Genezen na seksueel misbruikt te zijn
Mijn leven was een nachtmerrie geweest. Maar ik kwam er later achter dat ik op mijn moeilijkste momenten op mijn Heiland kon vertrouwen.
Foto, Getty Images, geënsceneerd
Mijn nachtmerrie begon toen ik nog maar 7 was en mijn moeder hertrouwde. We waren echt dol op mijn nieuwe stiefvader. Hij was aardig en paste goed in ons gezin. Ik voelde me echt veilig bij hem. Alles was oké, tot hij me op een dag, toen iedereen met iets anders bezig was, seksueel misbruikte.
Ik begreep niet wat hij me had aangedaan. Ik was bang, in de war en schaamde me heel erg. Maar ik durfde er met niemand over te praten. Dat zou naar mijn idee het prille geluk in ons gezin wegnemen en bovendien zou niemand me geloven. Dus ik besloot erover te zwijgen.
Hij had me alleen die ene keer misbruikt, maar de herinnering daaraan bleef altijd door mijn hoofd spoken. Ik werd uiteindelijk zo achterdochtig dat iemand mijn pijn en mijn geheim zou doorzien, dat ik de waarheid probeerde te verhullen door goede vrienden met mijn stiefvader te worden. Hij was extra aardig voor me en ik begon hem zelfs weer te mogen.
Maar toen ging het van kwaad tot erger. Mijn moeder kreeg een baan waarbij ze ’s nachts ging werken, en mijn stiefvader begon me regelmatig te misbruiken. Ik voelde me echt hulpeloos. Ik wilde mijn mond er wel over opendoen, maar iedereen mocht mijn stiefvader graag en zou volgens mij zijn kant kiezen. Ik smeekte God dan ook ’s nachts als ik alleen was om me te helpen mijn geheim te bewaren.
Mijn mond opendoen
Op een dag hield het misbruik eindelijk op. Ik had geen idee waarom. Hoewel hij me niet meer misbruikte, bleef ik me smerig en beschaamd voelen. Ik haatte mezelf. Ik overwoog weleens of ik niet beter dood kon zijn dan mijn werkelijkheid onder ogen te zien. Ik wilde mijn mond nog steeds wel opendoen, maar was bang wat de waarheid teweeg zou brengen.
Toen hoorde ik op mijn 14e op een zondag in de kerk een les over grote beslissingen nemen. De leerkracht spoorde ons aan om te vasten en te bidden, en beloofde dat God ons de kracht zou geven om het juiste te doen. Na de les bleven haar woorden mij door het hoofd malen. Zou God me echt helpen mijn mond open te doen als ik Hem dat vroeg?
De volgende dag vastte ik om moed, zodat ik mijn moeder over het misbruik durfde te vertellen. Ik kon me op school niet concentreren, ik bleef maar aan haar mogelijke reactie denken. Tegen de tijd dat ik thuis was, voelde ik me vreselijk misselijk. Ik bad weer om kracht, maar voelde me niet klaar om het haar te vertellen.
Die avond ging ik naar mijn moeder toe terwijl ze met het avondeten bezig was. Ik wist niet wat ik moest zeggen, maar toen ik haar in de ogen keek, vatte ik de moed om te gaan praten. Toen ik eenmaal begon, kwam alles eruit wat ik jarenlang had opgekropt.
Mijn moeder en ik hebben samen op de sofa zitten huilen. Daarna namen we contact met onze gemeentepresident op en belden we de politie. Mijn stiefvader moest zich verantwoorden voor wat hij me had aangedaan en ik kreeg de bescherming die ik nodig had – ik zou hem nooit meer hoeven zien.
Het pad naar genezing
Het was in die periode best moeilijk om mijn verhaal opnieuw aan de instanties te vertellen en aan vrienden te moeten uitleggen waar mijn stiefvader was. Maar dankzij de steun van mijn familie was ik niet meer alleen. We hielden ons samen vast aan een nieuw gezinsmotto: ‘Alle dingen zijn mij mogelijk door Christus, Die mij kracht geeft’ (Filippenzen 4:13). Onze andere verwanten boden ook hun liefde en steun. We zijn het genezingsproces samen ingegaan.
Mijn moeder en ik zijn allebei in therapie gegaan, wat erg heeft geholpen! Mijn therapeute was precies wat ik nodig had. Ze hielp me al mijn emoties te begrijpen en leerde me met mijn slechte herinneringen om te gaan. Ik had niet door hoeveel pijn ik had, tot ik me weer heel begon te voelen.
Ik verwachtte niet dat de pijn zou overgaan door alleen maar mijn mond open te doen, maar ik besefte ook niet hoeveel tijd (en geduld) genezing zou vergen. Ik had me zo lang waardeloos gevoeld. Ik moest opnieuw leren om van mezelf te houden.
Ik kreeg vooral gemoedsrust door me tot mijn Heiland en mijn hemelse Vader te wenden. Ik zag in dat Zij precies wisten hoe ik me voelde. Dat gaf me kracht en hoop. Ik vertrouwde op mijn moeilijkste momenten op Hen. De herinneringen vervaagden met het verstrijken van de tijd en ik kreeg dankzij de liefde van de Heiland echt gemoedsrust.
Het genezingsproces liet me ook zeer tot mijn voldoening zien dat ik wel degelijk een stralende toekomst had. Toen ik misbruikt werd, kon ik me niet eens een normaal leven voorstellen. Ik voelde me blijvend gebroken. Maar dankzij hulp en genezing vond ik dingen om naar uit te kijken. Ik begon mijn verhaal aan andere meisjes te vertellen die gekwetst waren. Ik besloot zelfs om op zending te gaan. Ik ben gesterkt door tot anderen te getuigen.
Ik ben veel meer dan wat mijn stiefvader me heeft aangedaan. Hij heeft mijn leven wel voor altijd veranderd, maar ik kies ervoor om anderen te helpen met wat ik heb meegemaakt. Op sommige dagen heb ik het nog steeds moeilijk, maar de Heer heeft me door alles heen kracht gegeven, en ik weet dat Hij me zal blijven helpen. Ik ben van slachtoffer in doorzetter veranderd.