« ថ្ងៃទី ២០–២៦ ខែ វិច្ឆិកា ។ ពេត្រុស ទី១ និង ទី២ ៖ ‹ ត្រេកអរសាទរក្នុងទ្រង់ ដោយសេចក្តីអំណរដ៏ប្រសើរ ដែលរកថ្លែងមិនបាន › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០២៣ ( ឆ្នាំ ២០២១ )
« ថ្ងៃទី ២០–២៦ ខែ វិច្ឆិកា ។ ពេត្រុស ទី១ និង ទី២ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២៣
ព្រះគ្រីស្ទកំពុងផ្សាយដំណឹងល្អនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ ដោយ រ៉ូប៊ើត ធី បារែត
ថ្ងៃទី ២០–២៦ ខែ វិច្ឆិកា
ពេត្រុស ទី១ និង ទី២
« ត្រេកអរសាទរក្នុងទ្រង់ ដោយសេចក្តីអំណរដ៏ប្រសើរ ដែលរកថ្លែងមិនបាន »
សូមចងចាំថា គោលបំណងរបស់បងប្អូនគឺដើម្បីបង្រៀនមនុស្ស ពុំមែនគ្រាន់តែបង្ហាញមេរៀនមួយនោះទេ ។ នៅពេលបងប្អូនអាន សំបុត្ររបស់ពេត្រុស សូមគិតអំពីសមាជិកក្នុងថ្នាក់ម្នាក់ៗ ។ តើមានគោលការណ៍អ្វីខ្លះ ដែលនឹងជួយពួកគេឲ្យស្ថាបនាសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេ ?
អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ
សូមសរសេរចំណងជើងថា ពេត្រុស ទី១ និង ពេត្រុស ទី២ នៅលើក្ដារខៀន ។ សូមទុកពេលឲ្យសមាជិកក្នុងថ្នាក់រំឭកសំបុត្រទាំងនេះឡើងវិញ ហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យសរសេរនៅក្រោមចំណងជើងទាំងនេះនូវពាក្យ ឬឃ្លាទាំងឡាយ ដែលពួកគេបានរកឃើញថាវាមានអត្ថន័យ ។ បន្ទាប់មក សូមប្រើបញ្ជីនេះដើម្បីអញ្ជើញសមាជិកឲ្យចែកចាយការយល់ដឹងរបស់ពួកគេ ។
បង្រៀនគោលលទ្ធិ
ពេត្រុស ទី១ ១:៣–៩; ២:១៩–២៤; ៣:១៤–១៧; ៤:១២–១៩
ខ្ញុំអាចរកឃើញសេចក្តីអំណរនៅក្នុងគ្រាលំបាក និងការសាកល្បងបាន ។
-
វិធីមួយទៀតដើម្បីរំឭកពាក្យទូន្មានរបស់ពេត្រុសនៅក្នុង ពេត្រុស ទី១ ១:៣–៩; ២:១៩–២៤; ៣:១៤–១៧ និង ៤:១២–១៩ គឺការអញ្ជើញសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យគិតអំពីមនុស្សម្នាក់ដែលពួកគេស្គាល់ ហើយជាអ្នកដែលកំពុងជួបការសាកល្បងមួយ ។ សូមទុកពេលនៅក្នុងថ្នាក់ឲ្យពួកគេសរសេរសំបុត្រមួយទៅកាន់បុគ្គលនោះ ដោយរួមបញ្ចូលទាំងសេចក្ដីពិតមកពីខគម្ពីរទាំងនេះ ដែលនឹងលើកទឹកចិត្តដល់បុគ្គលនោះ ( សូមមើលផងដែរ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:១–៨; ១២៣:១៧ ) ។ បន្ទាប់មក សមាជិកក្នុងថ្នាក់អាចនិយាយអំពីសេចក្ដីពិត ដែលពួកគេបានជ្រើសរើស ។
យើងត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើជា « សាសន៍របស់ព្រះ » ។
-
ការបង្រៀនរបស់ពេត្រុសនៅក្នុង ពេត្រុស ទី១ ១:១៣–២០ និង ២:១–១២ អាចជាការរំឭកដ៏បំផុសគំនិតមួយអំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ទតមើលមកយើង—ដែលជាប្រជាជនរបស់ទ្រង់—និងអ្វីដែលទ្រង់រំពឹងទុកពីយើង ។ ប្រហែលជាបងប្អូនអាចអញ្ជើញសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យស្រាវជ្រាវខគម្ពីរទាំងនេះ ដោយរកមើលការពិពណ៌នាអំពីអត្ថន័យនៃការធ្វើជា « សាសន៍របស់ព្រះ » ( ពេត្រុស ទី១ ២:១០ ) រួចហើយពិភាក្សាអំពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។ បងប្អូនអាចពន្យល់ថា ពាក្យ « ដ៏ជាកេរ្តិ៍អាករនៃព្រះ » នៅក្នុង ពេត្រុស ទី១ ២:៩ មានន័យថា « បានទិញ » ឬ « បានរក្សាទុក » ( សូមមើល ខទី ៩ ) ។ តើការណ៍នេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះ អំពីរបៀបដែលព្រះមានព្រះទ័យចំពោះយើង និងរបៀបដែលទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងរស់នៅ ?
ដំណឹងល្អត្រូវបានប្រកាសដល់មរណជន ដើម្បីពួកគាត់អាចទទួលបានការកាត់សេចក្ដីដោយយុត្តិធម៌ ។
-
សំបុត្រទីមួយរបស់ពេត្រុស មានសេចក្ដីយោងមួយក្នុងចំណោមសេចក្ដីយោងមួយចំនួននៅក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប អំពីការយាងមករបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទៅកាន់ពិភពវិញ្ញាណ បន្ទាប់ពីការសុគតរបស់ទ្រង់—ជាព្រឹត្តិការណ៍មួយដែលវិវរណៈសម័យទំនើបជួយយើងឲ្យយល់បានកាន់តែពេញលេញ ។ ដើម្បីជួយសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យយល់កាន់តែស៊ីជម្រៅអំពីពិភពវិញ្ញាណ បងប្អូនអាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យអានបទគម្ពីរដូចតទៅនេះ ហើយសរសេរអ្វីដែលពួកគេបានរៀនដាក់នៅលើក្ដារខៀន ៖ យ៉ូហាន ៥:២៥; ពេត្រុស ទី១ ៣:១៨–២០; ៤:៦; អាលម៉ា ៤០:៧–១៤, ២១; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣៨:១១–៣២ ( សូមមើលផងដែរ « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ) ។ ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ដើម្បីដឹងអំពីការយាងទៅកាន់ពិភពវិញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ? តើចំណេះដឹងនេះមានឥទ្ធិពលលើរបៀបដែលយើងមានអារម្មណ៍អំពីព្រះ និងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច ?
តាមរយៈព្រះចេស្ដារបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងអាចអភិវឌ្ឍនិស្ស័យជាព្រះរបស់យើងបាន ។
-
ដើម្បីលើកទឹកចិត្តអស់អ្នកដែលបងប្អូនបង្រៀននៅក្នុងការខិតខំរបស់ពួកគេ ដើម្បីប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បងប្អូនអាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យកំណត់ពីគុណសម្បត្តិដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុង ពេត្រុស ទី២ ១:១–១១ ។ សូមពិចារណាសរសេរគុណសម្បត្តិទាំងនេះដាក់នៅលើក្ដារខៀន ហើយសូមឲ្យសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យនិយមន័យវា ។ បន្ទាប់មក សមាជិកក្នុងថ្នាក់អាចពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលការអភិវឌ្ឍគុណសម្បត្តិមួយ នាំទៅរកការអភិវឌ្ឍគុណសម្បត្តិផ្សេងទៀត ។ សូមទុកពេលឲ្យពួកគេពិចារណាថា តើគុណសម្បត្តិណាមួយដែលពួកគេចង់អភិវឌ្ឍឲ្យបានកាន់តែពេញលេញ ។
គុណសម្បត្តិដូចជាព្រះគ្រីស្ទនីមួយៗដែលយើងអភិវឌ្ឍ ជួយយើងឲ្យត្បាញព្រំខាងវិញ្ញាណមួយនៃភាពជាសិស្ស ។
ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ
កិច្ចការនៃការប្រោសលោះមរណជនថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីបេសកកម្មរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។
អែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន បានបង្រៀន ៖
« តើអ្វីជាជោគវាសនារបស់មនុស្សរាប់រយកោដិនាក់ ដែលបានរស់នៅ និងបានស្លាប់ដោយមិនបានដឹងអំពីព្រះយេស៊ូវនោះ ? ជាមួយនឹងការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមាននូវការយល់ដឹងអំពីរបៀបដែលមរណជនដែលពុំបានជ្រមុជទឹក ត្រូវបានប្រោសលោះ និងរបៀបដែលព្រះអាចជាព្រះ ‹ ដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ហើយត្រឹមត្រូវ និងជាព្រះដែលប្រកបដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណាផង › [ អាលម៉ា ៤២:១៥ ] ។
« កាលនៅមានព្រះជន្មនៅឡើយ ព្រះយេស៊ូវបានព្យាករថា ទ្រង់ក៏នឹងប្រកាសដល់មរណជនផងដែរ [ សូមមើល យ៉ូហាន ៥:២៥ ] ។ ពេត្រុសប្រាប់យើងថា ការណ៍នេះបានកើតឡើងនៅចន្លោះពេលនៃការឆ្កាងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងការរស់ឡើងវិញ [ សូមមើល ពេត្រុស ទី១ ៣:១៨–១៩ ] ។ ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស៊្មីធ បានឃើញនៅក្នុងការនិមិត្តថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានយាងទៅពិភពវិញ្ញាណ [ សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣៨:៣០, ៣៣ ] ។ …
« ការថប់បារម្ភរបស់យើងដើម្បីប្រោសលោះមរណជន ព្រមទាំងពេលវេលា និងធនធានដែលយើងបានប្រើសម្រាប់ការតាំងចិត្តនោះ គឺជាការបង្ហាញមួយអំពីសាក្សីរបស់យើងទាក់ទងនឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ លើសអ្វីៗទាំងអស់ ។ វាបង្កើតជាសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មួយដ៏មានអានុភាពដែលយើងអាចធ្វើបាន ស្ដីពីបុគ្គលិកលក្ខណៈ និងបេសកកម្មជាព្រះរបស់ទ្រង់ ។ ទីមួយ វាថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ទីពីរ គឺអំពីឥទ្ធិពលដ៏គ្មានទីបញ្ចប់នៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ទីបី វាថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ទ្រង់គឺជាប្រភពដ៏រឹងមាំនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ទីបួន គឺថា ទ្រង់បានស្ថាបនាលក្ខខណ្ឌសម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះ និងទីប្រាំ គឺថាទ្រង់នឹងយាងមកម្ដងទៀត » ( « The Redemption of the Dead and the Testimony of Jesus » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០០ ទំព័រ ៩–១០ ) ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
បង្រៀនពី « ហេតុអ្វី » ។ « ពេលខ្លះអ្នករៀន—ជាពិសេសយុវវ័យ—ងឿងឆ្ងល់អំពីរបៀបដែលគោលការណ៍នៃដំណឹងល្អទាក់ទងនឹងពួកគេ ឬហេតុអ្វីក៏ពួកគេគួរគោរពតាមបទបញ្ញត្តិជាក់លាក់នានា ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិនបើពួកគេយល់អំពីផែនការដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌សម្រាប់សុភមង្គលនៃកូនចៅរបស់ទ្រង់ នោះមូលហេតុនានាចំពោះគោលការណ៍ដំណឹងល្អ និងបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយនឹងប្រែក្លាយទៅជាមានភាពកាន់តែច្បាស់លាស់ ហើយជំរុញទឹកចិត្តឲ្យមានការគោរពតាមកាន់តែខ្លាំងឡើង » ( ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ទំព័រ ២០ ) ។