Poważanie i cześć
Musimy […] pielęgnować w naszych domach i klasach szacunek dla siebie nawzajem i cześć dla Boga.
Ostatni rozdział Ewangelii Jana opowiada o szczególnie tkliwej wymianie zdań pomiędzy Piotrem a zmartwychwstałym Chrystusem. Trzy razy Zbawiciel zapytał: „Szymonie, synu Jana, miłujesz mnie?” I za każdym razem, kiedy Piotr zapewniał Zbawiciela o swojej miłości, Jezus „rzekł mu: Paś owieczki moje. […] Paś owieczki moje”1.
W obecnych czasach istnieje w świecie wielka potrzeba wzmacniania dusz naszych dzieci i naszej młodzieży „wodą żywą”2 i „chlebem żywota”3. Podobnie jak Piotr, my także kochamy Pana, więc współcześni rodzice i przywódcy pilnie wszczepiają w każde serce świadectwo o Jezusie Chrystusie i Jego ewangelii. Nauczamy w naszych domach, wykonując pracę misjonarską, oraz w kaplicach i na lekcjach w kościele. Przygotowujemy się i zapraszamy Ducha, aby był z nami. Lecz aby naprawdę móc paść Jego owce świadectwem i Duchem, musimy także pielęgnować w naszych domach i klasach szacunek dla siebie nawzajem i cześć dla Boga.
Dzisiaj apeluję do rodziców, nauczycieli i przywódców, aby pracowali wspólnie, by nauczać, dawać przykład i zachęcać do zachowania wzorców szacunku i czci, co wzmocni nasze dzieci i naszą młodzież, a także zaprosi do naszych domów i kaplic ducha czci.
Chciałabym zasugerować, że nasza zdolność do dawania przykładu czci dla Boga i wiarygodność wzmacniają się, kiedy okazujemy sobie wzajemnie poważanie. W obecnych czasach wzorce dobrego zachowania, godności i uprzejmości są atakowane ze wszystkich stron i we wszystkich mediach. Rodzice i przywódcy, nasz przykład wzajemnego szacunku do siebie jest nieodzowny dla naszej młodzieży i dzieci, ponieważ młodzi ludzie obserwują nie tylko media — oni obserwują nas! Czy stanowimy przykład, jakiego im trzeba?
Zadajcie sobie poniższe pytania: Czy daję przykład szacunku w swym domu poprzez sposób, w jaki traktuję tych, których kocham najbardziej? W jaki sposób zachowuję się podczas imprez sportowych? Czy, kiedy moje dziecko ma zatarg z nauczycielem, trenerem lub rówieśnikiem, wysłuchuję racji obu stron? Czy szanuję cudzą własność, tak samo jak swoją? W jaki sposób reaguję na ludzi, z którymi nie zgadzam się w sprawach religii, stylu życia lub polityki?
Kiedy jako rodzice i przywódcy dajemy przykład i nauczamy szacunku dla innych, potwierdzamy w sercach naszych dzieci to, że każdy z nas jest prawdziwym dzieckiem Boga, a my wszyscy jesteśmy braćmi i siostrami na wieczność. Skupimy się na tym, co nas łączy — na jakości serc, które wiążą rodzinę Boga, a nie na tym, co nas różni.
Poważanie okazywane ludziom i cześć dla Boga są podobnej natury. Wywodzą się z pokory i miłości. Prezydent David O. McKay powiedział, że „poważanie jest głębokim szacunkiem połączonym z miłością”4, a Starszy L. Tom Perry nauczał, że „cześć wywodzi się z naszego podziwu i czci wobec Boskości”5. Dzieci z Organizacji Podstawowej uczą się tego, kiedy śpiewają tę zwrotkę pieśni:
Cześć to więcej niż spokojne trwanie;
To myślenie o Ojcu w niebie,
Uczucie, które mam, kiedy myślę o Jego łaskach.
Jestem pełen czci, ponieważ cześć jest miłością6.
Jednakże, większość dzieci nie jest z natury skłonna do zachowania pełnego czci. Jest to cecha, której nauczają rodzice i przywódcy poprzez przykład i naukę. Lecz pamiętajcie, skoro cześć wywodzi się z miłości, to tak samo w miłości zakorzenione jest nauczanie. Nasza surowość podczas nauczania wywołuje niechęć zamiast czci. A więc zaczynajcie jak najwcześniej i miejcie rozsądne oczekiwania. Maluch może nauczyć się składać ramiona i przygotować się do modlitwy. Lecz to wymaga czasu, cierpliwości i konsekwencji. Pamiętajcie, że nie tylko uczymy dziecko jego pierwszych lekcji czci, może ono opanowywać pierwsze próby samodyscypliny.
Ten proces nauczania i samodyscypliny odbywa się krok za krokiem i zasada za zasadą. Tak oto dziecko uczy się okazywania czci podczas modlitw i spotkania sakramentalnego. Siedzi z rodzicami podczas spotkania. Kiedy później robi postęp w lekcjach samodyscypliny, uczy się postu, posłuszeństwa Słowu Mądrości, mądrego korzystania z Internetu i przestrzegania prawa czystości moralnej. Każdy z nas wzrasta zarówno w zdolności, jak i w zrozumieniu. Błogosławimy nasze dzieci i młodzież, kiedy dajemy im przykład, nauczamy i zachęcamy je podczas tego procesu, ponieważ panowanie nad sobą jest nie tylko podstawą szacunku do samego siebie, jest nieodzowne w zapraszaniu Ducha, aby nauczał, potwierdzał i świadczył.
Pamiętam pewne przemówienie, które wygłosił Prezydent Boyd K. Packer podczas konferencji, prawie 20 lat temu, zatytułowane „Cześć zaprasza objawienie”7. Przez całe lata dźwięczy mi w sercu to zdanie. Przypomina mi ono, że musimy tworzyć w naszych sercach, naszych domach i na naszych spotkaniach miejsca czci, które zaproszą Ducha, aby pocieszał, przewodził, nauczał i świadczył. Ponieważ, kiedy Duch świadczy każdemu z nas, że Bóg jest naszym Ojcem, a Jezus Chrystus jest naszym Zbawicielem, jest to właśnie to objawienie, które zaprasza prawdziwą cześć zrodzoną z miłości i głębokiego poważania.
Co zatem możemy zrobić jako rodzice i przywódcy? Możemy dać przykład czci, kiedy modlimy się pokornie, posługujemy właściwym językiem modlitwy i wymawiamy we właściwy sposób imiona Boskiej Trójcy. Możemy z szacunkiem trzymać pisma święte i z przekonaniem nauczać zawartych w nich doktryn.
Cześć będzie wzrastała, kiedy okażemy właściwe poważanie nie tylko Przedstawicielom Władz Naczelnych, ale także miejscowym przywódcom kapłaństwa i organizacji pomocniczych. Mój prezydent palika jest moim drogim przyjacielem od ponad 30 lat i, jako przyjaciele, zawsze zwracamy się do siebie po imieniu. Ale ponieważ służy on w powołaniu jako przywódca kapłaństwa — publicznie, a już na pewno w okolicznościach związanych z kościołem — czynię świadomy wysiłek, by zwracać się do niego: „Prezydencie Porter”. Nauczanie naszych dzieci i młodzieży, że jest rzeczą właściwą zwracać się do naszych przywódców: prezydencie, biskupie, bracie i siostro, zachęca do okazania szacunku i czci. Uczy to również prawdy, że przywódcy są powołani przez Boga i mają powierzone święte obowiązki.
Jako rodzice i przywódcy musimy ustanowić przykład pełnego czci zachowania podczas naszych spotkań kościelnych. Nasze kaplice pełnią wiele różnych funkcji, ale w niedziele są one miejscami oddawania czci. Gromadzimy się, by odnowić przymierza, które uzdrowią nasze dusze. Przychodzimy, by uczyć się doktryn i wzmacniać świadectwo. Misjonarze przyprowadzają swoich zainteresowanych. Tylko w postawie pełnej czci Duch może potwierdzić prawdy ewangelii poprzez słowo Boga, muzykę, świadectwo i modlitwę.
Jesteśmy przyjaźnie nastawionymi ludźmi i kochamy się wzajemnie, ale cześć będzie wzrastać, jeśli nasze rozmowy towarzyskie będą prowadzone w foyer, i jeśli spotkanie sakramentalne rozpoczyna się preludium muzycznym, a nie modlitwą na rozpoczęcie. Przywołujemy postawę czci, kiedy zabieramy płaczące dziecko z kaplicy i szukamy innego pomieszczenia, gdzie możemy nadal słuchać przebiegu spotkania, zanim dziecko nie uspokoi się lub przeszkadzający brzdąc — uciszy. Okazaniem czci jest wyłączenie naszych telefonów komórkowych i innych urządzeń elektronicznych. Pisanie lub czytanie e-maili podczas spotkania w kościele jest nie tylko brakiem czci, ale także przeszkadza i oznacza brak szacunku dla otoczenia. Tak więc, dajemy przykład czci, biorąc udział w spotkaniu, słuchając mówców i śpiewając razem hymny Syjonu.
Nasi nauczyciele w Organizacji Podstawowej, Szkole Niedzielnej oraz programy dla młodzieży dają jedyną w swoim rodzaju sposobność do nauczania i dawania przykładu poważania i czci. Pozwólcie, że przedstawię kilka pomysłów.
Przede wszystkim, kochajcie członków swojej klasy. Często jest tak, że dziecko, które najbardziej przeszkadza, najbardziej potrzebuje waszej miłości.
Poświęćcie czas, by wyjaśnić, czym jest cześć i dlaczego jest ona ważna. Pokażcie obraz przedstawiający Zbawiciela. Określcie, jakie zachowanie jest do przyjęcia, a następnie bądźcie kochający i konsekwentni, nie tylko zachęcając, ale i wymagając.
Bądźcie przygotowani. Przygotujcie nie tylko materiał, ale i siebie, aby nauczać z Duchem. Wiele problemów z okazywaniem czci można zażegnać, kiedy lekcja będzie dobrze przygotowana, a uczniowie będą w niej uczestniczyć.
Rozmawiajcie z rodzicami dzieci niepełnosprawnych, by ustalić rozsądne oczekiwania wobec ich dzieci, ponieważ każde z nich zasługuje na szansę czynienia postępów.
Korzystajcie z pomocy, jaką oferuje okręg. Często, kiedy zaistnieje problem z okazaniem czci wśród dzieci i młodzieży, istnieje ten sam problem w okręgu. Przedstawcie problem radzie okręgu, gdzie przywódcy okręgu mogą razem pracować nad powiększeniem poważania i czci na każdym poziomie8.
Wiele lat temu Prezydent Packer obiecywał błogosławieństwa Pana tym, którzy z szacunkiem oddają cześć. Z pewnością te obietnice odnoszą się do dzisiejszych czasów. „Chociaż możemy nie dostrzegać natychmiastowej, cudownej przemiany, to tak pewne jak Pan żyje, jest to, że nadejdzie spokój. Duchowa moc w życiu każdego członka i w Kościele będzie narastać. Pan obficiej wyleje na nas Swego Ducha. Będziemy mniej zakłopotani, mniej zmieszani. Odkryjemy objawione odpowiedzi na problemy osobiste i rodzinne”9.
Wierzę obietnicom proroka. Wiem, że mam kochającego Ojca Niebieskiego i że Jego Syn, Jezus Chrystus, jest moim Zbawicielem. Modlę się, by nasza wzrastająca cześć odzwierciedlała naszą najgłębszą miłość do Nich i doskonaliła naszą chęć karmienia Ich owieczek, w imię Jezusa Chrystusa, amen.