การเรียกสำหรับจอห์น
ภาพประกอบโดย จอห์น คาชิค
สมัยผมเป็นอธิการคนใหม่เมื่อหลายปีก่อน ผมสังเกตเห็นซิสเตอร์ที่ซื่อสัตย์คนหนึ่งมาร่วมการประชุมที่โบสถ์เป็นประจำแต่จอห์นสามีเธอไม่ได้มาด้วย ผมทราบว่าเขาเคยเป็นประธานสาขาช่วงที่กำลังสร้างอาคารประชุม เขาได้รับความช่วยเหลือน้อยมากจากสมาชิกสาขาจนเขาหมดแรงเพราะทำงานส่วนใหญ่เองและกลายเป็นสมาชิกแข็งขันน้อย
เมื่อสมาชิกวอร์ดมาหาที่บ้าน เขาจะจุดบุหรี่และวางกระป๋องเบียร์ไว้ข้างเก้าอี้ประหนึ่งจะบอกว่า “คุณไม่ต้องมาตามผมกลับไป”
ผมทราบในที่สุดว่าจอห์นเป็นช่างซ่อมเครื่องใช้ในบ้าน สมาชิกสูงวัยในวอร์ดมักจะโทรเรียกเขามาซ่อม เพราะรู้ทักษะของจอห์น ผมจึงโทรหาจอห์นและขอคำแนะนำเรื่องการซ่อม
ผมทำเช่นนี้ประมาณหนึ่งปี ตอนนั้นเราต้องเรียกพนักงานวอร์ด หลังจากพิจารณาร่วมกับการสวดอ้อนวอน ผมรู้สึกได้รับการดลใจให้เรียกจอห์น
ผมบอกประธานสเตคและเขาพูดว่า “เราเรียกเขาตอนนี้ไม่ได้! เขาสูบบุหรี่และดื่มเบียร์” ถึงกระนั้นผมก็ยังขอให้ประธานสเตคเรียกเขามาสัมภาษณ์ จอห์นมารับการสัมภาษณ์แต่ตอบหนักแน่นว่า “ไม่ครับ ผมไม่มีค่าควร”
สถานการณ์เหมือนเดิม—จอห์นยังแข็งขันน้อยเหมือนเดิม และผมโทรขอคำแนะนำจากเขา ในช่วงนี้ ผมไม่ได้พูดให้เขากลับมาโบสถ์ ผมขอให้ประธานสเตคสัมภาษณ์เขาครั้งที่สอง จอห์นปฏิเสธอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาพูดเพิ่มเติมว่า “ผมจะบอกคุณเมื่อผมพร้อม”
หลังจากนี้ผมยังโทรขอคำแนะนำจากจอห์นและผูกมิตรเขาสุดความสามารถ
วันหนึ่งผมรับโทรศัพท์และได้ยินว่า “นี่อธิการหรือเปล่าครับ” เขาเริ่มเรียกผมว่าอธิการ “นี่จอห์นครับ ผมพร้อมแล้ว” จากนั้นเขาก็ได้รับเรียกและรับใช้เป็นพนักงานวอร์ดของเรา
หลายปีผ่านไป จอห์นรับใช้ในการเรียกหลายอย่าง เขากับภรรยารับใช้งานเผยแผ่ด้วยกัน และตอนนี้พวกเขารับใช้ในพระวิหาร ที่งานเลี้ยงวันครบรอบแต่งงาน 50 ปีของผม จอห์นเขียนข้อความที่อ่านได้ว่า “อธิการครับ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตผม”
ผมไม่สามารถบรรยายปีติที่รู้สึกได้เมื่อรู้ว่าส่วนหนึ่งที่ทำให้จอห์นกลับมาโบสถ์เพราะผมอดทนและขอความช่วยเหลือจากเขาเมื่อผมต้องการความช่วยเหลือ