1. Oto stało się, że pragnąc poznać, co mój ojciec widział, i wierząc, że Pan może mi to wyjawić, gdy siedziałem, ^arozważając to w sercu, zostałem ^bprzeniesiony przez Ducha Pana na niezmiernie wysoką ^cgórę, której nigdy przedtem nie widziałem, i gdzie nigdy przedtem moja stopa nie stanęła.

2. I Duch rzekł do mnie: Czego pragniesz?

3. I powiedziałem: Pragnę ujrzeć to, co ^awidział mój ojciec.

4. I Duch rzekł do mnie: Czy wierzysz, że twój ojciec zobaczył ^adrzewo, o którym mówił?

5. I powiedziałem: Zaiste, wiesz, że daję ^awiarę wszystkim słowom mego ojca.

6. I gdy wypowiedziałem te słowa, Duch zawołał donośnym głosem: Hosanna Panu, Najwyższemu Bogu, który jest Bogiem nad całą ^aziemią i nad wszystkim. I błogosławiony jesteś, Nefi, bo ^bwierzysz w Syna Boga Najwyższego; dlatego zobaczysz to, co pragniesz.

7. I oto będzie ci to dane jako ^aznak, że ujrzawszy drzewo dające owoc, którego twój ojciec skosztował, zobaczysz także człowieka zstępującego z nieba, i go ujrzysz; a potem, jak Go zobaczysz, ^bdasz świadectwo, że jest On Synem Boga.

8. I stało się, że Duch rzekł do mnie: Spójrz! I spojrzałem, i zobaczyłem ^adrzewo jak to, które mój ojciec widział. A piękność jego była ponad wszystko, zaiste, przewyższała wszelkie piękno, a jego ^bbiel była ponad biel świeżego śniegu.

9. I stało się, że gdy zobaczyłem to drzewo, powiedziałem do Ducha: Widzę, że pokazałeś mi drzewo, ^acenniejsze ponad wszystko.

10. I rzekł do mnie: Czego pragniesz?

11. I powiedziałem mu: Pragnę poznać ^aznaczenie tego drzewa — gdyż mówiłem do Niego, jak mówi człowiek; bowiem widziałem, że miał on ^bkształt człowieka; jednakże wiedziałem, że był to Duch Pana; i mówił on do mnie jak człowiek do człowieka.

12. I stało się, że rzekł do mnie: Spójrz! I odwróciłem wzrok, aby na Niego spojrzeć, ale Go nie zobaczyłem, bo nie było Go już ze mną.

13. I stało się, że spojrzałem, i ujrzałem wielkie miasto Jerozolimę, a także inne miasta. I ujrzałem też miasto Nazaret; a w mieście ^aNazaret zobaczyłem ^bdziewicę niezmiernie piękną i czystą.

14. I stało się, że zobaczyłem ^aniebiosa otwarte; i anioł zstąpił, stanął przede mną i rzekł do mnie: Nefi, co widzisz?

15. I powiedziałem mu: Dziewicę piękniejszą i cudniejszą ponad wszystkie inne dziewice.

16. I rzekł do mnie: Czy poznałeś łaskawość Boga?

17. I powiedziałem mu: Wiem, że kocha On Swoje dzieci, jednak nie pojmuję znaczenia wszystkiego.

18. I rzekł do mnie: Oto ^adziewica, którą widzisz, jest w ciele ^bmatką Syna Bożego.

19. I stało się, że widziałem, że została ona zabrana w Duchu; a po tym, jak została zabrana w ^aDuchu na jakiś czas, anioł przemówił do mnie: Spójrz!

20. I spojrzawszy, zobaczyłem ponownie dziewicę, i trzymała ona ^adziecko w ramionach.

21. I anioł rzekł do mnie: Oto ^aBaranek Boży, zaiste, sam ^bSyn Wiecznego ^cOjca! Czy wiesz, co oznacza ^ddrzewo, które widział twój ojciec?

22. I odpowiedziałem mu tymi słowy: Zaiste, jest to ^amiłość Boga, która przelewa się do serc dzieci ludzkich i jest pożądana ponad wszystko.

23. I przemówił do mnie tymi słowy: Zaiste, i daje ona duszy największą ^aradość.

24. I gdy to powiedział, rzekł do mnie: Spójrz! I spojrzawszy, ujrzałem Syna Bożego ^aprzebywającego pośród dzieci ludzkich; i widziałem wielu, którzy przypadali do Jego stóp i oddawali Mu cześć.

25. I stało się, że spostrzegłem, że ^apręt z żelaza, który mój ojciec widział, był słowem Bożym prowadzącym do źródła ^bwody żywej, czyli do ^cdrzewa życia, które to wody przedstawiają miłość Boga. I zrozumiałem, że drzewo życia także przedstawiało miłość Boga.

26. I anioł rzekł do mnie ponownie: Spójrz i zauważ ^ałaskawość Boga!

27. I spojrzawszy, ^aujrzałem Odkupiciela świata, o którym mówił mój ojciec, a także ^bproroka, który miał przygotować dla Niego drogę. I Baranek Boży poszedł do niego i został ochrzczony. I gdy został przez niego ^cochrzczony, ujrzałem niebiosa otwarte, i Duch Święty zstąpił z niebios, i spoczął na Nim w postaci ^dgołębicy.

28. I widziałem, jak poszedł i czynił posługę ludziom z ^amocą i wielką chwałą; i rzesze gromadziły się, aby Go słuchać, i widziałem, że wypędzili Go spośród siebie.

29. I widziałem także ^adwunastu innych podążających za Nim. I stało się, że zostali oni zabrani w Duchu sprzed moich oczu i nie widziałem ich.

30. I stało się, że anioł znowu do mnie przemówił tymi słowy: Spójrz! I spojrzawszy, zobaczyłem ponownie niebiosa otwarte i ^aaniołów zstępujących na dzieci ludzkie i posługujących im.

31. I znowu do mnie przemówił tymi słowy: Spójrz! I spojrzawszy, zobaczyłem Baranka Bożego idącego pośród dzieci ludzkich. I ujrzałem rzesze ludzi, którzy byli chorzy i udręczeni wszelkiego rodzaju dolegliwościami, a także z powodu ^adiabłów i ^bnieczystych duchów. I anioł powiedział, i pokazał mi to wszystko. I ci ludzie byli ^cuzdrawiani mocą Baranka Bożego, a diabły i nieczyste duchy były przez Niego wypędzane.

32. I stało się, że anioł znowu do mnie przemówił tymi słowy: Spójrz! I spojrzawszy, zobaczyłem, że Baranek Boży został pojmany przez ludzi. Oto Syn Wiecznego Boga był ^asądzony przez świat. Widziałem to i daję o tym świadectwo.

33. I ja, Nefi, widziałem, że został On podniesiony na ^akrzyżu i ^bzabity za grzechy świata.

34. I po Jego śmierci zobaczyłem na ziemi rzesze ludzi zgromadzonych, aby walczyć przeciwko apostołom Baranka, albowiem tak anioł Pański nazywał dwunastu.

35. I tłumy świata zgromadziły się; i spostrzegłem, że były one w wielkim i rozległym budynku na podobieństwo ^abudynku, który mój ojciec widział. I anioł Pański przemówił do mnie tymi słowy: Oto świat i jego mądrość. Zaiste, oto dom Izraela zgromadził się, aby walczyć przeciwko dwunastu apostołom Baranka.

36. I stało się, że zrozumiałem, i daję świadectwo, że wielki i rozległy budynek był ^apychą świata; i upadł on, a jego upadek był niezmiernie wielki. I anioł Pański ponownie przemówił do mnie tymi słowy: Taka będzie zagłada wszystkich narodów, plemion, języków i ludów, które walczą przeciwko dwunastu apostołom Baranka.