Een blind date met een meisje van de kerk
Ouderling Joaquin E. Costa
van de Zeventig
Renées vaste voornemen om het evangelie na te leven, heeft mijn leven veranderd.
Illustraties Alex Nabaum
Ik ben niet als lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen opgegroeid. Maar ik kwam met enkele leden in aanraking, waardoor ik ging inzien dat het licht van Jezus Christus schijnt in mensen die een rein, zuiver leven leiden. Ze worden een geweldig voorbeeld.
Mijn eerste contact met de kerk kwam door een vriend die ik tijdens mijn studie had leren kennen. Hij was een goed lid van de kerk en was op zending geweest. Ik was in een katholiek gezin opgegroeid, dus probeerde hij vaak met mij over godsdienst te praten. Maar ik was niet echt geïnteresseerd. Mijn vriend was echter slim en probeerde me op een andere manier met de kerk in aanraking te brengen: hij regelde een blind date voor me met een meisje van de kerk.
Onze eerste date
Ik viel bij die eerste date meteen als een blok voor Renée. Ik vond haar supermooi en merkte dat ze iets bijzonders over zich had. Ik wilde het al snel serieus met haar aanpakken en een gezin stichten. Maar na een paar afspraakjes zei ze dat we beter niet verder konden daten, omdat ze me ‘te graag’ mocht. Ze gaf aan dat ze in de tempel wilde trouwen. Het werd er ook niet beter op voor me toen ze spoedig daarna op zending ging. Vanaf dat moment besloot dat ik dat ik de heiligen der laatste dagen niet mocht.
Toen ze van haar zending terug was, nodigde onze gemeenschappelijke vriend me uit voor een feestje waar ik Renée kon zien. We gingen weer tijd met elkaar doorbrengen. Ik had mijn studie inmiddels afgerond en een zeer goede baan gevonden. Ik was er weer klaar voor om te trouwen. Ik vond mezelf wel een goede partij, dus ik vroeg haar ten huwelijk. Ze zei nee.
Schoorvoetend naar de zendelingen luisteren
Ik ging in op haar uitnodiging om naar de zendelingen te luisteren, omdat ik haar niet kwijt wilde raken. Ze kwam een keer naar me toe en getuigde toen met tranen in de ogen van het Boek van Mormon. Ze smeekte me het te lezen. Ze wilde graag dat ik een getuigenis van het evangelie kreeg, zodat ze haar verlangen om in de tempel te trouwen kon vervullen. Ik hield van haar en wilde haar niet teleurstellen, dus stemde ik toe. Maar hoewel ik had toegestemd om naar de zendelingen te luisteren, had ik dat alleen maar gedaan om wat tijd te rekken zodat ik Renée kon overtuigen met me te trouwen. Ik was niet van plan om me bij een nieuwe godsdienst aan te sluiten.
Na enkele afspraken met de zendelingen was ik nog steeds niet geïnteresseerd. Ik volgde hun lessen wel, maar lette niet echt op en probeerde ook niet echt de Geest te voelen. Mijn hart zat op slot. Ik luisterde namelijk niet naar de zendelingen voor mezelf, maar ik luisterde omwille van Renée. Er zat geen schot in de zaak en ik kon Renée maar niet overtuigen dat ik zonder de doop ook een goede man voor haar zou zijn. Ze bleef sterk in haar geloof.
Het Boek van Mormon persoonlijk maken
Toen kwam er een andere zendeling. Die nieuwe zendeling had een idee hoe hij mij kon onderwijzen. Hij vroeg me de Schriften te openen bij Alma 42 en het hele hoofdstuk, vers voor vers, hardop voor te lezen. Maar in plaats van het woord voor woord op te lezen, wilde hij dat ik mijn naam erin las. Ik had er niet echt zin in, maar hij drong erop aan.
En zo begon ik bij het eerste vers. ‘En nu Joaquin …’ Zodra ik die woorden las, begon het boek tot mij te spreken. Met het lezen van mijn naam voelde ik de kracht van een persoonlijk getuigenis.
Het volgende gedeelte van Alma 42 gaat over de val van Adam en Eva, waarna het heilsplan volgt. Toen ik bij vers 29 kwam en las: ‘En nu, Joaquin, wens ik dat je je niet meer door deze dingen laat verontrusten’, barstte ik in huilen uit. Ik had nog nooit zo hard gehuild. Ik wist dat het Boek van Mormon waar was – maar ik kon het hoofdstuk niet eens uitlezen. Toen ik mezelf eindelijk weer onder controle had, zei ik tegen de zendelingen dat ik me wilde laten dopen. Renée was ontzettend blij. Ik liet me dopen en ze nam mijn huwelijksaanzoek eindelijk aan. Een jaar later zijn we in de Buenos Airestempel (Argentinië) aan elkaar verzegeld.
Ik ben erg dankbaar voor Renées vaste voornemen om het evangelie na te leven en in de tempel te trouwen. Haar vaste voornemen om bij het daten trouw te blijven, heeft niet alleen haar band met God en het evangelie versterkt, maar mij er ook toe aangezet om over het evangelie te leren. Ik weet waarom ik haar zo mooi vond: omdat ze zo rein, liefdevol en puur was. Dankzij haar getrouwheid kon ik een persoonlijk getuigenis van het Boek van Mormon en deze kerk ontwikkelen.