Ang Hingpit nga Kahoy
“Si Jesus, kanhi kabus, karon mahimayaon” (Mga Himno, nu. 117).
“Ma, tan-awa kini!” Mitudlo si Joshua ngadto sa Christmas tree. Taas kini ug nipis, nga adunay hingpit nga berde nga mga dahon.
Mihunong si Mama ug gitan-aw ang presyo. Milingo-lingo siya. “Dili, dili ko gusto.”
Nanghupaw si Joshua ug mipadayon sa paglakaw. Ang merkado puno sa mga tindahan sa pagkaon ug mga Christmas tree. Puno kini sa mga pamilya nga namalit og mga Christmas tree ug mga sangkap aron sa paghimo og lamiang mga pagkaon, sama sa bûche de Noël (dessert sa Pasko nga porma og troso). Giuban ni Mama si Joshua aron mamalit og pagkaon, apan sige siya og tan-aw sa mga Christmas tree. Pipila sa mga kahoy kay taas ug nipis. Ang uban kay mubo ug linginon. Nakakita gani si Joshua og usa nga sama lang sa iyang gitas-on!
Miingon si Mama nga sila walay daghang kwarta karong tuiga. Sila tingali dili makapalit og usa ka Christmas tree. Kana nakapaguol og gamay kang Joshua. Matag higayon nga moadto siya sa merkado uban ni Mama, nagpadayon siya sa pagpangita sa hingpit nga Christmas tree. Tingali, basin lang, makakita sila og Christmas tree nga madala sa panimalay.
Gigunitan ni Joshua ang kamot ni Mama samtang naglakaw sila padulong sa sunod nga laray sa mga Christmas tree. Nahingangha si Joshua. Atua ra—ang hingpit nga Christmas tree!
Nag-una siya og dagan ug gibutang ang usa ka kamot sa Christmas tree. Dili kaayo kini berde. Kulangan kini og pipila ka dahon. Dili kaayo kini taas. Sa pagkatinuod, baliko kaayo kini, sama sa usa ka tigulang nga nag-akbo sa sungkod.
“Mama, hingpit kini!” Gisulti ni Joshua. “Mahimo ba natong dad-on kini sa panimalay? Palihug?”
Gitan-aw ni Mama ang presyo. “Aw, dili ra kaayo ni mahal. Ug nagtuo ko nga masulod ra kini sa sakyanan.”
Dili na gayud makahulat si Joshua. Nagsige siya og dula sa bukton sa iyang kupo samtang naghulat siya ni Mama nga bayran ang Christmas tree. Dayon usa ka buotan nga tawo ang mitabang kanila sa pagbutang sa kahoy sulod sa sakyanan. Sa dihang naabot na gayud sila sa panimalay, ang iyang igsoon sa gawas nga lalaki, si Matthieu, ug si Papa mitabang sa pagkuha sa kahoy gikan sa sakyanan. Gidala nila ang kahoy sa sulod ug gibutang kini sa suok sa ilang atubangan nga lawak.
“Una, kinahanglan natong itaud ang mga suga,” miingon si Matthieu.
Lisud ang pagsab-it sa mga suga tungod kay ang kahoy baliko kaayo. Gibutang ni Matthieu ang mga suga sa ibabaw. Gibutang ni Joshua kini sa ubos. Sunod gisab-it nila ang mga dekorasyon. Sa katapusan gitabangan ni Papa si Joshua sa pagbutang sa bitoon sa ibabaw.
Gipasiga ni Papa ang mga suga ug gigakos si Mama. Mipahiyom si Joshua sa kahoy. Ang mga suga sa kahoy mihimo sa tibuok kwarto nga mobati nga mainiton ug makapahupay. Milingkod siya sa ubos sa kahoy ug mihangad ngadto sa hayag og kolor nga mga dekorasyon. Dili na kaayo baliko ug masulub-on tan-awon ang kahoy karon. Matahum kini. Hingpit kini.
“Usa kini ka hingpit nga kahoy ni Jesus,” miingon si Joshua.
“Unsay buot nimong ipasabut?” Nangutana si Mama.
“Ang atong kahoy sama lang ni Jesus,” miingon si Joshua. “Si Jesus natawo sa usa ka kabus, hugaw nga pasungan. Ang atong kahoy kabus ug masulub-on didto sa merkado. Apan karon ang kahoy matahum ug maanindot na, sama kon sa unsang paagi si Jesus nahimo nga usa ka matahum nga hari.”
“Ang atong hingpit nga kahoy nga Jesus,” miingon si Papa. “Ganahan ko niana.”
Mipahiyum si Joshua. Mahimo kining sa usa ka espesyal kaayo nga Pasko.