«Ξεπερνώντας την πνευματική απραξία–Τι κάνω τώρα;», Λιαχόνα, Ιαν 2024.
Νέοι Ενήλικοι
Ξεπερνώντας την πνευματική απραξία–Τι κάνω τώρα;
Όταν κινούμαστε προς τον Ιησού Χριστό, δεν είμαστε ποτέ σε απραξία.
Η είσοδος στη νεαρή ενηλικίωση ήταν τόσο συναρπαστική για μένα. Ήμουν έτοιμος να αρχίσω να φτειάχνω τη ζωή που πάντα ήθελα. Υπηρέτησα μία ιεραποστολή στη Βραζιλία και μετά φοίτησα στο πανεπιστήμιο, όταν επέστρεψα στην πατρίδα. Τελείωσα το πτυχίο μου, βρήκα καλή δουλειά και προσπαθούσα να ζήσω ως μαθητής του Χριστού.
Και είμαι ακόμη σε αυτό το στάδιο της ζωής. Απλώς κάνω ό,τι καλύτερο για να Τον ακολουθήσω.
Είμαι τόσο ευγνώμων για τις ευκαιρίες και τις ευλογίες που είχα μέχρι τώρα. Ωστόσο, καθώς αναπολώ και βλέπω ότι έχω συνάψει όλες τις διαθήκες που μπορώ μέχρι αυτό το σημείο (εκτός από τον γάμο) και έχω φθάσει στα μεγάλα ορόσημα που πάντα σχεδίαζα, μερικές φορές αισθάνομαι λίγο κολλημένος – αβέβαιος για το πώς να προοδεύσω, ειδικά πνευματικώς.
Έχω δει νέους ενηλίκους γύρω μου να αγωνίζονται επίσης. Ορισμένοι έχουν φύγει από την Εκκλησία, επειδή αισθάνονται σε απραξία ή αντιμετωπίζουν ανεκπλήρωτες προσδοκίες. Οι ενέργειές τους έχουν συχνά προσθέσει στον κατάλογο των ερωτημάτων μου για τη ζωή.
Ωστόσο, τώρα, οι μεγαλύτερες ερωτήσεις μου για τον Επουράνιο Πατέρα είναι οι εξής: Πώς μπορώ να υπερνικήσω αυτό το αίσθημα της πνευματικής απραξίας; Τι να κάνω τώρα;
Καθώς αγωνιζόμουν να αντιμετωπίσω αυτές τις ερωτήσεις, έμαθα μερικές σημαντικές αλήθειες που με έχουν βοηθήσει να πλοηγηθώ σε αυτήν την εποχή αβεβαιότητος.
Μην αφήνετε τους περισπασμούς να σας εκτροχιάζουν
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που δεν ξέρω πού να στραφώ στη συνέχεια ή τι να αναμένω, παρατήρησα πώς οι περισπασμοί του κόσμου μπορούν εύκολα να αρχίσουν να υπερισχύουν των πνευματικών πραγμάτων. Η αδελφή Ρεβέκκα Λ. Κρέιβεν, Δεύτερη Σύμβουλος στη Γενική Προεδρία Νέων Γυναικών, είπε: «Ο κόσμος είναι φορτωμένος με περισπασμούς που μπορούν να εξαπατήσουν ακόμα και τους εκλεκτούς, κάνοντάς τους να είναι χαλαροί στο να ζουν τις διαθήκες τους»1.
Έχω δει άλλους νέους ενηλίκους να αγωνίζονται με τη μαρτυρία τους, αφού επέστρεψαν από την ιεραποστολή τους. Έχω επίσης δει πώς κάποιοι φθάνουν σε ορόσημα όπως η αποφοίτηση από το πανεπιστήμιο ή ο γάμος και τελικά εκτροχιάζονται από τα πράγματα που έχουν μεγαλύτερη σημασία, όταν δεν αφήνουν χώρο για το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού στη νέα τους καθημερινότητα.
Έχω περάσει επίσης πνευματικά σκαμπανεβάσματα. Είναι δύσκολο κατά καιρούς να έχω κίνητρο και να μην είμαι νωθρός όσον αφορά στις πνευματικές συνήθειες, ειδικά όταν ορισμένες ευλογίες δεν έρχονται τόσο σύντομα όσο ήλπιζα. Πάντα θέλω να προοδεύω και να βελτιώνομαι – δεν θέλω να είμαι πνευματικώς στάσιμος. Όμως μερικές φορές αισθάνομαι σαν να ζω παθητικά τη ζωή.
Ωστόσο, όταν αφιερώνω χρόνο για τον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό κάθε μέρα, ειδικά με τους μικρούς και απλούς τρόπους (βλ. Άλμα 37:6), αισθάνομαι την παρηγοριά και τη σταθερότητα που μου φέρνει το Ευαγγέλιό Του, ακόμα και όταν ο κόσμος είναι τόσο ασταθής.
Ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον είπε: «Σας παρακαλώ να αφήσετε τον Θεό να επικρατήσει στη ζωή σας. Δώστε Του ένα δίκαιο μέρος του χρόνου σας. Καθώς το κάνετε, παρατηρήστε τι συμβαίνει στη θετική πνευματική ορμή σας»2. Όταν συνειδητά επιλέγω να έχω πίστη στον Ιησού Χριστό κάθε ημέρα και να αφιερώνω χρόνο για εκείνες τις πνευματικές συνήθειες που με συνδέουν με Εκείνον, θυμάμαι τις πνευματικά καθοριστικές στιγμές μου και νιώθω ανανεωμένη αίσθηση σκοπού, ελπίδος για το μέλλον και πίστης.
Επιζητήστε καλές επιρροές
Μια άλλη φορά που ένιωθα σε απραξία ήταν κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους μου στο πανεπιστήμιο. Η ζωή ήταν δύσκολη. Ήταν κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οπότε είχα κατάθλιψη ενώ ήμουν κολλημένος στο σπίτι και τελείωνα τα μαθήματα. Υπήρχε τέτοια έλλειψη κατεύθυνσης και σύνδεσης στη ζωή μου.
Δυσκολευόμουν ακόμη και με την εκκλησία εκείνη την εποχή. Συχνά έπρεπε να αναγκάσω τον εαυτό μου να σηκωθεί την τελευταία στιγμή από το κρεβάτι με τις πιτζάμες μου για να ακούσω τη συγκέντρωση μεταλήψεως διαδικτυακά, επειδή αυτό ήταν το μόνο κίνητρο που μπορούσα να επιστρατεύσω.
Κατά τη διάρκεια αυτής της σκοτεινής περιόδου, προσέγγισα την οικογένεια και τους φίλους μου και τους εξήγησα πόσο σε απραξία και στεναχωρημένος ένιωθα. Δεν ένιωθα ότι είχα ελπίδα για το μέλλον και δεν ήξερα πώς θα πήγαιναν τα πράγματα. Και τότε μου είπαν ότι προσεύχονταν για μένα και με υποστήριζαν ακόμα κι αν ήταν μακριά.
Καθώς προσέγγιζα αγαπημένα πρόσωπα που έχουν βαθιά πίστη και καθώς προσευχόμουν στον Επουράνιο Πατέρα με μόνο μία αμυδρά ιδέα πνευματικού κινήτρου, ένιωσα υποστήριξη και αγάπη.
Έχω παρατηρήσει ότι όταν είμαι υπερβολικά επικεντρωμένος στις ανεκπλήρωτες προσδοκίες μου, στις αμφιβολίες μου ή στους αγώνες μου, η πίστη μου αποδυναμώνεται. Αποτυγχάνω να αναγνωρίζω τις ευλογίες στη ζωή μου. Όμως περιβάλλοντας ενεργώς τον εαυτό μου με το καλό, διαβάζοντας την πατριαρχική ευλογία μου, ακούγοντας μηνύματα της γενικής συνελεύσεως και περνώντας χρόνο με αγαπημένα πρόσωπα που με επηρεάζουν προς το καλύτερο, επικεντρώνομαι εκ νέου στη θαυμαστή διαφορά που κάνει το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού στη ζωή μου.
Ακόμα κι αν δεν έχετε ένα ξεκάθαρο μονοπάτι μπροστά σας κάποιες φορές ή τα πράγματα δεν πάνε όπως έχουν σχεδιασθεί, υπάρχει ακόμη τόση πολλή καλοσύνη στη ζωή σας και τόσες πολλές ευκαιρίες διαθέσιμες σε εσάς για να σας βοηθήσουν να προοδεύσετε στο μονοπάτι της διαθήκης. Πάντα υπάρχουν περισσότερα για μάθηση και περισσότερα περιθώρια για ανάπτυξη, ιδίως πνευματικώς. Ζητήστε από τον Επουράνιο Πατέρα κατεύθυνση. Θα σας βοηθήσει να επιζητήσετε και να βρείτε τις καλές επιρροές και ευκαιρίες για ανάπτυξη και μάθηση που είναι γύρω σας (βλ. Άρθρα της Πίστεως 1:13).
Συνεχίστε να αγωνίζεστε
Η προσωπική μας πνευματικότητα μπορεί ενίοτε να υπάρχει σε κύματα – πάνω-κάτω. Ενίοτε μπορεί να αισθανόμαστε σταθεροί στην πίστη μας και στη χαρά του Ευαγγελίου. Όμως άλλες φορές, θα μπορούσαμε να δυσκολευόμαστε να μάθουμε πού να στραφούμε μετά. Μπορεί να αγωνιζόμαστε, όταν έρχονται δυσκολίες, προκύπτουν ερωτήσεις ή οι ευλογίες καθυστερούν, ιδίως όταν κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να ζούμε το Ευαγγέλιο. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, συχνά βλέπω ανθρώπους να παίρνουν ένα από τα δύο μονοπάτια: ένα όπου προσεγγίζουν τον Σωτήρα και ένα όπου δεν το κάνουν.
Ενίοτε συγκρίνω αυτές τις στιγμές με την ιστορία του Μωυσή και του χάλκινου φιδιού (βλ. Αριθμοί 21:8-9). Όταν οι Ισραηλίτες ζητούσαν απεγνωσμένα να θεραπευθούν, αφού τους δάγκωσαν δηλητηριώδη φίδια, ο Μωυσής τους έδωσε έναν εύκολο τρόπο για να σωθούν: να κοιτάξουν απλώς το χάλκινο φίδι που αντιπροσώπευε τον Ιεχωβά. Αυτό ήταν το μόνο που είχαν να κάνουν. Μόνο μια ματιά και θα ζούσαν. Όμως τόσοι πολλοί επέλεξαν να μην το κάνουν και χάθηκαν. (Βλ. Νεφί Α΄ 17:41.)
Αυτή η ιστορία με κάνει να σκέπτομαι πώς ενίοτε φέρουμε το δηλητηριώδες βάρος της απογοήτευσης και της μνησικακίας από τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες μας, όταν η θεραπεία είναι ακριβώς μπροστά μας!
Το κλειδί για να αισθανόμαστε ελπίδα, ειρήνη και πίστη για το μέλλον μας είναι απλώς να προσβλέπουμε στον Ιησού Χριστό (βλ. Ήλαμαν 8:14-15, Κατά Ιωάννην 3:14-17).
Πάντα είμαι αυστηρός κριτής του εαυτού μου, όταν κάνω λάθη. Όμως επειδή πραγματικά προσπάθησα να μάθω για τον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό και να πιστέψω σε Αυτούς, ξέρω ότι μπορώ πάντα να βασίζομαι σε Αυτούς για συγχώρηση, ανάπτυξη και θεραπεία σε δύσκολες στιγμές. Ξέρω ότι όταν προσβλέπω προς Αυτούς μέσω προσευχής, μελετώντας το Έλα, ακολούθα με, περνώντας χρόνο στον ναό και μεγαλύνοντας την κλήση μου, αισθάνομαι μία αίσθηση ευγνωμοσύνης και ανανέωσης.
Καθώς Τους επιζητώ, βλέπω το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού ως αυτό που είναι: ένα καταφύγιο που μας προσφέρει παρηγοριά, ασφάλεια και ίαση από τα φίδια του κόσμου.
Ο Πρεσβύτερος Τζέφρυ Ρ. Χόλλαντ της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων στοργικά κατέθεσε μαρτυρία: «“Μία τέλεια λαμπρότητα ελπίδας” γεννημένη από την αγάπη του Θεού και όλων των ανθρώπων – αυτό είναι που θέλουμε για εσάς… Μαζί με αυτή τη λαμπρή ελπίδα θα είναι ο αδιαμφισβήτητος ψίθυρος ότι ο Θεός σας αγαπά, ότι ο Χριστός είναι ο Συνήγορός σας, ότι το Ευαγγέλιο είναι αληθινό. Η λαμπρότητά του θα σας υπενθυμίσει ότι στο Ευαγγέλιο υπάρχει πάντοτε –κάθε ημέρα, κάθε ώρα– μία νέα ευκαιρία, μία νέα ζωή, ένα νέο έτος. Τι θαύμα! Τι δώρο! Και λόγω του δώρου του Χριστού, τα καλύτερα πράγματα στη ζωή είναι δικά μας, αν συνεχίσουμε σταθερά να πιστεύουμε και να συνεχίσουμε να ελπίζουμε»3.
Κινηθείτε προς τον Ιησού Χριστό
Η ενηλικίωσή μας φέρνει πολλές αλλαγές, πολλή αβεβαιότητα και, ναι, ακόμη και ανεκπλήρωτες προσδοκίες μερικές φορές. Όμως το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού είναι πάντοτε βέβαιο και πάντοτε σταθερό. Και οι υποσχέσεις Του και του Επουράνιου Πατέρα είναι βέβαιες καθώς παραμένουμε συνεχώς στο μονοπάτι της διαθήκης. Ο κόσμος μπορεί να το κάνει τόσο δύσκολο μερικές φορές να κρατήσουμε την προσοχή μας σε Αυτόν. Αλλά κάθε βήμα προς τα εμπρός που μας φέρνει προς Αυτόν είναι πρόοδος. Όταν κινούμαστε προς τον Χριστό, δεν είμαστε ποτέ σε απραξία – κινούμαστε προς την ελπίδα, την ειρήνη και τη χαρά.
Ο συγγραφέας ζει στο Μάντσεστερ της Αγγλίας.