Dali-daling Palungon ug Isumbong
“Pagmatinud-anon, ug ayaw pagpatintal” (D&P 9:13).
Si Connor milingkod diha sa family computer ug mi-type sa address sa website nga gihatag sa iyang higala. “Kinahanglan ni nimong tan-awon!” miingon ang iyang higala.
Apan sa dihang anaa na ang website, ngil-ad kaayo ang gibati ni Connor. Dali-dali niyang gisirado ang page, apan mas kadaghan niyang gi-click, mas daghang law-ay nga mga litrato ang migawas. Sa kakulba, gidiretso og pawong ni Connor ang computer ug midagan sa iyang kwarto.
Nagmagul-anon si Connor sa dihang iyang nakita kadtong mga litrato. Sukad sa iyang bunyag mga pipila lang ka bulan ang milabay, siya misugod sa pagbati og espesyal nga kalinaw gikan sa Espiritu Santo. Apan human sa pagtan-aw niadtong mga litrato, si Connor wala na mobati og kalinaw. Siya mibati nga sad-an ug nahadlok nga adunay usa ka tawo nga masayud unsa ang iyang nakita.
Si Connor hilum atol sa panihapon. Siya naningkamot sa pagpaminaw sa giistoryahan sa pamilya, apan ang mga litrato kanunayng nagbalik-balik sa iyang hunahuna. Ang sakit sa iyang tiyan wala mawala.
Sa iyang pag-ampo nianang gabhiuna, misulti si Connor ngadto sa Langitnong Amahan kabahin sa mga litrato nga iyang nakita. Siya nangayo og pasaylo ug dili na mobuhat pag-usab. Human sa pag-ampo siya mibati nga mas malinawon, apan siya usab adunay pagbati nga kinahanglan niyang isulti sa iyang inahan. Si Connor dili gyud unta gusto isulti ngadto kaniya unsa ang nahitabo. Unsa kon siya masuko o masagmuyo?
Sa katapusan, si Connor mihukom nga makigsulti kaniya. Siya miadto sa kwarto ni Mama ug mitapad sa iyang higdaan, diin siya nagbasa.
“Ma, pwede ba ka nga makaistorya?” siya nangutana.
“Sigurado, pinangga,” miingon si Mama. “Unsa man na?”
Iyang gisulti ang tanan. Siya miingon kaniya kabahin sa unsa ang gisulti sa iyang higala, ug misulti kaniya kon unsa ang iyang nakita samtang iyang gibisitahan ang site. Si mama mitan-aw kaniya pag-ayo, apan siya wala masuko.
“Wala ko kahibalo unsay buhaton,” miingon si Connor. “Busa akong gipalung dayon ang computer ug mipalayo. Pasayloa ko, Ma. Dili gyud unta nako i-type kadto nga address sa sinugdanan pa, apan wala ko kahibalo nga ngil-ad kadto.”
Gigakos ni mama sa Connor. “Connor, nagguol ko nga imong nakita kadtong mga litrato,” siya miingon. “Pipila sa mga tawo mosulay sa pag-ilad sa mga bata pinaagi sa pagpakita og malaw-ay nga mga butang. Apan imong gibuhat ang sakto nga butang. Kon ikaw makakita og malaw-ay nga mga litrato sa computer, kinahanglan nimong ‘dali-daling palungon ug isumbong. ’ Kana nagpasabut nga palungon dayon nimo ang computer ug dayon mosulti ka nako diha-diha dayon. Imong gibuhat gyud ang ensakto nga butang.”
Mibati si Connor og paghupay!
“Connor, gusto nakong ipahibalo sa kanimo nga dili kadto imong sala,” miingon si mama. “Kini usa ka sayop, apan dili kinahanglang mobati ka nga sad-an kabahin sa nahitabo.”
“Apan, Ma, kon akong gibuhat ang sakto nga butang, nganong dili man maayo ang akong gibati?”
“Ang Espiritu Santo mopahibalo kanato kon adunay usa ka butang nga peligro,” mipasabut si mama. “Ang imong gibati mao ang Espiritu Santo nga nagdasig kanimo nga mopalayo. Akong butangan og filter ang atong computer nga mopugong sa malaw-ay nga mga site, apan usahay ang malaw-ay nga mga butang makasulod gihapon. Busa kon adunay usa ka butang nga sama niini mahitabo pag-usab, kahibalo naka unsa ang buhaton, dili ba?”
“Dali-daling palungon ug mosumbong kanimo,” miingon si Connor.
“Sakto gyud!” miingon si Mama.
Sa wala pa siya matulog, si Connor nag-ampo aron sa pagpasalamat sa Langitnong Amahan alang sa kahupay nga iyang gibati. Samtang siya nag-ampo, iyang nabati ang kalinaw gikan sa Espiritu Santo. Siya nasayud nga ang mga butang ma-OK ra.
Mga paghulagway pinaagi ni Bryan Beach