Boodschap van de gebiedsleiding
‘Dankbaar leven’
Tijdens de zomer heropenden de landen in ons gebied langzaam na de COVID-19-pandemie. Voor velen was dit een moeilijk jaar. We treuren met hen die geliefde familieleden en vrienden hebben verloren. Sommigen zijn hun baan kwijtgeraakt en anderen lopen dat risico nog steeds. Er is een grote behoefte aan onze bediening, waarbij we in andermans behoeften voorzien.
Wat voor moeilijkheden we ook ondervinden, onze hemelse Vader is ons altijd indachtig en kent de beproevingen die we proberen te overwinnen, hoe moeilijk die ook mogen zijn. Ik denk hierbij aan de volgende regels van een bekende lofzang:
Als op ’s levens zee de stormwind om u loeit,
als gij tevergeefs uw arme hart vermoeit,
tel dan al uw zegeningen één voor één,
en gij zegt verwonderd: God liet nooit alleen!1
We worden vaak door onze beproevingen gesterkt. Deze kennis biedt ons echter weinig troost wanneer we in het diepst van de beproeving zijn. President Russell M. Nelson heeft ons tijdens de afgelopen algemene aprilconferentie het volgende gevraagd: ‘Hoe kunnen we zulke beproevingen doorstaan?’ Hij zei vervolgens: ‘De Heer heeft gezegd: “Indien u voorbereid bent, zult u niet vrezen.”’2 Zoals vaak spoorde president Nelson ons nadrukkelijk aan om te zoeken naar ‘geestelijke hoogtepunt[en]’ en beloofde dat we die zullen krijgen ‘wanneer we God de Vader en zijn geliefde Zoon […] onze innige dankbaarheid betuigen’.3 Zelfs in onze zwaarste beproevingen kan dankbaarheid de sleutel zijn om ze te overwinnen.
Dankzij de Heiland hebben we toegang tot de middelen om niet alleen te volharden, maar om onze beproevingen ook te overwinnen, en hebben we de belofte dat er altijd betere tijden in het verschiet liggen. De Heiland kent ieder van ons persoonlijk bij naam, en Hij staat altijd klaar om ons te helpen zodat we uiteindelijk kunnen zegevieren. Daar kunnen we van op aan. De dag zal aanbreken dat we met innige dankbaarheid kunnen terugkijken en zien hoe rijkelijk we zijn gezegend, en hoe we naar wat voor ons goed was zijn geleid.
In haar boek ‘Lighten Up’ verwijst zuster Chieko N. Okazaki naar een verhaal van twee Nederlandse zusters, Corrie en Betsie Ten Boom, trouwe christenen die in de Tweede Wereldoorlog Joden in hun huis lieten schuilen. Ze werden gevangengenomen en in een concentratiekamp geplaatst, in een overvolle barak die van de vlooien krioelde. Betsie citeerde uit haar Bijbel, die niet in beslag was genomen, en las: ‘Verblijd u altijd. Bid zonder ophouden. Dank God in alles.’
Toen ze later samen baden, zei Betsie: ‘Bedankt voor de vlooien.’ Corrie zei: ‘Ik kan onmogelijk dankbaar zijn voor vlooien.’ ‘Dank God in alles’, citeerde Betsie. ‘Er staat niet “alleen in aangename omstandigheden”.’ Deze twee zussen kregen meer vrijheid in hun barak. Uiteindelijk kwamen ze erachter waarom. De bewakers wilden hun kamer niet betreden omdat die krioelde van de vlooien.4
Dankbaar leven houdt noodzakelijkerwijs onze diepste liefde voor en toewijding aan onze Heiland in en een blijvende dankbaarheid voor het verbondspad naar het eeuwige leven dat Hij voor ons mogelijk heeft gemaakt. We voelen ons misschien niet altijd waardig om hemelse hulp te ontvangen, maar de Heiland ziet ons, niet alleen waar we nu zijn, maar Hij zegent ons liefdevol naar waar Hij ons in een eeuwig perspectief ziet. ‘We kunnen onze toevlucht bij Jezus Christus en in zijn verzoening zoeken, ongeacht de stormwinden die op ons inbeuken.’5
Ik spoor iedereen aan om dankbaar te zijn en te ontdekken hoe dat ons dichter tot onze Heiland Jezus Christus brengt en ons helpt om onze moeilijkheden te overwinnen.