۱ وای بر آنهایی که با حکم های نابکارانه حکم می کنند، و اینکه ناروایی را که خود وضع کرده اند می نویسند؛

۲ تا نیازمند را از داوری دور کنند، و حق را از مردم بینوای من بر گیرند، تا بیوگان غنیمت آنها شوند، و تا از یتیمان بِرُبایند!

۳ و در روز بازخواست، و در ویرانی که از دوردست خواهد آمد، چه خواهید کرد؟ به چه کسی برای کمک خواهید گریخت؟ و شکوهتان را در کجا باقی خواهید گذاشت؟

۴ بدون من آنها زیر بار اسیران سر فرود خواهند آورد، و زیر کُشته شدگان خواهند افتاد. با این همه خشمش برطرف نشده است، بلکه دستش هنوز دراز است.

۵ ای آشوریان، تَرکۀ خشم من، و چوبۀ در دست آنها غضب آنها است.

۶ من او را علیه یک ملّتِ دورو خواهم فرستاد، و علیه مردم مورد غضبم به او خواهم سپرد تا تاراج کند، و غنیمت بگیرد، و آنها را مانند گِل خیابان ها لگدمال کند.

۷ هرچند او نه چنین منظوری دارد، نه دلش چنین می اندیشد؛ بلکه در دلش این است که ملّت های نه چندان کم را نابود کند و ببُرد.

۸ زیرا او می گوید: آیا شاهزاده های من همگی پادشاه نیستند؟

۹ آیا کلنو همچون کرکِمیش نیست؟ آیا حمات همچون ارفاد نیست؟ آیا سامره همچون دمشق نیست؟

۱۰ چنان که دستم پادشاهی های بُت ها را بنیاد نهاده است، و نگاره های تراشیده شدۀ آنهایی که از نگارهای اورشلیم و از سامره برتر بودند؛

۱۱ آیا نباید من بر اورشلیم و بُت هایش همان کنم، چنان که بر سامره و بُت هایش کرده ام؟

۱۲ از این رو چنین خواهد گذشت که هنگامی که سَروَر تمامی کارش را بر کوه صهیون و بر اورشلیم انجام دهد، من میوۀ دل ستبریِ پادشاه آشور و شُکوه نگاه های خودبینش را مجازات خواهم کرد.

۱۳ زیرا او می گوید: با نیروی دستم و با خِردَم من این چیزها را انجام داده ام؛ زیرا من دانا هستم؛ و من مرزهای مردم را جابجا کرده ام، و گنج هایشان را ربوده ام، و من ساکنان را مانند یک مرد دلاور به زیر انداخته ام؛

۱۴ و دست من ثروت مردم را همچون آشیانه ای یافته است؛ و چنان که یکی تخم های بجا مانده را گردآوری می کند من همۀ زمین را گردآورده ام؛ و کسی نبود تا بال بجنباند، یا دهان باز کند، یا جیک بزند.

۱۵ آیا تَبر در برابر او که با آن می شکند خودستایی می کند؟ آیا ارّه بر او که آن را می کِشد بر خودش می بالد؟ انگار ترکه علیه آنهایی که آن را بلند می کنند خودش را تکان دهد، یا انگار چوب دستی انگار که چوب نبوده است خودش را بلند کند!

۱۶ بنابراین سَروَر، سَروَر سپاهیان، به میان فربه هایش، لاغری خواهد فرستاد؛ و او زیر شکوهش سوختنی مانند سوختن آتش بر خواهد افروخت.

۱۷ و نور اسرائیل همچون آتشی خواهد بود، و قدّوس او همچون شعله ای، و خار و خسش را در یک روز خواهد سوزاند و خواهد بلعید؛

۱۸ و شُکوه جنگلش و دشت پُر محصولش، هم روان و هم بدن را خواهد سوزاند؛ و آنها همچون زمانی که پرچمدار به زمین می افتد خواهند بود.

۱۹ و بقیۀ درختانِ جنگلش اندک خواهند بود که بچه ای بتواند آنها را بنویسد.

۲۰ و چنین خواهد گذشت در آن روز، که بازماندگان اسرائیل و آنهایی که جان بِدربُردگان خاندان یعقوب هستند، بر او که آنها را می زد دیگر تکیه نخواهند کرد، بلکه بر سَروَر، قدّوس اسرائیل، به حقیقت، تکیه خواهند کرد.

۲۱ بازماندگان، آری، یعنی بازماندگان یعقوب، به سوی خدای توانا باز خواهند گشت.

۲۲ زیرا اگرچه مردم تو همچون شن های دریا باشند، هنوز هم بازمانده ای از آنها بازخواهد گشت؛ حکم هلاکت از پرهیزکاری لبریز خواهد شد.

۲۳ زیرا سَروَر خدای سپاهیان، هلاکت را می آورد، هلاکتی که در همۀ آن سرزمین معیّن شده است.

۲۴ بنابراین، بدین گونه سَروَر خدای سپاهیان می گوید: ای مردم من که در صهیون ساکنید، از آشور هراس نداشته باشید؛ او شما را با ترکه خواهد زد، و چوبه اش را علیه شما، به شیوۀ مصر، بلند خواهد کرد.

۲۵ پس از زمان اندکی، و غضب، و خشم من در نابودی آنها باز خواهد ایستاد.

۲۶ و سَروَر سپاهیان بر او تازیانه ای برخواهد انگیخت همانند کشتار مدیان در صخره غراب؛ و آن را بلند خواهد کرد چنان که ترکۀ او در مصر بر دریا بود.

۲۷ و چنین خواهد گذشت در آن روزگار که بار سنگین او از دوش تو برداشته خواهد شد، و یوغ او از گردن تو، و یوغ به سبب تدهین نابود خواهد شد.

۲۸ او به عَیّات رسیده، از مِجرون گذشته، در مکماش ارابه هایش را نگه داشته است.

۲۹ آنها از گذرگاه گذشته اند؛ در جَبع شب را به سر آورده اند؛ رامه هراسان است؛ جبعۀ شائول گریخته است.

۳۰ صدا را بلند کن، ای دختر جلیم؛ سبب شو تا لائش بشنود، ای عناتوت بینوا.

۳۱ مدمینه فراری شده است؛ ساکنان جبیم گرد هم می آیند تا بگریزند.

۳۲ او همچنان در آن روزگار در نوب خواهد ماند؛ او دستش را علیه کوه دختر صهیون، تپۀ اورشلیم، تکان خواهد داد.

۳۳ بنگرید، سَروَر سَروَر سپاهیان به دِهشَت شاخۀ ستبر را خواهد انداخت و بلند قامت ها بُریده خواهند شد؛ و پُر افاده ها فروتن خواهند شد.

۳۴ و او درختزارهای جنگل ها را با آهن خواهد برید، و لبنان بدست یک توانمند فرو خواهد افتاد.