួយម៉ោងរាល់ថ្ងៃ ពីព្រោះវាធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ស្រស់ថ្លា តែខ្ញុំបែរជាគិតថា វាគឺជាការសម្រេចដ៏ធំមួយទៅវិញ បើខ្ញុំគ្រាន់តែដើរឡើងកាំជណ្ដើរជំនួសឲ្យការជិះជណ្ដើរយន្តនោះ ។ យើងនៅតែជាមិត្ត មែនទេ ?

យើងជាស្ត្រី អាចនឹងរិះគន់ខ្លួនឯងវិញ ។ ពេលយើងប្រៀបធៀបខ្លួនយើងទៅនឹងអ្នកដទៃ នោះយើងនឹងតែងតែមានអារម្មណ៍ថា មិនល្អគ្រប់គ្រាន់ ឬតូចចិត្តនឹងអ្នកដទៃ ។ បងស្រី ផាទ្រីស្សា ធី ហូឡិន បានមានប្រសាសន៍ថា « ចំនុចសំខាន់គឺថា តាមធម្មតា យើងពុំអាចហៅខ្លួនយើងជាគ្រីស្ទាន ហើយបន្ដវិនិច្ឆ័យអ្នកដទៃ-- ឬខ្លួនយើង--យ៉ាងខ្លាំងនោះទេ » ។ ³ រួចគាត់បន្ដថ្លែងថា គ្មានអ្វីដែលសំខាន់ខ្លាំងចំពោះយើង ដែលយើងត្រូវបោះបង់ចោលចិត្តមេត្តា និងភាពជាបងប្អូនស្រីរបស់យើងទេ ។ យើងគ្រាន់តែត្រូវការការសម្រាក ហើយរីករាយនៅក្នុងភាពខុសគ្នាដ៏ទេវភាពរបស់យើង ។ យើងចាំបាច់ត្រូវដឹងថា យើងទាំងអស់គ្នា មានបំណងបម្រើនៅក្នុងនគរ ដោយប្រើទេពកោសល្យ និងអំណោយទានពិសេសរបស់យើង តាមរបៀបយើងផ្ទាល់ ។ នោះយើងអាចរីករាយនឹងភាពជាបងប្អូនស្រី និងទំនាក់ទំនងយើង ហើយចាប់ផ្ដើមបម្រើ ។

ភាពពិតគឺថា យើងពិតជា ត្រូវការគ្នាខ្លាំងណាស់ ។ តាមធម្មជាតិស្ត្រី យើងស្វែងរកមិត្តភាព ការគាំទ្រ និងភាពជាដៃគូ ។ យើងមានអ្វីច្រើនណាស់ត្រូវរៀនពីគ្នា ហើយជាញឹកញាប់ យើងទុកឲ្យរបាំងផ្ទាល់ខ្លួន រារាំងយើងមិនឲ្យរីករាយនឹងទំនាក់ទំនងនានា ដែលអាចមាននៅក្នុងចំណោមពរជ័យដ៏មហិមាបំផុតក្នុងជីវិតយើង ។ ឧទាហរណ៍ យើង ដែលជាស្ត្រីវ័យចំណាស់បន្ដិច ត្រូវការនូវអ្វី ដែលកុមារីទាំងឡាយ ត្រូវផ្ដល់ឲ្យ ។ យើងអាចរៀនច្រើនពីអ្នក កុមារីនានា អំពីការបម្រើ និងក្ដីស្រឡាញ់ដូចព្រះគ្រីស្ទ ។

ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានស្ដាប់ឮរឿងដ៏អស្ចារ្យមួយ អំពីកុមារីតូចម្នាក់ ឈ្មោះ សារ៉ា ដែលម្ដាយរបស់ សារ៉ា មានឱកាសជួយដល់ស្ត្រីផ្សេងទៀតក្នុងវួដនាង ឈ្មោះ ប្រេនដា ដែលមានជម្ងឺស្លាប់មួយចំហៀងខ្លួន ។ សារ៉ា ចូលចិត្តទៅជាមួយម្ដាយនាង ដើម្បីជួយ ប្រេនដា ។ នាងនឹងដាក់ឡេនៅលើដៃរបស់ ប្រេនដា ហើយច្របាច់ម្រាមដៃ និងដៃរបស់គាត់ ដោយសារគាត់ឈឺដៃជាញឹកញាប់ ។ បន្ទាប់មក គាត់បានលាតដៃរបស់ ប្រេនដា ថ្មមៗលើកទៅលើក្បាល ដើម្បីធ្វើលំហាត់សាច់ដុំ ។ សារ៉ា បានកក់សក់ឲ្យ ប្រេនដា ហើយនៅលេងជាមួយគាត់ ខណៈដែលម្ដាយនាងមើលថែតម្រូវការផ្សេងៗទៀត ។ សារ៉ា បានរៀនអំពីសារៈសំខាន់ និងក្ដីអំណរនៃការបម្រើមនុស្សម្នាក់ទៀត ហើយបានយល់ថា ទោះជាកុមារម្នាក់ ក៏អាចធ្វើឲ្យមានភាពខុសប្លែកគ្នាដ៏ធំ នៅក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់បានដែរ ។

ខ្ញុំចូលចិត្តគំរូដែលយើងមាននៅក្នុងជំពូកទីមួយនៃគម្ពីរលូកា ដែលពិពណ៌នាអំពីទំនាក់ទំនងផ្អែមល្ហែម រវាង ម៉ារា ជាម្ដាយរបស់ព្រះយេស៊ូវ និងបងប្អូនជីដូនមួយរបស់នាង អេលីសាប៊ែត ។ ម៉ារា គឺជាស្ត្រីវ័យក្មេងម្នាក់ ពេលនាងត្រូវបានប្រាប់ដំណឹងអំពីបេសកកម្មដ៏អស្ចារ្យរបស់នាង ឲ្យធ្វើជាមាតារបស់ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ។ ដំបូងឡើយ វាមើលទៅជាការទទួលខុសត្រូវដ៏ធ្ងន់មួយ ដើម្បីធ្វើតែម្នាក់ឯង ។ គឺព្រះអម្ចាស់ផ្ទាល់ ដែលបានផ្ដល់មនុស្សម្នាក់ទៀត ដើម្បីជួយរែកបន្ទុករបស់នាងម៉ារា ។ តាមរយៈសារមកពីទេវតា កាព្រីយ៉ែល នោះម៉ារា បានទទួលឈ្មោះស្ត្រីដ៏ជាទីទុកចិត្ត និងចេះយល់ចិត្តម្នាក់ ដែលនាងអាចទៅរកជំនួយ គឺបងប្អូនជីដូនមួយគាត់ ឈ្មោះ អេលីសាប៊ែត ។

ស្រីក្រមុំវ័យក្មេងនេះ និងបងប្អូនជីដូនមួយរបស់នាង ដែលជា « ប្ដីប្រពន្ធដ៏ចាស់ណាស់ផង » ⁴ បានចែកចាយនូវចំណងដូចគ្នាមួយ នៅក្នុងពេលមានគត៌ដ៏អព្ភូតហេតុរបស់ពួកគេ ហើយខ្ញុំអាចគិតពីសារៈសំខាន់ដែលពួកគេមានជាមួយគ្នារយៈពេលបីខែ ដើម្បីពួកគេអាចនិយាយជាមួយគ្នា យល់ចិត្តគ្នា ហើយគាំទ្រគ្នាក្នុងការហៅដ៏ពិសេសរបស់ពួកគេនោះ ។ ពួកគេជាគំរូដ៏ល្អមួយ អំពីស្ត្រីនៃជំនាន់ផ្សេងគ្នា ចេះមើលថែបីបាច់គ្នាទៅវិញទៅមក ។

អ្នកទាំងឡាយដែលមានវ័យចាស់ទុំជាង អាចមានឥទ្ធិពលដ៏ខ្លាំងលើក្មេងជំនាន់ក្រោយ ។ នៅពេលម្ដាយរបស់ខ្ញុំនៅក្មេង ឪពុកម្ដាយរបស់គាត់ ពុំសកម្មក្នុងសាសនាចក្រទេ ។ ទោះជាគាត់មានអាយុទើបតែប្រាំឆ្នាំក្ដី ក៏គាត់ដើរតែឯងទៅព្រះវិហារ ចូលរួមការប្រជុំរបស់គាត់-- ក្នុងថ្នាក់កុមារ ថ្នាក់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ និងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់-- ទាំងអស់ក្នុងពេលផ្សេងៗគ្នាដែរ ។

ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានសួរម្ដាយខ្ញុំថា ហេតុអ្វីក៏គាត់អាចធ្វើកិច្ចការទាំងអស់នោះបានរាប់សប្ដាហ៍ ដោយគាត់គ្មានការគាំទ្រ ឬការលើកទឹកចិត្តពីគ្រួសារដូច្នេះ ។ ចម្លើយរបស់គាត់គឺថា « ម៉ាក់ មានគ្រូបង្រៀនថ្នាក់កុមារ ដែលស្រឡាញ់ម៉ាក់ » ។ គ្រូបង្រៀនទាំងនេះ មើលថែគាត់ ហើយបង្រៀនដំណឹងល្អដល់គាត់ ។ ពួកគេបានបង្រៀនគាត់ថា គាត់មានព្រះបិតាសួគ៌មួយអង្គ ដែលស្រឡាញ់គាត់ ហើយបារម្ភអំពីគាត់ ទ្រង់ចង់ឲ្យគាត់បន្ដមកព្រះវិហាររាល់សប្ដាហ៍ ។ ម្ដាយខ្ញុំបាននិយាយមកខ្ញុំថា « នោះគឺជាឥទ្ធិពលដ៏សំខាន់បំផុតមួយ ក្នុងជីវិតកាលពីកុមារភាពរបស់ម្ដាយ » ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា ខ្ញុំអាចអរគុណបងប្អូនស្រីដ៏ល្អទាំងនោះនាថ្ងៃមួយ ! វ័យពុំសំខាន់ទេ ខណៈដែលយើងធ្វើការបម្រើដូចព្រះគ្រីស្ទនោះ ។

ប៉ុន្មានសប្ដាហ៍កន្លងទៅ ខ្ញុំបានជួបនឹងប្រធានយុវនារីស្ដេកម្នាក់ ក្នុងរដ្ឋកាលីហ្វូញ៉ា ដែលបានប្រាប់ខ្ញុំថា ថ្មីៗនេះ ម្ដាយគាត់ដែលមានវ័យ 81 ឆ្នាំ ត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើជាអ្នកផ្ដល់ដំបូន្មានថ្នាក់ម៉ៃម៉េត ។ ខ្ញុំបារម្ភ ដូច្នេះខ្ញុំក៏បានទូរស័ព្ទទៅម្ដាយនាង ។ ពេលប៊ីស្សពរបស់បងស្រី វេល បេកឃើរ បានសុំជួបនឹងគាត់ គាត់ទន្ទឹងថា នឹងត្រូវបានហៅជាបណ្ណារក្ស ឬអ្នកកាន់ពង្សប្រវត្តិប្រចាំវួដ ។ នៅពេលប៊ីស្សព បានសុំឲ្យគាត់បម្រើជាអ្នកផ្ដល់ដំបូន្មានថ្នាក់ម៉ៃម៉េត ក្នុងអង្គការយុវនារី នោះគាត់ប្រតិកម្មថា « លោកច្បាស់ឬអត់ ?»

ប៊ីស្សពរបស់គាត់ បានឆ្លើយតបដោយមុតមាំថា « បងស្រី បេកឃើរ វាពុំខុសទេ ការហៅនេះគឺមកពីព្រះអម្ចាស់ » ។

គាត់បានថ្លែងថា គាត់គ្មានចម្លើយអ្វី ក្រៅពីថា « ប្រាកដណាស់ » ប៉ុណ្ណោះ ។

ខ្ញុំចូលចិត្តការបំផុសគំនិតដែលប៊ីស្សពរូបនេះមាន ថាម៉ៃម៉េតបួនរូបនៅក្នុងវួដលោក ត្រូវរៀនច្រើនពីប្រាជ្ញា បទពិសោធន៍ និងគំរូពេញមួយជីវិតរបស់ស្ត្រីចាស់ទុំរូបនេះ ។ ហើយស្មានទៅមើល ថាបងស្រី បេកឃើរ នឹងទៅរកនរណា ពេលគាត់ត្រូវការជំនួយបង្កើតទំព័រ Facebook របស់គាត់នោះ ?

ខ្ញុំគិតអំពីជំនួយដ៏អស្ចារ្យ ដែលបងប្អូនស្ត្រីសមាគមសង្គ្រោះ អាចមាន នៅក្នុងការស្វាគមន៍យុវនារីដែលទើបតែចេញពីថ្នាក់យុវនារីថ្មីៗនេះ ។ បងប្អូនស្ត្រីវ័យក្មេងរបស់យើង ជាញឹកញាប់មានអារម្មណ៍ហាក់ដូចជា ពួកគេពុំមានកន្លែងណា ឬអ្វីមួយ ដូចគ្នានឹងស្ត្រីទាំងឡាយក្នុងសមាគមសង្គ្រោះសោះ ។ មុនពេលពួកគេចូលដល់អាយុ 18 ឆ្នាំ នោះពួកគេត្រូវការអ្នកដឹកនាំយុវនារី និងម្ដាយៗ ដែលនឹងថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីពរជ័យដ៏មហិមានៃសមាគមសង្គ្រោះ ។ ពួកគេចាំបាច់ត្រូវដឹងអំពីភាពរំភើបរីករាយក្នុងការចូលរួមចំណែកក្នុងអង្គការដ៏រុងរឿងមួយដូច្នេះ ។ នៅពេលយុវនារី ចាប់ផ្ដើមចូលរួមក្នុងសមាគមសង្គ្រោះ អ្វីដែលពួកគេត្រូវការបំផុត គឺមិត្តម្នាក់ អង្គុយនៅជិត កៀកស្មាពួកគេ ហើយនឹងឱកាសដើម្បីបង្រៀន និងបម្រើ ។ ចូរយើងទាំងអស់គ្នាឈោងទៅជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ឆ្លងកាត់នូវគ្រានៃការផ្លាស់ប្ដូរ និងសំខាន់ក្នុងជីវិតរស់នៅរបស់យើង ។

អរគុណដល់ស្ត្រីនៃសាសនាចក្រទាំងអស់ ដែលកំពុងតែឈោងទៅជួយដល់មនុស្សគ្រប់វ័យ និងវប្បធម៌ ដើម្បីប្រទានពរ និងបម្រើដល់អ្នកដទៃ ។ យុវនារីកំពុងបម្រើកុមារថ្នាក់បឋមសិក្សា និងរៀមច្បងចាស់ៗ ។ បងប្អូនស្ត្រីនៅលីវគ្រប់វ័យ ចំណាយពេលរាប់មិនអស់ មើលថែតម្រូវការរបស់អ្នកដែលនៅជុំវិញពួកគេ ។ យើងទទួលស្គាល់យុវនារីរាប់ពាន់នាក់ ដែលបានលះបង់ពេលវេលា 18 ខែរបស់ពួកគេ ដើម្បីចែកចាយដំណឹងល្អដល់ពិភពលោក ។ ដូចជាអ្វីដែលទំនុកដំកើងជាទីស្រឡាញ់យើងប្រាប់ អ្វីៗទាំងអស់នេះ បង្ហាញជាភស្ដុតាថា « កិច្ចការនៃពួកទេវតា ត្រូវបានប្រគល់ដល់ស្ត្រីទាំងឡាយ » ។ ⁵

បើមានឧបសគ្គ ដោយសារតែយើងខ្លួនឯងជាអ្នកបង្កើតឡើងវា ។ យើងត្រូវតែឈប់គិតទៅលើភាពខុសគ្នារបស់យើង ហើយទន្ទឹងចាំអ្វីដែលយើងមានដូចគ្នា រួចហើយយើងអាចចាប់ផ្ដើមដឹងអំពីសក្កានុពលដ៏ធំបំផុត ហើយសម្រេចសេចក្ដីល្អដ៏មហិមាបំផុតក្នុងពិភពលោកនេះ ។ បងស្រី ម៉ាជូរី ភី. ហ៊ីងគ្លី ធ្លាប់មានប្រសាសន៍ថា « អូ៎! យើងត្រូវការគ្នាណាស់ ! ។ យើងដែលមានវ័យចំណាស់ ត្រូវការអ្នកដែលនៅក្មេង ។ ហើយសង្ឃឹមថា អ្នកដែលនៅក្មេង ត្រូវការចាស់ៗ ដូចជាយើងមួយចំនួនដែរ ។ វាគឺជាកត្តាសង្គមមួយ ដែលស្ត្រី ត្រូវការស្ត្រី ។ យើងត្រូវការមានមិត្តភាពជ្រៅជ្រះ ដោយស្មោះ និងស្កប់ស្កល់បំផុត » ។ ⁶ បងស្រី ហ៊ីងគ្លី មានប្រសាសន៍ត្រូវណាស់ អូ៎! យើងត្រូវការគ្នាណាស់ !

បងប្អូនស្ត្រីទាំងឡាយ គ្មានក្រុមស្ត្រីណាទៀតក្នុងពិភពលោកនេះ ដែលអាចទទួលបានពរជ័យដ៏មហិមា ជាងយើង ដែលជាស្ត្រីនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយនោះទេ ។ យើង គឺជាសមាជិកនៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ មិនថាស្ថានភាពជាបុគ្គលរបស់យើងយ៉ាងណាទេ យើងអាចរីករាយទាំងអស់គ្នានូវពរជ័យពេញលេញ នៃអំណាចបព្វជិតភាព តាមរយៈការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញា ដែលយើងបានធ្វើនៅពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និងនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ យើងមានព្យាការីនៅរស់ ដើម្បីដឹកនាំ និងបង្រៀនយើង ហើយយើងរីករាយនឹងអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដ៏មហិមា ដែលបម្រើជាការលួងលោកចិត្ត និងការណែនាំក្នុងជីវិតរស់នៅរបស់យើង ។ យើងមានពរដើម្បីធ្វើការពួតដៃគ្នាជាមួយនឹងបងប្អូនប្រុសសុចរិត នៅពេលយើងពង្រឹងដល់គេហដ្ឋាន និងក្រុមគ្រួសារ ។ យើងអាចទទួលបានកម្លាំង និងអំណាចនៃពិធីបរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងអ្វីៗជាច្រើនទៀត ។

បន្ថែមពីលើការរីករាយនឹងពរជ័យដ៏ចម្បងទាំងនេះ យើងមានគ្នាទៅវិញទៅមក-- ជាបងប្អូនស្រីក្នុងដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ យើងទទួលពរដោយលក្ខណៈទន់ភ្លន់ និងសប្បុរស ដែលអាចឲ្យយើងផ្ដល់សេចក្ដីស្រឡាញ់ដូចព្រះគ្រីស្ទ ហើយបម្រើដល់អ្នកទាំងឡាយនៅជុំវិញយើង ។ នៅពេលយើងមើលទៅភាពខុសគ្នារបស់យើងនៅគ្រប់វ័យ វប្បធម៌ និងស្ថានភាព ដើម្បិចិញ្ចឹមបីបាច់ និងបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក នោះយើងនឹងបំពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់សុទ្ធសាធរបស់ព្រះគ្រីស្ទ និងការបំផុសគំនិត ដែលដឹកនាំយើងឲ្យដឹងពេលណា និងត្រូវបម្រើនរណា ។

ខ្ញុំសូមអញ្ជើញអ្នកដូចការអញ្ជើញកាលពីលើកមុខ ដោយប្រធានសមាគមសង្គ្រោះទូទៅ ដែលមានប្រសាសន៍ថា « ខ្ញុំសូមអញ្ជើញអ្នករាល់គ្នា មិនត្រឹមតែចេះស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកច្រើនប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែស្រឡាញ់គ្នាឲ្យកាន់តែល្អប្រសើរជាងមុន » ។⁷ សូមឲ្យយើងដឹងថា តើយើងត្រូវការគ្នាប៉ុណ្ណា ហើយសូមឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកកាន់តែប្រសើរឡើង នេះជាការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។