Gipakalma Niya ang Katubigan
Nagpuyo ko sa Vanuatu, usa ka grupo sa mga isla sa Kadagatan sa Habagatang Pasipiko. Naghinam-hinam ko pag-ayo nga mag-otso anyos aron mabunyagan ko ug makumpirmahan.
Apan nabalaka ko nga magpabunyag diha sa kadagatan atubangan sa akong balay tungod kay ang mga balud didto mahimong dagko kaayo. Makalingaw magdula-dula niadto nga mga balud, apan dili ko sigurado nga magpabunyag didto. Ang akong mama ug ako miadto sa dagat duol sa among balay aron makita kon sama sa unsa kini, ug nasayud ko nga OK ra.
Gipili namo ang adlaw nga magpabunyag ko, ug naghinam-hinam ko pag-ayo. Apan adunay bagyo nga miabut duol sa among isla. Kinahanglan namong motawag sa branch president ug ikanselar ang akong bunyag.
Bisan tuod og adunay gamay nga pagbaha tungod sa bagyo, nakahimo kami sa pagsimba niana nga Dominggo. Gipahibalo sa branch president nga bunyagan ko sa Sabado.
Sa Sabado sa buntag, ang mga balud dagko kaayo, mao nga medyo nahadlok ko. Mipahigayon kami og miting sa akong balay, ug dayon nanglakaw kaming tanan ngadto sa baybayon. Mihangyo ko sa akong ig-agaw nga si Josh nga maoy mobunyag kanako.
Gialsa ko ni Josh ibabaw sa mga balud sa among pag-ubog, apan sa dihang bunyagan na ko, kalma ang mga balud. Nagtuo ko nga samtang gisulti ni Josh ang pag-ampo sa bunyag, gipakalma ni Jesus ang tubig alang kanako.
Sa among pagkawas gikan sa dagat, baluron na usab ang katubigan, apan wala na ko magtagad tungod kay nahumod na ko sa hingpit. Nalipay kaayo ko nga nag-otso anyos ko ug nga makasunod ko sa ehemplo ni Jesus pinaagi sa pagpabunyag. Nasayud ko nga ang Langitnong Amahan modungog sa akong mga pag-ampo.