Το σπουδαιότερο απόκτημα
Ο καθένας μας πρέπει να προσέλθει στον Χριστό με ασυμβίβαστη δέσμευση προς το Ευαγγέλιό Του.
Οι γραφές μιλούν για έναν πλούσιο νεαρό άρχοντα, ο οποίος έτρεξε προς τον Ιησού, γονάτισε στα πόδια Του, και με έκδηλη ειλικρίνεια, ρώτησε τον Δάσκαλο: «Τι να κάνω για να κληρονομήσω αιώνια ζωή;» Μετά την ανασκόπηση ενός μακροσκελούς καταλόγου εντολών που αυτός ο νέος είχε τηρήσει πιστά, ο Ιησούς του είπε να πωλήσει όλα τα υπάρχοντά του, να δώσει τα έσοδα στους φτωχούς, να σηκώσει τον σταυρό του και να Τον ακολουθήσει. Η τόλμη αυτού του λόγου έκανε τον νεαρό άρχοντα –παρά τα ακριβά ενδύματά του– να παγώσει, και έφυγε σκυθρωπός επειδή, όπως λέει η γραφή: «Είχε πολλά κτήματα»1.
Προφανώς, αυτή είναι μια σημαντική προειδοποιητική ιστορία για τη χρήση του πλούτου και τις ανάγκες των φτωχών. Ουσιαστικά, όμως, είναι μια ιστορία για την ολόψυχη, ανεπιφύλακτη αφοσίωση προς το θείο καθήκον. Με ή χωρίς πλούτη, ο καθένας από εμάς πρέπει να προσέλθει στον Χριστό με την ίδια ασυμβίβαστη δέσμευση προς το Ευαγγέλιό Του, όπως εκείνη που αναμενόταν από αυτόν τον νέο. Στη διάλεκτο της σημερινής νεολαίας, όλοι μας πρέπει να δηλώσουμε «μέσα»2.
Στη χαρακτηριστικά αξιομνημόνευτη πεζογραφία του, ο Κ. Σ. Λιούις φαντάζεται τον Κύριο να μας λέει κάτι τέτοιο: «“Δεν θέλω… τον χρόνο σου… [ή] τα χρήματά σου… [ή] τη δουλειά σου, [παρά] θέλω [μόνον] Εσένα. [Αυτό το δέντρο που κλαδεύετε.] Δεν θέλω να κόψω ένα κλαδί εδώ και ένα κλαδί εκεί, θέλω… να κοπεί ολόκληρο [το δέντρο]. [Και αυτό το δόντι.] Δεν θέλω να [το] τροχίσω ούτε να του βάλω θήκη ούτε να το [σφραγίσω]. [Θέλω] να γίνει εξαγωγή. [Στην πραγματικότητα, θέλω να μου παραδώσεις ολόκληρο τον φυσικό σου εαυτό… [Και] εγώ θα σου δώσω έναν νέο εαυτό αντ’ αυτού. Στην πραγματικότητα, θα σου δώσω Εμένα: το… θέλημά μου θα γίνει [το θέλημά σου]”»3.
Όλοι όσοι θα μας μιλήσουν σε αυτήν τη γενική συνέλευση θα πουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αυτό που είπε ο Χριστός σε αυτόν τον πλούσιο νεαρό: «Έλα στον Σωτήρα σου. Έλα ολοκληρωτικά και ολόψυχα. Σήκωσε τον σταυρό σου, όσο βαρύς κι αν είναι, και ακολούθα Τον»4. Και θα τα πουν όλα αυτά γνωρίζοντας ότι στη βασιλεία του Θεού δεν μπορούν να υπάρξουν ημίμετρα ούτε αμφιταλαντεύσεις ούτε επιστροφή. Σε όσους ζήτησαν άδεια να θάψουν έναν αποθανόντα γονέα ή τουλάχιστον να αποχαιρετίσουν άλλα μέλη της οικογένειας, η απάντηση του Ιησού ήταν απαιτητική και κατηγορηματική. «Άφησέ το σε άλλους» είπε. «Κανένας, που έχει βάλει το χέρι του επάνω σε άροτρο, και βλέπει προς τα πίσω, δεν είναι κατάλληλος για τη βασιλεία τού Θεού»5. Όταν μας ζητούνται δύσκολα πράγματα, ακόμη και πράγματα αντίθετα με την επιθυμία της καρδιάς μας, να θυμάστε ότι η αφοσίωση που υποσχόμαστε στον σκοπό του Χριστού θα πρέπει να είναι η υπέρτατη αφοσίωση στη ζωή μας. Και παρόλο που ο Ησαΐας μάς καθησυχάζει ότι ο σκοπός είναι διαθέσιμος «χωρίς ασήμι και χωρίς τιμή»6 –και είναι– πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι, χρησιμοποιώντας τη φράση του T. Σ. Έλιοτ, ότι θα μας κοστίσει «όχι λιγότερο από τα πάντα»7.
Φυσικά, όλοι έχουμε κάποιες συνήθειες ή ελαττώματα ή προσωπική ιστορία που θα μπορούσαν να μας εμποδίσουν από την πλήρη πνευματική εμβάπτιση σε αυτό το έργο. Αλλά ο Θεός είναι ο Πατέρας μας και είναι εξαιρετικά καλός στο να συγχωρεί και να ξεχνά τις αμαρτίες που έχουμε εγκαταλείψει, ίσως επειδή του δίνουμε την ευκαιρία να κάνει πολλή εξάσκηση σε αυτό. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει θεϊκή βοήθεια για τον καθένα μας οποιαδήποτε στιγμή θελήσουμε να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας. Ο Θεός έδωσε στον Σαούλ «άλλη καρδιά»8. Ο Ιεζεκιήλ κάλεσε όλο τον αρχαίο Ισραήλ να αποποιηθεί το παρελθόν του και «να κάν[ει]… νέα καρδιά και νέο πνεύμα»9. Ο Άλμα ζήτησε μια «μεγάλη αλλαγή»10 που θα έκανε την ψυχή του να διευρυνθεί, και ο ίδιος ο Ιησούς δίδαξε ότι «αν κάποιος δεν γεννηθεί από επάνω, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία τού Θεού»11. Σαφώς η δυνατότητα να αλλάξουν και να ζήσουν σε υψηλότερο επίπεδο ήταν ανέκαθεν ένα από τα δώρα του Θεού προς όσους το επιζητούν.
Φίλοι, στην παρούσα στιγμή συναντούμε όλων των ειδών τις διαιρέσεις και υποδιαιρέσεις, σύνολα και υποσύνολα, ψηφιακές φυλές και πολιτικές ταυτότητες, κι όλα αυτά με περισσή εχθρότητα. Μήπως να αναρωτηθούμε αν θα πρέπει να αναζητήσουμε μια «υψηλότερ[η] και αγιότερ[η]»12 ζωή, για να χρησιμοποιήσω τη φράση του Προέδρου Ράσσελ Νέλσον; Όταν το κάνουμε αυτό, καλό θα ήταν να θυμηθούμε εκείνη την καταπληκτική περίοδο στο Βιβλίο του Μόρμον, κατά την οποία οι άνθρωποι έθεσαν και απάντησαν σε αυτό το ερώτημα τόσο καταφατικά:
«Και συνέβη ώστε δεν υπήρχε διχόνοια στη χώρα, χάρη στην αγάπη του Θεού η οποία κατοικούσε μέσα στην καρδιά του λαού.
»Και δεν υπήρχαν ζηλοφθονίες, ούτε διαμάχες… ούτε κανένα είδος ασέλγειας. Και ασφαλώς δεν μπορούσε να υπάρξει ευτυχέστερος λαός ανάμεσα σε όλους τους λαούς που είχαν δημιουργηθεί από το χέρι του Θεού.
»Δεν υπήρχαν ληστές, ούτε δολοφόνοι, ούτε υπήρχαν Λαμανίτες, ούτε κανένα είδος -ίτες, αλλά ήταν όλοι ένα, τέκνα του Χριστού, και κληρονόμοι της βασιλείας του Θεού.
»Και πόσο ευλογημένοι ήταν!»13
Ποιο είναι το κλειδί για αυτήν την σπουδαία ανακάλυψη που οδηγεί σε μια ζωή γεμάτη ικανοποίηση και ευτυχία; Είναι ενσωματωμένο εκεί στο κείμενο, σε μία πρόταση: «Η αγάπη του Θεού… κατοικούσε μέσα στην καρδιά του λαού»14. Όταν η αγάπη του Θεού δίνει τον τόνο στη δική μας ζωή, στις σχέσεις μεταξύ μας και τελικά στον τρόπο που αισθανόμαστε για όλη την ανθρωπότητα, τότε οι παλιές διακρίσεις, οι περιοριστικές ταμπέλες και οι τεχνητές διαιρέσεις αρχίζουν να εκλείπουν, και η ειρήνη αυξάνεται. Αυτό ακριβώς συνέβη στο παράδειγμά μας από το Βιβλίο του Μόρμον. Δεν υπήρχαν πλέον Λαμανίτες ούτε Ιακωβίτες ούτε Ιωσηφίτες ούτε Ζωραμίτες. Δεν υπήρχαν καθόλου «-ίτες». Οι άνθρωποι είχαν αποκτήσει μόνο μία ανυπέρβλητη ταυτότητα. Όπως λέει το εδάφιο, όλοι ήταν γνωστοί ως «τέκνα του Χριστού»15.
Φυσικά, εδώ μιλάμε για την πρώτη μεγάλη εντολή που δόθηκε στην ανθρώπινη οικογένεια – να αγαπάμε τον Θεό ολόψυχα, χωρίς επιφύλαξη ή συμβιβασμό, δηλαδή, με όλη μας την καρδιά, την ισχύ, την ψυχή και τη δύναμη16. Αυτή η αγάπη για τον Θεό είναι η πρώτη μεγάλη εντολή στο σύμπαν. Αλλά η πρώτη μεγάλη αλήθεια στο σύμπαν είναι ότι ο Θεός μας αγαπά με ακριβώς αυτόν τον τρόπο – ολόψυχα, χωρίς επιφύλαξη ή συμβιβασμό, με όλη Του την καρδιά, την ισχύ, την ψυχή και τη δύναμη. Και όταν τούτες οι μεγαλοπρεπείς δυνάμεις της δικής Του και της δικής μας καρδιάς συναντιούνται χωρίς περιορισμό, συμβαίνει μια αληθινή έκρηξη πνευματικής, ηθικής ενέργειας. Τότε, όπως έγραψε ο Τεγιάρ ντε Σαρντέν: «Για [δεύτερη] φορά στην ιστορία του κόσμου, ο άνθρωπος θα έχει ανακαλύψει τη φωτιά»17.
Τότε, και πραγματικά μόνον τότε, είναι που μπορούμε να τηρήσουμε αποτελεσματικά τη δεύτερη μεγάλη εντολή, με τρόπους που δεν είναι επιφανειακοί ή τετριμμένοι. Αν αγαπάμε τον Θεό αρκετά ώστε να προσπαθούμε να είμαστε απόλυτα πιστοί σε Αυτόν, Αυτός θα μας δώσει τη δυνατότητα, την ικανότητα, τη θέληση και τον τρόπο για να αγαπήσουμε τον πλησίον μας και τον εαυτό μας. Ίσως τότε να μπορέσουμε να πούμε ξανά για άλλη μια φορά: «Δεν μπορούσε να υπάρξει ευτυχέστερος λαός ανάμεσα σε όλους τους λαούς που είχαν δημιουργηθεί από το χέρι του Θεού»18.
Αδελφοί και αδελφές, προσεύχομαι να επιτύχουμε εκεί όπου απέτυχε αυτός ο πλούσιος νέος άνδρας, να σηκώσουμε τον σταυρό του Χριστού, όσο απαιτητικό κι αν είναι αυτό, ασχέτως του λόγου και ασχέτως του κόστους. Δίνω μαρτυρία ότι όταν δεσμευτούμε να Τον ακολουθήσουμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το μονοπάτι θα περάσει από ένα ακάνθινο στεφάνι κι έναν βαρύ ρωμαϊκό σταυρό. Παρόλα τα πλούτη του, ο νεαρός άρχοντάς μας δεν ήταν αρκετά πλούσιος για να εξαγοράσει εκείνα τα δύο σύμβολα, όπως ούτε κι εμείς μπορούμε. Δεδομένου ότι θα ευλογηθούμε και θα λάβουμε το σπουδαιότερο απόκτημα –το δώρο της αιώνιας ζωής– είναι ελάχιστο που μας ζητείται να παραμείνουμε σταθεροί στην πορεία μας να ακολουθήσουμε τον Αρχιερέα της Ομολογίας μας, την Αυγή της Ημέρας μας, τον Συνήγορο και Βασιλιά. Καταθέτω μαρτυρία μαζί με τον ταπεινό Αμαλήκι του παλιού καιρού, ότι όλοι πρέπει να το πράξουμε αυτό, «[προσφέροντας] όλη [μας] την ψυχή σαν προσφορά προς αυτόν»19. Με τέτοια αποφασιστική, σταθερή αφοσίωση τραγουδάμε:
Δόξα Συ το στήριγμά μου! Πάνω εκεί θα βασιστώ:
Στήριγμα η λυτρωτική σου αγάπη…
Εδώ είναι η καρδιά μου, πάρε την και σφράγισέ την,
σφράγισέ την για τον οίκο Σου ψηλά20.
Στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.