Βρίσκοντας διαρκή ειρήνη και οικοδομώντας αιώνιες οικογένειες

Από τον Πρεσβύτερο Τομ Πέρι

Της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων

Είναι το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού που παρέχει αυτό το θεμέλιο επάνω στο οποίο μπορούμε να βρούμε διαρκή ειρήνη και να οικοδομήσουμε αιώνιες οικογενειακές μονάδες.

Το ταξίδι μας στη ζωή έχει περιόδους τόσο με καλές όσο και με κακές στιγμές. Η καθεμία παρουσιάζει διαφορετικές δυσκολίες. Το πώς μαθαίνουμε να προσαρμοζόμαστε στις αλλαγές που έρχονται, εξαρτάται από το θεμέλιο επάνω στο οποίο οικοδομούμε. Το Ευαγγέλιο του Κυρίου και Σωτήρα παρέχει ένα σίγουρο και στερεό θεμέλιο. Οικοδομείται κομμάτι-κομμάτι καθώς αποκτούμε γνώση για το αιώνιο σχέδιο του Κυρίου για τα παιδιά Του. Ο Σωτήρας είναι ο Μέγας Διδάσκαλος. Θα Τον ακολουθήσουμε.

Οι γραφές μαρτυρούν για Αυτόν και παρέχουν ένα παράδειγμα τέλειας δικαιοσύνης προς εμάς για να ακολουθήσουμε. Έχω πει στα μέλη της Εκκλησίας σε μια παλαιότερη συνέλευση ότι έχω αρκετά σημειωματάρια στα οποία η μητέρα μου είχε καταγράψει υλικό που χρησιμοποιούσε, όταν προετοίμαζε τα μαθήματα για την Ανακουφιστική Εταιρεία. Οι σημειώσεις της εφαρμόζουν τόσο καλά σήμερα όσο και τότε. Μια από αυτές ήταν ένα παράθεμα που γράφτηκε το 1908 από τον Τσαρλς Έντουαρντ Τζέφερσον σχετικά με τον χαρακτήρα του Ιησού Χριστού. Λέει:

«Το να είσαι χριστιανός είναι να θαυμάζεις τον Χριστό τόσο ειλικρινά και τόσο θερμά, ώστε να δίνεις όλη τη ζωή σε Εκείνον καθώς προσπαθείς να Του μοιάσεις.

»…Μπορούμε να Τον γνωρίσουμε μέσα από τα λόγια Του, μέσα από τα έργα Του και μέσα από τα πράγματα που δεν είπε. Μπορούμε να Τον γνωρίσουμε επίσης, πρώτον μέσα από την εντύπωση που έκανε στους φίλους Του και δεύτερον στους εχθρούς Του και τρίτον σε εκείνους του ανθρώπους που ζούσαν γύρω Του τον καιρό εκείνο…

»Ένα από τα χαρακτηριστικά του εικοστού αιώνα είναι η δυσαρέσκεια [και η δυσκολία]…

»…Οι άνθρωποι αναζητούν κάτι που θα τους ικανοποιήσει αλλά δεν ξέρουν τι. Ο πλούτος έχει έρθει… [και] ο κόσμος είναι γεμάτος με… ανακαλύψεις φτιαγμένες μέσω της επιδεξιότητας και της μεγαλοφυΐας των ανθρώπων, αλλά [ακόμα] παραμένουμε ανήσυχοι, ανικανοποίητοι [και] σαστισμένοι. …[Αν ανοίξουμε] την Καινή Διαθήκη, [μάς υποδέχονται τα εξής λόγια]: “Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας αναπαύσω, Εγώ είμαι το ψωμί τής ζωής, εγώ είμαι το φως τού κόσμου, αν κάποιος διψάει, ας έρχεται σε μένα, κι ας πίνει, ειρήνη αφήνω σε σας, αλλά θα πάρετε δύναμη και θα χαρεί η καρδιά σας”» (The Character of Jesus [1908], 7, 11, 15–16).

Οι άνδρες και οι γυναίκες διαμορφώνονται εν μέρη μέσω εκείνων ανάμεσα στους οποίους επιλέγουν να ζουν. Εκείνοι στους οποίους προσπαθούν να μοιάσουν και να μιμηθούν επίσης τους διαμορφώνουν. Ο Ιησούς είναι το μέγα παράδειγμα. Ο μόνος τρόπος να βρούμε διαρκή ειρήνη είναι να κοιτάξουμε σε Εκείνον και να ζήσουμε.

Τι είναι αυτό σχετικά με τον Ιησού που αξίζει να μελετήσουμε;

«Οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης… δεν νοιάζονταν καθόλου για το ανάστημα του [Ιησού], τα ρούχα που φορούσε, ή στα σπίτια που έμενε… Γεννήθηκε σε στάβλο, εργάστηκε στο κατάστημα ενός ξυλουργού, δίδαξε για τρία χρόνια και μετά πέθανε στο σταυρό… Η Καινή Διαθήκη είχε γραφτεί από άνδρες που ήταν αποφασισμένοι στο να… επικεντρωθούμε σε [Εκείνον]» (Ο χαρακτήρας του Ιησού, 21–22) με την σιγουριά ότι είναι στην πραγματικότητα ο Υιός του Θεού, ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου.

Μια από τις παραβολές του Σωτήρα, πιστεύω πως ειδικά εφαρμόζει στις μέρες μας.

Περιλαμβάνεται στο Kατά Ματθαίον, κεφάλαιο 13, όπου διαβάζουμε:

«Αλλά ενώ οι άνθρωποι κοιμούνταν, ήρθε ο εχθρός του, και έσπειρε ζιζάνια ανάμεσα στο σιτάρι, και αναχώρησε.

»Και όταν βλάστησε το χορτάρι, και έκανε καρπό, φάνηκαν τότε και τα ζιζάνια.

»Κι αφού ήρθαν κοντά του, οι δούλοι του οικοδεσπότη είπαν σ’ αυτόν: Κύριε, καλόν σπόρο δεν έσπειρες στο χωράφι σου; Από πού, λοιπόν, έχει τα ζιζάνια;

»Κι εκείνος είπε σ’ αυτούς: Ένας εχθρός άνθρωπος το έκανε. Και οι δούλοι, του είπαν: Θέλεις να πάμε και να τα μαζέψουμε;

» Όχι, μήπως και, μαζεύοντας τα ζιζάνια, ξεριζώσετε μαζί τους και το σιτάρι·

»Άφησε να αυξάνονται και τα δύο μαζί μέχρι τον θερισμό· και κατά τον καιρό τού θερισμού θα πω στους θεριστές: Μαζέψτε πρώτα τα ζιζάνια, και δέστε τα σε δέσμες, για να τα κατακάψετε· το σιτάρι, όμως, συγκεντρώστε το στην αποθήκη μου» (εδάφια 25–30).

Αυτός ο παλιός εχθρός όλης της ανθρωπότητας έχει βρει τόσες πολλές στρατηγικές όσες μπορεί να σκεφτεί για να διασπείρει τα ζιζάνια όσο πιο μακριά μπορεί. Έχει βρει τρόπους να κάνει να εισχωρήσουν ακόμα και στην ιερότητα του σπιτικού μας. Οι κακοί και εγκόσμιοι τρόποι έχουν εξαπλωθεί τόσο πολύ που φαίνεται σαν να μην υπάρχει τρόπος να τους αποβάλουμε εντελώς. Έρχονται μέσω καλωδίου και μέσω αέρος, στις ίδιες τις συσκευές που έχουμε αναπτύξει για να αποκτάμε γνώση και να διασκεδάζουμε. Το σιτάρι και τα ζιζάνια έχουν μεγαλώσει μαζί. Ο/Η επιστάτης/ρια που διαχειρίζεται το χωράφι πρέπει, με όλη του/της τη δύναμη, να καλλιεργήσει εκείνο που είναι καλό και να το κάνει τόσο δυνατό και όμορφο ώστε τα ζιζάνια να μην ελκύουν ούτε το μάτι ούτε το αφτί. Πόσο ευλογημένοι είμαστε εμείς ως μέλη της Εκκλησίας του Κυρίου να έχουμε το πολύτιμο Ευαγγέλιο του Κυρίου και Σωτήρα μας ως θεμέλιο επάνω στο οποίο μπορούμε να οικοδομήσουμε τη ζωή μας.

Από το Βιβλίο του Μόρμον στο Νεφί Β΄ διαβάζουμε: «Γιατί ιδέστε, πάλι σας λέω ότι αν εισέλθετε μέσω τής οδού, και λάβετε το Πνεύμα το Άγιο, αυτό θα σας δείξει όλα όσα πρέπει να κάνετε» (Νεφί  Β´ 32:5).

Δεν πρέπει ποτέ να αφήσουμε την επιρροή του κόσμου να υπερνικήσει και να κατακλύσει εκείνη την σταθερή, σιγαλή φωνή.

Σίγουρα έχουμε προειδοποιηθεί για τα γεγονότα που θα αντιμετωπίσουμε στις μέρες μας. Η δυσκολία μας θα είναι πώς θα προετοιμαστούμε για τα γεγονότα που ο Κύριος μας έχει πει πως σίγουρα θα συμβούν.

Πολλοί μέσα στην ανήσυχη κοινωνία μας καταλαβαίνουν ότι η διάσπαση της οικογένειας θα φέρει μόνο λύπη και απελπισία σε έναν ήδη προβληματισμένο κόσμο. Ως μέλη της Εκκλησίας, έχουμε την ευθύνη να διατηρήσουμε και να προστατεύσουμε την οικογένεια ως την βασική μονάδα της κοινωνίας και της αιωνιότητας. Οι προφήτες έχουν προειδοποιήσει επανειλημμένως σχετικά με την αναπόφευκτη και καταστροφική συνέπεια της αλλοίωσης των οικογενειακών αξιών.

Καθώς ο κόσμος συνεχίζει να μας παρατηρεί, ας είμαστε σίγουροι ότι το παράδειγμά μας θα υποστηρίξει το σχέδιο που ο Κύριος έχει σχεδιάσει για τα παιδιά Του εδώ στην θνητότητα. Η μεγαλύτερη διδασκαλία θα πρέπει να γίνει μέσω του ενάρετου παραδείγματός μας. Τα σπίτια μας θα πρέπει να είναι άγια μέρη, ώστε να σταθούν εναντίον της πίεσης του κόσμου. Να θυμάστε ότι οι μεγαλύτερες από όλες τις ευλογίες του Κυρίου έρχονται μέσω και απονέμονται στις ενάρετες οικογένειες.

Πρέπει με προσοχή να συνεχίσουμε να αξιολογούμε την επίδοσή μας ως γονείς. Η πιο δυνατή διδασκαλία που θα λάβει ποτέ του ένα παιδί θα έρθει από ανήσυχους και ενάρετους πατέρες και μητέρες . Ας δούμε πρώτα τον ρόλο της μητέρας. Ακούστε το ακόλουθο παράθεμα από τον Πρόεδρο Γκόρντον  Χίνκλι:

«Οι γυναίκες που κάνουν το σπίτι σπιτικό, κάνουν μια πολύ μεγαλύτερη συνεισφορά στην κοινωνία από εκείνες που είναι επικεφαλής μεγάλων στρατευμάτων ή που στέκονται στην κεφαλή μεγάλων εταιρειών. Ποιoς μπορεί να θέσει τιμή στην επιρροή που έχει μια μητέρα στα παιδιά της, μια γιαγιά στους απογόνους της ή οι θείες και οι αδελφές στην ευρύτερη οικογένειά τους;

»Δεν μπορούμε να αρχίσουμε να μετρούμε ή να υπολογίζουμε την επιρροή των γυναικών, οι οποίες με τον τρόπο τους, οικοδομούν σταθερή οικογενειακή ζωή και καλλιεργούν για το παντοτινό καλό τις γενεές του μέλλοντος. Οι επιλογές που έγιναν από τις γυναίκες αυτής της γενιάς, θα έχουν αιώνιες συνέπειες. Θα ήθελα να πω ότι οι σημερινές μητέρες δεν έχουν μεγαλύτερη ευκαιρία και περισσότερο σοβαρή δυσκολία από το να κάνουν όλα όσα μπορούν για να ενδυναμώσουν το [σπιτικό]» (Standing for Something: 10 Neglected Virtues That Will Heal Our Hearts and Homes [2000], 152).

Τώρα ας δούμε τον ρόλο που ο πατέρας παίζει στη ζωή μας:

Οι πατέρες δίνουν ευλογίες και τελούν ιερές διατάξεις για τα παιδιά τους. Αυτοί θα αποτελέσουν σημαντικά πνευματικά γεγονότα στην ζωή των παιδιών τους.

Οι πατέρες διευθύνουν προσωπικώς τις οικογενειακές προσευχές, το καθημερινό διάβασμα των γραφών και τις εβδομαδιαίες οικογενειακές βραδιές.

Οι πατέρες οικοδομούν οικογενειακές παραδόσεις με το να συμμετάσχουν και να βοηθούν στον σχεδιασμό διακοπών και εξορμήσεων που θα συμπεριλαμβάνουν όλα τα μέλη της οικογένειας. Οι αναμνήσεις από αυτές τις ξεχωριστές στιγμές που είναι μαζί, δεν θα ξεχαστούν ποτέ από τα παιδιά τους.

Οι πατέρες έχουν επισκέψεις με κάθε ένα από τα παιδιά τους ξεχωριστά και τα διδάσκουν αρχές του Ευαγγελίου.

Οι πατέρες διδάσκουν τους γιους και τις κόρες την αξία της εργασίας και τους/τις βοηθούν στην καθιέρωση άξιων στόχων στη δική τους ζωή.

Οι πατέρες θέτουν το παράδειγμα πιστής υπηρέτησης στο Ευαγγέλιο.

Να θυμάστε, αδελφοί, την ιερά κλήση σας ως πατέρας στον Ισραήλ --η πιο σημαντική σας κλήση στον παρόντα καιρό και σε όλη την αιωνιότητα-- μια κλήση της οποίας δεν θα απαλλαγείτε ποτέ.

Πολλά χρόνια πριν σε μια συγκέντρωση πασσάλου, θα δείχναμε μια ταινία για να διευκρινίσουμε το θέμα του μηνύματος που παρουσιάζαμε. Κατά τη διάρκεια του έτους, καθώς ταξιδεύαμε σε διάφορα μέρη της Εκκλησίας κάνοντας επισκέψεις σε συνέλευση πασσάλου που μας ανατέθηκαν, εξοικειωθήκαμε πολύ με το περιεχόμενο της ταινίας. Θα μπορούσαμε να το παραθέσουμε απ’ έξω. Το μήνυμα έχει παραμείνει στο μυαλό μου όλα αυτά τα χρόνια. Ο αφηγητής στην ταινία ήταν ο Πρόεδρος Χάρολντ Λη και εξιστόρησε ένα συμβάν στο σπίτι της κόρης του. Είναι κάτι σαν αυτό:

Ένα βράδυ η μητέρα του σπιτιού προσπαθούσε μανιωδώς να τελειώσει την εμφιάλωση ορισμένων φρούτων. Επιτέλους τα παιδιά ήταν έτοιμα για το κρεβάτι τους και είχαν ηρεμήσει. Τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή να τελειώσει την εμφιάλωση των φρούτων. Καθώς άρχισε να ξεφλουδίζει και να ξεκουκουτσιάζει τα φρούτα, δύο μικρά αγόρια εμφανίστηκαν στην κουζίνα και ανακοίνωσαν ότι είναι έτοιμα για τις βραδινές προσευχές τους.

Χωρίς να θέλει να την διακόψουν, η μητέρα είπε γρήγορα στα αγόρια: «Γιατί δεν λέτε τις προσευχές σας μόνοι σας απόψε και η μητέρα να συνεχίσει με τα φρούτα;»

Ο μεγαλύτερος από τους δύο γιους, μη αρνούμενος να φύγει, ρώτησε: «Ποιο είναι πιο σημαντικό, οι προσευχές ή τα φρούτα;» (Βλέπε Teachings of Presidents of the Church: Harold B. Lee [2000], 143–44.)

Ορισμένες φορές βρισκόμαστε σε καταστάσεις όπου έχουμε την ευκαιρία να διδάξουμε σε παιδιά ένα μάθημα που θα έχει διαρκές αποτέλεσμα στη νεαρή τους ζωή. Βεβαίως, οι προσευχές είναι πιο σημαντικές από τα φρούτα. Ένας επιτυχημένος γονέας δεν θα πρέπει ποτέ να είναι τόσο απασχολημένος ώστε να χάσει την ευκαιρία στη ζωή ενός παιδιού, όταν έρθει η στιγμή να διδαχτεί ένα σπουδαίο μάθημα.

Είναι η πεποίθησή μου ότι δεν υπήρξε ποτέ μια περίοδος στη ζωή μου που τα παιδιά του Επουράνιου Πατέρα μας δεν χρειάζονταν την καθοδηγητική επιρροή πιστών και αφοσιωμένων γονέων περισσότερο από ποτέ. Έχουμε μια μεγάλη και ευγενή κληρονομιά γονέων που αφήνουν σχεδόν ό,τι έχουν για να βρουν ένα μέρος όπου θα μπορέσουν να αναθρέψουν την οικογένειά τους με πίστη και κουράγιο, ώστε η επόμενη γενεά να μπορεί να έχει μεγαλύτερες ευκαιρίες από αυτές που είχαν εκείνοι. Πρέπει να βρούμε μέσα μας το ίδιο αποφασιστικό πνεύμα και να υπερνικήσουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε με το ίδιο πνεύμα θυσίας. Πρέπει να ενσταλάξουμε στις μελλοντικές γενιές μια ακόμα πιο δυνατή πεποίθηση στις διδασκαλίες του Κυρίου και Σωτήρα μας.

«Τώρα λοιπόν, γιοι μου, να θυμάστε, να θυμάστε ότι επάνω στο βράχο τού Λυτρωτή μας, που είναι ο Χριστός, ο Υιός τού Θεού, εκεί πρέπει να χτίσετε το θεμέλιό σας. Ώστε όταν ο διάβολος στείλει τους ισχυρούς του ανέμους, μάλιστα, τα άχυρά του στον ανεμοστρόβιλο, μάλιστα, όταν όλο το χαλάζι του και η τρομερή θύελλά του χτυπάει επάνω σας, δε θα σας εξουσιάσει για να σας σύρει κάτω στον κόλπο τής δυστυχίας και αιώνιας κακομοιριάς, ένεκα τού βράχου επάνω στον οποίο έχετε οικοδομηθεί, που είναι γερό θεμέλιο, θεμέλιο επί τού οποίου αν χτίσουν οι άνθρωποι δεν μπορούν να πέσουν» (Ήλαμαν 5:12).

Είναι το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού που παρέχει αυτό το θεμέλιο επάνω στο οποίο μπορούμε να βρούμε διαρκή ειρήνη και να οικοδομήσουμε αιώνιες οικογενειακές μονάδες. Δίδω μαρτυρία γι’ αυτό, στο όνομα του Κυρίου μας και Σωτήρα, Ιησού Χριστού, αμήν.