«Πώς η θεία ταυτότητα επηρεάζει το ανήκειν και το γίγνεσθαι», Λιαχόνα, Μάρτιος 2023.
Πώς η θεία ταυτότητα επηρεάζει το ανήκειν και το γίγνεσθαι
Καθώς δίνουμε προτεραιότητα στη σχέση μας με τον Θεό και την ιδιότητά μας του μαθητού προς τον Ιησού Χριστό, θα βρούμε χαρά στη θεία μας ταυτότητα, θα αποκτήσουμε μία διαρκή αίσθηση του ανήκειν και τελικώς θα φθάσουμε στη θεία δυνατότητά μας.
Ο Αμερικανικός Ψυχολογικός Σύλλογος ορίζει το ανήκειν ως «το αίσθημα της αποδοχής και της έγκρισης από μία ομάδα»1.
Δυστυχώς, δεν αισθανόμαστε όλοι την αίσθηση του ανήκειν και μερικές φορές προσπαθούμε να προσαρμόσουμε ποιοι είμαστε για να γίνουμε αποδεκτοί. «Όλοι θέλουμε να ταιριάζουμε» εξηγεί η Τζοάννα Κάννον, μία Βρετανίδα ψυχίατρος. «Προκειμένου να το επιτύχουμε αυτό, συχνά παρουσιάζουμε ελαφρώς διαφορετικές εκδοχές του ποιοι είμαστε, αναλόγως του περιβάλλοντος και της συντροφιάς στην οποία βρισκόμαστε. Θα μπορούσαμε να έχουμε αναρίθμητες “εκδόσεις” του εαυτού μας – για εργασία ή στο σπίτι ή ακόμη και διαδικτυακώς»2.
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ της προσαρμογής και του ανήκειν. Η Μπρενέ Μπράουν, μία Αμερικανίδα ερευνήτρια και συγγραφέας, παρατήρησε: «Η προσαρμογή και το ανήκειν δεν είναι το ίδιο πράγμα. Στην πραγματικότητα, η προσαρμογή είναι ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια του ανήκειν. Η προσαρμογή έχει να κάνει με την αξιολόγηση μίας κατάστασης και να γίνετε αυτό που πρέπει να είστε, προκειμένου να γίνετε αποδεκτοί. Το ανήκειν, από την άλλη, δεν απαιτεί από εμάς να αλλάξουμε αυτό που είμαστε. Απαιτεί από εμάς να είμαστε αυτό που είμαστε»3.
Η γνώση της θείας μας ταυτότητας είναι ουσιώδης για τη σημαντικότητα του ανήκειν. Διαφορετικά, θα δαπανήσουμε τον χρόνο και τις προσπάθειές μας προσαρμοζόμενοι για να βρούμε αποδοχή σε μέρη που δεν τιμούν ή δεν ευθυγραμμίζονται με την αιώνια φύση μας. Επιπλέον, εκεί όπου επιλέγουμε να ανήκουμε μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές στις αξίες και τη συμπεριφορά μας καθώς συμμορφωνόμαστε με ομαδικούς κανόνες και πρότυπα. Με τον καιρό, εκεί όπου επιλέγουμε να ανήκουμε επηρεάζει αυτό που γινόμαστε.
Εν ολίγοις, το γεγονός ότι ενστερνιζόμαστε τη θεία μας ταυτότητα επηρεάζει το πού επιθυμούμε να ανήκουμε, και το μέρος που επιλέγουμε να ανήκουμε οδηγεί σε αυτό που τελικώς θα γίνουμε.
Θεία Ταυτότητα
Όλοι ζούσαμε με τον Θεό στην προγήινη ζωή (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 93:29, 138:55-56). Δημιουργηθήκαμε σύμφωνα με τη δική Του εικόνα – αρσενικά και θηλυκά (βλ. Γένεσις 1:27). Προετοίμασε ένα σχέδιο για να γίνουμε σαν Εκείνον (βλ. Διδαχή και Διαθήκες 132:19-20, 23-24). Το σχέδιό Του περί ευδαιμονίας περιελάμβανε να έρθουμε στη Γη για να αποκτήσουμε υλικό σώμα, να αποκτήσουμε γνώση και τελικώς να επιστρέψουμε στην επουράνια κατοικία μας για να ζήσουμε μαζί Του με αιώνια χαρά (βλ. Νεφί Β΄ 2, 9, Αβραάμ 3:26). Ο Θεός απεκάλυψε: «Ιδές, τούτο είναι το έργο μου και η δόξα μου – να πραγματοποιήσω την αθανασία και αιώνια ζωή του ανθρώπου» (Μωυσής 1:39). Απίστευτο, είμαστε το έργο και η δόξα Του! Αυτό λέει κάτι για την τεράστια αξία μας για Εκείνον.
Δεδομένων των δισεκατομμυρίων ανθρώπων επί της Γης, ορισμένοι μπορεί να δυσκολευτούν να αποδεχθούν ότι ο Θεός μάς προσέχει ατομικώς. Καταθέτω μαρτυρία ότι γνωρίζει τον καθέναν μας και γνωρίζει επίσης τι κάνουμε, πού είμαστε, ακόμα και «τις σκέψεις και τις προθέσεις της καρδιάς [μας]» (Άλμα 18:32). Όχι μόνον «είμαστε αναρίθμητοι για» τον Θεό (Μωυσής 1:35), αλλά επίσης μας αγαπά τέλεια Εκείνος (βλ. Νεφί Α΄ 11:17).
Χάρη στην τέλεια αγάπη Του για εμάς, ο Επουράνιος Πατέρας επιθυμεί να μοιραστεί όλα όσα έχει μαζί μας (βλ. Διδαχή και Διαθήκες 84:38). Εξάλλου, είμαστε οι θυγατέρες και οι υιοί Του. Θέλει να γίνουμε όπως Εκείνος, να κάνουμε τα πράγματα που κάνει και να βιώσουμε τη χαρά που έχει. Όταν ανοίγουμε την καρδιά και τον νου μας σε τούτη την αλήθεια, «το ίδιο το Πνεύμα δίνει μαρτυρία, μαζί με το πνεύμα μας, ότι είμαστε παιδιά τού Θεού. Και αν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν του Θεού» (Προς Ρωμαίους 8:16-17).
Θνητές Διαφορές
Στην προγήινη ζωή, βαδίσαμε με τον Θεό, ακούσαμε τη φωνή Του και αισθανθήκαμε την αγάπη Του. Από τότε έχουμε περάσει μέσα από ένα πέπλο λήθης στη θνητότητα. Δεν έχουμε πια τέλεια ανάμνηση της ζωής μας πριν. Οι συνθήκες αυτού του θνητού περιβάλλοντος καθιστούν δυσκολότερο να αισθανθούμε τη θεία φύση μας και το ανήκειν που απολαμβάναμε στην επουράνια κατοικία μας.
Για παράδειγμα, η υπερβολική προσήλωση στις γενετικές και περιβαλλοντικές μας διαφορές μπορεί να είναι ένα εμπόδιο στη σύνδεσή μας με τον Θεό. Ο εναντίος επιχειρεί να εκμεταλλευτεί αυτές τις διαφορές για να μας εκτρέψει από την κοινή θεία καταγωγή μας. Λαμβάνουμε ετικέτες από άλλους και μερικές φορές τις παίρνουμε εμείς οι ίδιοι. Δεν υπάρχει εγγενώς λάθος στην ταύτιση με άλλους βάσει επίγειων χαρακτηριστικών. Στην πραγματικότητα, πολλοί από εμάς βρίσκουμε χαρά και υποστήριξη από άτομα με παρόμοια χαρακτηριστικά και εμπειρίες. Ωστόσο, όταν ξεχνούμε τη βασική μας ταυτότητα ως τέκνων του Θεού, μπορούμε να αρχίσουμε να φοβόμαστε, να μην εμπιστευόμαστε ή να αισθανόμαστε ανώτεροι προς αυτούς που διαφέρουν από εμάς. Αυτές οι στάσεις συχνά οδηγούν σε διχόνοια, διακρίσεις, ακόμη και καταστροφή (βλ. Μωυσής 7:32-33, 36).
Όταν θυμόμαστε τη θεία κληρονομιά μας, η διαφορετικότητά μας παρέχει ομορφιά και πλούτο στη ζωή. Βλέπουμε τον εαυτό μας ως αδελφός και αδελφή, παρά τις διαφορές μας. Σεβόμαστε και μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον. Προσπαθούμε να καθιστούμε υποστηρικτικά μέρη για να ανήκουν οι άλλοι, ιδίως όταν τα χαρακτηριστικά και οι εμπειρίες τους διαφέρουν από τα δικά μας. Νιώθουμε ευγνωμοσύνη στον Θεό για την ποικιλία των δημιουργημάτων Του4.
Ενώ τα γονίδια και το περιβάλλον μας επηρεάζουν την εμπειρία μας στη θνητότητα, δεν μας καθορίζουν. Είμαστε τέκνα του Θεού με τη δυνατότητα να γίνουμε όπως Εκείνος.
Το ανήκειν μέσω τού Ιησού Χριστού
Γνωρίζοντας ότι θα αντιμετωπίζαμε σημαντικές δυσκολίες στη θνητότητα, ο Θεός προετοίμασε και έστειλε τον Υιό Του, Ιησού Χριστό, για να μας βοηθήσει να υπερνικήσουμε αυτά τα εμπόδια. Ο Χριστός προσφέρεται να μας βοηθήσει να αποκαταστήσουμε την οικεία σχέση που είχαμε με τον Θεό στην προγήινη ζωή. Ο Ιησούς εξήγησε: «Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή· κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσω εμού» (Κατά Ιωάννην 14:6. Βλ., επίσης, Κατά Ιωάννην 3:16-17).
Ο Χριστός είναι πάντοτε πρόθυμος να μας βοηθήσει. Ανήκουμε σε Εκείνον (βλ. Προς Κορινθίους Α΄ 6:20) και επιθυμεί να έλθουμε προς Εκείνον. Με τα δικά Του λόγια, ο Σωτήρας υπόσχεται: «Έλα σε εμένα με πλήρη πρόθεση καρδιάς, και εγώ θα σε δεχθώ» (Νεφί Γ΄ ́12:24).
Επομένως, πώς ερχόμαστε προς τον Χριστό με πλήρη πρόθεση καρδιάς;
Πρώτον, Τον αποδεχόμαστε ως Σωτήρα και Λυτρωτή μας. Αναγνωρίζουμε τη μεγαλοσύνη του Θεού, την απολεσθείσα και πεπτωκυία κατάστασή μας και την απόλυτη εξάρτησή μας από τον Ιησού Χριστό για να σωθούμε. Επιθυμούμε να είμαστε γνωστοί με το όνομά Του (βλ. Μωσία 5:7-8) και θέλουμε να είμαστε μαθητές Του «σε όλες τις υπόλοιπες ημέρες μας» (Μωσία 5:5).
Δεύτερον, ερχόμαστε προς τον Χριστό με πλήρη πρόθεση καρδιάς συνάπτοντας και τηρώντας ιερές διαθήκες με τον Θεό (βλ. Ησαΐας 55:3). Οι διαθήκες συνάπτονται μέσω των σωτήριων και εξυψωτικών διατάξεων του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού που τελούνται με την εξουσία της ιεροσύνης.
Η σύναψη και η τήρηση διαθηκών όχι μόνον μας συνδέει με τον Θεό και τον Υιό Του, αλλά συνδέει επίσης τον ένα με τον άλλον. Πριν από μερικά χρόνια, επισκέφθηκα την Κόστα Ρίκα με την οικογένειά μου και παρευρέθηκα στη συγκέντρωση μεταλήψεως σε μία τοπική μονάδα της Εκκλησίας. Όταν εισήλθαμε, μας καλωσόρισαν θερμά αρκετά από τα μέλη. Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, τραγουδήσαμε τον ύμνο μεταλήψεως με το μικρό εκκλησίασμα. Παρακολουθήσαμε τους ιερείς να προετοιμάζουν τη μετάληψη και κατόπιν ακούγαμε καθώς έλεγαν τις προσευχές της μεταλήψεως. Καθώς μας διένειμαν το ψωμί και το νερό, είχα κατακλυσθεί από την αγάπη του Θεού για καθέναν από αυτούς τους ετέρους τηρητές των διαθηκών. Δεν είχα συναντήσει κανέναν από αυτούς πριν από εκείνη τη συγκέντρωση, αλλά αισθανόμουν ενότητα και συγγένεια μαζί τους, επειδή είχαμε όλοι συνάψει και αγωνιζόμασταν να τηρούμε τις ίδιες υποσχέσεις προς τον Θεό.
Όταν συνάπτουμε και προσπαθούμε να τηρούμε ιερές διαθήκες με τον Θεό, αρχίζουμε να βιώνουμε την αίσθηση του ανήκειν μεγαλύτερη από αυτή που μπορεί να επιτευχθεί μέσω της σχέσης με οποιαδήποτε επίγεια ή εγκόσμια ομάδα5. «Δεν εί[μαστε] πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίτες των αγίων και οικείοι τού Θεού» (Προς Εφεσίους 2:19).
Αναγνωρίζω ότι μερικοί από εμάς, λόγω των θνητών συνθηκών ζωής, δεν θα έχουμε την ευκαιρία να λάβουμε κάθε διάταξη και να συνάψουμε κάθε διαθήκη σε αυτήν τη θνητή ζωή6. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο Θεός ζητεί να κάνουμε «όλα όσα μπορούμε» (Νεφί Β΄ 25:23) για να συνάψουμε και να τηρήσουμε τις διαθήκες διαθέσιμες σε εμάς. Στη συνέχεια υπόσχεται να μας δώσει την ευκαιρία να λάβουμε οποιεσδήποτε εναπομείνασες διατάξεις και διαθήκες στην επόμενη ζωή (βλ. Διδαχή και Διαθήκες 138:54, 58). Θα καταστήσει δυνατόν να λάβουμε κάθε ευλογία που έχει για τα τέκνα Του (βλ. Μωσία 2:41).
Να γίνουμε όπως ο Επουράνιος Πατέρας και ο Ιησούς Χριστός
Ο Θεός αγαλλιάζει, όταν αισθανόμαστε την αγάπη, την ενότητα και τη δύναμη που προέρχονται από τη βαθιά αίσθηση του ανήκειν σε Εκείνον, τον Υιό Του και σε εκείνους που Τους ακολουθούν. Ωστόσο, έχει πολύ μεγαλύτερα σχέδια για εμάς! Ενώ μας καλεί να έλθουμε όπως είμαστε, η αληθινή Του επιθυμία είναι να γίνουμε όπως Εκείνος.
Η σύναψη και η τήρηση διαθηκών όχι μόνον μας βοηθά να ανήκουμε στον Θεό και τον Χριστό, αλλά επίσης μας δίνει τη δυνατότητα με τη δύναμη να γίνουμε όπως Εκείνοι (βλ. Διδαχή και Διαθήκες 84:19-22). Καθώς τηρούμε τις διαθήκες που σχετίζονται με τις διατάξεις σωτηρίας και υπερύψωσης του Ευαγγελίου, η δύναμη του Θεού μπορεί να ρέει στη ζωή μας. Μπορούμε να δούμε το μονοπάτι της διαθήκης ως ένα είδος θείου προγράμματος μαθητείας. Καθώς συνάπτουμε και τηρούμε διαθήκες με τον Θεό, εξασκούμαστε στη σκέψη, στη συμπεριφορά και στην αγάπη όπως Εκείνου. Σιγά-σιγά, με τη βοήθεια και τη δύναμή Του, είμαστε εις θέσιν να γίνουμε όπως Εκείνος.
Ο Θεός επιθυμεί να συμμετέχουμε με Εκείνον και τον Υιό Του «για να πραγματοποιήσ[ουμε] την αθανασία και αιώνια ζωή του ανθρώπου» (Μωυσής 1:39). Έχει δώσει στον καθέναν από εμάς χρόνο επί της Γης, πνευματικά χαρίσματα και ελεύθερη βούληση για να τα χρησιμοποιήσουμε στην υπηρέτηση των άλλων. Είμαστε οι υιοί και οι θυγατέρες Του και Εκείνος έχει ένα σημαντικό έργο να κάνουμε (βλ. Μωυσής 1:4, 6).
Για να είμαστε αποτελεσματικοί στο έργο Του, πρέπει να στραφούμε προς τα έξω και να μάθουμε να θέτουμε τον Θεό πρώτο και συχνά να θέτουμε τις ανάγκες των άλλων μπροστά από τις δικές μας. Η εστίαση προς τα έξω απαιτεί προσωπική θυσία (βλ. Διδαχή και Διαθήκες 138:12-13), αλλά εμφυσά επίσης περισσότερο νόημα στη ζωή μας και παρέχει μεγάλη χαρά (βλ. Άλμα 36:24-26).
Καθώς συμμετέχουμε στο έργο του Θεού, δεν ανήκουμε απλώς ως μέλη μίας ομάδας. Αντιθέτως, γινόμαστε πραγματικοί εταίροι με τον Θεό και τον Υιό Του, Ιησού Χριστό. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο συναίσθημα από τη γνώση ότι ο Θεός μάς εμπιστεύεται επαρκώς για να εργασθεί μέσω ημών και να φέρουμε αιώνια ζωή στους άλλους.
Τρεις Προσκλήσεις
Συμπερασματικά, απευθύνω τρεις προσκλήσεις που μπορούν να μας βοηθήσουν να αποκτήσουμε μία χαρούμενη και διαρκή αίσθηση ταυτότητας και του ανήκειν και να μας δώσουν τη δυνατότητα να φθάσουμε στη θεία δυνατότητά μας.
1. Καλώ όλους μας να δώσουμε προτεραιότητα στη θεία ταυτότητά μας ως θυγατέρων και υιών του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι βασίζουμε την αυταξία μας στη θεία καταγωγή μας. Επιζητούμε να οικοδομήσουμε τη σχέση μας με τον Θεό μέσω προσευχής και μελέτης των γραφών, τήρησης της Ημέρας του Κυρίου και λατρείας στον ναό και οποιασδήποτε άλλης δραστηριότητας που φέρνει το Άγιο Πνεύμα στη ζωή μας και ενδυναμώνει τη σύνδεσή μας με Εκείνον. Αφήνουμε τον Θεό να επικρατήσει στη ζωή μας7.
2. Μας καλώ όλους να αποδεχθούμε τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα μας και να θέσουμε την ιδιότητά μας του μαθητού σε Εκείνον υπεράνω άλλων σκέψεων. Αυτό σημαίνει ότι παίρνουμε επάνω μας το όνομά Του και ότι επιθυμούμε να γίνουμε γνωστοί ως οπαδοί Του. Επιζητούμε να έχουμε πρόσβαση στη συγχώρησή Του και στη δύναμή Του καθημερινώς. Συνάπτουμε ιερές διαθήκες και τις τηρούμε. Προσπαθούμε να γίνουμε όπως Εκείνος.
3. Μας καλώ όλους να συμμετάσχουμε στο έργο του Θεού βοηθώντας άλλους να έλθουν προς τον Χριστό και να αποκτήσουν αιώνια ζωή. Αυτό σημαίνει ότι βοηθούμε άλλους να δουν τη θεία τους ταυτότητα και να αποκτήσουν την αίσθηση του ανήκειν. Φανερά διαδίδουμε τη χαρά που βρίσκουμε εν Ιησού Χριστώ και στο Ευαγγέλιό Του (βλ. Άλμα 36:23-25). Προσπαθούμε να βοηθήσουμε άλλους να συνάπτουν και να τηρούν ιερές διαθήκες με τον Θεό. Επιζητούμε την καθοδήγηση του Θεού να μάθουμε ποιον μπορούμε να ευλογήσουμε και πώς να το κάνουμε.
Υπόσχομαι ότι οι καθώς δίνουμε προτεραιότητα στη σχέση μας με τον Θεό και την ιδιότητά μας του μαθητού προς τον Ιησού Χριστό, θα βρούμε χαρά στη θεία μας ταυτότητα, θα αποκτήσουμε μία διαρκή αίσθηση του ανήκειν και τελικώς θα φθάσουμε στη θεία δυνατότητά μας.
Από μία ομιλία πνευματικής συγκέντρωσης, “Divine Identity, Becoming, and Belonging”, δοθείσα στο Πανεπιστήμιο Μπρίγκαμ Γιανγκ της Χαβάης στις 25 Μαΐου 2022.