«Πάντα γνώριζες», Λιαχόνα, Φεβ 2023.
Πορτρέτα πίστης
Πάντα γνώριζες
Είχα λάβει μαρτυρία για το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο, αλλά μου είχαν μείνει ακόμη 10 μήνες στη σύμβασή μου ως ιερέας μίας άλλης εκκλησίας.
Φωτογραφία υπό Leslie Nilsson
Όταν ήμουν περίπου εννέα ετών, είχα έναν πολύ οδυνηρό πονόδοντο. Ο πόνος έγινε ανυπόφορος, αλλά δεν είχαμε χρήματα να πάω σε οδοντίατρο. Εκείνη την εποχή ζούσα με τη γιαγιά-άγγελό μου στο Μεξικό.
Με δάκρυα στα μάτια της, με ρώτησε: «Πιστεύεις στον Ιησού και ότι Εκείνος μπορεί να σε βοηθήσει;»
Της είπα ναι. Μου ζήτησε να πάω στο διπλανό δωμάτιο, να γονατίσω και να προσευχηθώ για ένα θαύμα. Προσευχήθηκα με πολλή ειλικρίνεια, αλλά τίποτα δεν συνέβη. Απογοητευμένος, πίεσα όσο περισσότερο μπορούσα το σαγόνι μου και είπα μία δεύτερη προσευχή. Σύντομα ο πόνος έφυγε! Όταν έτρεξα να το πω στη γιαγιά μου, την βρήκα γονατιστή, να παρακαλεί τον Θεό να βοηθήσει τον μικρό εγγονό της. Ποτέ δεν ξέχασα αυτήν τη σκηνή και είμαι ευγνώμων στη γιαγιά μου.
Ακολούθησαν άλλες πνευματικές εμπειρίες.
Όταν έγινα 14 ετών, μετακόμισα στο Τέξας των Η.Π.Α., για να σμίξω με τους γονείς και τα αδέλφια μου. Βρήκα μία τοπική εκκλησία και άρχισα να παρευρίσκομαι τακτικά. Λόγω των εμπειριών μου με τον Θεό, ήθελα να διαδώσω το όνομα και το Ευαγγέλιό Του σε όλους που θα με άκουγαν. Σε ηλικία 15 ετών, εγγράφηκα σε ιερατική σχολή για να γίνω ιερέας. Για δύο χρόνια παρευρισκόμουν στα μαθήματα της Αγίας Γραφής πριν από το σχολείο, μετά το σχολείο και τα σαββατοκύριακα.
Ένα πρωί στο λύκειο, άκουσα θόρυβο στα αποδυτήρια των αγοριών. «Εσύ μορμόνε!» φώναξε κάποιος. Δεν είχα ακούσει ποτέ πριν αυτόν τον όρο, αλλά ακούστηκε σαν προσβολή.
Αργότερα ανεκάλυψα ότι το άτομο στο οποίο φώναζαν ήταν ο καλός μου φίλος Ντέρεκ.
«Λυπάμαι που σε αποκάλεσαν μορμόνο» είπα.
Ο Ντέρεκ χαμογέλασε και ρώτησε: «Δεν ξέρεις τι είναι μορμόνος, έτσι δεν είναι;»
Μου είπε ότι ήταν ένα παρωνύμιο για μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών.
«Λοιπόν, είσαι χριστιανός;» ρώτησα.
Όταν είπε ναι, χάρηκα που ήξερα ότι είχαμε κοινή πίστη στον Ιησού Χριστό.
«Ρώτησες τον Θεό;»
«Ποιοι είναι αυτοί οι μορμόνοι» αναρωτήθηκα «και τι πιστεύουν;»
Πήγα στο Διαδίκτυο για να μάθω. Ύστερα από μερικά λεπτά, αποφάσισα ότι ο φίλος μου δεν ήταν τελικά χριστιανός και ότι θα πήγαινε στην κόλαση. Έτσι, άρχισα μία αποστολή για να τον σώσω.
Για τα επόμενα δύο χρόνια, διάβαζα κάθε βιβλίο που μπορούσα να βρω για την Εκκλησία, συμπεριλαμβανομένου ολόκληρου του Βιβλίου του Μόρμον – δύο φορές. Συναντήθηκα επίσης με τον Ντέρεκ και τους πλήρους απασχόλησης ιεραποστόλους για να προσπαθήσω να τους βοηθήσω.
Όταν έγινα 17 ετών, αποφοίτησα από την ιερατική σχολή, χειροτονήθηκα ιερέας και έγινα ο ποιμένας ενός μικρού εκκλησιάσματος στο Τέξας. Δύο μήνες μετά τη χειροτόνησή μου, είχα άλλη μία συζήτηση με τους ιεραποστόλους.
Ένας από αυτούς ρώτησε: «Διαβάσατε το Βιβλίο του Μόρμον και κάνατε κάθε μάθημα που μπορούμε να προσφέρουμε. Όμως ρωτήσατε τον Θεό αν το μήνυμά μας είναι αληθινό; Θα αναγνωρίζατε μία απάντηση από Εκείνον, σωστά;»
«Ασφαλώς» απάντησα με υπερηφάνεια.
«Με τον τρόπο που το βλέπω, είναι μία κατάσταση ωφέλιμη για εσάς» απάντησε ο ιεραπόστολος. «Εάν ρωτήσετε τον Θεό εάν αυτά που ο φίλος σας πιστεύει είναι αληθινά και ο Θεός πει όχι, τότε έχετε ολοκληρώσει την αποστολή για την οποία ξεκινήσατε αυτό το ταξίδι. Όμως εάν Εκείνος λέει ότι το μήνυμά μας είναι αληθινό, τότε σκεφθείτε πόσα θα μπορούσατε να κερδίσετε».
Ποτέ δεν το είχα σκεφθεί έτσι. Εκείνο το βράδυ γονάτισα στο δωμάτιό μου, αφού διάβασα το Μορόνι 10:3-5. Η απάντησή μου από τον Θεό ήταν απλή αλλά δυνατή. Με σιγαλή σαν αύρα φωνή, μου απήντησε: «Πάντα γνώριζες».
Ένα νέο κεφάλαιο στην ιδιότητά μου του μαθητού
Τώρα που είχα μία μαρτυρία για το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο, τι γίνεται με τη διακονία μου; Μου είχαν μείνει ακόμη 10 μήνες στη σύμβασή μου ως ιερέα. Μετά από πολλή προσευχή και συμβουλευτική από τον Θεό, αποφάσισα να ολοκληρώσω την υπηρέτησή μου. Για τους επόμενους 10 μήνες, συνέχισα να αναφέρω παραδοσιακές αλήθειες της Αγίας Γραφής, αλλά όταν ήταν δυνατόν προσέθετα την προοπτική του αποκατεστημένου Ευαγγελίου. Οι άνθρωποι καταλάβαιναν και τους άρεσαν αυτές οι αλήθειες και το μικρό μου ποίμνιο αυξήθηκε από 20 σε σχεδόν 150.
Αφού τελείωσε η σύμβασή μου, μου προσεφέρθη μία μόνιμη θέση, όμως ήξερα ότι ήταν καιρός να βαπτισθώ στην Εκκλησία. Ήταν καιρός να ξεκινήσω ένα νέο κεφάλαιο στο ταξίδι μου της ιδιότητος του μαθητού.
Όταν το είπα στα μέλη της οικογένειάς μου, δεν ήταν ευτυχισμένοι – στην αρχή. Αλλά τρεις μήνες αφού προσεχώρησα στην Εκκλησία, βάπτισα τη μητέρα μου και δύο από τα αδέλφια μου. Αφού υπηρέτησα μία πλήρους απασχόλησης ιεραποστολή στην Ιεραποστολή της Οκλαχόμας Σίτυ, βάπτισα τη μικρότερη αδελφή μου.
Αν κάποιος ρωτήσει γιατί άλλαξα τη θρησκεία μου, πάντα απαντώ: «Δεν άλλαξα τη θρησκεία μου – είμαι ακόμη ένας αφοσιωμένος χριστιανός. Αντιθέτως, απλώς ενδυνάμωσα τη σχέση μου με τον Σωτήρα έχοντας γίνει βαπτισμένο μέλος της Εκκλησίας Του – της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Τον γνωρίζω πιο προσωπικά και πιο οικεία τώρα από πριν λόγω της Αποκατάστασης του Ευαγγελίου, του Βιβλίου του Μόρμον, των σύγχρονων προφητών και των ιερών διατάξεων σωτηρίας και υπερύψωσης διαθέσιμων στον ναό».
Σήμερα έχω το προνόμιο να εργάζομαι ως διδάσκαλος θρησκευτικού σεμιναρίου πλήρους απασχόλησης. Ακόμη αφιερώνω τη ζωή μου στον Ιησού Χριστό και το Ευαγγέλιό Του. Και ακόμα λέω σε οποιονδήποτε θα ακούσει το «χαρμόσυνο άγγελμα μεγάλης χαράς» (Κατά Λουκάν 2:10).