Γυναικεία αδελφότητα: Ω, πόσο χρειαζόμαστε η μία την άλλη
Από την Μπόνυ Όσκαρσον
Γενική Πρόεδρο Νέων Γυναικών
Πρέπει να πάψουμε να επικεντρωνόμαστε στις διαφορές μας και να κοιτάξουμε τι έχουμε κοινό.
Σε εκείνο το βίντεο, είδαμε οκτώ χώρες και ακούσαμε εννέα διαφορετικές γλώσσες. Φαντασθείτε πόσες πολλές περισσότερες γλώσσες προστέθηκαν σε εκείνο τον τελικό στίχο. Είναι συναρπαστικό να ξέρεις ότι ως παγκόσμια γυναικεία αδελφότητα ήμαστε εις θέσιν να υψώσουμε τη φωνή μας σε μαρτυρία της αιώνιας αλήθειας ότι είμαστε θυγατέρες ενός στοργικού Επουράνιου Πατέρα.
Πόσο μεγάλο προνόμιο είναι να βρίσκομαι εδώ, σε αυτή την ιστορική περίσταση, και να απευθύνομαι σε όλες τις γυναίκες της Εκκλησίας, από οκτώ ετών και άνω. Υπάρχει τεράστια δύναμη στην ενότητά μας αυτό το απόγευμα. Καθώς βλέπω όλες μας συγκεντρωμένες στο Κέντρο Συνελεύσεων και συλλογίζομαι τις χιλιάδες άλλες οι οποίες παρακολουθούν αυτή τη μετάδοση από τοποθεσίες σε όλον τον κόσμο, η συνδυασμένη δύναμη των μαρτυριών και της πίστης μας στον Ιησού Χριστό, σίγουρα συνιστά μία από τις πλέον ισχυρές και γεμάτες πίστη συναθροίσεις γυναικών στην ιστορία της Εκκλησίας, αν όχι όλου του κόσμου.
Απόψε αγαλλιούμε για τους πολλούς, διαφορετικούς ρόλους μας ως γυναικών στην Εκκλησία. Μολονότι κατά πολλούς τρόπους είμαστε διαφορετικές και μοναδικές, αναγνωρίζουμε, επίσης, ότι είμαστε όλες θυγατέρες του ίδιου Επουράνιου Πατέρα, πράγμα το οποίο μας καθιστά αδελφές μεταξύ μας. Είμαστε ενωμένες στην οικοδόμηση του βασιλείου του Θεού και στις διαθήκες τις οποίες έχουμε συνάψει, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες της ζωής μας. Αναμφίβολα, αυτή η συνάθροιση γυναικών και κοριτσιών είναι η πλέον ένδοξη γυναικεία αδελφότητα επάνω στο πρόσωπο της γης!1
Το να είμαστε αδελφές μεταξύ μας, δεικνύει ότι υπάρχει ένας άρρηκτος δεσμός ανάμεσά μας. Οι αδελφές φροντίζουν η μία την άλλη, προσέχουν η μία την άλλη, παρηγορούν η μία την άλλη και βρίσκονται εκεί η μία για την άλλη στους καλούς και τους κακούς καιρούς. Ο Κύριος έχει πει: «Σας λέω, να είστε ένα. Και αν δεν είστε ένα δεν είστε δικοί μου»2.
Ο ενάντιος θέλει να είμαστε φιλοκατήγορες ή επικριτικές η μία προς την άλλη. Θέλει να επικεντρωνόμαστε στις διαφορές μας και να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τις άλλες. Ίσως σας αρέσει να ασκείστε εντατικά επί μία ώρα καθημερινά, διότι νιώθετε πολύ ωραία, ενώ εγώ θεωρώ σπουδαίο αθλητικό γεγονός, αν ανέβω από τις σκάλες έναν όροφο αντί να πάρω το ασανσέρ. Ωστόσο, μπορούμε να παραμένουμε φίλες, έτσι δεν είναι;
Ως γυναίκες μπορεί να είμαστε ιδιαίτερα σκληρές με τον εαυτό μας. Όταν συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τις άλλες, πάντοτε θα αισθανθούμε ανεπαρκείς ή μνησίκακες για τις άλλες. Η αδελφή Πατρίσια Χόλαντ είπε κάποτε: «Το ζήτημα είναι ότι απλώς δεν μπορούμε να αποκαλούμαστε χριστιανές και να εξακολουθούμε να κρίνουμε η μία την άλλη --ή τον εαυτό μας-- τόσο σκληρά»3. Συνεχίζει, λέγοντας ότι για τίποτα δεν αξίζει να χάνουμε τη συμπόνια μας και τη γυναικεία αδελφότητά μας. Απλώς θα πρέπει να χαλαρώσουμε και να αγαλλιάζουμε με τις ουράνιες διαφορές μας. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι όλες επιθυμούμε να υπηρετήσουμε στο βασίλειο, χρησιμοποιώντας τα μοναδικά ταλέντα και χαρίσματά μας, με τον δικό μας τρόπο. Τότε μπορούμε να απολαμβάνουμε τη γυναικεία αδελφότητά μας, τις συναναστροφές μας και να αρχίσουμε να υπηρετούμε.
Το γεγονός είναι ότι πραγματικά και αληθινά χρειαζόμαστε η μία την άλλη. Εκ φύσεως οι γυναίκες επιζητούν τη φιλία, τη στήριξη και τη φιλική συναναστροφή. Έχουμε τόσα πολλά να μάθουμε η μία από την άλλη και συχνά αφήνουμε εμπόδια που μόνες έχουμε βάλει, να μας κρατούν μακριά από το να απολαμβάνουμε συναναστροφές οι οποίες θα μπορούσαν να συγκαταλέγονταν ανάμεσα στις μεγαλύτερες ευλογίες στη ζωή μας. Για παράδειγμα, εμείς οι λίγο μεγαλύτερες γυναίκες, χρειαζόμαστε αυτό που έχετε να προσφέρετε εσείς, τα κορίτσια της Προκαταρκτικής. Μπορούμε να μάθουμε πολλά από εσάς σχετικά με την υπηρέτηση και την αγάπη σαν του Χριστού.
Άκουσα πρόσφατα μία θαυμάσια ιστορία για ένα κοριτσάκι ονόματι Σάρα, του οποίου η μητέρα είχε την ευκαιρία να βοηθήσει μια άλλη γυναίκα στον τομέα της, που λεγόταν Μπρέντα, η οποία έπασχε από σκλήρυνση κατά πλάκας. Η Σάρα πήγαινε με χαρά μαζί με τη μητέρα της να βοηθήσουν την Μπρέντα. Έβαζε λοσιόν στα χέρια της Μπρέντα και έκανε μασάζ στα δάχτυλα και τα μπράτσα της, διότι την πονούσαν συχνά. Η Σάρα μετά έμαθε να τεντώνει μαλακά τα μπράτσα τής Μπρέντα επάνω από το κεφάλι της για να ασκεί τους μύες της. Η Σάρα χτένιζε τα μαλλιά τής Μπρέντα και κουβέντιαζε μαζί της, όσο η μητέρα της φρόντιζε τις άλλες ανάγκες της. Η Σάρα έμαθε τη σπουδαιότητα και τη χαρά να υπηρετεί ένα άλλο άτομο και κατάλαβε ότι ακόμα κι ένα παιδί μπορεί να φέρει μεγάλη αλλαγή στη ζωή κάποιου άλλου.
Μου αρέσει το παράδειγμα που μας δίνεται στο πρώτο κεφάλαιο του Κατά Λουκάν, που περιγράφει τη γλυκιά φιλία ανάμεσα στη Μαρία, τη μητέρα του Ιησού και την εξαδέλφη της, Ελισάβετ. Η Μαρία ήταν μια νεαρή γυναίκα, όταν πληροφορήθηκε τη σπουδαία αποστολή της ως μητέρας του Υιού του Θεού. Αρχικά, θα πρέπει να τη θεώρησε βαριά ευθύνη, ώστε να την φέρει μόνη της. Ο Ίδιος ο Κύριος ήταν εκείνος ο οποίος παρέσχε στη Μαρία κάποιον για να μοιρασθεί το φορτίο της. Μέσω του μηνύματος του αγγέλου Γαβριήλ, δόθηκε στη Μαρία το όνομα μίας έμπιστης και συμπονετικής γυναίκας στην οποία μπορούσε να στραφεί για υποστήριξη -- της εξαδέλφης της, Ελισάβετ.
Αυτή η νεαρή κόρη και η εξαδέλφη της, η οποία ήταν «προχωρημέν[η] στην ηλικία [της]»4, είχαν έναν κοινό δεσμό στις θαυματουργές κυήσεις τους και μόνο να φαντασθώ μπορώ πόσο πολύ σημαντικοί για αυτές ήταν οι τρεις μήνες που πέρασαν μαζί, καθώς μπορούσαν να μιλήσουν μαζί, να κατανοήσουν συναισθηματικά και να στηρίξουν η μία την άλλη στις μοναδικές κλήσεις τους. Τι υπέροχο πρότυπο γυναικών διαφορετικών γενεών, οι οποίες βοηθούν η μία την άλλη.
Εκείνες από εμάς, οι οποίες είναι λίγο περισσότερο μεγαλύτερες, μπορούν να έχουν τεράστια επίδραση στις νεότερες γενεές. Όταν η μητέρα μου ήταν κοριτσάκι, κανένας από τους γονείς της δεν ήταν ενεργό μέλος στην Εκκλησία. Ακόμα και πέντε ετών παιδάκι, πήγαινε μόνη της με τα πόδια στην εκκλησία και παρευρισκόταν στις συγκεντρώσεις της --Προκαταρκτική, Σχολείο Κυριακής και συγκέντρωση μεταλήψεως-- όλα σε διαφορετικές ώρες.
Πρόσφατα ρώτησα τη μητέρα μου γιατί το έκανε κάθε εβδομάδα, όταν δεν είχε καμία στήριξη ή ενθάρρυνση στο σπίτι. Η απάντησή της ήταν: «Είχα δασκάλες στην Προκαταρκτική που με αγαπούσαν». Αυτές οι δασκάλες την φρόντιζαν και της δίδασκαν το Ευαγγέλιο. Της δίδαξαν ότι είχε έναν Πατέρα στους ουρανούς που την αγαπούσε και ήταν το ενδιαφέρον τους για εκείνη, που την έκανε να συνεχίζει να πηγαίνει κάθε εβδομάδα. Η μητέρα μου μού είπε: «Ήταν μια από τις σημαντικότερες επιρροές στα πρώτα μου χρόνια». Ελπίζω ότι θα μπορέσω να ευχαριστήσω εκείνες τις υπέροχες αδελφές κάποια ημέρα! Η ηλικία δεν παίζει ρόλο σε ό,τι αφορά στην υπηρέτηση σαν του Χριστού.
Πριν από δύο εβδομάδες συνάντησα μία πρόεδρο πασσάλου Νέων Γυναικών στην Καλιφόρνια, η οποία μου είπε ότι η 81χρονη μητέρα της είχε κληθεί πρόσφατα ως σύμβουλος Αγριολούλουδων. Μου κίνησε τόσο το ενδιαφέρον, που τηλεφώνησα στη μητέρα της. Όταν ο επίσκοπος της αδελφής Βαλ Μπέικερ ζήτησε να την συναντήσει, εκείνη περίμενε να κληθεί ως βιβλιοθηκάριος ή ιστορικός τομέα. Όταν της ζητήθηκε να υπηρετήσει ως σύμβουλος Αγριολούλουδων στις Νέες Γυναίκες, η αντίδρασή της ήταν: «Είστε βέβαιος;»
Ο επίσκοπός της απάντησε σοβαρά: «Αδελφή Μπέικερ, δεν υπάρχει παρανόηση. Αυτή η κλήση είναι από τον Κύριο».
Αποκρίθηκε ότι δεν είχε άλλη απάντηση σε αυτό, παρά: «Φυσικά».
Μου αρέσει η έμπνευση που είχε αυτός ο επίσκοπος, ότι τα τέσσερα Αγριολούλουδα στον τομέα του είχαν να μάθουν πολλά από τη σοφία, την εμπειρία και το παράδειγμα μιας ζωής αυτής της μεγαλύτερης σε ηλικία αδελφής. Και μαντέψτε σε ποιον θα πάει η αδελφή Μπέικερ, όταν χρειάζεται βοήθεια στην ανάρτηση της σελίδας της στο Facebook.
Συλλογίζομαι τη μεγάλη βοήθεια που θα προσφέρουν οι αδελφές στην Ανακουφιστική Εταιρεία, καλωσορίζοντας νεαρές αδελφές οι οποίες ήταν πρόσφατα στις Νέες Γυναίκες. Οι νεαρές αδελφές μας αισθάνονται συχνά σαν να μην έχουν θέση ή τίποτα το κοινό με εκείνες στην Ανακουφιστική Εταιρεία. Προτού γίνουν 18 ετών, χρειάζονται ηγέτιδες Νέων Γυναικών και μητέρες, οι οποίες με χαρά θα δώσουν μαρτυρία για τις μεγάλες ευλογίες της Ανακουφιστικής Εταιρείας. Χρειάζονται να νιώθουν ενθουσιασμό, διότι γίνονται μέρος μιας τόσο ένδοξης οργάνωσης. Όταν οι νέες γυναίκες αρχίζουν να παρευρίσκονται στην Ανακουφιστική Εταιρεία, εκείνο που χρειάζονται περισσότερο είναι μια φίλη να καθίσει πλάι τους, ένα χέρι γύρω από τους ώμους τους και μια ευκαιρία να διδάξουν και να υπηρετήσουν. Ας εκτείνουμε το χέρι για να βοηθήσουμε η μία την άλλη μέσα από τις αλλαγές και τις σημαντικές στιγμές της ζωής μας.
Ευχαριστώ προς όλες τις γυναίκες της Εκκλησίας που εκτείνουν το χέρι, άσχετα με τις διαφορές ηλικίας και κουλτούρας και υπηρετούν άλλους. Οι νέες γυναίκες υπηρετούν παιδιά της Προκαταρκτικής και ηλικιωμένους. Οι ανύπανδρες αδελφές κάθε ηλικίας δαπανούν αναρίθμητες ώρες, φροντίζοντας τις ανάγκες των γύρω τους. Εκτιμούμε τις χιλιάδες οι οποίες προσφέρουν 18 μήνες της ζωής τους για να διαδώσουν το Ευαγγέλιο στον κόσμο. Όλα αυτά αποτελούν απόδειξη ότι, όπως δηλώνει ο αγαπημένος ύμνος μας: «Η παραγγελία των αγγέλων δίνεται στις γυναίκες»5.
Εάν υπάρχουν εμπόδια, είναι διότι εμείς οι ίδιες τα δημιουργήσαμε. Πρέπει να πάψουμε να επικεντρωνόμαστε στις διαφορές μας και να κοιτάξουμε τι έχουμε κοινό. Κατόπιν, μπορούμε να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε την πολύ μεγάλη δυνατότητα που έχουμε και να επιτύχουμε το μεγαλύτερο καλό σε τούτο τον κόσμο. Η αδελφή Μάρτζορυ Χίνκλι είπε κάποτε: «Ω πόσο χρειαζόμαστε η μία την άλλη. Εκείνες από εσάς, οι οποίες είστε ηλικιωμένες, χρειάζεστε εκείνες που είναι νέες. Και, ευτυχώς, εσείς που είστε νέες, χρειάζεστε κάποιες ηλικιωμένες από εμάς. Είναι κοινωνιολογικό γεγονός ότι οι γυναίκες χρειάζονται τις γυναίκες. Χρειαζόμαστε βαθιές και ικανοποιητικές και αφοσιωμένες φιλίες μεταξύ μας»6. Η αδελφή Χίνκλι είχε δίκιο. Ω πόσο χρειαζόμαστε η μία την άλλη!
Αδελφές, δεν υπάρχει άλλη ομάδα γυναικών στον κόσμο, η οποία έχει πρόσβαση σε μεγαλύτερες ευλογίες από εμάς ως Αγίες των Τελευταίων Ημερών. Είμαστε μέλη της Εκκλησίας του Κυρίου και άσχετα από τις προσωπικές περιστάσεις μας, μπορούμε όλες να απολαμβάνουμε τις πλήρεις ευλογίες τής δύναμης της ιεροσύνης μέσω της τήρησης των διαθηκών που έχουμε συνάψει κατά το βάπτισμα και στον ναό. Έχουμε ζώντες προφήτες να μας καθοδηγούν και να μας διδάσκουν και απολαμβάνουμε τη μεγάλη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, το οποίο είναι παρηγοριά και οδηγός στη ζωή μας. Έχουμε ευλογηθεί να εργαζόμαστε μαζί με ενάρετους αδελφούς καθώς ενδυναμώνουμε σπιτικά και οικογένειες. Έχουμε πρόσβαση στη στερεότητα και τη δύναμη των διατάξεων του ναού και σε τόσο πολλά περισσότερα.
Εκτός από το να απολαμβάνουμε όλες αυτές τις θαυμάσιες ευλογίες, έχουμε η μία την άλλη -- αδελφές στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Έχουμε ευλογηθεί με τρυφερή και φιλάνθρωπη ιδιοσυγκρασία, η οποία μας καθιστά ικανές να προσφέρουμε αγάπη και υπηρέτηση σαν του Χριστού στους γύρω μας. Καθώς κοιτάζουμε πέρα από τις διαφορές μας σε ηλικία, κουλτούρα και συνθήκες ζωής για να γαλουχήσουμε και να υπηρετήσουμε η μία την άλλη, θα γεμίσουμε με την αγνή αγάπη του Χριστού και την έμπνευση η οποία μας οδηγεί να γνωρίζουμε πότε και ποιον να υπηρετήσουμε.
Απευθύνω προς εσάς μια πρόσκληση, η οποία δόθηκε ξανά στο παρελθόν από μία γενική πρόεδρο της Ανακουφιστικής Εταιρείας, που είπε: «Σας προσκαλώ όχι μόνο να αγαπάτε η μία την άλλη περισσότερο, αλλά να αγαπάτε η μία την άλλη καλύτερα»7. Είθε να καταλάβουμε πόσο πολύ χρειαζόμαστε η μία την άλλη και είθε όλες μας να αγαπούμε η μία την άλλη καλύτερα, είναι η προσευχή μου, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.