Służenie — boska cecha
Ci, którzy służą, będą starali się uszlachetnić, budować i podźwigać swych bliźnich.
Wszystko, co Chrystus uczynił dla naszego zbawienia, jest jedyne w swoim rodzaju. Był w stanie dokonać Swej odkupicielskiej pracy w ciągu około trzech lat Swej służby. Dzisiaj chciałbym naświetlić trzy cele życia Zbawiciela na ziemi.
1. Jego zadość czyniąca ofiara
Pierwszym i największym celem było z niczym nieporównywalne i zdumiewające zadanie, które otrzymał od Swego Ojca: złożenie nieskończonej i wiecznej ofiary za całą ludzkość.
Jako Jednorodzony w ciele Syn Ojca Niebieskiego odziedziczył wszystkie Jego boskie cechy, a po Swojej ziemskiej matce, Marii, odziedziczył cechy śmiertelnika.
Tylko Jego poświęcenie mogłoby wybawić nas z naszego upadłego stanu naznaczonego śmiercią (zob. Alma 34:8–14). Chrystus przyszedł na świat ze szczególnym celem, by oddać Swe życie, ponieważ tylko Jego życie mogło dać nam życie wieczne.
Żadna istota śmiertelna, która żyła, żyje bądź będzie żyła, w przeszłej, w teraźniejszej lub przyszłej egzystencji ziemskiej, nie może dokonać Zadośćuczynienia za nasze grzechy. On jest naszym Zbawicielem i Odkupicielem (zob. Ew. Jana 3:16).
Powróci znowu, aby rządzić i władać pośród nas z wielką potęgą i chwałą.
2. Jego doktryna
Drugim celem, dla którego zamieszkał pośród nas, było nauczanie nas doktryny, której On nauczył się od Swego Ojca, a która zawiera obrzędy oraz przymierza zbawienia i wyniesienia (zob. Ew. Marka 1:27; Ew. Jana 7:16).
Jego doktryna polega na miłości, przebaczeniu i miłosierdziu. Jest to sposób, aby żyć w pokoju i harmonii pośród ludzi, a także sposób, aby powrócić do życia z Bogiem.
3. Służenie dzieciom Boga
Jego trzecim celem było budowanie królestwa poprzez służenie innym. Był to odmienny rodzaj przywództwa. Służenie jest charakterystyczną cechą Jego naśladowców — boską cechą.
„Wy nazywacie mnie Nauczycielem i Panem, i słusznie mówicie, bo jestem nim.
Jeśli tedy, Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem nogi wasze, i wy winniście sobie nawzajem umywać nogi.
Albowiem dałem wam przykład, byście i wy czynili, jak Ja wam uczyniłem” (Ew. Jana 13:13–15).
On żył, by głosić ewangelię królestwa i aby uzdrawiać wszelkie choroby (zob. Ew. Mat. 4:23–24). Nauczanie Jego doktryny i służenie naszym bliźnim to dwa obowiązki, których podejmujemy się, kiedy przyjmujemy chrzest. One nawracają nas, tak że stajemy się prawdziwymi sługami Chrystusa.
Pewnego razu, po tym jak nauczał Swojej doktryny, okazał współczucie ludziom i dokonał cudu pomnożenia bochenków chleba i ryb, aby nakarmić rzesze, co objawiło nam Jego pełen współczucia i gotowości do służenia charakter. Następnego dnia rzesze ludzi były jeszcze większe, ze względu na pożywienie, jakie otrzymali. Nauczał ich w sposób zdecydowany i z wiecznej perspektywy:
„Szukacie mnie nie dlatego, że widzieliście cuda, ale dlatego, że jedliście chleb i nasyciliście się.
Zabiegajcie nie o pokarm, który ginie, ale o pokarm, który trwa, o pokarm żywota wiecznego, który wam da Syn Człowieczy” (Ew. Jana 6:26–27).
Jako Kościół powinniśmy karmić głodnych, przynosić ulgę chorym, odziewać nagich i udzielić schronienia bezdomnym. Przy pomocy ofiar postnych częściowo zaspokajamy podstawowe i naglące potrzeby członków, a poprzez plan pomocy wzajemnej wychodzimy naprzeciw ich długoterminowym potrzebom. Kiedy nadchodzą klęski żywiołowe, poprzez służbę humanitarną dostarczamy pomoc dla naszych braci i sióstr, którzy są innego wyznania.
Nie lekceważąc tych doczesnych potrzeb, Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, poprzez przykazanie Pana, utrzymuje wielce wysublimowaną i wzniosłą pracę służenia, która ma błogosławić wszystkich ludzi, nauczając ich doktryny Chrystusa i zachęcając ich do przyjęcia obrzędów niezbędnych do zbawienia, tak aby mogli oni uzyskać „nieśmiertelność i żywot wieczny” (Mojżesz 1:39).
Zmiana myślenia i nastawienia
Wiem, że Bóg kocha nas. Pozwala nam korzystać z naszej wolnej woli, nawet kiedy używamy jej w niewłaściwy sposób. Pozwala nam samodzielnie podejmować decyzje.
Chrystus nie może pomóc nam, jeśli nie ufamy Mu; nie może nauczać nas, jeśli Mu nie służymy. Nie będzie nas zmuszał do robienia tego, co prawe, lecz pokaże nam drogę, kiedy zdecydujemy się, by Mu służyć. Z pewnością po to, byśmy służyli w Jego królestwie, Chrystus wymaga, byśmy odmienili swój sposób myślenia i nastawienie.
„Albowiem jak może ktoś poznać swego pana, któremu nie służył, który jest mu obcy i daleki myślom i zamiarom jego serca?” (Mosjasz 5:13).
Błogosławieństwa służenia
Świadczę, że poprzez służenie naszym bliźnim, dochodzimy do poznania Pana.
Służenie czyni nas silnymi w naszej wierze i użytecznymi w Jego królestwie. Służba daje nam cel w życiu i odwagę. Przybliża nas do Boga i pomaga nam udoskonalić naszą boską naturę. Naucza nas miłości i zrozumienia naszych bliźnich oraz pomaga nam zapomnieć o naszych osobistych pragnieniach, eliminując egoizm, dumę i niewdzięczność. Naucza nas myślenia o potrzebach innych ludzi, co pozwala nam rozwijać zalety, które posiada Zbawiciel.
Wzrastać będzie dobroć, miłość, cierpliwość, zrozumienie i jedność, kiedy będziemy służyć, podczas gdy nietolerancja, zazdrość, zawiść, chciwość i egoizm ustąpią lub zanikną. Im więcej damy z siebie, tym bardziej wzrośnie nasza zdolność do służenia, rozumienia i kochania.
Ci, którzy służą, zawsze będą starali się zadowolić Boga i żyć w harmonii z Nim. Będą napełnieni pokojem, będą mieli pogodną powierzchowność i ducha dobroci.
Ci, którzy służą, będą się starali uszlachetniać, budować i podźwigać bliźnich; zatem będą odnajdować dobro w innych i nie będą doszukiwać się przyczyny ani mieć czasu na obrażanie się. Rozwiną cnotę modlenia się za tych, którzy krytykują. Nie będą oczekiwać uznania ani nagrody. Posiądą miłość Chrystusa.
Ci, którzy służą, zawsze będą chcieli dzielić się tym, co posiadają i co wiedzą, zawsze, wszędzie i ze wszystkimi ludźmi.
Ci, którzy służą, nawet wśród przeciwności będą podtrzymywali niegasnącą nadzieję na lepszą przyszłość. Będą nadal silni w krytycznych sytuacjach, ponieważ pokładają nadzieję w Chrystusie.
Ci, którzy służą, przyjmą z pokorą swe zadanie, uznając swe ograniczenia, lecz z przekonaniem, że dwoje ludzi może zrobić wszystko, co im się zaproponuje, pod warunkiem, że jednym z tych dwojga jest Bóg.
Król Beniamin oświadczył pod wpływem boskiego natchnienia: „Gdy służycie bliźnim, służycie swemu Bogu” (Mosjasz 2:17). Ci, którzy służą, uzyskają głębsze zrozumienie osobowości i przymiotów Boga.
Ci, którzy służą z oddaniem, nawet kiedy sprawy przybierają niekorzystny obrót, nie zniechęcają się łatwo, nie męczą i nie frustrują, ponieważ obietnica spokoju umysłu i towarzystwa Ducha Świętego nigdy ich nie opuszcza.
Służba na świecie i w społecznościach lokalnych
W Kościele są dziesiątki tysięcy członków, którzy bezinteresownie służą w ponad 170 narodach, o wielkiej różnorodności dialektów i języków. Udzielają oni bezinteresownej służby poprzez przywództwo, nauczanie i opiekę nad innymi, bez zapłaty lub materialnej nagrody, bez owacji i światowych wyrazów uznania. Oddają swój czas, swe talenty oraz środki; poświęcają wszystko, co mają i służą skutecznie i zadziwiająco dobrze. Po pewnym czasie są odwoływani, aby dać innym sposobność do służenia.
Dzięki Jego doktrynie i Jego służbie, przywrócony Kościół Jezusa Chrystusa nieustannie błogosławi życie jego członków. Dziękujemy Bogu za was, wszystkich wiernych Świętych, którzy czuliście radość płynącą ze służenia, którzy odczuwacie ją obecnie i którzy odczujecie tę radość, kiedy służycie innym. Modlimy się, aby Bóg zawsze was za to błogosławił. W imię Jezusa Chrystusa, amen.