« ថ្ងៃទី ២៨ ខែ សីហា–ថ្ងៃទី ៣ ខែ កញ្ញា ។ កូរិនថូស ទី១ ៨–១៣ ៖ ‹ អ្នករាល់គ្នាជារូបកាយនៃព្រះគ្រីស្ទ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០២៣ ( ឆ្នាំ ២០២២ )
« ថ្ងៃទី ២៨ ខែ សីហា–ថ្ងៃទី ៣ ខែ កញ្ញា ។ កូរិនថូស ទី១ ៨–១៣ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២៣
ថ្ងៃទី ២៨ ខែ សីហា–ថ្ងៃទី ៣ ខែ កញ្ញា
កូរិនថូស ទី១ ៨–១៣
« អ្នករាល់គ្នាជារូបកាយនៃព្រះគ្រីស្ទ »
អែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត បានបង្រៀនថា ប្រសិនបើយើងមិនបានកត់ត្រា ហើយឆ្លើយតបទៅនឹង « ការបំផុសគំនិតដំបូងដែលកើតមានចំពោះ [ យើង ]នោះទេ » យើង« អាចស្ដាប់មិនឮចំពោះការដឹកនាំផ្ទាល់ខ្លួនដ៏មានតម្លៃបំផុតនៃព្រះវិញ្ញាណ » ( « To Acquire Spiritual Guidance » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០០៩ ទំព័រ ៨ ) ។
អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ
នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៨–១៣ ប៉ុលបានបង្រៀនពីសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អ ដោយប្រើការប្រៀបធៀបដូចជាពួកអ្នកដែលរត់នៅទីប្រណាំង ហើយរូបកាយមនុស្ស ទៅនឹង « ឈឹងដែលឮទ្រហឹង » ( សូមមើល កូរិនថូស ទី១ ៩:២៤–២៥; ១២:១៣–២៦; ១៣:១ ) ។ បងប្អូនអាចសួរសមាជិកក្នុងថ្នាក់ពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀនមកពីការប្រៀបធៀបទាំងនេះ ។ តើការប្រៀបធៀបទាំងនេះជួយយើងឲ្យយល់ពីសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អយ៉ាងដូចម្ដេច ?
បង្រៀនគោលលទ្ធិ
ព្រះប្រទានរបៀបមួយដើម្បីឲ្យចៀសផុតពីការល្បួង ។
-
តើបងប្អូនអាចជួយសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យរកឃើញសេចក្ដីពិតដ៏មានអានុភាពនៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១០:១៣ តាមរបៀបណា ? គំនិតមួយគឺការបំបែកខគម្ពីរនោះទៅជាឃ្លាខ្លីៗ ឲ្យឃ្លានីមួយៗដល់សមាជិកក្នុងថ្នាក់ផ្សេងៗគ្នា ហើយសូមឲ្យសមាជិកក្នុងថ្នាក់ប្រាប់គ្នាឡើងវិញនូវឃ្លានោះ ដោយប្រើពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ។ ឧទាហរណ៍ តើអ្វីទៅជាវិធីមួយទៀតដើម្បីនិយាយថា « ព្រះទ្រង់ក៏ស្មោះត្រង់ » ឬ « កើតមានសេចក្តីល្បួងហួសកម្លាំងអ្នករាល់គ្នាឡើយ ? » បន្ទាប់មក បងប្អូនអាចអានខគម្ពីរនេះសាឡើងវិញ ដោយប្រើឃ្លាមួយចំនួនរបស់សមាជិកក្នុងថ្នាក់ ។ សមាជិកក្នុងថ្នាក់អាចចែកចាយបទពិសោធន៍នានា ដែលពួកគេបានដឹងថា សេចក្ដីសន្យានៅក្នុងខគម្ពីរនេះគឺជាការពិត ។ តើយើងអាចទទួលបានការយល់ដឹងបន្ថែមទៀតអ្វីខ្លះអំពីខគម្ពីរទាំងនេះ មកពី អាលម៉ា ១៣:២៧–២៨ ?
-
ជាជាងការនិយាយអំពីការល្បួងជាក់លាក់របស់មនុស្សណាម្នាក់ នោះបងប្អូនគួរតែផ្ដោតលើការពិភាក្សាអំពី កូរិនថូស ទី១ ១០:១៣ អំពីការល្បួង « ដែលត្រូវខាងមនុស្សលោក » តាមពាក្យសម្ដីរបស់ប៉ុល ។ សមាជិកក្នុងថ្នាក់អាចចាប់ផ្ដើមដោយការកំណត់ពីការល្បួងនានា ដែលប៉ុលបានព្រមាននៅក្នុង ខទី ១–១២ ។ ពួកគេក៏អាចលើកឡើងពីឧទាហរណ៍ក្នុងសម័យទំនើបស្ដីពីការល្បួងទូទៅផងដែរ ដូចជា ការល្បួងឲ្យខ្វះភាពស្មោះត្រង់ ការនិយាយដើមគ្នា ឬការវិនិច្ឆ័យមនុស្សដទៃជាដើម ។ តើបុគ្គលម្នាក់អាច « ចៀសរួច » ពីការល្បួងទាំងនេះដោយមានជំនួយរបស់ព្រះតាមរបៀបណា ?
កូរិនថូស ទី១ ១០:១៦–១៧; ១១:២៣–៣០
ពិធីសាក្រាម៉ង់ធ្វើឲ្យយើងមានសាមគ្គីភាពក្នុងនាមជាសមាជិកនៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។
-
ខគម្ពីរទាំងនេះអាចបំផុសគំនិតឲ្យមានការពិភាក្សាមួយ អំពីរបៀបដែលពិធីសាក្រាម៉ង់អាចធ្វើឲ្យវួដរបស់បងប្អូនមានសាមគ្គីភាពនៅក្នុងការខិតខំរបស់បងប្អូន ដើម្បីប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ បងប្អូនអាចចាប់ផ្ដើមដោយការអាន កូរិនថូស ទី១ ១០:១៦–១៧ ហើយរុករកអត្ថន័យនៃពាក្យ សេចក្ដីប្រកប នៅក្នុងបរិបទនេះ ( សមាជិកក្នុងថ្នាក់ម្នាក់អាចរកមើលនិយមន័យដែលអាចមាននៅក្នុងវចនានុក្រមបាន ) ។ តើការទទួលទានសាក្រាម៉ង់រួមគ្នាអាចជួយយើងឲ្យទទួលអារម្មណ៍កាន់តែមានសាមគ្គីភាពតាមរបៀបណា ? តើពាក្យទូន្មានរបស់ប៉ុលថា « ត្រូវឲ្យមនុស្សល្បងខ្លួនឯងមើល » ទាក់ទងនឹងគោលដៅនេះដោយរបៀបណា ? ( កូរិនថូស ទី១ ១១:២៨ ) ។
អំណោយទានខាងវិញ្ញាណត្រូវបានប្រទានឲ្យ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់បុត្រាបុត្រីទាំងអស់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
-
ដើម្បីជួយសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យឃើញពីគំរូនៃរបៀប ដែលការអភិវឌ្ឍអំណោយទានខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេអាចជួយស្អាងសាសនាចក្របាន សូមពិចារណាអញ្ជើញពួកគេឲ្យគិតអំពីអំណោយទានខាងវិញ្ញាណដែលមនុស្សនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមាន ។ សម្រាប់គំនិតនានា បងប្អូនអាចចាត់ពួកគេឲ្យស្រាវជ្រាវរកសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរមួយនៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ហើយដាក់ឈ្មោះអំណោយទានខាងវិញ្ញាណទាំងនោះ ដែលពួកគេគិតថាបុគ្គលនោះមាន ។ ពួកគេក៏អាចនិយាយអំពីអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ដែលពួកគេមើលឃើញនៅក្នុងគ្នាទៅវិញទៅមកផងដែរ ។ តើអំណោយទានខាងវិញ្ញាណរបស់មនុស្សទាំងនេះ គឺជាពរជ័យមួយដល់ពួកយើងទាំងអស់គ្នាដោយរបៀបណា ? តើយើងអាចប្រើអំណោយទានខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ដើម្បីផ្ដល់ពរជ័យដល់មនុស្សដទៃ និងបំភ្លឺព្រះកាយរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ឬសាសនាចក្រនេះដោយរបៀបណា ? ( សូមមើល កូរិនថូស ទី១ ១២:១២–៣១; សូមមើលផងដែរ កូរិនថូស ទី១ ១៤:១២ ) ។
-
ដើម្បីជួយសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យយល់ពីរបៀបដើម្បីអភិវឌ្ឍអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យអាន កូរិនថូស ទី១ ១២:២៧–៣១; មរ៉ូណៃ ៧:៤៨; ១០:២៣, ៣០; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៦:៨ ។ តើបទគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះ អំពីរបៀបដើម្បីទទួលបានអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ? តើការអភិវឌ្ឍអំណោយទានខាងវិញ្ញាណធ្វើឲ្យយើងកាន់តែដូចជាព្រះគ្រីស្ទតាមរបៀបណា ? សូមអញ្ជើញសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យជ្រើសយកអំណោយទានមួយ ដែលពួកគេចង់ទទួលបាន ហើយស្វែងរកជំនួយរបស់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីទទួលបានអំណោយទាននោះ ។
សេចក្តីសប្បុរសគឺជាអំណោយទានខាងវិញ្ញាណដ៏ធំបំផុត ។
-
បងប្អូនអាចសូមឲ្យសមាជិកក្នុងថ្នាក់សញ្ជឹងគិតអំពី កូរិនថូស ទី១ ១៣ ដោយស្ងៀមស្ងាត់ ហើយគិតពីមនុស្សម្នាក់ដែលពួកគេស្គាល់ ដែលជាគំរូដ៏ល្អមួយអំពីផ្នែកមួយ ឬច្រើននៃសេចក្ដីសប្បុរសដែលប៉ុលបានលើកឡើង ។ សមាជិកក្នុងថ្នាក់មួយចំនួនអាចពិពណ៌នាអំពីបុគ្គលម្នាក់ដែលពួកគេបានគិតដល់ និងបទពិសោធន៍មួយដែលបុគ្គលនេះបានធ្វើជាគំរូអំពីសេចក្ដីសប្បុរស ។ បងប្អូនថែមទាំងអាចសរសេរផ្នែកជាច្រើននៃការពិពណ៌នារបស់ប៉ុលដាក់នៅលើក្ដារខៀនទៀតផង ហើយអញ្ជើញសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យចែកចាយគំនិតនានា អំពីអត្ថន័យដែលថាមនុស្សម្នាក់ដែលមានសេចក្ដីសប្បុរស « តែងតែអត់ធ្មត់ » ឬ « មិនរហ័សខឹង » ( កូរិនថូស ទី១ ១៣:៤–៥ ) ។ តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើជាគំរូនៃឥរិយាបថទាំងនេះស្ដីពីសេចក្ដីសប្បុរសយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើ មរ៉ូណៃ ៧:៤៦–៤៨ បង្រៀនសេចក្ដីពិតបន្ថែមអ្វីខ្លះអំពីសេចក្ដីសប្បុរស ?
ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ
ឧទាហរណ៍ក្នុងបទគម្ពីរស្ដីពីអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
រស់នៅតាមគោលការណ៍ដែលបងប្អូនបង្រៀន ។ ការរស់នៅតាមគោលការណ៍ដែលបងប្អូនកំពុងបង្រៀន នឹងជួយបងប្អូនឲ្យថ្លែងជាសាក្សីអំពីវាបានកាន់តែមានអានុភាព ។ ប៉ុលបានបង្រៀនថា « ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ក៏បង្គាប់ឲ្យពួកអ្នកដែលផ្សាយដំណឹងល្អ បានរស់ដោយសារដំណឹងល្អដូច្នោះដែរ » ( កូរិនថូស ទី១ ៩:១៤ ) ។