۱ و در آن روزگار، هفت زن گریبان مردی را گرفته می گویند: ما نان خودمان را خواهیم خورد، جامه های خودمان را خواهیم پوشید؛ تنها بگذار ما بنام تو خوانده شویم تا رسوایی ما برداشته شود.

۲ در آن روزگار شاخۀ سَروَر زیبا و شکوهمند خواهد بود؛ میوه های زمین عالی و دوست داشتنی به آنهایی که بازماندگان اسرائیل هستند.

۳ و چنین خواهد گذشت، آنهایی که در صهیون باقیمانده اند و در اورشلیم می مانند، هر کسی که در میان زندگان اورشلیم نوشته شود مقدّس خوانده خواهد شد —

۴ هنگامی که سَروَر آلودگی دختران صهیون را بشُویَد، و خون اورشلیم را از میان آن با روح داوری و با روح سوزان بزُداید.

۵ و سَروَر بر هر جایِ مسکونیِ کوه صهیون، و بر گرد هم آیی های آن، در روز یک ابر و دود و در شب درخشش یک آتشِ زبانه کِش خواهد آفرید؛ زیرا حفاظی بر همۀ شکوه صهیون خواهد بود.

۶ و خیمه ای برای یک سایبان از گرما درهنگام روز، و برای یک پناهگاهی، و سر پناهی از توفان و از باران خواهد بود.