Να κοιτάτε μπροστά στον δρόμο
Η εστίαση σε πράγματα που είναι πιο σημαντικά –ειδικώς σε αυτά τα πράγματα «στον δρόμο», αυτά τα αιώνια πράγματα– είναι το κλειδί για τους ελιγμούς σε αυτή τη ζωή.
Όταν έγινα 15 ετών, έλαβα άδεια μαθητευομένου, η οποία μου επέτρεπε να οδηγώ ένα αυτοκίνητο, εάν ένας από τους γονείς μου ήταν μαζί μου. Όταν ο πατέρας μου ρώτησε εάν θα ήθελα να πάω βόλτα με το αυτοκίνητο, ενθουσιάστηκα.
Οδήγησε λίγα χιλιόμετρα μέχρι τα περίχωρα της πόλης σε έναν μακρύ, ευθύ δρόμο δύο λωρίδων που λίγοι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν – θα πρέπει να παρατηρήσω, πιθανώς το μόνο μέρος που θα αισθανόταν ασφαλής. Σταμάτησε στη λωρίδα ασφαλείας του δρόμου και αλλάξαμε θέσεις. Μου έδωσε κάποιες οδηγίες και μετά μου είπε: «Βγες προσεκτικά και σταδιακά στον δρόμο και απλώς οδήγησε μέχρι να σου πω να σταματήσεις».
Ακολούθησα ακριβώς τις εντολές του. Όμως μετά από περίπου 60 δευτερόλεπτα, είπε: «Γιε μου, σταμάτα το αυτοκίνητο στην άκρη. Μου προκαλείς ναυτία. Κάνεις ελιγμούς σε όλο τον δρόμο». Ρώτησε «Τι κοιτάς;»
Με κάποια αγανάκτηση, είπα: «Κοιτάω τον δρόμο».
Μετά είπε το εξής: «Παρακολουθώ τα μάτια σου και κοιτάζεις μόνο αυτό που είναι ακριβώς μπροστά από το καπό του αυτοκινήτου. Αν κοιτάς μόνο αυτό που είναι ακριβώς εμπρός σου, δεν θα οδηγήσεις ποτέ ευθεία». Κατόπιν τόνισε: «Κοίτα μπροστά στον δρόμο. Αυτό θα σε βοηθήσει να οδηγείς ευθεία».
Ως 15χρονος σκέφτηκα ότι αυτό ήταν ένα καλό μάθημα οδήγησης. Από τότε έχω συνειδητοποιήσει ότι ήταν επίσης ένα μεγάλο μάθημα ζωής. Η εστίαση σε πράγματα που είναι πιο σημαντικά –ειδικώς σε αυτά τα πράγματα «στον δρόμο», αυτά τα αιώνια πράγματα– είναι το κλειδί για τους ελιγμούς σε αυτή τη ζωή.
Σε μία περίσταση στη ζωή του Σωτήρος, επιθυμούσε να είναι μόνος, έτσι «ανέβηκε στο βουνό κατ’ ιδίαν για να προσευχηθεί»1. Έδωσε άδεια στους μαθητές Του να φύγουν, με οδηγίες να διασχίσουν τη θάλασσα. Στο σκοτάδι της νύχτας, το πλοίο που μετέφερε τους μαθητές έπεσε επάνω σε μία σφοδρή καταιγίδα. Ο Ιησούς πήγε να τους διασώσει, αλλά με έναν μη συμβατικό τρόπο. Η αφήγηση από τη γραφή λέει: «Και κατά την τέταρτη φυλακή τής νύχτας, ο Ιησούς πήγε προς αυτούς, περπατώντας επάνω στη θάλασσα»2. Όταν Τον είδαν άρχισαν να φοβούνται, γιατί νόμιζαν ότι η μορφή που τους πλησίαζε ήταν κάποιο είδος πνεύματος ή φαντάσματος. Ο Ιησούς, διαισθανόμενος τον τρόμο τους και θέλοντας να καθησυχάσει τον νου και την καρδιά τους τούς κάλεσε: «Έχετε θάρρος· εγώ είμαι· μη φοβάστε»3.
Ο Πέτρος όχι μόνον ανακουφίστηκε, αλλά και ενθαρρύνθηκε. Πάντοτε θαρραλέος και συχνά παρορμητικός, ο Πέτρος φώναξε προς τον Ιησού: «Kύριε, αν είσαι εσύ, πρόσταξέ με να ’ρθω σε σένα επάνω στα νερά»4. Ο Ιησούς απάντησε με την οικεία και διαχρονική πρόσκλησή Του: «Έλα»5.
Ο Πέτρος, σίγουρα ενθουσιασμένος από την προοπτική, βγήκε από τη βάρκα όχι μέσα στο νερό αλλά επάνω στο νερό. Ενώ εστίαζε στον Σωτήρα, μπορούσε να κάνει το αδύνατο, ακόμη και να περπατήσει επάνω στο νερό. Αρχικά ο Πέτρος ήταν απτόητος από τη καταιγίδα. Όμως ο «δυνατός»6 άνεμος τελικά του απέσπασε την προσοχή και έχασε την εστίασή του. Ο φόβος επέστρεψε. Συνεπώς, η πίστη του μειώθηκε και άρχισε να βυθίζεται. «Έκραξε, λέγοντας: Κύριε, σώσε με»7. Ο Σωτήρας, ο οποίος είναι πάντοτε πρόθυμος να σώσει, τον πλησίασε και τον σήκωσε σε ασφαλές μέρος.
Υπάρχουν μυριάδες μαθήματα να μάθουμε από αυτήν τη θαυμαστή αφήγηση, αλλά θα αναφέρω τρία.
Εστιάστε στον Χριστό
Το πρώτο μάθημα: εστιάστε στον Ιησού Χριστό. Όσο ο Πέτρος κρατούσε τα μάτια του εστιασμένα στον Ιησού, μπορούσε να περπατήσει επάνω στο νερό. Η καταιγίδα, τα κύματα και ο άνεμος δεν μπορούσαν να τον εμποδίσουν όσο εστίαζε στον Σωτήρα.
Η κατανόηση του υπέρτατου σκοπού μας μάς βοηθά να προσδιορίσουμε ποιο θα πρέπει να είναι το σημείο εστίασής μας. Δεν μπορούμε να παίξουμε ένα επιτυχημένο παιχνίδι χωρίς να γνωρίζουμε τον στόχο ούτε μπορούμε να ζήσουμε μία ουσιαστική ζωή χωρίς να γνωρίζουμε τον σκοπό της. Μία από τις μεγάλες ευλογίες του αποκατεστημένου Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού είναι ότι απαντά, μεταξύ άλλων, στην ερώτηση «Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής;» «Ο σκοπός μας σε τούτη τη ζωή είναι να έχουμε χαρά και να προετοιμαστούμε για να επιστρέψουμε στην παρουσία του Θεού»8. Η ενθύμηση ότι είμαστε εδώ στη γη για να προετοιμασθούμε να επιστρέψουμε για να ζήσουμε με τον Θεό μάς βοηθά να εστιάσουμε στα πράγματα που μας οδηγούν στον Χριστό.
Η εστίαση στον Χριστό απαιτεί πειθαρχία, ειδικώς για τις μικρές και απλές πνευματικές συνήθειες που μας βοηθούν να γίνουμε καλύτεροι μαθητές. Δεν υπάρχει ιδιότητα του μαθητού χωρίς πειθαρχία.
Η εστίασή μας στον Χριστό γίνεται πιο ξεκάθαρη, όταν κοιτάζουμε μπροστά στον δρόμο προς τα εκεί που θέλουμε να πάμε και στο ποιοι θέλουμε να γίνουμε, και κατόπιν βρίσκουμε χρόνο κάθε μέρα για να κάνουμε αυτά τα πράγματα που θα μας βοηθήσουν να φθάσουμε εκεί. Η εστίαση στον Χριστό μπορεί να απλοποιήσει τις αποφάσεις μας και να παράσχει έναν οδηγό για το πώς μπορούμε να δαπανήσουμε καλύτερα τον χρόνο και τους πόρους μας.
Ενώ υπάρχουν πολλά πράγματα που αξίζουν της εστίασής μας, μαθαίνουμε από το παράδειγμα του Πέτρου τη σημασία να διατηρούμε πάντοτε τον Χριστό στο κέντρο της εστίασής μας. Είναι μόνο μέσω του Χριστού που μπορούμε να επιστρέψουμε και να ζήσουμε με τον Θεό. Βασιζόμαστε στη χάρη του Χριστού καθώς προσπαθούμε να γίνουμε σαν Εκείνον, και επιζητούμε τη συγχώρηση και την ενισχυτική Του δύναμη, όταν αποτυγχάνουμε.
Προσέξτε τους περισπασμούς
Το δεύτερο μάθημα: προσέξτε τους περισπασμούς. Όταν ο Πέτρος έστρεψε την εστίασή του μακριά από τον Ιησού και προς τον άνεμο και τα κύματα που χτυπούσαν τα πόδια του, άρχισε να βυθίζεται.
Υπάρχουν πολλά πράγματα «εμπρός από το καπό» που μπορούν να μας αποσπάσουν από την εστίαση στον Χριστό και στα αιώνια πράγματα που είναι «μπροστά στον δρόμο». Ο διάβολος είναι αυτός που περισπά πιο πολύ την προσοχή μας. Μαθαίνουμε από το όνειρο του Λεχί ότι φωνές από το μέγα και εκτεταμένο κτήριο επιζητούν να μας παρασύρουν σε πράγματα που θα μας βγάλουν από την πορεία της προετοιμασίας για να επιστρέψουμε και να ζήσουμε με τον Θεό9.
Όμως υπάρχουν άλλοι λιγότερο προφανείς περισπασμοί που μπορούν να είναι εξίσου επικίνδυνοι. Όπως λέει το ρητό: «Το μόνο απαραίτητο για τον θρίαμβο του κακού είναι να μην κάνουν τίποτα οι καλοί άνθρωποι». Ο εναντίος φαίνεται αποφασισμένος να κάνει τους καλούς ανθρώπους να μείνουν απαθείς ή τουλάχιστον να σπαταλούν τον χρόνο τους σε πράγματα που θα τους αποσπούν την προσοχή από τους υψηλούς σκοπούς και τους στόχους τους. Για παράδειγμα, μερικά πράγματα που είναι υγιείς εκτροπές με μέτρο μπορούν να γίνουν μη υγιείς περισπασμοί χωρίς πειθαρχία. Ο εναντίος καταλαβαίνει ότι οι περισπασμοί δεν χρειάζεται να είναι κακοί ή ανήθικοι για να είναι αποτελεσματικοί.
Μπορούμε να σωθούμε
Το τρίτο μάθημα: μπορούμε να σωθούμε. Όταν ο Πέτρος άρχισε να βυθίζεται, φώναξε: «Κύριε, σώσε με. Kαι ο Iησούς απλώνοντας αμέσως το χέρι, τον έπιασε»10. Όταν βυθιζόμαστε, όταν αντιμετωπίζουμε βάσανα ή όταν κλονιζόμαστε, μπορούμε και εμείς να σωθούμε από Εκείνον.
Μπροστά στα βάσανα ή μια δοκιμασία ίσως είστε σαν εμένα και ελπίζετε ότι η διάσωση θα είναι άμεση. Όμως θυμηθείτε ότι ο Σωτήρας ήλθε να βοηθήσει τους Αποστόλους κατά την τέταρτη φυλακή της νύχτας – αφού είχαν περάσει το μεγαλύτερο μέρος της νύκτας βασανιζόμενοι από την καταιγίδα11. Μπορούμε να προσευχηθούμε ότι εάν η βοήθεια δεν έλθει αμέσως, θα έλθει τουλάχιστον κατά τη δεύτερη φυλακή ή ακόμη και κατά την τρίτη φυλακή της παροιμιώδους νύκτας. Όταν πρέπει να περιμένουμε, να είστε βέβαιοι ότι ο Σωτήρας πάντοτε παρακολουθεί, διασφαλίζοντας ότι δεν θα πρέπει να υπομείνουμε περισσότερο από όσο μπορούμε να ανθέξουμε12. Εσείς που περιμένετε κατά την τέταρτη φυλακή της νύχτας, ίσως ακόμη εν μέσω δεινών, μην χάνετε την ελπίδα σας. Η διάσωση έρχεται πάντα στους πιστούς, είτε κατά τη θνητότητα είτε στην αιωνιότητα.
Μερικές φορές βυθιζόμαστε εξαιτίας των λαθών και των παραβάσεων μας. Εάν δείτε ότι βυθίζεστε για αυτούς τους λόγους, κάντε την ευχάριστη επιλογή να μετανοήσετε13. Πιστεύω ότι λίγα πράγματα δίνουν στον Σωτήρα περισσότερη χαρά από το να σώσουμε εκείνους που στρέφονται ή επιστρέφουν σε Εκείνον14. Οι γραφές είναι γεμάτες από ιστορίες ανθρώπων που κάποτε είχαν εκπέσει και είχαν ελαττώματα, αλλά που μετενόησαν και έγιναν σταθεροί στην πίστη του Χριστού. Νομίζω ότι αυτές οι ιστορίες είναι στις γραφές για να μας θυμίζουν ότι η αγάπη του Σωτήρος για εμάς και η λυτρωτική δύναμή Του είναι απέραντες. Δεν έχει μόνο ο Σωτήρας χαρά όταν μετανοούμε, αλλά κι εμείς επίσης παίρνουμε μεγάλη χαρά.
Συμπέρασμα
Σας προσκαλώ σκοπίμως να «κοιτάτε μπροστά στον δρόμο» και να αυξάνετε την εστίασή σας σε εκείνα τα πράγματα που πραγματικά έχουν σημασία. Είθε να κρατήσουμε τον Χριστό στο επίκεντρο του σημείου εστίασής μας. Εν μέσω όλων των περισπασμών, των πραγμάτων «μπροστά από το καπό» και των ανεμοστροβίλων που μας περιβάλλουν, καταθέτω μαρτυρία ότι ο Ιησούς είναι ο Σωτήρας μας και Λυτρωτής μας και ο Διασώστης μας. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.