Kies daarom Christus de Heer
Als een vrouw ervoor kiest om Christus in haar hart te sluiten, plaatst ze de Heer in de kern van haar huis en gezin.
Zusters, ik vind het een fantastische leer dat we ervoor kunnen kiezen om Christus ons hele hart te geven — dat we ervoor kunnen kiezen om onze Heiland en Verlosser in ons hart te sluiten. In elk van ons kan het herstelde evangelie van Jezus Christus worden geschreven, ‘niet met inkt (…), maar met de Geest van de levende God, niet op tafelen van steen, maar op tafelen van vlees in de harten.’1 In onze eerste staat hebben we gekozen voor Christus. Het is vreugdevol nieuws dat we elke dag van ons verblijf op aarde Hem kunnen kiezen.
Voor ons, verbondsvrouwen in vele landen, is het belangrijk dat we Christus centraal stellen. Wat hebben we Hem hard nodig in deze ‘gevaarlijke tijd’!2 Hij is de bron van kracht en veiligheid. Hij is licht. Hij is leven. Zijn vrede ‘[gaat] alle verstand te boven.’3 De uitgestrekte armen van onze Heiland en Verlosser nodigen ieder van ons persoonlijk uit om tot Hem te komen.4 Zusters, wanneer een vrouw op de uitnodiging van de Heiland ingaat, krijgt zij kracht en worden anderen gezegend door haar rechtschapen invloed.
Ik denk dat een vrouw, als ze ervoor kiest om Christus in haar hart te sluiten, in het centrum van haar wereld, ze de Heer in de kern van haar huis en gezin plaatst, of dat nu een éénpersoons- of een groter gezin is. Ongeacht haar woonplaats en haar omstandigheden, zij is het middelpunt van het gezin, en wat er in het hart van iedere vrouw omgaat, wordt weerspiegeld in haar omgeving en de sfeer in huis.
Toen we voor een opdracht in Japan waren, nodigde een leider van de kerk ons bij hem thuis uit. We waren vereerd met die gelegenheid, maar vroegen ons af wat zijn vrouw ervan vond dat hij zomaar eventjes thuis kwam met bezoekers uit Salt Lake City. Onderweg belde de man zijn vrouw en gaf haar wat mij ongeveer een kwartier leek om alles klaar te maken voor dat onverwachte bezoek.
Vanaf het moment dat we binnenkwamen, onze schoenen uitdeden en hoffelijk, met zachte stem begroet werden door een jonge ZHV-zuster, voelde ik een geest van orde, vrede en liefde. Kleine kinderen dribbelden met hun speelgoed naar boven. Het was duidelijk wat er in dat gezin met acht kinderen, van wie er nog zeven thuis woonden, van waarde was. Overal zag je zaken die met de Heer te maken hadden — platen van Heiland aan de muur, een gezinsfoto en een plaat van de tempel op een opvallende plaats, exemplaren van duidelijk gebruikte Schriften en kerkvideo’s netjes naast elkaar op een plank. ‘De vrucht van de Geest (…) liefde, blijdschap, vrede, (…) vriendelijkheid, goedheid, trouw’5 leek in dat huis te wonen. Ik stelde me dat kamertje voor, vol met kinderen van alle leeftijden, terwijl de ouders, gezeten aan de lage tafel, ‘[spraken] van Christus, (…) Christus [predikten], (…) [profeteerden] van Christus (…) opdat [hun] kinderen mogen weten uit welke Bron zij vergeving van hun zonden mogen verwachten.’6 Ik voelde wat de kinderen in dat gezin zouden antwoorden op de vraag die ouderling Jeffrey R. Holland heeft gesteld: ‘Weten die kinderen dat we God met heel ons hart liefhebben en ernaar verlangen het gezicht van zijn eniggeboren Zoon te zien en aan zijn voeten te vallen?’7 Ik denk dat het antwoord van dat Japanse gezin een klinkend ja zou zijn!
Wanneer een vrouw ervoor kiest om Christus in haar hart te sluiten, kiest ze er niet alleen voor om zich elke dag christelijk te gedragen, maar ook om dat haar gezinsleden bij te brengen. En zoals u weet, lieve zusters, lopen we juist bij het dagelijks toepassen van christelijk gedrag tegen een paar van onze grootste problemen aan.
Een moeder deed haar best om haar gezin de stappen van bekering te leren. Toen kwam de dag waarop ze ervoor zorgde dat haar zoon zich het beginsel eigen maakte. Ze ging met haar zoon van vijf naar de winkel om te vertellen dat hij snoep had gestolen. Dat is iets wat die jongen nooit zal vergeten. Hij leerde ter plekke dat hij verantwoordelijk was voor zijn daden. Met angst in zijn hart gaf hij het snoep terug, zei tegen de winkelchef dat het hem speet en beloofde om nooit meer te stelen. Ik ben blij te kunnen zeggen dat hij zich aan die belofte hield. Ik weet dat — want ik was die moeder, en het was mijn zoon.
Dergelijke gebeurtenissen komen in elk gezin voor, ook als we ons best doen om onze lieve kinderen, kleinkinderen, neefjes en nichtjes het evangelie bij te brengen. ‘Als Jezus worden’8 vereist oefening, die vervolgens gewoonte wordt. De keuze om Christus in ons hart te sluiten is in veel opzichten een hulpmiddel bij ons streven om anderen de Heer in hun hart te leren sluiten. Soms denken we dat we niet veel vooruitgang maken, maar op zulke dagen van ontmoediging denk ik aan de troostrijke woorden van de Heiland: ‘Verflauwt daarom niet in goeddoen, want gij legt het fundament van een groot werk.’9
Als wij dat goede deel kiezen en de Heiland centraal stellen door dagelijks om zijn leiding en hulp te bidden, geeft God ons ‘kracht en wijsheid.’10 We worden gezegend met geestelijk inzicht waarmee we ons gezin kunnen sterken. Toen Doug, vader van drie kleine kinderen, onverwacht zijn baan verloor, onderhield hij zijn gezin met een uitkering, wat spaargeld en hulp van familie. Zijn vrouw, Lori, probeerde positief te blijven. Allebei namen ze klusjes aan om de kosten te dekken. Ze bleven doen wat goed was — bidden, in de Schriften lezen, de tempel bezoeken en hun tiende betalen. Maar ondanks honderden sollicitaties werd hij voor weinig sollicitatiegesprekken opgeroepen en kreeg hij geen baan.
Op een dag, na bijna een half jaar solliciteren, belde Lori haar moeder op. Met tranen en boosheid in haar stem zei ze: ‘Ik denk dat onze hemelse Vader niet naar ons luistert. Ik denk niet dat ik nog kan bidden, want het haalt toch niets uit.’
Tijdens dat telefoongesprek kreeg Lori’s moeder geïnspireerde woorden en gedachten ingegeven toen ze haar getuigenis gaf en haar dochter herinnerde aan dingen die ze al wist: ‘Lori, je weet beter! Je weet dat onze hemelse Vader van je houdt en weet wat je nodig hebt. Maar soms moet je wachten. Misschien word je gelouterd. Dat weet ik niet. Maar wat ik wel weet is dit: Je moet nu naar je slaapkamer gaan, knielen en bidden, en de Heer vragen of Hij je wil troosten en vrede geven. Doug vindt een baan, maar misschien duurt het wat langer. Denk aan al die mensen die van je houden, voor je bidden en je helpen. Je bent erg gezegend.’
Lori realiseerde zich dat haar gedachten, toen ze neerknielde en bad — omdat ze zich concentreerde op de Heer — een andere wending namen. Ze bracht de liefde van de Heiland in haar eigen leven en in haar gezin.
Lieve zusters, ik heb de liefde van de Heer vaak gevoeld. Op de goede dagen en op de dagen dat mijn problemen me even te veel waren, heb ik me om hulp tot de Heer gewend. Ik getuig dat Hij er altijd is, met zijn barmhartige, liefdevolle armen uitgestrekt naar mij en u. Met mijn hele hart verklaar ik dat Jezus Christus mijn kracht is. Hij is mijn hoop. Hij is mijn Heiland en Verlosser. Met u zeg ik: ‘Ik en mijn huis, wij zullen de Here dienen!’11 In de naam van Jezus Christus. Amen.