๑ ดูเถิด, บัดนี้เหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเมื่อนีไฟพูดถ้อยคำเหล่านี้แล้ว, คนบางคนซึ่งอยู่ในบรรดาพวกเขาวิ่งไปบัลลังก์พิพากษา; แท้จริงแล้ว, แม้มีห้าคนที่ไป, และพวกเขาพูดกัน, ขณะที่ไปว่า :

๒ ดูเถิด, บัดนี้เราจะรู้ถึงความแน่นอนว่าชายผู้นี้เป็นศาสดาพยากรณ์และพระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาให้เขาพยากรณ์เรื่องอัศจรรย์เช่นนั้นแก่เราหรือไม่. ดูเถิด, เราไม่เชื่อว่าพระองค์ทรงกระทำ; แท้จริงแล้ว, เราไม่เชื่อว่าเขาเป็นศาสดาพยากรณ์; กระนั้นก็ตาม, หากเรื่องที่เขากล่าวเกี่ยวกับหัวหน้าผู้พิพากษาจริง, คือเขาตาย, เมื่อนั้นเราจึงจะเชื่อว่าถ้อยคำอื่น ๆ ที่เขาพูดเป็นเรื่องจริง.

๓ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพวกเขาวิ่งไปอย่างสุดกำลัง, และเข้ามาถึงบัลลังก์พิพากษา; และดูเถิด, หัวหน้าผู้พิพากษาล้มอยู่ที่พื้นดิน, และนอนจมกองเลือด.

๔ และบัดนี้ดูเถิด, เมื่อพวกเขาเห็นเช่นนี้พวกเขาฉงนยิ่ง, ถึงขนาดที่พวกเขาล้มลงสู่พื้นดิน; เพราะพวกเขาไม่เชื่อคำที่นีไฟพูดเกี่ยวกับหัวหน้าผู้พิพากษา.

๕ แต่บัดนี้, เมื่อเห็นแล้วพวกเขาเชื่อ, และความกลัวเกิดแก่พวกเขาเกลือกการพิพากษาทั้งหมดที่นีไฟพูดไว้จะเกิดแก่ผู้คน; ฉะนั้นพวกเขาตัวสั่น, และล้มลงสู่พื้นดิน.

๖ บัดนี้, ในทันทีเมื่อผู้พิพากษาถูกลอบสังหาร—เขาถูกแทงโดยน้องชายของเขาซึ่งแต่งกายอำพราง, และเขาหลบหนีไป, และพวกผู้รับใช้วิ่งไปบอกผู้คน, ส่งเสียงร้องบอกเรื่องการลอบสังหารในบรรดาพวกเขา;

๗ และดูเถิดผู้คนมารวมกันที่บัลลังก์พิพากษา—และดูเถิด, ยังความแปลกใจให้พวกเขา พวกเขาเห็นคนทั้งห้านั้นล้มอยู่ที่พื้นดิน.

๘ และบัดนี้ดูเถิด, ผู้คนหารู้เรื่องเกี่ยวกับกลุ่มชนซึ่งไปรวมกันที่สวนของนีไฟไม่; ฉะนั้นพวกเขาจึงกล่าวในบรรดาพวกเขาเองว่า : คนเหล่านี้คือผู้ที่ลอบสังหารผู้พิพากษา, และพระผู้เป็นเจ้าทรงลงทัณฑ์พวกเขาเพื่อพวกเขาจะหลบหนีเราไปไม่ได้.

๙ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพวกเขาจับพวกนั้น, และมัดพวกเขาและโยนเข้าเรือนจำ. และมีถ้อยแถลงส่งออกไปภายนอกว่าผู้พิพากษาถูกสังหาร, และว่าฆาตกรถูกจับเข้าเรือนจำแล้ว.

๑๐ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือในวันพรุ่งผู้คนมาชุมนุมกันเพื่อคร่ำครวญและเพื่ออดอาหาร, ในพิธีฝังศพผู้พิพากษาสูงสุดซึ่งถูกสังหาร.

๑๑ และดังนั้นบรรดาผู้พิพากษาซึ่งอยู่ในสวนของนีไฟด้วย, และได้ยินถ้อยคำของท่าน, มารวมกันในพิธีฝังศพด้วย.

๑๒ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพวกเขาสอบถามในบรรดาผู้คน, โดยกล่าวว่า : คนห้าคนที่ส่งมาสอบถามเกี่ยวกับหัวหน้าผู้พิพากษาว่าเขาตายหรือไม่นั้นอยู่ที่ไหน ? และพวกเขากล่าวตอบว่า : เกี่ยวกับคนห้าคนที่ท่านว่าท่านส่งมา, เราหารู้ไม่; แต่มีห้าคนที่เป็นฆาตกร, ซึ่งเราจับเข้าเรือนจำแล้ว.

๑๓ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือผู้พิพากษาปรารถนาให้นำพวกเขามา; และพวกเขาถูกนำตัวมา, และดูเถิด, พวกเขาคือคนห้าคนที่ส่งมา; และดูเถิด, ผู้พิพากษาสอบถามพวกเขาเพื่อจะรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้, และพวกเขาบอกคนเหล่านั้นถึงเรื่องทั้งหมดที่พวกเขาทำไป, โดยกล่าวว่า :

๑๔ เราวิ่งมาถึงสถานที่บัลลังก์พิพากษา, และเมื่อเราเห็นทุกสิ่งแม้ดังที่นีไฟเป็นพยานไว้แล้ว, เราฉงนถึงขนาดที่เราล้มลงสู่พื้นดิน; และเมื่อเราหายฉงนแล้ว, ดูเถิดพวกเขาก็จับเรามาเข้าเรือนจำ.

๑๕ บัดนี้, เรื่องการลอบสังหารชายผู้นี้, เราหารู้ไม่ว่าใครทำ; และเรารู้เพียงเท่านี้คือ, เราวิ่งมาตามที่ท่านปรารถนา, และดูเถิดเขาตายเสียแล้ว, ตามถ้อยคำของนีไฟ.

๑๖ และบัดนี้เหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือพวกผู้พิพากษาอรรถาธิบายเรื่องแก่ผู้คน, และร้องกล่าวโทษนีไฟ, โดยกล่าวว่า : ดูเถิด, เรารู้ว่านีไฟผู้นี้ต้องตกลงกับใครสักคนให้สังหารผู้พิพากษา, และแล้วเขาจะได้ประกาศเรื่องนี้แก่เรา, เพื่อเขาจะทำให้เราเปลี่ยนใจเลื่อมใสมาสู่ความเชื่อของเขา, เพื่อเขาจะยกตนเป็นคนยิ่งใหญ่, ผู้ที่พระผู้เป็นเจ้าทรงเลือก, และเป็นศาสดาพยากรณ์.

๑๗ และบัดนี้ดูเถิด, เราจะเปิดโปงชายผู้นี้, และเขาจะสารภาพความผิดของเขาและให้เรารู้ถึงฆาตกรตัวจริงที่สังหารผู้พิพากษา.

๑๘ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือคนทั้งห้าได้รับการปล่อยตัวในวันฝังศพ. กระนั้นก็ตาม, พวกเขาติเตียนพวกผู้พิพากษาเกี่ยวกับถ้อยคำที่พวกเขาได้พูดปรักปรำนีไฟ, และโต้แย้งกับคนเหล่านั้นทีละคน, ถึงขนาดที่ทำให้คนเหล่านั้นจำนน.

๑๙ กระนั้นก็ตาม, คนเหล่านั้นยังได้จับนีไฟมามัดและพามาอยู่ต่อหน้าฝูงชน, และพวกเขาเริ่มไต่สวนท่านในหลายวิธีเพื่อจะทำให้ท่านกล่าววาจาหักล้างตนเอง, เพื่อจะได้กล่าวหาท่านให้ถึงตาย—

๒๐ โดยกล่าวแก่ท่านว่า : ท่านคือผู้สมรู้ร่วมคิด; ใครคือชายผู้ที่ได้กระทำฆาตกรรมนี้ ? บัดนี้จงบอกเรา, และยอมรับความผิดของท่าน; โดยกล่าวว่า, ดูเถิดนี่คือเงินตรา; และเราจะให้ท่านมีชีวิตอยู่ด้วยหากท่านจะบอกเรา, และยอมรับสิ่งที่ท่านตกลงไว้กับเขา.

๒๑ แต่นีไฟกล่าวแก่พวกเขาว่า : โอ้ท่านคนโง่, ท่านผู้มีใจที่มิได้เข้าสุหนัต, ท่านคนมืดบอด, และท่านคนดื้อรั้น, ท่านรู้ไหมว่าพระเจ้าพระผู้เป็นเจ้าของท่านจะปล่อยให้ท่านเดินไปในทางบาปของท่านอีกนานเท่าไร ?

๒๒ โอ้ท่านควรเริ่มคร่ำครวญและโศกเศร้า, เพราะความพินาศใหญ่หลวงซึ่งเวลานี้คอยท่านอยู่, เว้นแต่ท่านจะกลับใจ.

๒๓ ดูเถิดท่านกล่าวว่าข้าพเจ้าตกลงกับชายผู้หนึ่งว่าเขาจะลอบสังหารซีเอโซรัม, หัวหน้าผู้พิพากษาของเรา. แต่ดูเถิด, ข้าพเจ้ากล่าวแก่ท่าน, ว่านี่เป็นเพราะข้าพเจ้าเป็นพยานไว้กับท่านเพื่อท่านจะได้รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้; แท้จริงแล้ว, แม้เพื่อเป็นพยานต่อท่าน, ว่าข้าพเจ้ารู้ความชั่วร้ายและความน่าชิงชังซึ่งมีอยู่ในบรรดาพวกท่าน.

๒๔ และเพราะข้าพเจ้าทำสิ่งนี้, ท่านจึงกล่าวว่าข้าพเจ้าตกลงกับชายผู้หนึ่งเพื่อให้เขาทำสิ่งนี้; แท้จริงแล้ว, เพราะข้าพเจ้าแสดงเครื่องหมายนี้แก่ท่านท่านจึงโกรธข้าพเจ้า, และหมายมั่นจะทำลายชีวิตข้าพเจ้า.

๒๕ และบัดนี้ดูเถิด, ข้าพเจ้าจะแสดงเครื่องหมายอีกอย่างหนึ่งแก่ท่าน, และดูซิว่าท่านจะพยายามทำลายข้าพเจ้าในเรื่องนี้หรือไม่.

๒๖ ดูเถิดข้าพเจ้ากล่าวแก่ท่านว่า : จงไปบ้านของซีแอนทัม, ผู้เป็นน้องชายของซีเอโซรัม, และจงกล่าวแก่เขา—

๒๗ นีไฟ, ผู้แสร้งเป็นศาสดาพยากรณ์, ผู้พยากรณ์เกี่ยวกับความชั่วร้ายมากมายของคนพวกนี้, ตกลงกับท่านไว้หรือ, ในการที่ท่านลอบสังหารซีเอโซรัม, ผู้เป็นพี่ชายท่าน ?

๒๘ และดูเถิด, เขาจะกล่าวแก่ท่านว่า, เปล่า.

๒๙ และท่านจะกล่าวแก่เขาว่า : ท่านลอบสังหารพี่ชายท่านหรือ ?

๓๐ และเขาจะยืนด้วยความกลัว, และไม่รู้จะพูดอะไร. และดูเถิด, เขาจะปฏิเสธท่าน; และเขาจะทำราวกับว่าเขาฉงน; กระนั้นก็ตาม, เขาจะประกาศต่อท่านว่าเขาบริสุทธิ์.

๓๑ แต่ดูเถิด, ท่านจงตรวจดูเขา, และท่านจะพบเลือดติดที่ชายเสื้อคลุมของเขา.

๓๒ และเมื่อท่านเห็นสิ่งนี้, ท่านจะกล่าวว่า : เลือดนี้มาจากไหน ? เราจะไม่รู้หรือว่ามันเป็นเลือดของพี่ชายท่าน ?

๓๓ และเมื่อนั้นเขาก็จะตัวสั่น, และหน้าซีด, แม้ราวกับความตายมาถึงเขาแล้ว.

๓๔ และเมื่อนั้นท่านจะกล่าวว่า : เพราะความกลัวนี้และความซีดเซียวนี้ซึ่งมีอยู่บนหน้าท่าน, ดูเถิด, เรารู้ว่าท่านผิด.

๓๕ และแล้วความกลัวมากขึ้นจะมาสู่เขา; และแล้วเขาจะสารภาพกับท่าน, และหาปฏิเสธต่อไปไม่ว่าเขากระทำฆาตกรรมนี้.

๓๖ และเมื่อนั้นเขาจะกล่าวแก่ท่าน, ว่าข้าพเจ้า, นีไฟ, หารู้อะไรไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นเว้นแต่ข้าพเจ้าได้รับมาโดยเดชานุภาพของพระผู้เป็นเจ้า. และเมื่อนั้นท่านจะรู้ว่าข้าพเจ้าเป็นคนซื่อสัตย์, และพระผู้เป็นเจ้าทรงส่งข้าพเจ้ามายังท่าน.

๓๗ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือคนเหล่านี้ออกไปทำ, แม้ตามที่นีไฟกล่าวแก่พวกเขา. และดูเถิด, ถ้อยคำที่ท่านกล่าวไว้จริง; เพราะเขาได้ปฏิเสธตามถ้อยคำนั้น; และเขาได้สารภาพตามถ้อยคำนั้นด้วย.

๓๘ และเขาถูกพามาพิสูจน์ว่าตัวเขานั่นเองที่เป็นฆาตกร, ถึงขนาดที่คนทั้งห้าได้รับการปล่อยตัว, และนีไฟด้วย.

๓๙ และมีชาวนีไฟบางคนที่เชื่อถ้อยคำของนีไฟ; และมีบางคนด้วย, ซึ่งเชื่อเพราะประจักษ์พยานของคนทั้งห้า, เพราะพวกเขาเปลี่ยนใจเลื่อมใสขณะอยู่ในเรือนจำ.

๔๐ และบัดนี้มีบางคนในบรรดาผู้คน, ที่กล่าวว่านีไฟเป็นศาสดาพยากรณ์.

๔๑ และมีคนอื่น ๆ ที่กล่าวว่า : ดูเถิด, ท่านเป็นเทพเจ้า, เพราะเว้นแต่ท่านเป็นเทพเจ้าแล้ว ท่านจะรู้ทุกสิ่งไม่ได้. เพราะดูเถิด, ท่านบอกเราถึงความนึกคิดของใจเรา, และบอกเราถึงสิ่งต่าง ๆ ด้วย; และแม้ท่านทำให้เรารู้ตัวฆาตกรที่แท้จริงของหัวหน้าผู้พิพากษาของเรา.