Lekcje z modlitwy Pańskiej

Starszy Russell M. Nelson

Kworum Dwunastu Apostołów

Nasze modlitwy naśladują wzorce i nauki Pana Jezusa Chrystusa. On nauczył nas, jak się modlić.

Obraz

Elder Russell M. Nelson

Razem z wami, moi drodzy bracia i siostry, pragnę wyrazić miłość i podziw dla Starszego Neila L. Andersena. Jego powołanie do świętego apostolstwa przyszło od Pana objawione Jego prorokowi, Prezydentowi Thomasowi S. Monsonowi. Przez całe swoje życie Prezydent Monson doskonalił zdolność poddawania się woli Pana. Tak jak Zbawiciel poddał Swoją wolę Ojcu w Niebie, tak prorok poddaje swoją wolę Panu. Dziękujemy ci, Prezydencie Monson, za rozwinięcie i korzystanie z tej mocy. Gratulujemy ci, Starszy Andersen, i modlimy się za ciebie!

Modlitwa Pańska

Nasze modlitwy naśladują wzorce i nauki Pana Jezusa Chrystusa. On nauczył nas, jak się modlić. Z Jego modlitw możemy wyciągnąć wiele ważnych lekcji. Możemy zacząć od modlitwy Pańskiej i dodawać lekcje z innych modlitw, jakie ofiarował¹.

Kiedy będę recytował modlitwę Pańską, wsłuchujcie się i odnajdźcie w niej nauki:

„Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię twoje,

Przyjdź Królestwo twoje, Bądź wola twoja, jak w niebie, tak i na ziemi.

Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj,

I odpuść nam nasze winy, jak i my odpuszczamy naszym winowajcom;

I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego; Albowiem twoje jest Królestwo i moc, i chwała na wieki wieków. Amen”².

Modlitwa Pańska jest zapisana dwa razy w Nowym Testamencie i raz w Księdze Mormona³. Znajduje się również w Tłumaczeniu Biblii dokonanym przez Józefa Smitha⁴, gdzie wyjaśnione są dwa sformułowania:

„Przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy naszym winowajcom”⁵ oraz
„I nie pozwól wodzić nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego”⁶.

Wyjaśnienie kwestii przebaczenia wspierają inne wypowiedzi Pana. Powiedział do Swoich sług: „Jeżeli przebaczyliście sobie wzajemnie swoje wykroczenia, tak samo Ja, Pan, przebaczam wam”⁷. Innymi słowy, jeśli ktoś chce otrzymać przebaczenie, sam musi najpierw wybaczyć⁸. Wyjaśnienie odnośnie pokusy jest pomocne, bo z pewnością nie Bóg będzie nas wodził na pokuszenie. Pan powiedział: „Czuwajcie i módlcie się, abyście nie popadli w pokuszenie”⁹.

Chociaż te cztery wersje modlitwy Pańskiej nie są identyczne, wszystkie rozpoczynają się od „Ojcze Nasz”, co wskazuje na bliski związek między Bogiem a Jego dziećmi. Zdanie „święć się imię twoje” obrazuje szacunek i pełne czci nastawienie, jakie powinniśmy mieć, kiedy się modlimy. „Bądź wola twoja” to kwestia, którą omówimy później.

Prośba o „chleb powszedni” oznacza również potrzebę duchowej strawy. Jezus, który nazwał siebie „chlebem żywota”, złożył obietnicę: „Kto do mnie przychodzi, nigdy łaknąć nie będzie”¹⁰. A kiedy godnie przyjmujemy symbole sakramentalne, otrzymujemy dalszą obietnicę, że możemy zawsze mieć z sobą Jego Ducha¹¹. Tego duchowego pożywienia nie można zdobyć w żaden inny sposób.

Kończąc Swą modlitwę Pan uznaje wielką moc i chwałę Boga, kończąc słowem „Amen”. Nasze modlitwy również kończy słowo amen. Chociaż różnie się je wymawia w różnych językach, jego znaczenie pozostaje to samo. Oznacza „zaprawdę” lub „naprawdę”¹². Dodanie amen uroczyście potwierdza kazanie lub modlitwę¹³. Ci, którzy się zgadzają, dodają głośne amen¹⁴, aby okazać, że „to jest również ich uroczysta deklaracja”¹⁵.

Pan poprzedził Swą modlitwę prośbą skierowaną do Swoich naśladowców, by unikali „wielomówności”¹⁶ i modlili się „w ten sposób”¹⁷. Dlatego modlitwa Pańska jest wzorem do naśladowania, a nie fragmentem do nauczenia na pamięć i ciągłego powtarzania. Pan pragnie po prostu, abyśmy modlili się o Boską pomoc, kiedy staramy się wytrwale opierać pokusom i żyć w prawości.

Modlitwy wstawiennicze

Inne modlitwy Pana są także pouczające, w szczególności Jego modlitwy wstawiennicze. Nazywają się tak, ponieważ Pan w modlitwie wstawiał się u Swego Ojca dla dobra Swoich uczniów. Wyobraźcie sobie Zbawiciela świata klęczącego w modlitwie, kiedy zacytuję fragment z 17. rozdziału Ewangelii Jana:

„To powiedział Jezus, a podniósłszy oczy swoje ku niebu rzekł: Ojcze, […] uwielbij Syna swego, aby Syn uwielbił ciebie; […]

dokonałem dzieła, które mi zleciłeś, abym je wykonał. […]

Albowiem dałem im słowa, które mi dałeś, i oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od ciebie wyszedłem i uwierzyli, że mnie posłałeś.

Modlę się za nimi”¹⁸.

Z tej modlitwy Pana dowiadujemy się, jak gorliwie pragnie wypełniać Swój obowiązek jako nasz Pośrednik i Orędownik u Ojca¹⁹. Równie gorliwie powinniśmy pragnąć wypełniać nasz obowiązek przestrzegania Jego przykazań i wytrwania do końca²⁰.

Jezus ofiarował modlitwę wstawienniczą również za ludzi w starożytnej Ameryce. Zapis brzmi: „Nikt nie pojmie radości, jaka przepełniła nasze dusze, gdy słuchaliśmy, jak modli się za nas do Ojca”²¹. Potem Jezus dodał: „Błogosławieni jesteście z powodu swej wiary. Moja radość jest teraz pełna”²².

W późniejszej modlitwie Jezus zawarł prośbę o jedność. „Ojcze — powiedział — proszę Cię za nimi […], aby wierzyli we Mnie, abym był w nich, jak Ty, Ojcze, jesteś we Mnie, abyśmy stanowili jedność”²³. My również możemy modlić się o jedność. Możemy się modlić, abyśmy byli jednego serca i jednego umysłu z namaszczonymi Pana i naszymi bliskimi. Możemy się modlić o wzajemne zrozumienie oraz szacunek między nami i naszymi bliźnimi. Jeśli naprawdę troszczymy się o innych, powinniśmy się za nich modlić²⁴. „Módlcie się jedni za drugich […] — nauczał Jakub — wiele może usilna modlitwa sprawiedliwego”²⁵.

Lekcje z innych modlitw

Pan nauczał też innych lekcji na temat modlitwy. Powiedział Swoim uczniom: „Nie ustawajcie modląc się do Ojca w imię Moje”²⁶. Zbawiciel dalej podkreślił: „Módlcie się z waszymi rodzinami do Ojca, zawsze w imię Moje”²⁷. Posłusznie, wypełniamy tę lekcję, kiedy modlimy się do naszego Ojca w Niebie w imię Jezusa Chrystusa²⁸.

Inna modlitwa Pana zawiera lekcję, która powtarza się w trzech kolejnych wersetach:

„Ojcze, dziękuję Ci, że dałeś Ducha Świętego tym, których wybrałem […]

Ojcze, proszę Cię, abyś nadał Ducha Świętego wszystkim, którzy uwierzą w ich słowa.

Ojcze, dałeś im Ducha Świętego, ponieważ wierzą we Mnie”²⁹.

Jeśli obecność Ducha Świętego jest tak ważna, powinniśmy się o nią modlić. Powinniśmy także pomagać wszystkim nawróconym i naszym dzieciom dbać o dar Ducha Świętego. Kiedy się o to modlimy, Duch Święty może stać się potężną, dobrą siłą w naszym życiu³⁰.

Ulepszanie naszych modlitw

Pan pokazał, w jaki sposób możemy ulepszyć nasze modlitwy. Powiedział na przykład: „Pieśń sprawiedliwych jest dla mnie modlitwą, i w odpowiedzi ześlę błogosławieństwa na ich głowy”³¹.

Post także może pogłębić modlitwy³². Pan powiedział: „Daję wam przykazanie, żebyście się nadal modlili i pościli od tej chwili”³³. Prezydent Joseph F. Smith wzywał do rozsądku w poście, kiedy ostrzegał: „Istnieje coś takiego jak przesada. Człowiek może pościć i modlić się, aż go to zabije. Nie ma po temu konieczności ani nie jest to mądre. […] Pan słyszy proste modlitwy ofiarowane z wiarą, w kilku słowach; przyjmie też post, który nie trwa dłużej niż 24 godziny, równie chętnie i z takim samym skutkiem, jak odpowie na modlitwę tysiąca słów i post trwający miesiąc. […] Pan przyjmie to, co jest wystarczające z dużo większą przyjemnością i zadowoleniem niż to, czego jest zbyt dużo i co jest zbędne”³⁴.

Pojęcie „za dużo i zbędne” może się także odnosić do długości naszych modlitw. Modlitwa kończąca spotkanie kościelne nie musi zawierać podsumowania wszystkich przesłań i nie powinna przekształcić się w niezaplanowane kazanie. Osobiste modlitwy mogą być tak długie, jak chcemy, lecz publiczne powinny być krótkimi prośbami o to, by Duch Pana był z nami lub zwięzłymi deklaracjami wdzięczności za to, co zaszło.

Nasze modlitwy mogą być ulepszane również w inny sposób. Możemy używać „właściwych słów”³⁵ — zwrotów — w odniesieniu do Boga. Gdy światowe zasady ubierania się i wysławiania stają się coraz bardziej potoczne, jesteśmy proszeni, aby zachować formalny, właściwy język modlitwy. W naszych modlitwach używamy języka pełnego szacunku i unikamy wyrażeń kolokwialnych³⁶. Dzięki temu zachowujemy pokorę, co również poprawia nasze modlitwy. Pisma mówią: „Bądź pokorny; a Pan, twój Bóg, powiedzie cię za rękę i da ci odpowiedź na modlitwy twoje”³⁷.

Modlitwa zaczyna się od osobistego pragnienia. Pan powiedział: „Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną”³⁸. Te drzwi są otwarte, kiedy się modlimy do naszego Ojca w Niebie w imię Jezusa Chrystusa³⁹.

Kiedy powinniśmy się modlić? Kiedykolwiek mamy takie pragnienie! Alma nauczał: „Radź się Pana we wszystkim, co czynisz, a On pokieruje Tobą dla twego dobra. Gdy udajesz się na spoczynek, uczyń to z myślą o Panu, […] a gdy wstajesz rano, niech serce twe przepełnia wdzięczność do Boga; i jeśli będziesz czynił to wszystko, zostaniesz podniesiony ostatniego dnia”⁴⁰. Jezus przypominał Swym uczniom, „że nie powinni ustawać modląc się w sercu”⁴¹.

Członkowie Kościoła klękają w rodzinnej modlitwie każdego ranka i wieczora, a oprócz tego modlą się osobno oraz błogosławią jedzenie⁴². Prezydent Monson powiedział: „Kiedy ofiarowujemy Panu nasze rodzinne i osobiste modlitwy, czyńmy to z wiarą i ufnością w Niego”⁴³. Modląc się o doczesne i duchowe błogosławieństwa, wszyscy powinniśmy błagać, jak uczynił to Jezus w Modlitwie Pańskiej: „Niech się stanie wola twoja”⁴⁴.

Jezus Chrystus, Zbawiciel świata — ten który wykupił nas Swoją krwią — jest naszym Odkupicielem i Wzorem⁴⁵. Na koniec Swej ziemskiej misji modlił się, aby Jego wola — wola Umiłowanego Syna — poddała się woli Ojca⁴⁶. W tej ostatecznej godzinie Zbawiciel zawołał: „Ojcze, niech się stanie według Twej woli i niech chwała będzie Twoja na zawsze”⁴⁷. Powinniśmy więc modlić się do Boga: „Niech się dzieje wola Twoja”.

Módlmy się także zawsze, „aby królestwo [Pana] rozeszło się po ziemi, aby […] jej mieszkańcy […] byli gotowi na dni, [kiedy] Syn Człowieka zstąpi […] odziany w blask swej chwały, aby spotkać królestwo Boże, które jest założone na ziemi”⁴⁸.

W naszym codziennym życiu i w najważniejszych chwilach gorliwie stosujmy te cenne lekcje Pana. O to modlę się w imię Jezusa Chrystusa, amen.