12. ເຢຣູຊາເລັມໃນສະໄໝຂອງພຣະເຢຊູ

ໂຄລະໂຄທາ ອາດເປັນໄປໄດ້ວ່າ ເປັນສະຖານທີ່ຄຶງພຣະເຢຊູ (ມທ 27:33–37).
ສວນອຸບມຸງ ອາດເປັນໄປໄດ້ວ່າ ເປັນສະຖານທີ່ສຳລັບອຸບມຸງ ບ່ອນທີ່ພຣະກາຍຂອງພຣະເຢຊູໄດ້ຖືກເອົາມາວາງໄວ້ (ຢຮ 19:38–42). ພຣະຄຣິດທີ່ໄດ້ຟື້ນຄືນພຣະຊົນແລ້ວ ໄດ້ປະກົດຕົວຕໍ່ນາງມາຣີ ໄທມັກດາລາໃນສວນ ຢູ່ນອກອຸບມຸງຂອງພຣະອົງ (ຢຮ 20:1–17).
ປ້ອມຍາມອັນໂຕນີ ພຣະເຢຊູອາດຖືກກ່າວຫາ, ກ່າວໂທດ, ເຍາະເຍີ້ຍ, ແລະ ຖືກຂ້ຽນຕີ ຢູ່ບ່ອນນີ້ (ຢຮ 18:28–19:16). ໂປໂລໄດ້ຖືກຈັບ ແລະ ໄດ້ເລົ່າເລື່ອງການປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສຂອງລາວ (ກຈກ 21:31–22:21).
ສະນ້ຳເບັດຊະທາ ພຣະເຢຊູໄດ້ປິ່ນປົວຄົນປ່ວຍຄົນໜຶ່ງໃນວັນຊະບາໂຕ (ຢຮ 5:2–9).
ພຣະວິຫານ ຄັບຣີເອນໄດ້ໃຫ້ສັນຍາຊາຂາຣີຢາວ່າ ນາງເອລີຊາເບັດ ຈະມີລູກຊາຍ (ລກ 1:5–25). ຜ້າກັ້ງໃນພຣະວິຫານໄດ້ຈີກອອກເປັນສອງຕ່ອນແຕ່ເທິງຮອດລຸ່ມ ຕອນພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດສິ້ນພຣະຊົນ (ມທ 27:51).
ລະບຽງຂອງໂຊໂລໂມນ ພຣະເຢຊູໄດ້ປະກາດວ່າ ພຣະອົງເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ. ຊາວຢິວໄດ້ພະຍາຍາມທີ່ຈະແກວ່ງກ້ອນຫີນໃສ່ພຣະອົງ (ຢຮ 10:22–39). ເປໂຕໄດ້ສັ່ງສອນເຖິງການກັບໃຈ ຫລັງຈາກໄດ້ປິ່ນປົວຊາຍເປ້ຍລ່ອຍຄົນໜຶ່ງໃຫ້ຫາຍດີ (ກຈກ 3:11–26).
ປະຕູງາມ ເປໂຕ ແລະ ໂຢຮັນ ໄດ້ປິ່ນປົວຊາຍເປ້ຍລ່ອຍຄົນໜຶ່ງ (ກຈກ 3:1–10).
ຍອດພຣະວິຫານ ພຣະເຢຊູໄດ້ຖືກຊາຕານທົດລອງ (ມທ 4:5–7). (ອາດເປັນສະຖານທີ່ແນ່ນອນສຳລັບເຫດການນີ້.)
ພູສັກສິດ (ບໍ່ລະບຸສະຖານທີ່)
1. ຕາມທີ່ບອກເລົ່າກັນມາ ຢູ່ບ່ອນນີ້ອັບຣາຮາມໄດ້ສ້າງແທ່ນບູຊາຂຶ້ນ ເພື່ອຖວາຍອີຊາກ (ປຖກ 22:9–14).
2. ໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງພຣະວິຫານ (1 ກສ 6:1–10; 2 ຂຄ 3:1).
3. ຊາວບາບີໂລນໄດ້ທຳລາຍພຣະວິຫານ ປະມານ 587 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ. (2 ກສ 25:8–9).
4. ເຊຣຸບບາເບນໄດ້ສ້ອມແປງພຣະວິຫານ ປະມານ 515 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ. (ອຊຣ 3:8–10; 5:2; 6:14–16).
5. ເຮໂຣດໄດ້ຂະຫຍາຍລານພຣະວິຫານ ແລະ ໄດ້ສ້ອມແປງພຣະວິຫານ ເລີ່ມແຕ່ 17 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ. ກຸມມານນ້ອຍເຢຊູໄດ້ຖືກນຳໄປຖວາຍ (ລກ 2:22–39).
6. ເມື່ອເຖິງ 12 ພັນສາ, ພຣະເຢຊູໄດ້ສິດສອນຢູ່ໃນພຣະວິຫານ (ລກ 2:41–50).
7. ພຣະເຢຊູໄດ້ຊຳລະພຣະວິຫານ (ມທ 21:12–16; ຢຮ 2:13–17).
8. ພຣະເຢຊູໄດ້ສອນໃນພຣະວິຫານຫລາຍເທື່ອ (ມທ 21:23–23:39; ຢຮ 7:14–8:59).
9. ຊາວໂຣມພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງຕີໂຕ ໄດ້ທຳລາຍພຣະວິຫານ ໃນ ຄ.ສ. 70.
ສວນເຄັດເຊມາເນ ພຣະເຢຊູໄດ້ຮັບທຸກທໍລະມານ, ໄດ້ຖືກທໍລະຍົດ, ແລະ ໄດ້ຖືກຈັບກຸມ (ມທ 26:36–46; ລກ 22:39–54).
ພູໝາກກອກເທດ
1. ພຣະເຢຊູໄດ້ບອກລ່ວງໜ້າເຖິງຄວາມພິນາດຂອງເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ພຣະວິຫານ. ພຣະອົງຍັງໄດ້ກ່າວເຖິງການສະເດັດມາຄັ້ງທີສອງນຳອີກ (ມທ 24:3–25:46; ເບິ່ງ ຈສ—ມ ນຳອີກ).
2. ຈາກບ່ອນນີ້ ພຣະເຢຊູໄດ້ຂຶ້ນສູ່ສະຫວັນ (ກຈກ 1:9–12).
3. ໃນວັນທີ 24 ເດືອນຕຸລາ, 1841, ແອວເດີ ອໍສັນ ຮາຍດ໌ ໄດ້ອຸທິດແຜ່ນດິນສັກສິດ ສຳລັບການກັບຄືນມາຂອງລູກຫລານຂອງອັບຣາຮາມ.
ບໍ່ນ້ຳກີໂຮນ ໂຊໂລໂມນໄດ້ຮັບການເຈີມໃຫ້ເປັນກະສັດ (1 ກສ 1:38–39). ເຮເຊກີຢາໄດ້ໃຫ້ຂຸດຮູໃຕ້ດິນ ເພື່ອນຳນ້ຳຈາກບໍ່ນ້ຳເຂົ້າມາໃນເມືອງ (2 ຂຄ 32:30).
ປະຕູນ້ຳ ເອຊະຣາໄດ້ອ່ານ ແລະ ແປກົດຂອງໂມເຊໃຫ້ແກ່ຜູ້ຄົນ (ນມຢ 8:1–8).
ຮ່ອມພູຮິນໂນມ ຜູ້ຄົນໄດ້ນະມັດສະການພຣະປອມຊື່ໂມເຫລັກ, ຊຶ່ງຮ່ວມດ້ວຍການຂ້າເດັກເປັນເຄື່ອງຖວາຍ (2 ກສ 23:10; 2 ຂຄ 28:3).
ເຮືອນຂອງກາຢະຟາ ພຣະເຢຊູໄດ້ຖືກນຳໄປຢູ່ຕໍ່ໜ້າຂອງກາຢະຟາ (ມທ 26:57–68). ເປໂຕໄດ້ປະຕິເສດວ່າລາວບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະເຢຊູ (ມທ 26:69–75).
ຫ້ອງຊັ້ນເທິງ ສະຖານທີ່ທີ່ເຊື່ອກັນວ່າເປັນບ່ອນທີ່ພຣະເຢຊູໄດ້ສະຫລອງງານປັດສະຄາ ແລະ ໄດ້ຈັດຕັ້ງສິນລະລຶກ (ມທ 26:20–30). ພຣະອົງໄດ້ລ້າງຕີນຂອງອັກຄະສາວົກ (ຢຮ 13:4–17) ແລະ ໄດ້ສອນເຂົາເຈົ້າ (ຢຮ 13:18–17:26).
ວັງຂອງເຮໂຣດ ພຣະຄຣິດໄດ້ຖືກພາໄປຢູ່ຕໍ່ໜ້າເຮໂຣດ, ອາດເປັນສະຖານທີ່ນີ້ (ລກ 23:7–11).
ເຢຣູຊາເລັມ (ບໍ່ລະບຸສະຖານທີ່)
1. ເມນຄີເສເດັກໄດ້ປົກຄອງເປັນກະສັດຂອງຊາເລັມ (ປຖກ 14:18).
2. ກະສັດດາວິດໄດ້ຍຶດຄອງເມືອງຈາກຊາວເຢບຸດ (2 ຊມອ 5:7; 1 ຂຄ 11:4–7).
3. ເມືອງໄດ້ຖືກທຳລາຍໂດຍຊາວບາບີໂລນ ປະມານ 587 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ. (2 ກສ 25:1–11).
4. ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດໄດ້ສະຖິດຢູ່ກັບຫລາຍຄົນ ໃນວັນເພັນເຕຄໍສະເຕ (ກຈກ 2:1–4).
5. ເປໂຕ ແລະ ໂຢຮັນ ໄດ້ຖືກຈັບ ແລະ ໄດ້ນຳໄປຢູ່ຕໍ່ໜ້າສະພາ (ກຈກ 4:1–23).
6. ອານາເນຍ ແລະ ຊະຟີຣາໄດ້ຕົວະພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ໄດ້ຕາຍໄປ (ກຈກ 5:1–10).
7. ເປໂຕ ແລະ ໂຢຮັນ ໄດ້ຖືກຈັບ, ແຕ່ທູດອົງໜຶ່ງໄດ້ປົດປ່ອຍເຂົາເຈົ້າອອກຈາກຄຸກ (ກຈກ 5:17–20).
8. ອັກຄະສາວົກໄດ້ເລືອກຜູ້ຊາຍເຈັດຄົນໃຫ້ມາຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າ (ກຈກ 6:1–6).
9. ປະຈັກພະຍານຂອງຊະເຕຟາໂນຕໍ່ຊາວຢິວ ໄດ້ຖືກປະຕິເສດ, ແລະ ລາວຖືກຄວ່າງກ້ອນຫີນໃສ່ ຈົນເຖິງແກ່ຄວາມຕາຍ (ກຈກ 6:8–7:60).
10. ຢາໂກໂບໄດ້ຖືກຂ້າຍ້ອນຄວາມເຊື່ອ (ກຈກ 12:1–2).
11. ທູດອົງໜຶ່ງໄດ້ປົດປ່ອຍເປໂຕຈາກຄຸກ (ກຈກ 12:5–11).
12. ອັກຄະສາວົກໄດ້ພິຈາລະນາບັນຫາເລື່ອງພິທີຕັດ (ກຈກ 15:5–29).
13. ຊາວໂຣມພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງຕີໂຕ ໄດ້ທຳລາຍເມືອງ ໃນ ຄ.ສ. 70.