ភេទ និងអត្តសញ្ញាណដ៏អស់កល្ប

សេចក្ដីផ្ដើម

ភេទរបស់យើងត្រូវបានបង្កើតឡើង មុនយើងបានកើតមកនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ទៅទៀត ហើយវាជាលក្ខណៈដ៏ចាំបាច់មួយ នៃអត្តសញ្ញាណអស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង ។ ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រញែកចេញពីគ្នារវាងការចាប់ចិត្តនឹងភេទដូចគ្នា ដែលវាពុំមែនជាអំពើបាប និងការប្រព្រឹត្តការរួមភេទដូចគ្នា ដែលត្រូវបានចាត់ទុកថាជាអំពើបាប ពីព្រោះវាផ្ទុយនឹងផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌សម្រាប់ភាពលើកតម្កើងរបស់យើង ។ មេរៀននេះនឹងជួយសិស្សឲ្យឃើញពីមូលដ្ឋានដែលប្រកបដោយការព្យាករ សម្រាប់ការវែកញែកនេះ ហើយជួយឲ្យដឹងផងដែរថា បុត្រាបុត្រីនៃព្រះទាំងអស់ ត្រូវបានស្រឡាញ់ស្មើៗគ្នា និងសមនឹងទទួលការប្រព្រឹត្តលើដោយក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីគួរសម ។

ការអានពីសាវតា

រ៉ូបឺត ឌី ហែល “The Plan of Salvation: A Sacred Treasure of Knowledge to Guide Us,” Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០១៥ ។
ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន “Helping Those Who Struggle with Same-Gender Attraction,” Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ៤២–៤៣ ។
ដាល្លិន អេក អូក “Same-Gender Attraction,” Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩៩៥ ទំព័រ ៧–១៤ ។
Gospel Topics, “Same-Sex Marriage,” lds.org/topics ។
“Love One Another: A Discussion on Same-Sex Attraction,” mormonsandgays.org ។ បើសិស្សលើកជាសំណួរឡើង អំពីគោលនយោបាយរបស់សាសនាចក្រទាក់ទងនឹងការរួមភេទដូចគ្នា សូមឲ្យពួកគេទៅកាន់គេហទំព័រផ្លូវការរបស់សាសនាចក្រ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៧៦:២៤; ម៉ូសេ ២:២៧; « ក្រុមគ្រួសារ ៖ ការប្រកាសដល់ពិភពលោក »

ភេទគឺជាផ្នែកដ៏ចាំបាច់នៃគោលបំណងដ៏អស់កល្បរបស់យើង

សូមសុំសិស្សបីនាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៧៦:២៤; ម៉ូសេ ២:២៧ និងកថាខណ្ឌទីពីរនៃ « ក្រុមគ្រួសារ ៖ ការប្រកាសដល់ពិភពលោក » ( Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ១២៩ ) ។ សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ ឲ្យពិចារណាពីអ្វីដែលប្រភពទាំងនេះបង្រៀន ឬបញ្ជាក់អំពីភេទ ។

តើអ្នកនឹងសង្ខេបពីអ្វីដែលប្រភពទាំងនេះបង្រៀនអំពីគោលបំណងដ៏អស់កល្បរបស់យើង ដោយរបៀបណា ? ( សិស្សគួរតែរកឃើញនូវអ្វីការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ ភេទរបស់យើងគឺលក្ខណៈដ៏ចាំបាច់នៃជោគវាសនា និងគោលបំណងដ៏អស់កល្បរបស់យើង ) ។
ហេតុអ្វីវាជាប្រយោជន៍ដល់យើង ក្នុងការយល់ថា ភេទរបស់យើងបានមានតាំងពីយូរលង់ គឺតាំងពីមុនយើងបានមកផែនដីនោះ ? ( ពេលសិស្សឲ្យឆ្លើយតប អ្នកអាចចែកចាយសេចក្ដីថ្លែងការណ៍តទៅនេះ ដោយប្រធាន យ៉ូសែប ហ៉្វីលឌីង ស៊្មីធ [ ឆ្នាំ ១៨៧៦-១៩៧២ ] ៖ « នៅក្នុង លោកុប្បត្តិ យើងអាន ៖ … ‹ ទ្រង់ក៏បង្កើតមនុស្សឲ្យដូចរូបអង្គទ្រង់ គឺបានបង្កើតគេឲ្យចំនឹងរូបអង្គទ្រង់នោះឯង ក៏បង្កើតគេឡើងជាប្រុសជាស្រី › ។ [ លោកុប្បត្តិ ១:២៧ អក្សរត្រេតត្រូវបានបន្ថែម ] ។ តើវាមិនអាចធ្វើទៅបានទេឬអី ក្នុងការជឿថា វិញ្ញាណរបស់ស្ត្រីត្រូវបានបង្កើតមកនៅក្នុងរូបអង្គនៃ ‹ ព្រះមាតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ › ? » [ Answers to Gospel Questions ចងក្រងដោយ យ៉ូសែប ហ៉្វីលឌីង ស៊្មីធ ជូញ្ញ័រ វ៉ុល ៥ ( ឆ្នាំ ១៩៥៧–៦៦ ), ៣:១៤៤ ] ) ។
តើការយល់ពីធម្មជាតិដ៏អស់កល្បនៃភេទ ជួយយើងឲ្យរស់នៅស្របទៅនឹងផែនការនៃសុភមង្គលរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ដោយរបៀបណា សូម្បីតែពេលដែលពេលខ្លះសង្គមលើកទោសឲ្យបទដ្ឋាននៃការប្រព្រឹត្តិដែលខុសគ្នាយ៉ាងខ្លាំងនោះ ?

ដើម្បីជួយបរិយាយអំពីសំណួរខាងលើ សូមចែកចាយគោលលទ្ធិខាងក្រោមនេះ ដែលថ្លែងដោយអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ សូមពិចារណាក្នុងការអានកថាខណ្ឌនិមួយៗដោយឡែកពីគ្នា ហើយពិភាក្សាអ្វីដែលកថាខណ្ឌនិមួយៗបង្រៀន ថាការប្រព្រឹត្តការរួមភេទដូចគ្នា គឺជាការផ្ទុយពីផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ សម្រាប់ការលើកតម្កើងនៃបុត្រាបុត្រីទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច ។

រូបភាព
អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក

« គោលបំណងនៃជីវិតរមែងស្លាប់ និងបេសកកម្មរបស់សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ គឺដើម្បីរៀបចំបុត្រា និងបុត្រីរបស់ព្រះសម្រាប់គោលបំណងរបស់ពួកគេ—គឺដើម្បីក្លាយដូចជាព្រះវរបិតាព្រះមាតាសួគ៌របស់យើង ។

« គោលបំណងដ៏អស់កល្បរបស់យើង—ត្រូវបានធ្វើឲ្យកើតឡើងទៅបាន មានតែតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះ ( ដែលយើងអាចក្លាយ និងអាចនៅតែ ‹ ឥតមានទោសនៅចំពោះព្រះ › [ គ. និង ស. ៩៣:៣៨ ] ) ហើយអាចមានដល់តែបុរស និងស្ត្រីទាំងឡាយ ដែលបានចូលទៅក្នុង និងបានស្មោះត្រង់នឹងសេចក្ដីសញ្ញានៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចមួយនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៃព្រះប៉ុណ្ណោះ ( សូមមើល គ. និង ស. ១៣១:១–៤; ១៣២ ) ។ …

« ដោយសារសាតាំងមានបំណងប្រាថ្នាថា ‹ មនុស្សលោកទាំងអស់មានទុក្ខវេទនាដូចវាដែរ › ( នីហ្វៃទី២ ២:២៧ ) ការប្រឹងប្រែងដ៏ខ្លាំងក្លាបំផុតរបស់វា គឺនាំទៅកាន់ការលើកទឹកចិត្តឲ្យមានជម្រើស និងសកម្មភាពទាំងឡាយនោះ ដែលនឹងធ្វើឲ្យផែនការរបស់ព្រះ មិនបានសម្រេចសម្រាប់បុត្រាបុត្រីទ្រង់ ។ វាព្យាយាមរំលាយគោលលទ្ធិអំពីទំនួលខុសត្រូវនៃបុគ្គលម្នាក់ៗ ដើម្បីលួងលោមយើងឲ្យប្រើប្រាស់អំណាចដ៏ពិសិដ្ឋនៃការបង្កើតកូនរបស់យើងខុស ដើម្បីបង្ខូចទឹកចិត្តនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ ព្រមទាំងការមានកូន ដោយបុរស និងស្ត្រីដ៏សក្ដិសមទាំងឡាយ ហើយដើម្បីធ្វើឲ្យមានការភាន់ច្រឡំអំពីអត្ថន័យនៃការក្លាយជាភេទប្រុស ឬភេទស្រី » ( “Same-Gender Attraction,” Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩៩៥ ទំព័រ ៧–៨ ) ។

គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៥៩:៦

សាសនាចក្របង្ហាញពីលក្ខណៈខុសគ្នារវាងការចាប់ចិត្តនឹងភេទដូចគ្នា និងការប្រព្រឹត្តិការរួមភេទដូចគ្នា

សូមចែកឲ្យសិស្សម្នាក់ៗសំណៅចម្លងនៃសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះ ដែលថ្លែងដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ អញ្ជើញសិស្សឲ្យសិក្សាសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នោះ ដោយរកមើលគោលការណ៍ទាំងឡាយ ដែលអែលឌើរ ហូឡិន បង្រៀនអំពីពួកអ្នកដែលមានការចាប់ចិត្តនឹងមនុស្សដែលមានភេទដូចគ្នា និងរបៀបដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងពួកគេដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។

រូបភាព
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន

« បុរសវ័យក្មេងដ៏រីករាយម្នាក់ដែលមានអាយុម្ភៃឆ្នាំស្ដើង បានអង្គុយនៅពីមុខខ្ញុំ ។ គាត់មានស្នាមញញឹមដ៏គួរឲ្យគយគន់ ទោះបីគាត់មិនបានញញឹមជាញឹកញាប់នៅអំឡុងការឡើងនិយាយរបស់យើងក៏ដោយ ។ អ្វីដែលទាក់ទាញខ្ញុំ គឺសេចក្ដីឈឺចាប់ដែលនៅក្នុងភ្នែកគាត់ ។

« ‹ ខ្ញុំមិនដឹង ថាបើខ្ញុំគួរតែបន្តធ្វើជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រឬយ៉ាងណា › គាត់បាននិយាយ ។ ‹ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំគ្មានភាពសក្ដិសមនោះទេ › ។

« ‹ ហេតុអ្វីក្មួយមិនមានភាពសក្ដិសម › ? ខ្ញុំបានសួរ ។

« ‹ ខ្ញុំជាខ្ទើយ › ។

« ខ្ញុំស្មានថា គាត់បានគិតថា ខ្ញុំនឹងភ្ញាក់ផ្អើល ។ ខ្ញុំមិនបានភ្ញាក់ផ្អើលទេ ។ ‹ ហើយចុះយ៉ាងម៉េច … ? › ខ្ញុំបានសួរ ។

« មានការធូរចិត្តមួយរំពេចលេចឡើងលើផ្ទៃមុខគាត់ ពេលដែលគាត់បានដឹងពីចំណាប់អារម្មណ៍បន្តទៀតរបស់ខ្ញុំ ។ ‹ ខ្ញុំមិនចាប់ចិត្តនឹងស្ត្រីទេ ។ ខ្ញុំចាប់ចិត្តនឹងបុរស ។ ខ្ញុំបានព្យាយាមមិនអើពើនឹងអារម្មណ៍នេះ ឬព្យាយាមផ្លាស់ប្ដូរវា ប៉ុន្តែ … ›

« គាត់បានដកដង្ហើមធំ ។ ‹ ហេតុអ្វីខ្ញុំក្លាយទៅជាបែបនេះ ? អារម្មណ៍នោះវាពិតជាក់ស្ដែងណាស់ › ។

« ខ្ញុំបាននៅស្ងាត់មួយសន្ទុះ បន្ទាប់មកនិយាយថា ‹ ខ្ញុំត្រូវការព័ត៌មានបន្ថែមបន្តិចទៀតសិន មុនពេលដែលខ្ញុំផ្ដល់ដំបូន្មានដល់ក្មួយ ។ ក្មួយប្រុស ការចាប់ចិត្តនឹងភេទដូចគ្នា មិនមែនជាអំពើបាបមួយទេ ប៉ុន្តែការធ្វើតាមអារម្មណ៍នោះគឺជាអំពើបាប—គឺដូចគ្នាទៅនឹងអារម្មណ៍នៃការរួមភេទផ្ទុយគ្នាដែរ ។ តើក្មួយបានបំពានច្បាប់ព្រហ្មចារីយភាពទេ ? ›

« គាត់បានគ្រវីក្បាល ។ ‹ ទេ ខ្ញុំមិនបានបំពានទេ › ។

« ពេលនេះ ខ្ញុំធូរចិត្តម្ដង ។ ‹ អរគុណ ដែលចង់ដោះស្រាយបញ្ហានេះ › ខ្ញុំបាននិយាយ ។ ‹ វាត្រូវការភាពក្លាហានដើម្បីនិយាយអំពីវា ហើយខ្ញុំគោរពដល់ក្មួយដែលបានរក្សាខ្លួនក្មួយឲ្យស្អាតស្អំ ។

« ‹ សម្រាប់មូលហេតុថាហេតុអ្វីក្មួយមានអារម្មណ៍បែបនោះ ខ្ញុំមិនអាចឆ្លើយសំណួរនោះបានទេ ។ មានកត្តាមួយចំនួនដែលអាចរួមបញ្ចូលគ្នា ហើយកត្តាទាំងនោះអាចមានភាពខុសគ្នាដូចជាមនុស្សមានភាពខុសគ្នាដែរ ។ មានកត្តាមួយចំនួន រួមទាំងកត្តាដែលបណ្ដាលឲ្យក្មួយមានអារម្មណ៍បែបនោះ យើងប្រហែលជាមិនដែលអាចដឹងទេក្នុងជីវិតនេះ ។ ប៉ុន្តែ ការដឹងពីមូលហេតុដែលក្មួយមានអារម្មណ៍ដូចដែលក្មួយមាន មិនសំខាន់ដូចជាការដឹងថាក្មួយពុំបានប្រព្រឹត្តរំលងនោះឡើយ ។ បើជីវិតក្មួយស្របទៅនឹងព្រះបញ្ញត្តិ នោះក្មួយគឺមានភាពសក្ដិសមដើម្បីបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្រ រីករាយជាមួយនឹងមិត្តភាពដែលមានពីសមាជិក ចូលរួមក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងទទួលពរជ័យទាំងអស់នៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ › ។

« គាត់បានមានអារម្មណ៍ប្រសើរឡើងបន្ដិច ។ ខ្ញុំបានបន្តថា ‹ ក្មួយមិនបានប្រព្រឹត្តចំពោះខ្លួនឯងល្អនោះទេ ដែលកំណត់ខ្លួនឯងជាចម្បងដោយសារអារម្មណ៍ផ្លូវភេទរបស់ក្មួយ ។ នោះមិនមែនជាចរិតលក្ខណៈតែមួយមុខរបស់ក្មួយឯណា ដូច្នេះ ចូរកុំផ្ដល់នូវការផ្ដោតដែលគ្មានសមាមាត្រឡើយ ។ ទីមួយ ហើយសំខាន់បំផុត ក្មួយគឺជាបុត្រានៃព្រះ ហើយទ្រង់ស្រឡាញ់ក្មួយ › » ។ ( “Helping Those Who Struggle with Same-Gender Attraction,” Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ៤២ ) ។

តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះ ដែលអ្នកបានរកឃើញនៅក្នុងដំបូន្មានរបស់អែលឌើរ ហូឡិន ?

សូមសរសេរគោលការណ៍ដែលមានជាអក្សរដិតដូចខាងក្រោមនេះ នៅលើក្ដារខៀន ពេលដែលសិស្សចែកចាយគោលការណ៍ទាំងឡាយដែលពួកគេរកឃើញ ហើយពិភាក្សាវាដោយការយោគយល់ ។

យើងអាចទទួលអារម្មណ៍នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ពេលយើងផ្ដោតលើអត្តសញ្ញាណរបស់យើង ក្នុងនាមជាបុត្រា និងបុត្រីទ្រង់ ។
ការចាប់ចិត្តលើមនុស្សដែលមានភេទផ្ទុយគ្នា ពុំមែនជាការបំពានលើច្បាប់ព្រហ្មចារីយភាពនោះទេ ប៉ុន្តែការប្រព្រឹត្តតាមការចាប់ចិត្តនោះគឺជាការបំពាន ។ សូមពិចារណាក្នុងការចែកចាយ គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៥៩:៦ « អ្នកមិនត្រូវ … ផិតគ្នា … ឬប្រព្រឹត្តអំពើអ្វីដូចនោះឲ្យសោះ » ដោយចង្អុលបង្ហាញថា « អ្វីដូចនោះ » សំដៅដល់ភាពស្និទ្ធស្នាលខាងផ្លូវភេទក្រៅពីចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ ការប្រព្រឹត្តការរួមភេទដូចគ្នា គឺជាអំពីបាបមួយ គឺដូចជាទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទផ្ទុយគ្នាក្រៅអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជាអំពើបាបដែរ ។ អ្នកណាក៏ដោយដែលចូលរួមក្នុងអំពើបាបខាងផ្លូវភេទគ្រប់បែបទាំងអស់ អាចត្រូវបានអត់ទោសឲ្យតាមរយៈការប្រែចិត្ត ។
ដោយមិនគិតពីមូលហេតុ ដែលមនុស្សមួយចំនួនមានការចាប់ចិត្តលើពួកអ្នកដែលមានភេទដូចគ្នា នោះមនុស្សទាំងអស់អាចជ្រើសរើសរស់នៅឲ្យស្របនឹងព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។ សូមសង្កត់បញ្ជាក់នូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចតទៅនេះ ដែលថ្លែងដោយ អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖ « មានការណ៍ជាច្រើនណាស់ ដែលយើងមិនយល់ អំពីប្រធានបទនេះ ដែលយើងនឹងធ្វើបានល្អ បើយើងព្យាយាមនៅឲ្យជិតទៅនឹងអ្វីដែលយើងដឹងពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដែលបានបើកបង្ហាញនោះ ។ អ្វីដែលយើងពិតជាដឹង គឺថា គោលលទ្ធិរបស់សាសនាចក្រ ដែលថាសកម្មភាពខាងផ្លូវភេទ គប្បីកើតឡើងតែរវាងបុរសម្នាក់ និងស្ត្រីម្នាក់ដែលបានរៀបការប៉ុណ្ណោះនោះ ពុំបានផ្លាស់ប្ដូរ ហើយនឹងមិនផ្លាស់ប្ដូរឡើយ » (“What Needs to Change,” mormonsandgays.org ) ។
ពេលយើងរស់នៅស្របនឹងព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ យើងអាចរីករាយជាមួយនឹងអស់ទាំងឯកសិទ្ធិនៃសមាជិកភាពសាសនាចក្រ និងពរជ័យទាំងឡាយនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ទោះបីជាបុគ្គលម្នាក់ៗ អាចនឹងមិនជ្រើសរើសដើម្បីមានការចាប់ចិត្តនឹងមនុស្សដែលមានភេទដូចគ្នាក្ដី ក៏ពួកគេអាចជ្រើសរើសនូវរបៀបដើម្បីឆ្លើយតបនឹងការចាប់ចិត្តនោះបានដែរ ។

បន្ទាប់ពីរាយគោលការណ៍ទាំងនេះនៅលើក្ដារខៀនហើយ សូមសួរ ៖

តើនៅក្នុងរបៀបណាខ្លះ ដែលគោលការណ៍ទាំងនេះផ្ដល់ក្ដីសង្ឃឹមដល់ពួកអ្នកដែលមានបទពិសោធន៍នៃការចាប់ចិត្តនឹងភេទដូចគ្នា ?
តើមានគោលការណ៍ផ្សេងទៀតណាខ្លះ ដែលយើងរៀនពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់អែលឌើរ ហូឡិន ?

ម៉ាថាយ ៧:១២; យ៉ូហាន ៨:១–១១; ១៥:១២

យើងគប្បីប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដទៃទៀតដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការគោរព

( កំណត់ចំណាំ ៖ ពេលអ្នកបង្រៀនផ្នែកនេះនៃមេរៀននេះ សូមប្រាកដថាអ្នកសង្កត់ធ្ងន់ថា ពួកអ្នកដែលមានការចាប់ចិត្តនឹងមនុស្សដែលមានភេទដូចគ្នា ដោយមិនបានប្រព្រឹត្តតាមការចាប់ចិត្តនោះ គឺមិនមានអំពើបាបដូចជាស្ត្រីដែលត្រូវបានគេនាំចូលមកដោយសារអំពើកំផិតនោះឡើយ ។ ទោះជាយ៉ាងណា សកម្មភាពរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ចំពោះស្ត្រីនោះ គឺជាគំរូមួយអំពីរបៀបដែលយើងគប្បីប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សទាំងអស់—មិនថាពួកគេចូលរួមក្នុងការប្រព្រឹត្តអសីលធម៌ ឬអត់នោះទេ ) ។

សូមប្រាប់សិស្សថា សាវកប៉ុលបានកត់ត្រាឱកាសមួយ ពេលដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះត្រូវបានដាក់ឲ្យប្រឈមនឹងស្ថានភាពមួយដ៏ស្រួចស្រាល ។ សូមទុកពេលឲ្យសិស្សពីរបីនាទី ដើម្បីសិក្សា យ៉ូហាន ៨:១–១១ ដោយរកមើលពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រព្រឹត្តចំពោះស្ត្រីដែលត្រូវបានគេយកចូលមកដោយសារអំពើកំផិត ។ សូមជួយសិស្សឲ្យប្រៀបប្រដូចដំណើររឿងនេះ ទៅនឹងអាកប្បកិរិយា និងសកម្មភាពរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ក្នុងការប្រព្រឹត្តិចំពោះពួកអ្នកដែលចូលរួមក្នុងការប្រព្រឹត្តការរួមភេទដូចគ្នា និងឥរិយាបទអសីលធម៌ផ្សេងៗទៀត ដោយសួរសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖

តើសកម្មភាពរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ បង្រៀនអ្វីខ្លះ អំពីរបៀបដែលយើងត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដទៃទៀត ? ( ទោះបីទ្រង់ពុំបានអភ័យទោសឲ្យអំពើបាបរបស់ស្ត្រីនោះ តែទ្រង់បានប្រព្រឹត្តចំពោះនាងដោយក្ដីមេត្តា និងការគោរព មិនមែនដោយគ្មានមេត្តាធម៌នោះទេ ) ។
តើយើងអាចអនុវត្តគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ចំពោះអាកប្បកិរិយា និងសកម្មភាពយើងផ្ទាល់ដោយរបៀបណា ចំពោះបងប្អូនប្រុសស្រីដែលជាខ្ទើយ ( ប្រុសស្រឡាញ់ប្រុស និងស្រីស្រឡាញ់ស្រី ) មិនថាពួកគេបានចូលរួមក្នុងឥរិយាបទអសីលធម៌ ឬអត់នោះទេ ? ពេលសិស្សឆ្លើយតប សូមសរសេរគោលការណ៍ដូចតទៅនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ យើងធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ពេលយើងមានក្ដីមេត្តាដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ ហើយប្រព្រឹត្តចំពោះពួកគេដោយការយោគយល់ និងសប្បុរស ។ ( សូមមើលផងដែរ ម៉ាថាយ ៧:១២; យ៉ូហាន ១៥:១២ ) ។

សូមពិចារណាក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ហើយសុំសិស្សម្នាក់ឲ្យអានវាឮៗ ៖

រូបភាព
អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក

« ជាក់ស្ដែងណាស់ថា ព្រះអម្ចាស់មិនបានធ្វើឲ្យអំពើបាបរបស់ស្ត្រីនោះទៅជាត្រឹមត្រូវនោះទេ ។ ទ្រង់គ្រាន់តែបានប្រាប់នាងថា ទ្រង់នឹងមិនផ្ដន្ទាទោសនាងឡើយ—មានន័យថា ទ្រង់នឹងមិនដាក់ការជំនុំជម្រះចុងក្រោយលើនាងនៅពេលនោះឡើយ ។ ការបកស្រាយនេះ ត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយអ្វីដែលទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលនាពេលនោះទៅកាន់ពួកផារ៉ាស៊ី ៖ ‹ អ្នករាល់គ្នាជំនុំជម្រះតាមសាច់ឈាម ឯខ្ញុំមិនជំនុំជម្រះអ្នកណាទេ › ( យ៉ូហាន ៨:១៥ ) ។ ស្ត្រីដែលត្រូវបានគេនាំចូលមកដោយសារអំពើកំផិតនោះ ត្រូវបានផ្ដល់ពេលវេលាឲ្យប្រែចិត្ត ជាពេលវេលាដែលត្រូវបានបដិសេធដោយពួកអ្នកដែលចង់ចោលថ្មទៅលើនាង » ( “‘Judge Not’ and Judging,” Ensign ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៩៩៩ ទំព័រ ៨ ) ។

សិស្សអាចទទួលអត្ថប្រយោជន៍ពីការរៀននោះ យោងតាមការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៃ យ៉ូហាន ៨:១១ បន្ទាប់ពីការប្រាស្រ័យរបស់នាងជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះហើយ « ស្ត្រីនោះបានសរសើរតម្កើងដល់ព្រះ ចាប់ពីពេលនោះឯង ហើយបានជឿលើព្រះនាមទ្រង់ » ( នៅក្នុង យ៉ូហាន ៨:១១ លេខយោង គ ) ។

សូមបង្ហាញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដែលថ្លែងដោយអែលឌើរ ឃ្វីនថិន អិល ឃុក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ហើយសុំសិស្សម្នាក់ឲ្យអានវាឮៗ ៖

រូបភាព
អែលឌើរ ឃ្វីនថិន អិល ឃុក

« ក្នុងនាមជាសាសនាចក្រមួយ គ្មានជនណាម្នាក់ គប្បីទទួលបានសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងមេត្តាធម៌ច្រើនជាងជនណានោះទេ ។ ចូរយើងធ្វើជាអ្នកចេញមុខក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ មេត្តាធម៌ និងការបម្រើ ។ ចូរកុំឲ្យគ្រួសារកាត់កាលចោល ឬមិនគោរពស្រឡាញ់អ្នកដែលជ្រើសរើសខ្សែជីវិតខុសប្លែកពីគេ ដោយសារតែអារម្មណ៍ដែលគេមានអំពីភេទរបស់គេនោះឡើយ » ( “Love One Another: A Discussion on Same-Sex Attraction,” mormonsandgays.org ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យវាយតម្លៃអាកប្បកិរិយា និងសកម្មភាពខ្លួនគេផ្ទាល់ ចំពោះមនុស្សដែលមានការចាប់ចិត្តទៅលើភេទដូចគ្នា ។ តើអាកប្បកិរិយា និងសកម្មភាពទាំងនោះ ស្របនឹងការបង្រៀន និងគំរូរបស់ព្រះអម្ចាស់ឬទេ ?

តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វី ប្រសិនបើអ្នកស្ថិតនៅក្នុងក្រុមមួយ ដែលកំពុងនិយាយប្រមាថមាក់ងាយអំពីមនុស្សដែលមានការចាប់ចិត្តលើភេទដូចគ្នានោះ ?

សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា បើយើងនឹងបង្ហាញនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងក្ដីមេត្តាដ៏ធំធេង ដល់បងប្អូនប្រុសស្រីដែលជាមនុស្សស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា នោះជីវិតអាចត្រូវបានផ្លាស់ប្ដូរ ក្រុមគ្រួសារអាចត្រូវបានព្យាបាល និងមនុស្សដែលមានអារម្មណ៍លែងជិតស្និតនឹងសាសនាចក្រ អាចទទួលអារម្មណ៍កាន់តែស្វាគមន៍ពីសមាជិកសាសនាចក្រ ។ សូមរំឭកសិស្សថា ពរជ័យទាំងឡាយនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺមានសម្រាប់អ្នកណាដែលព្យាយាមរក្សាព្រះបញ្ញត្តិ ទាំងឡាយ និងបន្តនៅស្មោះពិតចំពោះសេចក្ដីសញ្ញានៃដំណឹងល្អ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតអំពីបុគ្គលទាំងឡាយ ដែលពួកគេស្គាល់ ដែលមានការចាប់ចិត្តទៅនឹងភេទដូចគ្នា ហើយសញ្ជឹងគិតពីអ្វីដែលពួកគេនឹងធ្វើ ដើម្បីកាន់តែមានក្ដីអាណិតអាសូរដល់ពួកគេ ខណៈនៅតែតោងជាប់ទៅនឹងច្បាប់ព្រហ្មចារីយភាព ។

ការអានរបស់សិស្ស

ម៉ាថាយ ៧:១២; យ៉ូហាន ៨:១–១១; ១៥:១២; គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៧៦:២៤; ម៉ូសេ ២:២៧; និងកថាខណ្ឌទីពីរនៃ « ក្រុមគ្រួសារ ៖ ការប្រកាសដល់ពិភពលោក » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ១២៩ ។
ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន “Helping Those Who Struggle with Same-Gender Attraction,” Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ៤២–៤៥ ។