Κεφάλαιο 8
Κοιτάζουμε προς τον Χριστό
«Πιστεύουμε στον Χριστό. Διδάσκουμε για τον Χριστό. Κοιτάζουμε προς τον Χριστό. Είναι ο Λυτρωτής, ο Κύριος και ο Σωτήρας μας».
Από τη ζωή του Γκόρντον Χίνκλυ
Στη γενική συνέλευση Απριλίου του 1975, ο Πρεσβύτερος Γκόρντον Χίνκλυ, τότε μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, ανέφερε την ακόλουθη εμπειρία:
«Πρόσφατα είχαμε τα θυρανοίξια του ναού της [Μέσα] στην Αριζόνα. Ύστερα από μία ολική ανακαίνιση εκείνου του κτηρίου, σχεδόν διακόσιοι πενήντα χιλιάδες είδαν το πανέμορφο εσωτερικό του. Την πρώτη ημέρα των εγκαινίων, ιερείς άλλων θρησκειών προσκλήθηκαν ως ειδικοί προσκεκλημένοι, και χιλιάδες αποκρίθηκαν. Ήταν προνόμιό μου να μιλήσω σε εκείνους και να απαντήσω στις ερωτήσεις τους στο τέλος των περιηγήσεών τους. Τους είπα ότι θα ήμασταν ευτυχείς να απαντήσουμε σε οποιεσδήποτε ερωτήσεις που μπορεί να είχαν. Πολλές έγιναν. Ανάμεσά τους ήταν μία από έναν διαμαρτυρόμενο πάστορα.
»Είπε: “Έχω γυρίσει όλο αυτό το κτήριο, αυτόν τον ναό που έχει στην πρόσοψή του το όνομα του Ιησού Χριστού, αλλά δεν έχω δει πουθενά καμία απεικόνιση του σταυρού, του συμβόλου της χριστιανοσύνης. Έχω προσέξει τα κτήριά σας αλλού και ομοίως δεν έχω δει τον σταυρό. Γιατί τότε λέτε ότι πιστεύετε στον Ιησού Χριστό;”
»Απάντησα: “Δεν επιθυμώ να προσβάλω κανέναν από τους χριστιανούς αδελφούς μου οι οποίοι χρησιμοποιούν τον σταυρό στο καμπαναριό των καθεδρικών ναών τους και στους βωμούς των εκκλησιών τους, που τον φορούν στην ιερατική στολή τους και τον τυπώνουν στα βιβλία και σε άλλα έντυπα. Αλλά για μας, ο σταυρός είναι το σύμβολο του Χριστού που πεθαίνει, ενώ το μήνυμά μας είναι μια διακήρυξη για τον ζωντανό Χριστό”.
»Κατόπιν ρώτησε: “Αν δεν χρησιμοποιείτε τον σταυρό, ποιο είναι το σύμβολο της θρησκείας σας;”
»Απάντησα ότι η ζωή των ανθρώπων μας πρέπει να γίνει η πιο σημαντική έκφραση της πίστης μας και στην πραγματικότητα, επομένως, το σύμβολο της λατρείας μας …
»…Κανένα έμβλημα, κανένα έργο τέχνης, καμία αντιπροσώπευση μορφής δεν είναι αρκετή για να εκφράσει τη δόξα και το θαύμα του Ζωντανού Χριστού. Μας είπε ποιο πρέπει να είναι αυτό το σύμβολο, όταν είπε: “Αν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου”. (Κατά Ιωάννην 14:15.)
»Ως οπαδοί Του, δεν μπορούμε να κάνουμε ένα άσχημο ή ιδιοτελές ή αγενές πράγμα χωρίς να αμαυρώσει την εικόνα του. Ούτε μπορούμε να κάνουμε μια καλή και ευγενική και γενναιόδωρη πράξη χωρίς να γυαλίσουμε πιο λαμπρά το σύμβολο Εκείνου του οποίου το όνομα έχουμε πάρει επάνω μας.
»Και έτσι η ζωή μας πρέπει να γίνει μια σημαντική έκφραση, το σύμβολο της διακήρυξής μας της μαρτυρίας μας για τον Ζωντανό Χριστό, τον Αιώνιο Υιό του Ζώντος Θεού.
»Είναι τόσο απλό, αδελφοί και αδελφές μου και τόσο βαθύ και θα έπρεπε να μην το ξεχνάμε ποτέ»1.
«Απολύτως βασική στην πίστη μας είναι η μαρτυρία μας για τον Ιησού Χριστό ως Υιό του Θεού. …Είναι ο κύριος ακρογωνιαίος λίθος της εκκλησίας, η οποία φέρει το όνομά Του».
Διδασκαλίες του Γκόρντον Χίνκλυ
1
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ζων Υιός του ζώντος Θεού.
Απολύτως βασική στην πίστη μας είναι η μαρτυρία μας για τον Ιησού Χριστό ως Υιό του Θεού. …Είναι ο κύριος ακρογωνιαίος λίθος της εκκλησίας, η οποία φέρει το όνομά Του2.
Πιστεύουμε στον Χριστό. Διδάσκουμε για τον Χριστό. Κοιτάζουμε προς τον Χριστό. Είναι ο Λυτρωτής, ο Κύριος και ο Σωτήρας μας3.
Επίγεια διακονία
Εκείνος που ήταν ο Υιός του Θεού, ο Μονογενής Υιός, έφυγε από τη σελέστια αυλή του Πατέρα Του για να πάρει επάνω του τη θνητότητα. Στη γέννησή Του, οι άγγελοι τραγούδησαν και οι Τρεις Μάγοι ήλθαν να απονείμουν δώρα. Μεγάλωσε όπως τα άλλα αγόρια στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Εκεί «προόδευε σε σοφία, και ηλικία, και χάρη μπροστά στον Θεό και τους ανθρώπους» (Κατά Λουκάν 2:52).
Με τη Μαρία και τον Ιωσήφ, επισκέφτηκε την Ιερουσαλήμ όταν ήταν 12 ετών. Στο ταξίδι τους προς το σπίτι, Τον έχασαν. Επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ και Τον βρήκαν στον ναό να μιλά με τους δασκάλους του νόμου. Όταν η Μαρία Τον επέπληξε επειδή δεν ήταν μαζί τους, Εκείνος απάντησε: «Δεν ξέρατε ότι πρέπει να είμαι στα πράγματα τού Πατέρα μου;» (Κατά Λουκάν 2:49). Το λόγια Του ήταν προμήνυμα της μελλοντικής Του διακονίας.
Αυτή η διακονία άρχισε με τη βάπτισή Του στον ποταμό Ιορδάνη από τα χέρια του εξαδέλφου του, Ιωάννη. Όταν αναδύθηκε από το νερό, το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε και ήλθε επάνω Του με τη μορφή περιστεράς και η φωνή του Πατέρα Του ακούστηκε να λέει: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο ευαρεστήθηκα» (Κατά Ματθαίον 3:17). Αυτή η διακήρυξη έγινε η διαβεβαίωση της θειότητάς Του.
Νήστεψε για 40 ημέρες και μπήκε σε πειρασμό από τον διάβολο, ο οποίος επεδίωξε να Τον πάρει από τη θεϊκά ανατεθειμένη αποστολή Του. Στην πρόσκληση του ενάντιου, απάντησε: «Δεν θα πειράξεις τον Κύριο τον Θεό σου» (Κατά Ματθαίον 4:7), πάλι κηρύσσοντας τη θεία ιδιότητά Του ως Υιού.
Περπάτησε στους σκονισμένους δρόμους της Παλαιστίνης. Δεν είχε δικό του σπίτι για να καλεί τους δικούς Του, δεν είχε μέρος να γύρει την κεφαλή Του. Το μήνυμά Του ήταν το Ευαγγέλιο ειρήνης. Οι διδασκαλίες Του ήταν διδασκαλίες γενναιοδωρίας και αγάπης. «Και σ’ αυτόν που θέλει να κριθεί μαζί σου, και να πάρει το επανωφόρι σου, άφησέ του και το ιμάτιό σου» (Κατά Ματθαίον 5:40).
Δίδαξε με παραβολές. Εκτέλεσε θαύματα που παρόμοια δεν είχαν εκτελεστεί πριν ούτε από τότε. Θεράπευσε εκείνους των οποίων οι ασθένειες ήταν μακροχρόνιες. Έκανε τους τυφλούς να δουν, τους κωφούς να ακούσουν, τους χωλούς να περπατήσουν. Ανέστησε νεκρούς και ξαναέζησαν για να Τον δοξάσουν. Σίγουρα κανένας άνθρωπος δεν έχει ξανακάνει ποτέ κάτι τέτοιο.
Μερικοί Τον ακολούθησαν, αλλά οι περισσότεροι Τον μίσησαν. Χαρακτήρισε τους γραφείς και τους Φαρισαίους ως υποκριτές, σαν ξασπρισμένους τάφους. Συνωμοτούσαν εναντίον Του. Έδιωξε τους αργυραμοιβούς από τον οίκο του Κυρίου. Αναμφισβήτητα ενώθηκαν με εκείνους οι οποίοι σχεδίαζαν να Τον καταστρέψουν. Όμως Εκείνος ήταν απτόητος. «Πέρασε ευεργετώντας» (Πράξεις 10:38).
Δεν ήταν αυτό αρκετό για να κάνει την ανάμνησή Του αθάνατη; Δεν ήταν αρκετό να τοποθετηθεί το όνομά Του ανάμεσα, ακόμα και επάνω, σε εκείνους τους μεγάλους άνδρες που έχουν περπατήσει στη γη και τους οποίους θυμόμαστε από αυτά που έκαναν ή είπαν; Ασφαλώς θα Τον κατατάσσαμε μεταξύ των μεγάλων προφητών όλων των εποχών.
Αλλά όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για τον Υιό του Παντοδύναμου. Ήταν μόνο ένας πρόλογος για τα μεγαλύτερα πράγματα που θα έρχονταν. Ήλθαν με έναν περίεργο και τρομερό τρόπο4.
Σύλληψη, σταύρωση και θάνατος
Τον πρόδωσαν, τον συνέλαβαν, τον καταδίκασαν σε θάνατο, για να πεθάνει σε άθλια αγωνία με σταύρωση. Το ζωντανό σώμα Του καρφώθηκε σε σταυρό από ξύλο. Με ανείπωτο πόνο, η ζωή Του σιγά-σιγά έφθινε. Ενώ ακόμα ανέπνεε, φώναξε: «Πατέρα, συγχώρεσέ τους, επειδή, δεν ξέρουν τι κάνουν» (Κατά Λουκάν 23:34).
Η γη σείστηκε καθώς το πνεύμα Του έφυγε. Ο εκατόνταρχος που τα είχε δει όλα, διακήρυξε με επισημότητα: «Στ’ αλήθεια, Υιός του Θεού ήταν αυτός» (Κατά Ματθαίον 27:54).
Εκείνοι που Τον αγαπούσαν πήραν το σώμα Του από τον σταυρό. Τον έντυσαν και τον έβαλαν σε έναν καινούργιο τάφο…
Οι φίλοι Του πρέπει να έκλαψαν. Οι Απόστολοι που αγάπησε και τους οποίους είχε καλέσει ως μάρτυρες της θειότητάς Του, έκλαψαν. Οι γυναίκες οι οποίες Τον αγαπούσαν, έκλαψαν. Κανένας δεν είχε καταλάβει αυτό που είχε πει για την ανάσταση την τρίτη ημέρα. Πώς μπορούσαν να καταλάβουν; Αυτό δεν είχε ξανασυμβεί ποτέ. Ήταν τελείως άνευ προηγουμένου. Ήταν απίστευτο, ακόμα και για αυτούς.
Θα πρέπει να υπήρχε ένα τρομερό αίσθημα μελαγχολίας και απελπισίας και δυστυχίας, καθώς σκέφτονταν τον Κύριό τους να έχει φύγει από αυτούς με τον θάνατό Του5.
Ανάσταση
Αλλά αυτό δεν ήταν το τέλος. Το πρωί της τρίτης ημέρας, η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία επέστρεψαν στον τάφο. Προς απόλυτη έκπληξή τους, η πέτρα είχε κυλιστεί και ο τάφος ήταν ανοικτός. Κρυφοκοίταξαν μέσα. Δύο όντα στα λευκά κάθονταν σε κάθε πλευρά του μέρους ταφής. Ένας άγγελος εμφανίσθηκε και είπε: «Γιατί ζητάτε τον ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς;
»Δεν είναι εδώ, αλλά αναστήθηκε. Θυμηθείτε πώς σας είχε μιλήσει, ενώ βρισκόταν ακόμα στη Γαλιλαία,
»ο Κύριος είχε προείπει: Ο Υιός του ανθρώπου πρέπει να παραδοθεί σε χέρια αμαρτωλών ανθρώπων, και να σταυρωθεί, και την τρίτη ημέρα να αναστηθεί» (Κατά Λουκάν 24:5-7).
Αυτά τα απλά λόγια –«δεν είναι εδώ, αλλά αναστήθηκε»– έχουν γίνει τα πιο βαθυστόχαστα σε όλη τη λογοτεχνία. Είναι η διακήρυξη του άδειου τάφου. Είναι η εκπλήρωση όλων αυτών που είχε πει σχετικά με την ανάσταση. Είναι η θριαμβευτική απάντηση στην απορία που αντιμετωπίζει κάθε άνδρας, γυναίκα και παιδί που έχει γεννηθεί ποτέ σε αυτήν τη γη.
«Το μήνυμά Του ήταν το Ευαγγέλιο ειρήνης. Οι διδασκαλίες Του ήταν διδασκαλίες γενναιοδωρίας και αγάπης».
Ο ανεστημένος Κύριος μίλησε στη Μαρία και εκείνη του απάντησε. Δεν ήταν μια οπτασία. Δεν ήταν φαντασία. Ήταν αληθινός, όσο αληθινός ήταν στη θνητή ζωή Του. Δεν της επέτρεψε να Τον αγγίξει. Δεν είχε ανεβεί ακόμη στον Πατέρα Του στους Ουρανούς. Αυτό θα συνέβαινε προσεχώς. Τι επανένωση θα πρέπει να ήταν να Τον αγκαλιάζει ο Πατέρας, ο οποίος Τον αγάπησε και ο οποίος επίσης έκλαψε για Εκείνον κατά τις ώρες αγωνίας Του.
Εμφανίστηκε σε δυο άνδρες στον δρόμο προς Εμμαούς. Μίλησε μαζί τους και έφαγε μαζί τους. Συνάντησε τους Αποστόλους Του κεκλεισμένων των θυρών και τους δίδαξε. Ο Θωμάς δεν ήταν παρών την πρώτη φορά. Τη δεύτερη φορά, ο Κύριος τον προσκάλεσε να αγγίξει τα χέρια Του και την πλευρά Του. Με απόλυτο θαυμασμό αναφώνησε: «Κύριε και Θεέ μου» (Κατά Ιωάννην 20:28). Μίλησε με 500 άτομα σε [άλλη] περίσταση…
Και υπάρχει κι άλλος μάρτυρας. Αυτό το συνοδευτικό της Βίβλου, το Βιβλίο του Μόρμον, καταθέτει μαρτυρία ότι εμφανίστηκε όχι μόνο σε αυτούς από τον Παλαιό Κόσμο αλλά επίσης σε εκείνους από τον Νέο. Γιατί δεν είχε διακηρύξει μια φορά: «Άλλα πρόβατα έχω τα οποία δεν είναι από αυτήν τη στάνη. Και εκείνα πρέπει να τα φέρω, και θα ακούσουν τη φωνή μου, και θα γίνει ένα κοπάδι και ένας βοσκός»; (Κατά Ιωάννην 10:16).
Σε εκείνους από αυτό το ημισφαίριο εμφανίστηκε μετά την Ανάσταση. Στην κατάβασή Του μέσα από τις νεφέλες του ουρανού, η φωνή του Θεού του Αιώνιου Πατέρα ακούστηκε ξανά σε επίσημη διακήρυξη: «Ιδέστε, ο Υιός μου ο Αγαπητός στον οποίο ευαρεστούμαι, μέσω του οποίου δόξασα το όνομά μου – αυτόν να ακούτε» (Νεφί Γ΄ 11:7)…
Και αν όλα αυτά δεν είναι αρκετά, υπάρχει η μαρτυρία, σίγουρη και επιβεβαιωτική και αδιαμφισβήτητη, του μεγάλου προφήτη αυτής της θεϊκής νομής, του Τζόζεφ Σμιθ. Ως παιδί πήγε μέσα στο δάσος για να προσευχηθεί αναζητώντας φως και κατανόηση. Κι εκεί εμφανίστηκαν μπροστά του δύο Άτομα, των οποίων η λαμπρότητα και δόξα ξεπερνούν κάθε περιγραφή, και στέκονταν από πάνω του στον αέρα. Ο ένας τους του μίλησε, καλώντας τον «με το όνομά [του] και είπε, δείχνοντας τον άλλον–Αυτός είναι ο Υιός μου ο Αγαπητός. Αυτόν να ακούς!» [Τζόζεφ Σμιθ–Ιστορία 1:17].
Αυτός ο ίδιος ο Τζόζεφ διακήρυξε σε μια μεταγενέστερη περίσταση: «Και είδαμε την δόξα του Υιού, στα δεξιά του Πατέρα και λάβαμε από την πληρότητά Του…
»Και τώρα, ύστερα από τις τόσες μαρτυρίες οι οποίες έχουν δοθεί γι’ αυτόν, τούτη είναι η μαρτυρία, η πιο τελευταία όλων, την οποία δίνουμε γι’ αυτόν: Ότι ζει!» (Δ&Δ 76:20, 22)6.
Σε όλους που μπορεί να έχουν αμφιβολίες, επαναλαμβάνω τα λόγια που δόθηκαν στον Θωμά καθώς άγγιξε τις πληγές στα χέρια του Κυρίου: «Μην γίνεσαι άπιστος, αλλά πιστός» [Κατά Ιωάννην 20:27]. Πιστέψτε στον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού, τη μεγαλύτερη μορφή όλων των εποχών και της αιωνιότητας. Πιστέψτε ότι η απαράμιλλη ζωή του εκτείνεται από πριν σχηματισθεί ο κόσμος. Πιστέψτε ότι Εκείνος ήταν ο Δημιουργός της γης επάνω στην οποία ζούμε. Πιστέψτε ότι ήταν ο Ιεχωβά της Παλαιάς Διαθήκης, ότι ήταν ο Μεσσίας της Καινής Διαθήκης, ότι πέθανε και αναστήθηκε, ότι επισκέφτηκε τη δυτική ήπειρο και δίδαξε τους ανθρώπους εδώ, εισήγαγε την τελική θεϊκή νομή και ότι ζει, ο ζων Υιός του ζώντος Θεού, ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας7.
2
Καθένας από εμάς μπορεί να γνωρίζει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού και ο Λυτρωτής του κόσμου, που αναστήθηκε από τον τάφο.
Υπάρχει μια… μάχη που εξαπολύθηκε για την πίστη των ανδρών, αλλά τα όρια δεν είναι… ξεκάθαρα, ακόμα και στις δυνάμεις της χριστιανοσύνης υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι καταστρέφουν την θεότητα του Χριστού, στο όνομα του οποίου μιλούν. Ενδεχομένως να μην ελαμβάνοντο υπ’ όψιν, αν η φωνή τους δεν ήταν τόσο ελκυστικές, αν η επιρροή τους δεν ήταν τόσο εκτεταμένη, αν ο λόγος τους δεν ήταν τόσο ευφυής.
…Τα πλήθη θα συναθροιστούν σε χιλιάδες λόφους για να καλωσορίσουν την αυγή της ημέρας του Πάσχα και να θυμίσουν στον εαυτό τους την ιστορία του Χριστού, του οποίου την Ανάσταση εορτάζουν. Σε γλώσσα τόσο όμορφη όσο και γεμάτη ελπίδα, οι κήρυκες πολλών θρησκευμάτων θα αφηγηθούν την ιστορία του άδειου τάφου. Σε εκείνους –και σε εσάς– θέτω αυτήν την ερώτηση: «Το πιστεύετε πραγματικά;»
Πραγματικά πιστεύετε ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Υιός του Θεού, ο απόγονός στην κυριολεξία του Πατέρα;
Πιστεύετε ότι η φωνή του Θεού, του Αιώνιου Πατέρα ακούστηκε επάνω από τα νερά του Ιορδάνη να διακηρύττει: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο ευαρεστήθηκα»; (Κατά Ματθαίον 3:17.)
Πιστεύετε ότι αυτός ο ίδιος Ιησούς ήταν εκτελεστής θαυμάτων, θεραπευτής αρρώστων, ο αποκαθιστών τους αναπήρους, ο δότης ζωή στους νεκρούς;
Πιστεύετε ότι ακολούθως του θανάτου Του στον λόφο του Γολγοθά και της ταφής Του στον τάφο του Ιωσήφ, αναστήθηκε την τρίτη ημέρα;
Πράγματι πιστεύετε ότι ακόμα ζει –πραγματικός, ουσιαστικός και προσωπικός– και ότι θα έλθει πάλι όπως έχει γίνει υπόσχεση από τους αγγέλους κατά την ανάληψή Του;
Πιστεύετε πραγματικά αυτά τα πράγματα; Αν ναι, τότε είστε μέρος της όλο και πιο μειωμένης ομάδας των ακριβολόγων, τους οποίους όλο και περισσότερο τους εμπαίζουν οι φιλόσοφοι, τους οποίους χλευάζουν μερικοί εκπαιδευτικοί και τους οποίους θεωρεί «εκτός» ένας αυξανόμενος κύκλος ιερέων διαφόρων θρησκειών και θεολόγων με επιρροή.
…Στα μάτια αυτών των διανοούμενων, αυτοί είναι μύθοι – η γέννηση του Ιησού ως Υιός του Θεού για τον οποίον οι άγγελοι τραγούδησαν στις πεδιάδες της Ιουδαίας, ο εργάτης θαυμάτων ο οποίος θεράπευσε αρρώστους και ανέστησε νεκρούς, ο ανεστημένος Χριστός από τον τάφο, η ανάληψη και η υπεσχημένη επιστροφή.
Αυτοί οι σύγχρονοι θεολόγοι τού αφαιρούν τη θειότητά Του και μετά αναρωτιούνται γιατί οι άνθρωποι δεν τον λατρεύουν.
Ο ανεστημένος Σωτήρας περπάτησε με δύο ξένους στον δρόμο προς Εμμαούς.
Αυτοί οι έξυπνοι λόγιοι έχουν αφαιρέσει από τον Ιησού τον μανδύα της θεότητας και τον άφησαν μόνο ως άνθρωπο. Έχουν προσπαθήσει να τον προσαρμόσουν στη δική τους στενή σκέψη. Του έκλεψαν την ουράνια ιδιότητά του ως Υιού και έχουν αφαιρέσει από τον κόσμο τον δικαιωματικό Βασιλιά του…
…Δίνω την επίσημη μαρτυρία μας ότι ο Θεός δεν είναι νεκρός, εκτός αν θεάται σαν μια απόδοση χωρίς ζωή…
…Υπάρχει ανάγκη για κάτι περισσότερο από ένα λογικό πιστεύω. Υπάρχει ανάγκη για κατανόηση της μοναδικής και ασύγκριτης θέσης του ως θείου Λυτρωτή, και για ενθουσιασμό για Εκείνον και το μήνυμά του ως Υιού του Θεού.
Αυτή η κατανόηση και ο ενθουσιασμός είναι διαθέσιμα σε όλους που πληρώνουν το τίμημα. Δεν είναι ασύμβατα με την ανώτερη εκπαίδευση, αλλά δεν θα έλθουν μόνο με το διάβασμα φιλοσοφίας. Όχι, έρχονται με μια απλούστερη διαδικασία. Τα του Θεού μπορούν να γίνουν κατανοητά μόνον με το Πνεύμα του Θεού. (Προς Κορινθίους Α΄ 2:11.) Έτσι δηλώνει ο λόγος της αποκάλυψης.
Η απόκτηση της κατανόησης και του ενθουσιασμού για τον Κύριο έρχεται με το να ακολουθούμε απλούς κανόνες. …Θα ήθελα να προτείνω τρεις, βασικούς στην έννοιά τους, σχεδόν τετριμμένους στην επανάληψή τους, αλλά θεμελιώδεις στην εφαρμογή τους και καρποφόρους στα αποτελέσματά τους…
Ο πρώτος είναι να διαβάζουμε – να διαβάζουμε τον λόγο του Κυρίου. …Διαβάστε, για παράδειγμα, το Ευαγγέλιο του Ιωάννη από την αρχή μέχρι το τέλος του. Αφήστε τον Κύριο να μιλήσει για τον εαυτό του σε εσάς και ο λόγος του θα έλθει με ήρεμη πεποίθηση, η οποία θα κάνει τα λόγια των επικριτών να μοιάζουν ασήμαντα. Διαβάστε επίσης τη μαρτυρία του Νέου Κόσμου, το Βιβλίο του Μόρμον, που ήλθε στο προσκήνιο ως μάρτυρας «ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Αιώνιος Θεός, που αποκαλύφθηκε σε όλα τα έθνη». (Σελίδα τίτλου από το Βιβλίο του Μόρμον.)
Το επόμενο είναι να υπηρετούμε – να υπηρετούμε στο έργο του Κυρίου. …Ο σκοπός του Χριστού δεν χρειάζεται τις αμφιβολίες σας· χρειάζεται τη δύναμη και τον χρόνο και τα ταλέντα σας. Και αν τα εξασκείτε αυτά στην υπηρεσία, η πίστη σας θα μεγαλώσει και οι αμφιβολίες σας θα ελαττωθούν …
Ο τρίτος είναι να προσεύχεστε. Μιλήστε με τον Επουράνιο Πατέρα σας στο όνομα του Υιού του Αγαπητού. «Πρόσεξε» είπε «στέκομαι στη θύρα και κρούω· αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου, και ανοίξει τη θύρα, θα μπω μέσα σ’ αυτόν, και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου». (Αποκάλυψη 3:20.)
Αυτή είναι η πρόσκλησή Του και η υπόσχεση είναι σίγουρη. Είναι απίθανο να ακούσετε φωνές από τον ουρανό, αλλά θα έλθει μια αποσταλείσα από τους ουρανούς διαβεβαίωση, ειρηνική και βέβαιη…
…Φωτίζοντας μέσω της σύγχυσης της φιλοσοφίας, η επονομαζόμενη ανώτερη κριτική και η αρνητική θεολογία θα έλθουν ως μαρτυρία από το Άγιο Πνεύμα ότι ο Ιησούς είναι πράγματι ο Υιός του Θεού, γεννημένος κατά τη σάρκα, ο Λυτρωτής του κόσμου ανεστημένος από τον τάφο, ο Κύριος που θα έλθει να βασιλεύσει ως Βασιλέας βασιλέων. Είναι ευκαιρία σας να το γνωρίζετε. Είναι υποχρέωσή σας να το βρείτε8.
3
Χρειάζεται να ρωτάμε συνεχώς τον εαυτό μας: «Τι να κάνουμε με τον Ιησού που λέγεται Χριστός;»
Κάνω εκ νέου την ερώτηση του Πιλάτου πριν από δύο χιλιάδες χρόνια: «Τι, λοιπόν, να κάνω τον Ιησού που λέγεται Χριστός;» (Κατά Ματθαίον 27:22.) Πράγματι, χρειάζεται να ρωτούμε συνεχώς τον εαυτό μας: Τι να κάνουμε με τον Ιησού που λέγεται Χριστός; Τι να κάνουμε με τις διδασκαλίες Του και πώς μπορούμε να τις κάνουμε αδιάσπαστο κομμάτι στη ζωή μας…;
…«Να ο Αμνός του Θεού, που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου». (Κατά Ιωάννην 1:29.) Πόσο φτωχή όντως θα ήταν η ζωή μας χωρίς την επιρροή των διδασκαλιών και του ασύγκριτου παραδείγματός του. Τα μαθήματα σχετικά με το να γυρνάμε το άλλο μάγουλο, να πηγαίνουμε το δεύτερο μίλι, με την επιστροφή του ασώτου και τα αποτελέσματα άλλων ασύγκριτων διδαχών είναι διαχρονικά και έχουν γίνει ο καταλύτης που φέρνει ευγένεια και έλεος από την πολλή απανθρωπιά του ανθρώπου στον άνθρωπο.
Η κτηνωδία βασιλεύει εκεί όπου ο Χριστός έχει εξοριστεί. Η ευγένεια και η ανεκτικότητα κυβερνούν εκεί όπου ο Χριστός αναγνωρίζεται και οι διδασκαλίες του ακολουθούνται.
Τι, λοιπόν, να κάνουμε με τον Ιησού που λέγεται Χριστός; «Άνθρωπε, αυτός σου έδειξε τι είναι το καλό· και τι ζητάει ο Κύριος από σένα, παρά να πράττεις το δίκαιο, και να αγαπάς έλεος, και να περπατάς ταπεινά μαζί με τον Θεό σου;» (Μιχαίας 6:8.)
«Γι’ αυτό, σας λέω, ότι πρέπει να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο. Γιατί εκείνος που δεν συγχωρεί στον αδελφό του τις παραβάσεις του, είναι ένοχος ενώπιον του Κυρίου. Γιατί παραμένει μέσα του η μεγαλύτερη αμαρτία». (Δ&Δ 64:9)…
Τι, λοιπόν, να κάνουμε με τον Ιησού που λέγεται Χριστός; «Επειδή, πείνασα, και μου δώσατε να φάω· δίψασα και μου δώσατε να πιω· ξένος ήμουν, και με φιλοξενήσατε· γυμνός ήμουν και με ντύσατε· ασθένησα και με επισκεφθήκατε· ήμουν σε φυλακή, και ήρθατε σε μένα». (Κατά Ματθαίον 25:35-36)…
Τι, λοιπόν, να κάνουμε με τον Ιησού που λέγεται Χριστός;
Μάθετε από Εκείνον. Μελετήστε τις γραφές, γιατί εκείνες καταθέτουν μαρτυρία για Εκείνον. Συλλογιστείτε το θαύμα της ζωής και της αποστολής Του. Προσπαθήστε λίγο πιο επιμελώς να ακολουθείτε το παράδειγμά Του και να τηρείτε τις διδαχές Του9.
4
Βλέπουμε τον Ιησού Χριστό ως τον βράχο της σωτηρίας μας, τη δύναμή μας, την παρηγοριά μας, την εστίαση της πίστεώς μας.
Δεν γνωρίζουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Δεν γνωρίζουμε τι θα φέρουν οι ερχόμενες ημέρες. Ζούμε σε έναν κόσμο αβεβαιότητος. Για ορισμένους, θα υπάρξουν μεγάλα επιτεύγματα. Για άλλους, απογοήτευση. Για ορισμένους, πολλή αγαλλίαση και χαρά, υγεία και καλή ζωή. Για άλλους, ίσως ασθένεια και ένα μέτρο λύπης. Δεν γνωρίζουμε. Αλλά γνωρίζουμε ένα πράγμα. Σαν τον πολικό αστέρα στον ουρανό, ασχέτως τι επιφυλάσσει το μέλλον, εκεί στέκει ο Λυτρωτής του κόσμου, ο Υιός του Θεού, βέβαιος και σίγουρος, ως η άγκυρα της αθάνατης ζωής μας. Είναι ο βράχος της σωτηρίας μας, η δύναμή μας, η παρηγοριά μας, η ίδια η εστίαση της πίστεώς μας.
Σε καλές και κακές στιγμές προσβλέπουμε σε Εκείνον και είναι εκεί για να μας διαβεβαιώσει και να μας χαμογελάσει10.
Το ξέρω ότι ο Λυτρωτής μου ζει.
Θριαμβευτικός Σωτήρας, Υιός του Θεού.
Νικητής του πόνου και του θανάτου.
Ο Βασιλιάς, ο ηγέτης και ο Κύριός μου.
Ζει, ο μόνος σίγουρος βράχος πίστης μου.
Η μόνη λαμπρή ελπίδα των ανθρώπων στη γη.
Ο φάρος προς μία καλύτερη οδό.
Το φως πέρα από το πέπλο του θανάτου.
Αχ, δώσε μου ακόμα το γλυκό Πνεύμα σου,
την ειρήνη που έρχεται μόνο από σένα,
την πίστη να περπατήσω τον μοναχικό δρόμο
που οδηγεί στην αιωνιότητά σου11.
Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία
Ερωτήσεις
-
Επανεξετάστε τα λόγια της μαρτυρίας του Προέδρου Χίνκλυ στο τμήμα 1 και αφιερώστε χρόνο να συλλογιστείτε τη δική σας μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό. Γιατί είστε ευγνώμονες για τη διακονία και την Εξιλέωση του Σωτήρος; Ποιες ιστορίες και διδασκαλίες από τη ζωή του Σωτήρος έχουν ιδιαίτερη σημασία για εσάς;
-
Κάντε στον εαυτό σας κάθε ερώτηση στο τμήμα 2. Πώς οι απαντήσεις σας επηρεάζουν την καθημερινή σας ζωή; Στο ίδιο τμήμα, επανεξετάστε τους τρεις «απλούς κανόνες» για να κατανοήσετε τα «πράγματα του Θεού». Πώς αυτές οι αρχές σάς έχουν βοηθήσει να εμβαθύνετε την πνευματική κατανόησή σας;
-
Ο Πρόεδρος Χίνκλυ επανειλημμένως ρωτούσε: «Τι να κάνουμε με τον Ιησού που λέγεται Χριστός;» (τμήμα 3). Τι μπορούμε να μάθουμε από τις απαντήσεις του; Συλλογιστείτε πώς θα απαντούσατε σε αυτήν την ερώτηση. Πώς θα ήταν διαφορετική η ζωή σας, αν δεν γνωρίζατε τις διδασκαλίες και το παράδειγμα του Σωτήρος;
-
Ο Πρόεδρος Χίνκλυ τόνισε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι η άγκυρα σε έναν κόσμο αβεβαιότητας (βλέπε τμήμα 4). Πότε έχετε αισθανθεί τη δύναμη και την παρηγοριά του Σωτήρος σε περίοδο ανάγκης; Συλλογιστείτε κάθε γραμμή του ύμνου του Προέδρου Χίνκλυ στο τμήμα 4. Με ποιους τρόπους ο Χριστός είναι «η μόνη λαμπρή ελπίδα» μας; Πώς είναι «ο φάρος [μας] προς μία καλύτερη οδό»;
Σχετικές γραφές
Κατά Λουκάν 24:36-39, Κατά Ιωάννην 1:1-14, Πράξεις 4:10-12, Νεφί Β΄ 2:8, 25:26, Άλμα 5:48, Δ&Δ 110:3-4
Βοήθεια μελέτης
«Σχεδιάστε δραστηριότητες μελέτης, οι οποίες θα οικοδομήσουν την πίστη σας στον Σωτήρα» (Να κηρύττετε το ευαγγέλιό μου [2004], 22). Για παράδειγμα, καθώς μελετάτε, θα μπορούσατε να αναρωτηθείτε τα ακόλουθα: Πώς αυτές οι διδαχές θα μπορούσαν να με βοηθήσουν να αυξήσω την κατανόησή μου για την Εξιλέωση του Ιησού Χριστού; Πώς μπορούν αυτές οι διδασκαλίες να με βοηθήσουν να γίνω περισσότερο σαν τον Σωτήρα;