Διάσωση με ενότητα
Από τον Πρεσβύτερο Τσι Χονγκ (Σαμ) Γονγκ
Των Εβδομήκοντα
Προκειμένου να βοηθήσουμε τον Σωτήρα, πρέπει να εργασθούμε μαζί με ενότητα και αρμονία. Καθένας, κάθε θέση και κάθε κλήση, είναι σημαντική.
Συχνά ακούμε τον Πρόεδρο Τόμας Μόνσον να λέει: «Προσεγγίστε για να διασώσετε»1. Μία αφήγηση στην Καινή Διαθήκη έρχεται στον νου μου. Αποτελεί τέλεια επεξήγηση για το πώς μέλη και ιεραπόστολοι μπορούν να εργάζονται μαζί με ενότητα μέσα από συμβούλια τομέως, προκειμένου να προσεγγίζουν και να διασώζουν. Η ιστορία βρίσκεται στο Κατά Μάρκον 2:1–5. Βρίσκω ότι οι εμπειρίες που χρησιμοποίησε ο Ιησούς για να μας διδάξει ορισμένες διδαχές ή αρχές, είναι πάντοτε πολύ εμπνευσμένες και εύκολες να κατανοηθούν.
Ένας από τους χαρακτήρες σε αυτήν την αφήγηση είναι ένας άνδρας παραλυτικός, κάποιος ο οποίος δεν μπορούσε να μετακινηθεί χωρίς βοήθεια. Αυτός ο άνδρας μπορούσε μόνο να μείνει σπίτι, περιμένοντας για διάσωση.
Στην εποχή μας, θα μπορούσε να γίνει σαν κι αυτό. Τέσσερεις άνθρωποι εκπλήρωναν μία ανάθεση από τον επίσκοπό τους, να επισκεφθούν στο σπίτι του έναν άνδρα, ο οποίος ήταν άρρωστος με παράλυση. Μπορώ να φαντασθώ μία από αυτούς να έρχεται από την Ανακουφιστική Εταιρεία, έναν από την απαρτία πρεσβυτέρων, έναν από την Ααρωνική Ιεροσύνη και τελευταίος, αλλά εξίσου σημαντικός, ένας πλήρους απασχόλησης ιεραπόστολος. Στο πιο πρόσφατο συμβούλιο τομέως, αφού συσκέφθηκαν για τις ανάγκες στον τομέα, ο επίσκοπος είχε δώσει αναθέσεις «διάσωσης». Αυτοί οι τέσσερεις είχαν την ανάθεση να βοηθήσουν αυτόν τον άνδρα που υπέφερε από παράλυση. Δεν μπορούσαν να τον περιμένουν να έλθει στην εκκλησία από μόνος του. Έπρεπε να πάνε σπίτι του και να τον επισκεφθούν. Έπρεπε να τον αναζητήσουν, και έτσι πήγαν. Ο άνδρας μεταφέρθηκε στον Ιησού.
«Και έρχονται σ’ αυτόν, φέρνοντας έναν παράλυτο, που βασταζόταν από τέσσερις ανθρώπους» (Κατά Μάρκον 2:3).
Ωστόσο, το δωμάτιο ήταν πολύ κοσμοβριθές. Δεν μπορούσαν να μπουν μέσα από την πόρτα. Είμαι βέβαιος ότι δοκιμάσαν τα πάντα που μπορούσαν να σκεφθούν, αλλά δεν μπορούσαν απλώς να περάσουν. Τα πράγματα δεν έγιναν τόσο ομαλά όπως είχαν σχεδιασθεί. Υπήρχαν εμπόδια κατά μήκος της «διάσωσης». Όμως, δεν το έβαλαν κάτω. Δεν άφησαν τον παράλυτο στην πόρτα. Συσκέφθηκαν για το τι να κάνουν εν συνεχεία -- πώς θα μπορούσαν να φέρουν τον άνδρα στον Ιησού Χριστό για ίαση. Το έργο της βοήθειας προς τον Ιησού Χριστό στη διάσωση ψυχών, τουλάχιστον γι’ αυτούς, δεν ήταν ποτέ πάρα πολύ απαιτητικό. Βρήκαν ένα σχέδιο -- όχι εύκολο, αλλά ενήργησαν επ’ αυτού.
«Και επειδή δεν μπορούσαν να τον πλησιάσουν, εξαιτίας τού πλήθους, χάλασαν τη στέγη όπου ήταν, και κάνοντας ένα άνοιγμα, κατεβάζουν το κρεβάτι επάνω στο οποίο ήταν ο παράλυτος» (Κατά Μάρκον 2:4).
Τον έφεραν επάνω στη στέγη. Υποθέτοντας ότι δεν υπήρχαν έξω σκάλες για να ανεβούν, θα τους πήρε αρκετή ώρα να ανεβούν όλοι επάνω στη στέγη. Νομίζω ότι θα μπορούσε να είχε συμβεί ως εξής: ο νεαρός άνδρας από τον τομέα θα είχε ανεβεί στη στέγη πρώτος. Καθώς ήταν νέος και γεμάτος ενέργεια, δεν θα ήταν τόσο δύσκολο για εκείνον. Ο συνάδελφός του τής οικογενειακής διδασκαλίας από την απαρτία πρεσβυτέρων και ο ψηλός και δυνατός πλήρους απασχόλησης ιεραπόστολος θα έσπρωχναν πραγματικά πολύ από κάτω. Η αδελφή της Ανακουφιστικής Εταιρείας θα τους υπενθύμιζε να προσέχουν και θα τους έλεγε λόγια ενθαρρύνσεως. Οι άνδρες εν συνεχεία θα χάλασαν τη στέγη, ενώ η αδελφή εξακολουθούσε να παρηγορεί τον άνδρα καθώς περίμενε να θεραπευθεί -- να μπορέσει να μετακινηθεί μόνος του και να είναι ελεύθερος.
Αυτή η ανάθεση διάσωσης χρειάστηκε όλους να εργάζονται μαζί. Στην κρίσιμη στιγμή, θα απαιτούσε προσεκτικό συντονισμό να κατεβάσουν τον παράλυτο από τη στέγη. Οι τέσσερεις θα έπρεπε να εργάζονται με ενότητα και με αρμονία. Δεν μπορούσε να υπάρχει καμία διχόνοια ανάμεσα στους τέσσερεις. Έπρεπε να κατεβάσουν τον παράλυτο με τον ίδιο ρυθμό. Αν κάποιος άφηνε το σκοινί πιο γρήγορα από τους άλλους τρεις, ο άνδρας θα έπεφτε έξω από το κρεβάτι του. Δεν θα μπορούσε να κρατηθεί από μόνος του λόγω της κατάστασης αδυναμίας του.
Προκειμένου να βοηθήσουμε τον Σωτήρα, πρέπει να εργασθούμε μαζί με ενότητα και αρμονία. Καθένας, κάθε θέση και κάθε κλήση, είναι σημαντική. Πρέπει να είμαστε ενωμένοι στον Κύριό μας, Ιησού Χριστό.
Εντέλει, ο άρρωστος, ο παραλυτικός άνδρας, εκείτο ενώπιον του Ιησού. «Βλέποντας δε ο Ιησούς την πίστη τους, λέει στον παράλυτο: Παιδί μου, οι αμαρτίες σου είναι σε σένα συγχωρεμένες» (Κατά Μάρκον 2:5). Ο Ιησούς έδειξε έλεος σε αυτόν και τον θεράπευσε -- όχι μόνον σωματικώς αλλά και πνευματικώς: «Παιδί μου, οι αμαρτίες σου είναι σε σένα συγχωρεμένες». Δεν είναι υπέροχο; Δεν θα μας άρεσε να συμβεί και σε όλους εμάς αυτό; Σε μένα, ασφαλώς.
Ξέρουμε κάποιον στη ζωή μας που να βασανίζεται από πνευματική παράλυση, κάποιον που απλώς δεν μπορεί να επιστρέψει στην Εκκλησία από μόνος του; Θα μπορούσε να είναι ένα από τα παιδιά μας, ένας από τους γονείς μας, μία σύζυγος ή ένας φίλος.
Με τόσους πολλούς περισσότερους πλήρους απασχόλησης ιεραποστόλους διαθέσιμους σε κάθε μονάδα τής Εκκλησίας, θα είναι συνετό οι επίσκοποι και οι πρόεδροι κλάδοι να κάνουν καλύτερη χρήση των συμβουλίων τομέως και κλάδου τους. Ο επίσκοπος μπορεί να προσκαλέσει κάθε μέλος του συμβουλίου τομέως να έλθει με μία λίστα ονομάτων αυτών που ενδεχομένως να χρειάζονται βοήθεια. Μέλη του συμβουλίου τομέως θα συσκεφθούν προσεκτικά για το πώς θα μπορούσαν να βοηθήσουν καλύτερα. Οι επίσκοποι θα ακούσουν με προσοχή τις ιδέες και θα κάνουν αναθέσεις.
Οι πλήρους απασχολήσεως ιεραπόστολοι είναι σπουδαίες πηγές για τους τομείς σε αυτές τις προσπάθειες διάσωσης. Είναι νέοι και γεμάτοι ενέργεια. Τους αρέσει να έχουν μία λίστα με συγκεκριμένα ονόματα ανθρώπων με τους οποίους να εργασθούν. Απολαμβάνουν να εργάζονται μαζί με μέλη του τομέως. Ξέρουν ότι αυτές είναι σπουδαίες ανευρευτικές ευκαιρίες. Είναι αφοσιωμένοι να εδραιώσουν τη βασιλεία του Κυρίου. Έχουν μία δυνατή μαρτυρία ότι θα γίνουν περισσότερο σαν τον Χριστό καθώς συμμετέχουν σε αυτές τις προσπάθειες διάσωσης.
Εν κατακλείδι, επιτρέψατέ μου να μοιρασθώ μαζί σας έναν ακόμη κρυμμένο θησαυρό που βρίσκεται σε αυτήν την αφήγηση της γραφής. Είναι στο εδάφιο 5: «Βλέποντας δε ο Ιησούς την πίστη τους» (η πλάγια γραφή προστέθηκε). Δεν το είχα παρατηρήσει στο παρελθόν -- την πίστη τους. Η συνδυασμένη πίστη μας θα επηρεάσει επίσης την ευημερία των άλλων.
Ποιοι ήσαν εκείνοι οι άνθρωποι που ανέφερε ο Ιησούς; Θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν τους τέσσερεις που μετέφεραν τον παράλυτο, τον ίδιο τον άνδρα, τους ανθρώπους που είχαν προσευχηθεί για εκείνον και όλους αυτούς που ήσαν εκεί και άκουγαν το κήρυγμα του Ιησού και χαροποιούνταν ήσυχα στην καρδιά τους για το θαύμα που θα γινόταν συντόμως. Θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν έναν σύζυγο, έναν γονέα, έναν υιό ή μία θυγατέρα, έναν ιεραπόστολο, έναν πρόεδρο απαρτίας, μία πρόεδρο Ανακουφιστικής Εταιρείας, έναν επίσκοπο και έναν μακρινό φίλο. Όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε αλλήλους. Θα πρέπει πάντοτε να απορροφόμαστε με ζήλο στο να επιζητούμε να διασώσουμε όσους έχουν ανάγκη.
Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός θαυμάτων. Ο Ιησούς Χριστός μάς αγαπά όλους και έχει τη δύναμη να σώζει και να θεραπεύει, τόσο σωματικώς όσο και πνευματικώς. Όταν Τον βοηθούμε στην αποστολή Του να σώζει ψυχές, κι εμείς θα σωθούμε στη διαδικασία. Καταθέτω μαρτυρία για αυτό, στο ιερό όνομά Του, δηλαδή του Ιησού Χριστού, αμήν.