Wilt u een boeket bloemen?
Cindy Almaraz Anthony, Utah (VS)
Plotseling voelde ik dat de Heilige Geest mij ingaf dat de vrouw de bloemen harder nodig had dan ik.
Op een dag was ik na een bijzonder zware dienst op de kinderafdeling van het ziekenhuis moe en mopperig. Toen ik op de beveiligingsbalie afliep, zag ik een boeket prachtige bloemen staan. Toen ik tegen de dame achter de balie zei hoe mooi ik ze vond en hoe lekker ze roken, zei ze dat ik ze mocht hebben.
Ik was zo blij! Ik was ervan overtuigd dat mijn hemelse Vader me die dag wilde opvrolijken met mooie bloemen.
Toen ik het ziekenhuis uit wilde lopen, bevond ik me achter een vrouw in een rolstoel. Ik was wat ongeduldig, maar uiteindelijk kon ik haar bij het verlaten van het gebouw inhalen. Toen ik langs haar liep, keek ze op en zei: ‘O, wat een mooie bloemen.’ Ik bedankte haar en liep op mijn man af, die in onze auto op mij wachtte. Ik wilde hem wat graag mijn bloemen laten zien.
Plotseling voelde ik dat de Heilige Geest mij ingaf dat de vrouw de bloemen harder nodig had dan ik. Ik aarzelde om ze aan haar te geven, maar gaf toch gehoor aan de ingeving. Toen ik vroeg of zij ze wilde hebben, hoopte ik dat ze nee zou zeggen.
‘O, ja!’, antwoordde ze. ‘Ik wil ze graag hebben. Ze zijn prachtig.’
Ik gaf ze aan haar, maar toen ik me omdraaide om weg te gaan, barstte ze in snikken uit. Toen ik vroeg wat er was, zei ze dat haar man enkele jaren eerder was overleden en dat haar kinderen haar al meer dan een jaar niet meer hadden bezocht. Ze zei dat ze God had gesmeekt om haar een teken van zijn liefde te geven.
‘U bent een engel door God gezonden om mij mijn lievelingsbloemen te geven’, zei ze. ‘Nu weet ik dat Hij mij liefheeft.’
Mijn hart brak. Ik was zo zelfzuchtig geweest. Deze vrouw had wat lieve woorden nodig, en ik wilde niet eens met haar praten. Ik was helemaal geen engel. Toen we afscheid namen, begon ik ook te huilen.
Toen ik bij de auto kwam, vroeg mijn man wat er mis was en waarom ik mijn bloemen had weggegeven. Hij leek wat in de war maar opgelucht toen ik mijn verhaal vertelde.
‘Ik heb je vandaag rozen gestuurd. Ik had het gevoel dat je ze nodig had’, zei hij. ‘Ik maakte me even zorgen dat je ze zojuist had weggegeven. Als dat niet de bloemen waren die ik je had gestuurd, waar zijn ze dan gebleven?’
Uiteindelijk bleek dat de bloemenwinkel vergeten was om de bloemen te bezorgen, dus reden we naar de winkel. Mijn man ging naar binnen en kwam al gauw met een prachtig boeket naar buiten.
En ik barstte weer in huilen uit. Mijn hemelse Vader had me gevraagd om die bloemen op te offeren omdat Hij wist dat mij iets beters wachtte, en ook omdat zijn eenzame dochter aan zijn liefde herinnerd moest worden.