អំណាចនៃបព្វជិតភាពនៅក្នុងក្មេងប្រុស
ដោយ អែលឌើរ ថាត អរ ខាលីស្ទើរ
ជាគណៈប្រធាននៃពួកចិតសិបនាក់
បព្វជិតភាពក្នុងក្មេងប្រុសម្នាក់ គឺមានឥទ្ធិពលដូចជាបព្វជិតភាពក្នុងបុរសម្នាក់ដែរ ពេលអនុវត្តក្នុងសេចក្ដីសុចរិត ។
ក្នុងឆ្នាំ 1878 ជីតាតួតខ្ញុំ ចច អេហ្វ រីឆាត មានអាយុ 17 ឆ្នាំ ។ ដោយកាលៈទេសៈចាំបាច់ គាត់ត្រូវបានតែងតាំងជាអែលឌើរ ។ មានថ្ងៃអាទិត្យមួយ ម្ដាយគាត់បានស្រែកដោយសារឈឺចាប់ខ្លាំងពេក ។ ដោយសារឪពុកគាត់មិនទំនេរ នោះប៊ីស្សព និងមនុស្សបួនប្រាំនាក់ផ្សេងទៀតត្រូវបានអញ្ជើញ ដើម្បីធ្វើការប្រសិទ្ធពរដល់គាត់ តែមិនបានធូរស្រាលសោះ ។ ដូច្នេះគាត់ក៏ងាកមករកកូនប្រុសគាត់ឈ្មោះ ចច ហើយបានសុំឲ្យដាក់ដៃលើក្បាលគាត់ ។ គាត់បានសរសេរក្នុងកំណត់ហេតុគាត់ថា « ក្នុងពេលសម្រក់ទឹកភ្នែក ដោយការរងទុក្ខរបស់ម្ដាយខ្ញុំ ហើយការធ្វើការបម្រើមួយ ដែលខ្ញុំពុំធ្លាប់ធ្វើពីមុន ខ្ញុំបានចូលទៅក្នុងបន្ទប់មួយទៀត ជាទីដែលខ្ញុំបានអធិស្ឋានទាំងទឹកភ្នែក » ។
ពេលគាត់សម្រួលចិត្តបានហើយ គាត់បានដាក់ដៃលើក្បាលម្ដាយគាត់ ហើយបានផ្ដល់ការប្រសិទ្ធពរមួយដ៏សាមញ្ញ ។ ក្រោយមកគាត់បានសង្កេតថា « ម្ដាយខ្ញុំបានឈប់ថ្នូរ ហើយបានធូរស្រាលពីការឈឺចាប់របស់គាត់ ខណៈដែលខ្ញុំដាក់ដៃលើក្បាលគាត់នៅឡើយ » ។ រួចគាត់បានកត់ទុកក្នុងកំណត់ហេតុគាត់ពីការសង្កេតមើលដ៏សំខាន់បំផុតនេះ ។ គាត់បាននិយាយថា គាត់តែងមានអារម្មណ៍ថា ហេតុផលដែលម្ដាយគាត់មិនបានធូរស្រាលមកពីការប្រសិទ្ធពររបស់ប៊ីស្សពនោះ ពុំមែនដោយសារព្រះអម្ចាស់មិនទទួលយកការប្រសិទ្ធពររបស់ប៊ីស្សពនោះទេ តែដោយសារព្រះអម្ចាស់បានរក្សាទុកការប្រសិទ្ធពរនេះសម្រាប់ក្មេងប្រុសម្នាក់ ដើម្បីបង្រៀនគាត់ពីមេរៀនមួយថា បព្វជិតភាពក្នុងខ្លួនក្មេងប្រុសនោះគឺ មានឥទ្ធិពលដូចគ្នានឹងបព្វជិតភាពនៃបុរសម្នាក់ដែរ ពេលអនុវត្តដោយសុចរិតនោះ ។
រាត្រីនេះ ខ្ញុំចង់និយាយពីអំណាចនោះ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី ខ្ញុំនឹងលើកឡើងទៅកាន់ប្រធានកូរ៉ុមឌីកុនអំពីគោលការណ៍ដែលបានពិភាក្សា ដែលអនុវត្តដល់យុវជននៃបព្វជិតភាពអើរ៉ុនគ្រប់រូប និង អ្នកដឹកនាំពួកគេ រួមទាំងប្រធានកូរ៉ុមគ្រូ និងជំនួយការប្រធានកូរ៉ុមសង្ឃរបស់យើង។
កាលបម្រើជាប្រធានបេសកកម្ម ខ្ញុំបានសង្កេតឃើញថា មានការកើនឡើងដ៏អស្ចារ្យមួយក្នុងជំនាញខាងវិញ្ញាណ និង ភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់យុវជន នៅក្នុងពេលបេសកកម្មរបស់ពួកគេ ។ ទោះជាយ៉ាងណា បើយើងអាចដាក់កម្រិតចំនួនទាំងនេះទៅលើបព្វជិតភាពអើរ៉ុន និង ឆ្នាំនៃបេសកកម្ម នោះប្រហែលជា វាមើលទៅដូចជាបន្ទាត់ដែលអ្នកមើលឃើញនៅក្នុងក្រាហ្វិកនេះ ( សូមមើលរូបភាព 1 ) ។ ក្នុងគំនិតខ្ញុំ យ៉ាងហោចណាស់មានកត្តាបីយ៉ាង ដែលចូលរួមចំណែកក្នុងការលូតលាស់ដ៏ធំក្នុងបេសកកម្មនេះ ៖ (1) យើងទុកចិត្តលើយុវជនទាំងនេះលើសពីមុន (2) យើងមានការរំពឹងទុកខ្ពស់ តែយើងស្រឡាញ់ពួកគេ រួច (3) យើងបង្ហាត់ពួកគេហើយបង្ហាត់ទៀត ដើម្បីពួកគេអាចបំពេញការរំពឹងទុកទាំងនោះបានយ៉ាងល្អ។
មនុស្សម្នាក់អាចនឹងសួរដោយគួរសមថា « ហេតុអ្វីបានជាគោលការណ៍ដូចគ្នានេះមិនយកទៅប្រើជាមួយប្រធានកូរ៉ុមឌីកុន ? » បើការណ៍នេះត្រូវបានធ្វើឡើង ប្រហែលការរីកចម្រើននោះ នឹងចាប់ផ្តើមតាំងពីដំបូង ហើយមានរូបរាងដូចនេះ ។ ឥឡូវ ខ្ញុំសូមលើកឡើងពីរបៀបដែលគោលការណ៍ទាំងនេះ អាចអនុវត្តចំពោះប្រធានកូរ៉ុមឌីកុនម្នាក់ ។
ទីមួយ ---គឺទុកចិត្ត ។ យើងអាចទុកចិត្តលើប្រធានកូរ៉ុមឌីកុនយើង ជាមួយនឹងការទទួលខុសត្រូវដ៏ធំ ។ ព្រះអម្ចាស់ពិតជាប្រគល់ឲ្យ --- ជាការបង្ហាញនូវព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ដើម្បីប្រគល់កូនសោឲ្យដល់ពួកគេ ដែលមានន័យថា ពួកគេមានសិទ្ធិដើម្បីដឹកនាំ និង ណែនាំកិច្ចការនៅក្នុងកូរ៉ុមរបស់ខ្លួន ។ ព្រោះតែភស្តុតាងនៃទំនុកចិត្តនេះ នោះយើងហៅបម្រើដល់កូរ៉ុមប្រធានឌីកុនដោយ វិវរណៈ មិនមែនដោយអំណាច ឬ កត្តាអ្វីផ្សេងក្រៅពីនោះទេ ។ អ្នកដឹកនាំគ្រប់រូបនៅក្នុងសាសនាចក្រនេះ ដោយរួមទាំងប្រធានកូរ៉ុមឌីកុន មានសិទ្ធិដើម្បីស្គាល់ និងគួរតែស្គាល់ថា ខ្លួនត្រូវបានហៅដោយវិវរណៈ ។ ការធានានេះជួយដល់គាត់ដឹងថា ព្រះមានទំនុកចិត្ត និង គាំទ្រដល់គាត់ ។
បុគ្គលិកលក្ខណៈទីពីរ និង ទីបីគឺ មានទំនាក់ទំនងយ៉ាងជិតស្និទ្ធ --- មានការរំពឹងទុកដ៏ខ្ពស់ ហើយទាក់ទងនឹងការបំពាក់បំប៉នដើម្បីបំពេញបុគ្គលិកលក្ខណៈនេះ ។ ខ្ញុំបានរៀនមេរៀនដ៏អស្ចារ្យមួយនៅក្នុងតំបន់បម្រើបេសកកម្មថា ៖ ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាជាទូទៅ រីកចម្រើន ឬ ធ្លាក់ចុះតាមកម្រិតរំពឹងទុករបស់ប្រធានបេសកកម្ម ហើយការណ៍នោះ ក៏ដូចគ្នានឹងប្រធានកូរ៉ុមឌីកុនដែរ ។ ប្រសិនបើ ពួកគាត់គ្រាន់តែរំពឹងទុកថា ធ្វើការដឹកនាំការប្រជុំកូរ៉ុម ហើយចូលរួមការប្រជុំគណៈកម្មការយុវវ័យរបស់គណៈប៊ីស្សព នោះហើយជាអ្វីដែលពួកគេនឹងធ្វើ ។ ប៉ុន្តែក្នុងនាមអ្នកជាអ្នកដឹកនាំ អ្នកអាចផ្តល់ឲ្យពួកគេនូវទស្សនវិស័យដ៏មហិមាជាងនេះ --- ជាទស្សនវិស័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ហើយថាតើហេតុអ្វីបានជាទស្សនវិស័យមានសារៈសំខាន់ ? ពីព្រោះកាលណាមានទស្សនវិស័យកើនឡើង នោះការតាំងចិត្តក៏កើនឡើងដែរ ។
កាលណាបានទទួលការហៅឲ្យបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្រនេះ គឺគេមានសិទ្ធិដើម្បីទទួលវិវរណៈហើយ ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ប្រធានកូរ៉ុមឌីកុនទាំងនេះ ត្រូវដឹងថាពួកគេមានសិទ្ធិ ដើម្បីទទួលវិវរណៈ ដើម្បីផ្តល់អនុសាសន៍ក្នុងការរើសទីប្រឹក្សារបស់ខ្លួន សិទ្ធិដើម្បីទទួលវិវរណៈទាក់ទងនឹងការសង្រ្គោះដល់ជនដែលបាត់បង់ និង សិទ្ធិដើម្បីទទួលវិវរណៈក្នុងការបំពាក់បំប៉នសមាជិកកូរ៉ុម នៅក្រោមករណីកិច្ចរបស់ខ្លួន ។
អ្នកដឹកនាំដ៏ឈ្លាសវៃម្នាក់នឹងបង្រៀនប្រធានកូរ៉ុមឌីកុន នូវគោលការណ៍ទាំងឡាយណាដែលនឹងជាប្រយោជន៍នៅក្នុងការទទួលបានវិវរណៈ ។ គាត់អាចបង្រៀនពីសេចក្តីសន្យាដ៏ច្បាស់លាស់របស់ព្រះអម្ចាស់ថា ៖ « បើសិនជាអ្នកសូម នោះអ្នកនឹងបានទទួលវិវរណៈថែមទៅលើវិវរណៈ ( គ. និង ស. 42:61 ) ។ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យសប្បុរសបំផុតនៅក្នុងការប្រទានឲ្យនូវវិវរណៈ ។ តើទ្រង់មិនបានរំឭកដល់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង អូលីវើរ ខៅឌើរី ទេឬអីថា « ដរាបណាអ្នកសូមជាញឹកញាប់ នោះអ្នកនឹងបានទទួលការបង្គាប់ពីព្រះវិញ្ញាណរបស់យើង (គ. និង ស. 6:14 ) » ? ហើយការណ៍នេះក៏អាចមានចំពោះអ្នកផងដែរប្រធានកូរ៉ុមឌីកុនអើយ ។ ព្រះអម្ចាស់ស្រឡាញ់អ្នក ហើយមានព្រះទ័យបើកសម្តែងដល់អ្នកនូវគំនិត និង ព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ ។ តើអ្នកធ្លាប់ស្រម៉ៃថា ព្រះអម្ចាស់ជួបប្រទះនឹងបញ្ហា ដែលទ្រង់មិនអាចដោះស្រាយដែរឬទេ ? ខ្ញុំមិនអាចស្រម៉ៃចេញនោះទេ ។ ពីព្រោះអ្នកមានសិទ្ធិទទួលវិវរណៈ ទ្រង់អាចជួយអ្នកដោះស្រាយកង្វល់ដែលអ្នកមាន ក្នុងនាមជាប្រធាននៃកូរ៉ូមរបស់អ្នក បើអ្នកនឹងស្វែងរកជំនួយរបស់ទ្រង់ ។
អ្នកដែលជា អ្នកដឹកនាំដ៏អស្ចារ្យ អាចបង្រៀនប្រធានកូរ៉ុមឌីកុនរូបនេះថា វិវរណៈមិនមែនជាការជំនួសឲ្យការព្យាយាម និង ការខិតខំផ្ទាល់ខ្លួននោះទេ ។ មានគ្រាមួយ ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង បានសួរប្រធាន ហារ៉ូល ប៊ី លី ថា « តើខ្ញុំអាចទទួលវិវរណៈយ៉ាងដូចម្តេចទៅ ? » ប្រធាន លី បានឆ្លើយថា « ប្រសិនបើអ្នកចង់ទទួលបានវិវរណៈ សូមធ្វើការខិតខំផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកសិន » ។1 អ្នកដឹកនាំដ៏ឈ្លាសវៃ អាចពិភាក្សាជាមួយនឹងប្រធានកូរ៉ុមឌីកុនរូបនេះ នូវកិច្ចការខាងវិញ្ញាណ ដែលគាត់អាចធ្វើក្នុងការរៀបចំដើម្បីឲ្យអនុសាសន៍រើសទីប្រឹក្សារបស់គាត់ ។ គាត់អាចត្រូវសួរ និង ឆ្លើយនូវសំណួរដូចជា ៖ តើនរណាអាចធ្វើជាគំរូល្អ ដែលអាចជួយដល់យុវជនដទៃទៀត ? ឬ ថាតើនរណាដែលឆាប់ស្គាល់នូវសេចក្តីត្រូវការរបស់អ្នកទាំងឡាយណា ដែលប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គពិសេសៗ ? ឬ ថាតើនរណាដែលអាចនាំមកនូវវិញ្ញាណសាមគ្គីភាពដល់គណៈប្រធាន ?
ហើយនៅទីបំផុត អ្នកដឹកនាំដ៏ឈ្លាសវៃរូបនេះ អាចបង្រៀនគាត់ពីរបៀប ដើម្បីស្គាល់ និង ធ្វើតាមវិវរណៈ នៅពេលដែលវាត្រូវបានប្រទានឲ្យ ។ យើងរស់នៅក្នុងពិភពលោកដែលពោរពេញដោយការប្រញាប់ប្រញាល់ ទង្វើរដ៏គួរឲ្យរំជើបរំជួលដែលពន្លឺភ្លើងពណ៌ និង សំឡេងកងរំពងគឺជារឿងធម្មតា ។ ប៉ុន្តែ យុវជនរូបនេះត្រូវដឹងថា នេះគឺជាមាគ៌ារបស់លោកិយទេ មិនមែនជាមាគ៌ារបស់ព្រះអម្ចាស់ឡើយ ។ ព្រះអង្គសង្រ្គោះបានប្រសូតនៅក្នុងស្នូកដែលគ្មាននរណាស្គាល់ ទ្រង់បានធ្វើនូវទង្វើរដ៏មហាអស្ចារ្យ ដែលមិនអាចប្រៀបប្រដូចបាន នៅគ្រប់សម័យកាលទាំងអស់ នៅឯសួនច្បារដ៏សែនស្ងាត់ ហើយ យ៉ូសែប បានទទួលការនិមិត្តដំបូងរបស់គាត់នៅក្នុងព្រៃដ៏ឆ្ងាយមួយ ។ ចម្លើយរបស់ព្រះត្រូវប្រទានឲ្យដោយស្ងប់ស្ងាត់ និង សំឡេងតូចរហៀង --- ជាអារម្មណ៍នៃសេចក្តីសុខសាន្ត ឬ ការលួងលោមចិត្ត អារម្មណ៍ចង់ធ្វើល្អ ការបំភ្លឺ --- ពេលខ្លះការបំផុសគំនិតនោះវាតូចដូចជាគ្រាប់ពូជតូចមួយ តែបើយើងមើលថែ វានឹងដុះលូតលាស់ទៅជាដើមវិញ្ញាណដ៏ធំ ។ ពេលខ្លះអារម្មណ៍ ឬ គំនិតទាំងនេះអាចនាំឲ្យអ្នកជាប្រធានកូរ៉ុមឌីកុន ចេញអនុសាសន៍ដល់ទីប្រឹក្សា ឬផ្តល់ការចាត់តាំងដល់យុវជន ដែលពុំសូវសកម្មនៅពេលបច្ចុប្បន្នក៏ថាបាន ។
ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅហើយ ក្នុងនាមជាគណៈប្រធានស្តេក យើងមានចំណាប់អារម្មណ៍មួយ ឲ្យហៅបុរសល្អម្នាក់ធ្វើជាស្មៀនប្រចាំស្តេក ។ ជួនកាលគាត់មានបញ្ហានៅក្នុងការមកព្រះវិហារជាប្រចាំ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្តី យើងបានដឹងថា ប្រសិនបើគាត់ព្រមទទួលយកការហៅបម្រើ គាត់នឹងធ្វើការងារនេះបានដ៏អស្ចារ្យ ។
យើងបានប្រគល់ការបម្រើនោះដល់គាត់ ប៉ុន្តែគាត់បានឆ្លើយតបថា ៖ « ទេ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមិនអាចធ្វើការងារនេះបានទេ » ។
បន្ទាប់មកក៏មានអារម្មណ៍មួយផុសឡើង ។ ខ្ញុំបាននិយាយថា ៖ « បើដូច្នោះ ខ្ញុំគិតថា ស្តេក គ្លែលដេល មិនអាចមានស្មៀនបានទេ » ។
ដោយការភ្ញាក់ផ្អើល គាត់បានឆ្លើយថា ៖ « តើលោកកំពុងមានន័យដូចម្តេច ? លោកត្រូវការស្មៀនម្នាក់ប្រចាំស្តេក » ។
ខ្ញុំបានឆ្លើយថា ៖ « តើប្អូនចង់ឲ្យខ្ញុំផ្តល់ការបម្រើជាស្មៀនស្តេកនេះដល់នរណាម្នាក់ផ្សេងទៀត នៅពេលដែលព្រះអម្ចាស់ផ្តល់ការបំផុសគំនិតឲ្យយើងហៅដល់ប្អូនហើយនោះឬ ? »
គាត់បានឆ្លើយថា ៖ « យល់ព្រម ខ្ញុំនឹងធ្វើការនេះ » ។
ហើយគាត់ពិតជាធ្វើការនេះ ។ មិនមែនមានតែបុរសជាច្រើននោះទេ ប៉ុន្តែក៏នឹងមានយុវជនជាច្រើនដែលនឹងឆ្លើយតបចំពោះការហៅបម្រើមួយ នៅពេលដែលពួកគេដឹងថា ព្រះអម្ចាស់កំពុងតែហៅពួកគេ ហើយថាព្រះអម្ចាស់កំពុងត្រូវការពួកគេ ។
បន្ទាប់មក អ្នកអាចឲ្យប្រធានកូរ៉ុមឌីកុនរូបនេះដឹងថា ព្រះអម្ចាស់រំពឹងរឿងមួយពីគាត់គឺ ដើម្បីសង្រ្គោះដល់អ្នកដែលបាត់បង់ ទាំងអ្នកមិនសូវសកម្ម ហើយអ្នកមិនមែនជាសមាជិក ។ ព្រះអម្ចាស់បានប្រកាសនូវបេសកកម្មដ៏សំខាន់របស់ទ្រង់នៅក្នុងខគម្ពីរនេះថា ៖ « ត្បិតកូនមនុស្សបានមក ដើម្បីនឹងជួយសង្រ្គោះអ្នកណាដែលបាត់បង់ » (ម៉ាថាយ 18:11 ) ។ បើសិនវាជាអាទិភាពដំបូងចាំបាច់សម្រាប់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ដើម្បីសង្រ្គោះដល់អ្នកដែលបាត់បង់ បើសិនវាជាអាទិភាពដំបូងរបស់ប្រធាន ថូម៉ាស អេស. ម៉នសុន ដើម្បីធ្វើបែបនេះ ដូចដែលបង្រៀនពេញមួយជីវិតគាត់ តើវាមិនគួរគប្បីសម្រាប់អ្នកដឹកនាំគ្រប់រូប ប្រធានកូរ៉ុមឌីកុនគ្រប់រូបនៅក្នុងសាសនាចក្រនេះឲ្យធ្វើដូច្នោះដែរទេឬអី ? ការផ្តោតយកចិត្តទុកដាក់ធំបំផុតរបស់អ្នកដឹកនាំយើង ដែលជាចំណុចសំខាន់នៅក្នុងការបម្រើរបស់យើង គួរតែជាការមានចិត្តអន្ទៈសារចេញទៅ ដោយមិនអែអង់ ដើម្បីទៅរកជនដែលបាត់បង់ ហើយនាំពួកគេត្រឡប់មកវិញ ។
យុវជនម្នាក់ដែលមានសមាជិកកូរ៉ុមរបស់គាត់បានមកលេង បាននិយាយថា ៖ « ថ្ងៃនេះវាគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ពេលមនុស្ស 30 នាក់បានមកផ្ទះខ្ញុំ... ។ វាធ្វើឲ្យខ្ញុំចង់ទៅព្រះវិហារនៅពេលនេះ » ។ ឱ តើយុវវ័យម្នាក់អាចបដិសេធការស្រឡាញ់ និង ការយកចិត្តទុកដាក់ដូចនោះបាន ដោយរបៀបណាទៅ ?
ខ្ញុំមានចិត្តរំភើប ពេលខ្ញុំឮរឿងជាច្រើនអំពីប្រធានកូរ៉ុមឌីកុន ដែលចាប់បាននូវទស្សនវិស័យ ហើយម្ដងម្កាលកំពុងបង្រៀនផ្នែកទាំងមូល ឬផ្នែកខ្លះនៃមេរៀនក្នុងការប្រជុំកូរ៉ុមរបស់ខ្លួន ។ ប៉ុន្មានសប្ដាហ៍មុនខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងថ្នាក់កូរ៉ុមឌីកុនមួយ ។ មានក្មេងប្រុសម្នាក់អាយុ 12 ឆ្នាំបានបង្រៀនមេរៀន 25 នាទីអំពីដង្វាយធួន ។ គាត់បានចាប់ផ្ដើមដោយសួរឌីកុនផ្សេងទៀត តើពួកគេគិតថាដង្វាយធួនជាអ្វី ។ រួចមកគាត់បានចែកបទគម្ពីរដ៏សំខាន់មួយចំនួន ហើយបានសួរសំណួរដ៏ល្អដែលធ្វើឲ្យពួកគេសញ្ជឹងគិតឆ្លើយតប ។ ដោយដឹងថា នៅសល់ពេលច្រើនក្នុងមេរៀន ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយគាត់មានប្រាជ្ញាគ្រប់គ្រាន់ ហើយប្រហែលជាបានទទួលការណែនាំជាមុនពីឪពុកគាត់ នោះគាត់ឲ្យសួរអ្នកដឹកនាំដែលមានវត្តមានអំពីសំណួរដែលពួកគេបានសួរអំពីដង្វាយធួន ក្នុងបេសកកម្ម និង ចម្លើយពួកគេ ។ រួចគាត់បញ្ចប់ដោយថ្លែងទីបន្ទាល់ ។ ខ្ញុំបានស្ដាប់ទាំងភ្ញាក់ផ្អើល ។ ខ្ញុំបានគិតខ្លួនឯងថា « ខ្ញុំមិនចាំថាខ្ញុំធ្លាប់បង្រៀនមេរៀនដ៏សំខាន់ កាលខ្ញុំជាបព្វជិតភាពអើរ៉ុនឡើយ ។ « យើងអាចលើកកម្ពស់ និងទស្សនៈវិស័យសម្រាប់យុវជនទាំងនេះ ហើយពួកគេនឹងឆ្លើយតប ។
អ្នករាល់គ្នាដែលជាអ្នកដឹកនាំ ជួយប្រធានកូរ៉ុមឌីកុនទាំងនេះបានយ៉ាងល្អ ពេលអ្នកឲ្យពួកគេដឹកនាំ ហើយអ្នកដកខ្លួនថយចេញនោះ ។ អ្នកបានពង្រីកការហៅអ្នកបានយ៉ាងល្អ ពុំមែនពេលអ្នកផ្ដល់មេរៀនមួយល្អទេ តែជាពេលដែលអ្នកជួយពួកគេផ្ដល់មេរៀនមួយយ៉ាងល្អវិញ វាពុំមែនពេលដែលអ្នកត្រូវសង្គ្រោះមនុស្សម្នាក់ទេ តែជាពេលអ្នកជួយពួកគេឲ្យធ្វើដូច្នោះវិញ ។
មានពាក្យចាស់ពោលថា ៖ កុំស្លាប់ពីមុនអ្នកបំពេញសក្ដានុភាពអ្នក ។ ដូចគ្នានេះដែរ ខ្ញុំសូមនិយាយទៅអ្នកដែលជាអ្នកដឹកនាំយុវវ័យថា ចូរកុំសុំដោះលែងដោយមិនបានបំពេញសក្ដានុភាពអ្នក ។ សូមបង្រៀនយុវវ័យយើងគ្រប់ឱកាសទាំងអស់ សូមបង្រៀនពួកគេពីរបៀបរៀបចំរបៀបវារៈមួយ, របៀបដឹកនាំការប្រជុំដោយមានការគោរព និង ភាពកក់ក្ដៅ, របៀបសង្គ្រោះមនុស្សម្នាក់, របៀបរៀបចំ ហើយបង្រៀនមេរៀនមួយដែលបំផុសគំនិត និង របៀបទទួលវិវរណៈ ។ នេះនឹងក្លាយជារង្វាស់នៃភាពជោគជ័យអ្នក ---គឺជាមរតកនៃភាពជាអ្នកដឹកនាំ និង ជីវិតខាងវិញ្ញាណដែលអ្នកបន្សល់ទុកក្នុងចិត្ត និង គំនិតនៃយុវជនទាំងនេះ ។
បើអ្នកជាប្រធានកូរ៉ុមឌីកុនដែលពង្រីកការហៅរបស់ខ្លួន នោះអ្នកនឹងក្លាយជាឧបករណ៍ក្នុងព្រះហស្តព្រះ សូម្បីតែពេលនេះ ព្រោះបព្វជិតភាពក្នុងក្មេងប្រុសម្នាក់ គឺមានឥទ្ធិពលដូចជាបព្វជិតភាពក្នុងបុរសម្នាក់ដែរ ពេលអនុវត្តក្នុងសេចក្ដីសុចរិត ។ រួចមក ពេលអ្នកធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយក្លាយជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា និងអ្នកដឹកនាំនាពេលអនាគតនៃសាសនាចក្រនេះ នោះអ្នកនឹងដឹងពីរបៀបដើម្បីទទួលវិវរណៈ របៀបដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សម្នាក់ និង របៀបដើម្បីបង្រៀនពីគោលលទ្ធិនៃនគរដោយអំណាច និងសិទ្ធិអំណាច ។ បន្ទាប់មកអ្នកនឹងក្លាយជាយុវវ័យដែលមានសិទ្ធិកំណើតថ្លៃថ្នូរ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងពីការណ៍នេះ ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ព្រះប្រោសលោះនៃពិភពលោក អាម៉ែន ។